คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 2 : ข้อตกลง
Chapter 2: ข้อตกลง
วันที่ 31 มี.ค.25xx
เวลา 06:00 นาฬิกา
ณ ประเทศสวิสเซอร์แลนด์
‘กริ๊ง กริ๊งงงงง ’ เสียงนาฬิกาปลุกที่ฉันตั้งเอาไว้ในห้องนอนแผดเสียงดังลั่นทำให้ฉันที่เพิ่งได้ล้อตัวลงนอนไปเมื่อ 10 นาที 50 วิ ต้องลุกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เอ๊ะ ! ลืมแนะนำตัวไปฉันชื่อ ‘บันนี่’ ฉันเป็นลูกครึ่ง ไทย – อังกฤษ จ้า ^^อาศัยอยู่กับป้าที่สวิส แล้วทำไมฉันมาอยู่สวิสหนะหรอ ? พ่อ – แม่ฉันประสบอุบัติเหตุลึกลับที่สวิส ซึ่งตอนนี้ยังไม่ได้หลักฐานจริงๆแล้วฉันเป็นคนให้ตำรวจดำเนินคดีต่อไม่งั้นก็คงจบคดีด้วยคำว่าอุบัติเหตุ เออ .. ตอนนี้ฉันอายุ 18 ปี ถ้าในไทยคงประมาณ อืม ... ม.6 แต่ถ้าในสวิส ก็ Grade 12 พอดี ตอนนี้ฉันปิดเทอมอยู่หนะ แล้วทำไมฉันถึงต้องตั้งนาฬิกาปลุกตอนไก่ยังไม่โห่ขนาดนี้หรอกหรอ ? เพราะว่าฉันได้หลักฐานชิ้นมหึมามหาสำคัญซะแล้วสิ เพราะ’บุคคลลึกลับ’ ที่ติดต่อฉันมาตั้งแต่ พ่อ – แม่ฉันเสียว่าจะช่วยสืบคดีให้ทำให้ฉันต้องยอมไปหาและติดต่อมันตลอดเวลา คิดแล้วก็น่าเจ็บใจตัวเองเพราะว่าฉันก็เป็นนักสืบเหมือนกันนะ !! แล้วที่มาสวิสก็เพราะจะมาสืบคดีของ พ่อ – แม่ แต่ก็ช้ากว่ามันทุกทีเลย ว่าแต่!!ตอนนี้แทนที่ฉันจะมาเม้าท์แตก ฉันควรรีบออกไปแต่งตัวแล้วไปที่จุดนัดพบไม่ดีกว่าหรอ ? พลันสายตาเหลือบไปมองนาฬิกา
‘ว้ากกกกกกก สายแล้วโว้ยยยยย’ ฉันตะโกนเสียงดังราวกับเห็นผี และรีบอาบน้ำแต่งตัว และลงไปชั้นล่างของบ้านทันที ขณะที่ฉันกำลังสวาปาม (?) อาหารฝีมือป้าไม่ค่อยจะกินเส้นกันเท่าไหร่แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายเหมือนคนอื่น
‘Oh Dea !!!!’ ป้าฉันพูดด้วยภาษาอิตาลีที่แปลประมาณว่า ‘โอ้แม่เจ้า’ ‘นี่แกกินหรือเขมือบเนี่ยยัยบัน’ ป้าฉันพูดพร้อมส่งสายตาอาฆาตมาให้ เชื่อฉันใหมถ้าฉันไม่ออกจากที่บ้านภายใน 5 นาทีต่อมาเสียงด่าจะยิ่งกว่าบทสวด ‘นี่ยัยบัน แกรู้จั ...’ ฉันไม่รับรู้อะไรอีกเพราะตามหลักการป้าจะบ่นฉัน บ่นแล้วไง? ฉันก็จะไปไม่ทันนัด ฉันมีนัดตอน 10:30 น. แล้วตอนนี้มัน ... ‘เห้ยยย ย ยย !!!!’ เสียงฉันเอง = =” เพราะตอนนี้มันเวลา 9:30 น. แล้วน่ะสิ !!!! ฉันนัดมันที่ เบิร์น หรือ ’กรุงเบิร์น’ เมืองหลวงของสวิสเซอร์แลนด์ ฉันก็อยู่ไม่ห่างเท่าไหร่หรอกนะ แต่ตอนนี้ฉันกำลัง ...โบกแท็กซี่ไม่ได้ !! ผ่านไป 15 นาทีแล้ว ตายแล้วสิยัยบัน !! ฉันโบกแล้วโบกอีก ทำไมไม่มีใครรับฉันขึ้นรถเลยนะ !! ฉันว่าฉันก็แต่งตัวพอโอเคอยู่นะ จะติดสุภาพไปเลยก็ได้ เพราะตอนนี้ฉันอยู่ในชุดเดรสสีโอรสผ้าหนาเหมาะกับสภาพอากาศสวิส ใส่เสื้อกั๊กสีน้ำตาลเข้ม กับบูทหุ้มข้อสีน้ำตาลเข้มเข้าชุด และปล่อยผมล่อสายลมหนาว มันผิดตรงใหนกันห๊ะ ?? ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหพลันสายตาเหลือบไปเห็นป้าย ‘Happy Easter day’s’ จึงร้องอ๋อในทันใด อืม ... วันนี้วันอีสเตอร์ วันแห่งครอบครัว วันแห่งความหวัง วันที่ผู้ประกอบกิจการบางอย่างหยุด ห๊ะ? หยุด !! พอคิดมาถึงตรงนี้ แท็กซี่ก็หยุดด้วยหรอ ??? ว้ากกก !! บันนี่จะไม่ทน !!!! ขณะที่ฉันกำลังจะปรี้ดแตกก็มีชายหนุ่มใส่เสื้อคลุมสีหม่น เดินมาทักฉันชายคนนั้นสูงประมาณ 180 เซนติเมตร ผิวขาวซีด รูปร่างดี ไม่ผอมเกินไปไม่ล่ำจนน่าเกลียด ถ้าทางผู้ดีมีสตางค์ ‘Hallo’ อืม ... ภาษานี้มัน...เยอรมัน แปลว่า สวัสดี ฉันจึงพยายามฉีกยิ้มให้แต่ในใจกระวายกระวน นี้ฉันจะเล่นคำทำไมเนี่ย = =” เค้าจึงถามฉันว่า ‘wie kann ich mein Geschlecht’ แปลประมาณว่า มีอะไรให้ช่วยใหมครับ ใช่ใหม ? น่าจะใช่เนอะ !! ทุกคนคงมองว่าฉันโง่ ใช่ใหมหล่ะ ? จะโทษฉันคนเดียวได้ยังไงกัน !คนสวิสคุยกันตั้งหลายภาษา เช่น ฝรั่งเศส เยอรมัน อิตาลี ซึ่งฉันก็ฟังได้แต่พูดไม่ได้ = =” แต่ตอนนี้เรียกรถคงไม่ทันแน่ๆให้เค้าช่วยไปเหอะ ฉันจึงพยักหน้ากลับไปให้ในเมื่อเค้าอยากช่วยเราก็จะสนองให้ โฮะๆๆ (ชั่วร้ายมาก) เค้าจึงถามฉันกลับมาประมาณว่า ‘ห๊ะ?’ และก็พยักหน้ายิ้มๆและพาฉันขึ้นรถมินิคูเปอร์สีหม่น พอขึ้นรถเค้าก็ถามฉันว่า
‘จะไปใหนครับ?’ เค้าถามฉันกลับมาด้วยภาษาเยอรมันฉันจึงเลือกที่จะหยิบแผนที่และจิ้มลงไปในเมืองหลวงของสวิสเค้าหรี่ตาสีเทาของเค้าลงนิดนึง แต่ก็ไม่ถึงกับเสียมารยาทและขับรถไปส่งระหว่างทางฉันก็ชี้สถานที่ที่ฉันจะลงเพราะฉันเป็นคนนัดสถานที่กับมันฉันจึงนัดที่ๆใกล้บ้าน ตอนนี้เวลา 9 : 50 นาที ฮู้ยย !! เฉียด ฉันจึงขอบคุณชายหนุ่มที่มาส่งฉันและกำลังรีบเดินเข้าร้านแต่ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปในร้านนายคนนั้นก็บอกว่า ‘สักวันเราจะได้พบกันอีกนะครับ’ฉันจึงรีบเข้าไปในร้านพอเข้ามาร้านนี้เหมือนกับว่าถูกจองเอาไว้ทั้งร้านจึงไม่มีผู้คนเข้ามาเหมือนปกติ สงสัยเรื่องที่จะตกลงกันคงจะลับพอสมควรเลย ฉันจึงไปนั่งในที่ๆบริกรจัดเตรียมไว้ให้นั่งประมาณ 5 นาทีชายปริศนาก็เข้ามาในร้านฉันรู้สึกว่าเค้ามีราศีเปล่งประกายแต่งตัวอยู่ในชุดสูทสีดำอายุประมาณ 50 นิด แต่ก็ยังคงความดูดีไว้ เดินเข้ามาพร้อมถือกระดาษ A4 1 ใบและพูดว่า
‘ผมไขคดีของพ่อ – แม่คุณได้แล้ว แต่ ...’ ชายปริศนาทิ้งคำไว้นิดนึงแล้วหรี่ตามองปฎิกริยาที่จะเกิดขึ้น
ฉันจึงถามว่า ‘แต่.. แต่อะไร ?’ เขายิ้มอย่างพอใจแล้วพูดต่อว่า ‘ผมมีลูกอยู่คนนึง’ ใครถาม? ฉันคิดในใจ ขืนพูดออกไปฉันคงต้องเขียนจดหมายลาตาย ‘ลูกของผมเป็นคนที่เงียบมาก ... บางทีก็มากเกินไปตอนเด็กๆลูกผมคิดว่าตัวเองเป็นโรคจิตเหมือนแม่ของตัวเอง .. ‘ น่าสงสารเนอะลูกเป็นโรคจิต ฉันคิดในใจ ‘ตอนนี้ที่โรงเรียนที่ประเทศไทยลูกผมอยู่ให้อยู่หอและมีเรื่องเกิดขึ้นประจำคือรูมเมทของห้องลูกผมหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ... ‘ ชักน่ากลัวแล้วหล่ะสิ ฉันคิด ‘ผมจึงอยากให้คุณเข้าไปสืบในหอเพราะผมคิดว่าลูกของผมคงไม่ใช่คนแบบนั้น’เค้าพูดจบแล้วมองมาทางฉัน ‘แล้วคุณหมายความว่ ...’ ฉันยังพูดไม่จบประโยคเขาก็พูดว่า ‘ปลอมตัวเข้าไปในหอ ไปเป็นรูมเมทของลูกผม แล้วคุณจะได้คำตอบการตายของ พ่อ – แม่คุณ’ เขาพูดและยื่นกระดาษเอสี่มาให้ฉัน ‘ผมให้เวลาคุณ 10 นาทีในการเซ็น…’ เดี๋ยว ๆๆๆ ลูกเขาเป็นโรคจิต ? รูมเมทหาย ? ลูกเข้าท่าทางที่พูดมาน่าจะเป็นผู้ชาย !!! ‘เอ่อ .. เดี๋ยวคะๆๆคือแบบว่าฉันคิดว่าลูกคุณเป็นผู้ชายใช่ใหมคะ ? คือเรื่องภาษาฉันไม่ขัดข้องอะไร แล้วฉันเป็นผู้หญิ ..’ ฉันไม่ทันพูดจบ เขาก็พูดกลับมาว่า ‘ไม่ต้องห่วงเราสามารถทำให้เธอเข้าไปในโรงเรียนได้โดยที่ไม่มีใครสงสัย สามารถอยู่ในห้องเดียวกับลูกชายผมได้ และที่สำคัญ ... คุณเหลือเวลาอีก 5 นาทีในการเซ็นเอกสารและเตรียมตัวไปประเทศไทย’ ฉัน ‘ห๊ะ ??? ว่าไงนะคะ? ’ อืมแต่ถ้า .. เราไปจ้างคนอื่นหละ ? ใช่ๆเราไปจ้างคนอื่นก็ได้นิ ‘เออ ผมลืมบอกอีกอย่างนึง ... ทางเราได้ทำลายหลักฐานในการสืบเรียบร้อยแล้วไปจ้างคนอื่นก็คงไม่ได้ข้อมูลหรอกนะ ’ เขายิ้มอย่างมีเลศนัย ฉันคิดไปคิดมาแล้วฉันว่าแค่ปลอมตัวสืบให้เจอเบื้องหลังก็แค่นั้น แค่ในโรงเรียนเท่านั้นแหละ ลองดูซักตั้งก็ได้ สู้ๆยัยบัน ‘คะ ฉันจะไปสืบให้คุณ’ แล้วฉันก็หยิบปากกาเซ็นเอกสารพอเซ็นเสร็จเขาก็บอกว่า ‘ผมเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้วถ้าคุณคิดตุกติก ป้าคุณอยู่ในกำมือเรานะครับ ^^’ ฉันรู้สึกว่าตอนนี้ฉันคงอ้าปากค้างซัก 2-3 นาทีแน่ๆเลย คุณลุง ทำไมทำกับบันอย่างเน้!!!!’ส่วนเรื่องอื่นๆผมจัดการเรียบร้อยแล้วเรื่องเงินก็ด้วยนะครับ ^^’ โฮกกก!! คุณลุงจะต้อนให้ฉันไปตั้งแต่แรกแล้วนิ !!! ‘งั้นก็เป็นว่าไปทำความรู้จักกับลูกผมที่ประเทศไทยนะพอถึงประเทศไทยจะมีคนอธิบายเรื่องที่จะต้องทำนะครับ ผมขอตัว ’ ว่าแล้วตาลุงนั้นน่าจะชื่อ’โรเบิร์ต’ (ฉันเห็นในข้อตกลง)ก็โบกมือบ๊ายบายอยู่หน้าประตูหน้าร้านซะแล้ว ส่วนฉันหนะหรอ? อ้าปากค้างแมลงวันเข้าปากไป 5-6 ตัวแล้วหน่ะเซ่ !!! ไม่เป็นไรยัยบัน แกต้องทำให้ได้ !!!
อา .... เหนื่อยจังเลย =w=” ไรเตอร์ คือที่ไรเตอร์มาโผล่ตอน 2 ช้าเพราะว่า ไรเตอร์ไม่รู้ว่าเพิ่มเรื่องนี้ได้เพราะตอนกดบันทึกมันไม่บันทึกให้จึงเพิ่งมาเห็น OwO คือสภาพแรกที่เห็นตกใจมากเลยนะ !! ไรเตอร์ขอโต้ดด !!~ TTwTT แล้วเรื่อง อิมเมท ลีดเดอร์จะจินตนาการณ์เอาเองหรือจะให้ไรเตอร์หารูปให้ดี ? เม้นมาเยอะๆน้า ^^ ไรเตอร์อยากได้เม้น รักลีดเดอร์ทุดคนน้า ^w^ จะมาอัพบ่อยๆน่อ ... >w< แต่ถ้าไม่มีคอมเม้นท์ไรเตอร์ไม่อัพ โอเค๊ ?? สัญญาแล้วนะ ^w^
ความคิดเห็น