คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : ตอน สิ่งที่ขาด [extra]
Special part สิ่งที่ขาด
[ฮยอง!] ...................
v
v
v
v
“เซฮุน!”
v
v
v
เอาอีกแล้วครับ........ผมฝันเหมือนเดิมอีกแล้ว.......ฝันว่าไอหมอนั้นมาหาผม และก็เรียกชื่อผม อยู่หน้าห้องนอน พอผมออกมาเปิดประตูห้อง ผมกลับไม่เจอหมอนั่น แล้ว...........
ถึงตอนนี้ผมจะกลับมานอนที่บ้านตามเดิม แต่ก็ไม่ใช่ว่า ผมจะไม่ได้ไปค้างที่ห้องไอเด็กผีนั่นนะครับ ผมไปเกือบทุกอาทิตย์.......ห้องหมอนั้นเปิดต้อนรับผมอยู่ตลอดเวลา แต่ทำไมน้า~ ทำไมผมไม่เห็นหมอนั่นเลย......... ไม่มีแม้แต่เสียง.......หรือวี่แวว ..........ผมไม่มีความรู้สึกว่าผมนั่นอยู่ใกล้ๆ ผมแล้ว.........
ช่วงเวลาที่ผมและเซฮุนอยู่ด้วยกัน......มันคือช่วงที่ผมไม่เคยรู้สึกเบื่อเลยครับ แต่ตอนนี้มันกลับตรงกันข้าม ตอนนี้ผมไม่รู้ด้วยซ้ำไป ว่าผมจะตื่นขึ้นมาทำอะไรต่อไป ผมไม่มีแม้กระทั่งจุดหมาย ไม่มีความรู้สึกนึกคิดอะไรนอกคำว่า ‘นายอยู่ไหน โอเซฮุน’
ณ ร้านชานมไข่มุก Bubble tea café
ที่นี่เป็นอีกที่ ที่ผมเดินผ่านบ่อยๆ และก็อดไม่ได้ที่จะแวะก่อนไปมหาลัย หรือ หลังเลิกเรียน
“อ้าว! เสี่ยวลู่ ไม่เจอกันนานเลย ติดเรียนหรือจ๊ะ...วันนี้เอารสเผือกเหมือนเดิมใช่ไหมหรือว่าจะเอาทั้งเผือกทั้งโกโก้ล่ะ?”
คุณป้าร้านขายชานมเอ่ยถามผม ...อย่างเป็นกันเอง...ก็ผมเป็นลูกค้าขาประจำนี่นา
“ผมขอรสโกโก้แก้วนึง ครับ...”
“...ทำไมวันนี้กินแก้วเดียวเองล่ะ? ทุกทีเห็นซื้อ 2 แก้วป้าน้อยใจนะคะ คิคิ...”
ผมไม่มีแรงแม้แต่จะพูดรับมุกหรือชวนป้าเค้าสนมนาฮาแตกเหมือนทุกวันด้วยซ้ำ
ผมทำได้แค่ก้มหน้านิ่งแล้วมองพื้นกระเบื้องของร้านชานมไปพลางๆ มันอดที่จะ..........คิดไม่ได้
[ฮยอง! ผมอยากกินด้วย ซื้อให้ผมกินหน่อยสิ]
“ไอบ้า นายกินได้ที่ไหนละ? นายอย่าลืมสิ ผีกินไม่ได้ แล้วนี่ รสเผือกสุดโปรดของฉันเลยน้า”
[ทำไมผมจะกินไม่ได้ ...ฮยองก็หลับตาสิ เดี๋ยวผมกินรสเผือกของฮยองให้ดู]
“หึ เด็กผีเห้นแก่กิน ถ้าจะสิงฉันล่ะก็...ข้ามศพฉันไปก่อนละกัน 555”
[5555+ ผมว่าฮยองควรจะระวังสติของตนเองหน่อยนะครับ ซู๊ด~~~~~]
“เฮ้อ.....เอาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ! เอาร่างช้านคืนมาเบยไอเด็กผี....”
[ถ้าอยากได้ ต่อไปนี้ ฮยองต้องซื้อชานมไข่มุก รสโกโก้ ให้ผมหลังเลิกเรียนทุกวันด้วยนะครับ]
“อ๊ะ!นี่จ่ะเสี่ยวลู่ชานมเย็นๆ รสโกโก้...เอ๋เป็นไรไปจ๊ะ...?...วันนี้ดูเศร้าๆนะ”
คุณป้าส่งแก้วชานมเย็นๆมาให้ผม หล่อนยิ้มให้ราวกับว่ารู้ว่าผมมีเรื่องไม่สบายใจ ผมจึงยิ้มตอบหล่อนไป
“.....เปล่าครับ...แค่...ไม่มีคนแย่งผมกินชานมไข่มุกแล้ว...น่ะครับ”
ผมรับแก้วชานมไว้แล้วส่งยิ้มแห้งๆให้ป้าอีกทีก่อนจะเดินออกจากร้าน
“... โอกาสเชิญใหม่นะจ๊ะ เสี่ยวลู่...” ป้าตะโกนไล่หลังผมมา.........
ผมเดินทางมายัง คอนโด ของเซฮุนอีกครั้ง........ความรู้สึกบางอย่าง.....ทำให้ผมเดินมาที่นี่ ผมเข้าห้องของ
เซฮุนไป แล้วนั่งโซฟาดูดชาไข่มุก....ความหวังน้อยนิดของผมที่มาที่นี้ คือ การที่ได้พบกับเซฮุนอีกครั้ง........หมอนั่นหายไปเพียงชั่วข้ามคืน ตั้งแต่คืนนั้นที่......หมอนั้น....///////..กับผมอยู่ด้วยกัน.......นี่ก็ 14 วันแล้วสินะที่หมอนั่นไม่โผล่มากวนประสาทผมเลย
ยิ่งคิดเรื่องของหมอนั่น...ผมก็ยิ่งรู้สึกอึกอัด....มันอึกอัดอย่างบอกไม่ถูก จริงๆครับ
[ฮยอง.....ถ้าวันนี้ฮยองไม่เลี้ยงชานม ผมจะหนีไปให้ไกลจากฮยอง แล้วก็จะไม่กลับมาอีกแล้ว]
“เออ ไปเลยไป จะหนีกลับดาวแม่ หรือจะไปจากฉัน ฉันก็ไม่ได้ห้าม 555”
[เหอะ!...ผมไปไหนไกลไม่ได้หรอก หัวใจผมอยู่นี่]
“.....เดี๋ยวคืนนี้ นายระวังเหอะ พูดแบบนี้คืนนี้ดึกแน่ๆ 5555.....”
[ผมตะหากที่ต้องพูดคำนั้น]
“.........ซู๊ด~~~~~~~555.............”
[ฮยองอ่า~อย่ามากินล่อหน้าล่อตาผมสิฮะ ผมอยากกินบ้างนะ]
" เซฮุน!.....นี่ไงชานมรสโกโก้ ที่นายขยั้นขยอให้ฉันซื้อให้......รีบๆออกมาแย่งฉันกินสิ.....ฮึ......เดี๋ยวฉันกินหมดไม่รู้ด้วยน้า~.........ฮึๆ.........(ฟึดฟัด)เซฮุนนายโกรธฉันที่ฉันไม่ได้ซื้อชานมเลี้ยงนายวันนั้นใช่ไหม?....5555 (ฮื่อ~)......อย่าทิ้งฉันแบบนี้นะเฮ้ย......กลับมาหาฉันสิฟะ!!!!.....ฉันคิดถึงนายนะเว้ย"
ฮื่อ~~~ เซฮุน....นายอยู่ที่ไหน......
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ณ รพ. ที่ห้องพักผู้ป่วย 216
[คุณหมอครับ! คนไข้ห้อง 216 เริ่มรู้สึกตัวแล้วครับ มาที่ห้องนี้ด่วนเลยครับ]
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Baekhyun part
ข้างนอกมีไรกันวะ เสียงฝีตี.นพยาบาล หนวกหูชิบ คนไข้ห้องอื่นเค้าจะเข้าชาน วิปัสนา กันหมดแล้วนะครับ........ไอเชี้ย เปรตนี่ก็ ตื่นมาชวนกรูคุยได้แค่ ไม่กี่วิ.......พอโดนกรูจูบปุ๊บ สาส~หลับเป็นตายอีกรอบ
เลยนะเมิง แม่.งชักจะสุโขสโมสรข้ามแดนไปละมั้ง .....ป่านนี้ไปสวีวี้วีกับแม่หญิง อลิส อินเดอร์วันเดอร์แลนอยู่สิท่า ตื่นมาเมื่อไหร่ล่ะเมิง.........+W+
หึหึ ในขณะที่ไอหยอย มันหลับอยู่นี่ล่ะครับ คือทางสะดวกของผม ที่ผมจะออกไป ตีหลี่ แม่พยาบาลสาวที่วิ่งตาลีตาเหลือกไปห้องพักผู้ป่วย ที่อยู่ไม่ไกลจากห้องผมซักเท่าไหร่........จะว่าไปห้องนั้น คนไข้ตกเตียงตายห่.ารึเปล่า หมอเหมอ ถึงได้วิ่งกันเกริบตลบดังลั่นตึก ถึงเพียงนี้
ไปส่องหน่อยดีก่าครับ........
(แบคฮยอน ยืนมองเหตุการณ์ห่างๆ อยู่ ประมาณ 10 นาที)
บรรยากาศตอนนี้ เริ่มซาลงแล้วครับ.....ไม่มีเสียงอึกทึกโครมครามแล้วด้วย.... แต่ใครก็ได้บอกกรูเหอะ ในห้อง 216 มันมีอาราย~~~~ ยืนรอจน Egg ยานแล้วนะสาส~ สักพัก หมอและพยาบาลเดินออกมาพร้อมแบกแฟ้ม แบก สายยางสายน้ำเกลือและ โค.ตร พ่อคนแม่ สายอะไรนักวะนั่น มีถุงอึ ด้วยครับ......= [] = แล้วก็มี ไอเด็กหนุ่มหน้าหล่อขอบตาเหมือน หลินปิง เดินตามหมอไปต้อยๆ
เมื่อไร้ซึ่งพยาบาลและหมอ ก็เป็นโอกาสดี ที่แบคฮยอน คนนี้ จะเข้าไปตีหลี่ คนในห้อง 216 เรื่องของเรื่องคือ ผม อยากรู้ว่าใครอยู่ในนั้น ได้ข่าวว่าห้องนี้ หมอชุมเป็นพิเศษ 555+ แสดงว่า คนในห้องคงสำคัญต่อ
รพ. แห่งนี้เป็นแน่แท้ แลจะใช่ กะระมัง
[แอ๊ด........] ประเทศราชแถวบ้านผมสอนว่าจะเข้าบ้านใคร เราไม่นิยม เคาะประตู เดี๋ยวเค้ารู้ว่าเรามาดี
(ไรท์เตอร์ T : ใครสอนแกงะ แบค?)
เมื่อผมย่องเข้าห้องไปแล้วผมก็เห็น บุรุษนายหนึ่ง เดินลากสายน้ำเกลือ ออกมาจากห้องน้ำ บร๊ะ! มองมาทางนี้แล้ว~~~~~ หน้าตาแม่.งหน้ากินด้วยสาส~ แต่...คุ้นๆ ไอหมอนี้อย่างบอกไม่ถูก รึว่าผมเคยฝันเห็นมั้ง?
(ไรท์เตอร์ R: แบค สามีแกนอนอยู่ที่ห้อง.....เอิ่ม.... (ถึงกับเอือม) )
".....คุณเป็นใครครับ?...." ไอหน้าหล่อมันถามผม ผมยิ้มโปรยเสน่ห์ยาแฝก ใส่มันไป ก่อนตอบไปว่า
"ผม...ชื่อ ...บยอน แบคฮยอน ครับ....อยู่ห้องใกล้ๆ"
"ขอโทษครับ......คุณพูดว่าอะไรนะ?" ชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ๆผม
"บยอน แบคฮยอนครับ"
"เออ......อะไรนะ?........อีกทีครับ!"
หูเมิ.งหนวกน้ำหนองแด.ก รึไง บอกว่าตู ชื่อ แบคฮยอน สาส~~~~~~~
"ขอโทษนะครับ ผมไม่ได้ยินเสียงคุณ...คุณเป็นอะไรรึเปล่า"
............................................O [] O!!!......................................
อุ๊ยต๊ายตาย ว้ายลืมตัว ตูพูดไม่ได้นี่หว่า?????? สาส~~
++++++++++++++++++++++++++++++END PART+++++++++++++++++++++++++++++
ไรท์เตอร์ ริน บ่น
ยอมรับเลยว่า สงสารลู่ มากค่ะ ไรท์เตอร์ ตี๋ แต่งได้เข้าถึงอารมณ์สุดๆ มันจะดราม่าสำหรับรีดเดอร์ไหมหนาแต่ว่าปิดท้ายตอนด้วยแบคฮยอน คิดว่ารีดเดอร์หลายคนอาจจะรอชานแบคนานแล้ว ตอนต่อไปๆ มันส์แน่ๆค่ะถ้าตอนนี้ผิดพลาด รึ ว่าแป๊กยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ ^ ^
เรามารอ EXO คัมแบค พร้อมๆกันนะคะ รีดเดอร์ทุกคน ♥
ความคิดเห็น