คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue & Conditions ♥
**แก้ไขคำผิด คำเปลืองและปรับขนาดตัวอักษร : 19/04/16 **
Prologue ♥
“ฉันไม่มีวันให้นาย"กลับไปเป็นยมฑูต"อีกครั้งแน่นอน...คุโรซากิ
อิจิโกะ”
“ต่อฉันอยากกลับไปมากเท่าไหร่
แต่ก็ดิ้นรนให้พ้นจากการจองจำของนายได้หรอกนะ...กริมจอว์”
.
.
.
.
.
.
.
ร่างบางระหงษ์เจ้าของเรือนผมสีส้มยาวสลวย…นั่งครุ่นคิดอยู่บนเตียงภายในห้องสีขาวอ้างว้าง ทั้งคิดถึงเพื่อน ทั้งครอบครัว
รวมไปถึง
“เร็นจิ” หลังจากเงียบมานานตั้งแต่ที่มาถึงที่แห่งนี้
ในที่สุดริมฝีปากสวยก็ยอมเอ่ยปากพูดออกมา เสียงนั้นเบาราวกับเสียงกระซิบ
ที่แม้แต่ลมยังเสียงดังกว่า
ใช่....ร่างบางคิดถึงเจ้าของชื่อที่ตนเอ่ยออกมามากที่สุด
ทั้งคิดถึงที่สุด และ รู้สึกผิดที่สุดด้วยเช่นกัน รู้สึกผิดที่ต้องทรยศหักหลัง’อดีตคนรัก’ของตน ยิ่งคิดยิ่งถลำลึกสู่ความโศก จนแทบจะร่ำไห้หากแต่...น้ำตาที่เจ้าตัวเคยมีมันเหือดแห้งหายไปหมดแล้วเท่านั้น
เจ้าตัวหลับตาพริ้มพรากนึกถึงเหตุการณ์ก่อนที่จะได้มาเยือน ณ ที่แห่งนี้
‘เจ้าหนุ่มเรียวกะ
พลังยมฑูตของเธอในตอนนี้เหลือลิบหลี่มากแล้วนะ’ ใบหน้าหล่อเหลาพูดพร้อมยิ้มเหยียดบางๆ
พลางมองใบหน้าหวานสวยตรงหน้าที่นอนหายใจโรยรินบนพื้นดิน
‘แน่นอน….เขาแพ้ไอเซ็น และ ใกล้จะจากโลกนี้ไปอีกเพียงไม่กี่นาที’
‘แต่ฉันจะช่วยนาย
เพราะฉันต้องการนายมากนะ เจ้าหนุ่มเรียวกะ’ ถึงแม้ปากอยากจะขยับด่าทอ
ร่างสูงตรงหน้ามากเพียงใด ก็ไม่อาจเอ่ยออกมาได้เลยแม้แต่สักนิด
หนำซ้ำตายังค่อยๆปรือลง พร้อมกับลมหายใจที่ค่อยๆโรยรินมากกว่าเดิม
ใช่....เขาไม่ต้องการให้ ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าศัตรูมาช่วยเหลือตน
หากว่าไอเซ็นช่วยเหลือเขาแล้ว มันก็เหมือนกับคนตรงหน้ามอบความอัปยศให้เขา
แน่นอนเขายอมตายดีกว่าที่ต้องมารับความอัปยศนี้ไว้ หากแต่ก็ไม่อยากหายไปจากโลกนี้
เพราะยังอยากเจอ ‘อาบาไร เร็นจิ’
ครั้งสุดท้ายที่เจอกันเร็นจิก็ผลักไสไล่ส่งเขาหลังจากที่ทะเลาะกันครั้งใหญ่
จนถึงขั้นเลิกลาต่อกัน ถึงแม้เจ้าของชื่อนี้จะไม่อยากเจอเขาแล้วก็ตาม… จนถึงตอนนี้เขาไม่เหลือใครอีกแล้ว แม้กระทั่งครอบครัวที่ถูกทำลายจนย่อยยับ
และ จากเขาไปกันหมด เขาไม่มีอะไรจะเสียแล้วจริงๆ
พอคิดๆแล้วถึงเขาจะกลายเป็นคนทรยศเขาก็ไม่เกรงกลัวแล้ว
เขาพร้อมที่จะมอบร่างกายและวิญญาณนี้ให้ไอเซ็น
ดีกว่าต้องกลับไปเจอคนใจร้ายและความว่างเปล่า
แรงบีบคางเรียวเบาๆ
จากมือของไอเซ็นทำให้ดวงตาสีน้ำตาลสวยพยายามปรือตาขึ้นมองคนตรงหน้า
ตอนนี้เขาไม่มีแรงแม้แต่จะขัดขืนอีกแล้ว
ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้อิจิโกะมากขึ้นพร้อมกับประกบริมฝีปากลงบนริมฝีปากสวยได้รูป…..’หวาน’…..ความคิดแปลกๆผุดขึ้นในหัวของไอเซ็นก่อนที่จะสะบัดไล่ความคิดนั้นไปไกลๆ
แล้วทำการถ่ายโอนพลังวิญญาณของตนให้คนตรงหน้า พลันเรือนผมสวยจากเดิมที่ซอยสั้น
บัดนี้ค่อยๆเพิ่มความยาวมากขึ้นจนกลายเป็นผมยาวสลวย
หน้ากากฮอลโล่วที่เจ้าตัวแทบไม่คิดจะใช้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวยเพียงน้อยนิด
รวมไปถึงหมายเลขศูนย์ ที่เป็นสัญลักษณ์ของ ‘อารันคาร์’
ยังค่อยๆปรากฏบนลำคอของอิจิโกะ ไอเซ็นมองร่างตรงหน้าพร้อมระบายยิ้มออกมาด้วยความภาคภูมิใจในผลงานของตนเอง
ในที่สุดก็พา ‘เจ้าหญิง’
ไปเป็นคนของตนได้สำเร็จสักที
คุโรซากิ อิจิโกะ
หรือ เจ้าหนุ่มเรียวกะที่เจ้าตัวชอบใช้เรียกอีกฝ่าย
บัดนี้ดูงดงามสมกับเป็นผู้ที่เขาต้องการมากที่สุดจริงๆ
ไอเซ็นพินิจมองใบหน้าของอิจิโกะที่สลบไปเพราะทนรับแรงดันวิญญาณของตนไม่ไหว
ก่อนจะค่อยๆอุ้มร่างบางท่าเจ้าสาวไว้ แล้วพาอิจิโกะกลับที่อยู่ของตน
.
.
.
‘ก๊อก
ก๊อก’ เสียงเคาะประตู ทำให้ร่างบางบนเตียงหลุดจากภวังค์ของตน
ก่อนจะหันไปมองต้นเสียง
ในที่สุดประตูก็เปิดออกพร้อมกับผู้ที่เป็นคนเคาะประตู ….. ‘อิจิมารุ งิน’…. เมื่อเห็นเจ้าของชื่อ
ใบหน้าหวานก็เอียงคอ ดวงเนตรสีสวยแสดงถึงความสงสัย ซ้ำคิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเบาๆ
การแสดงออกของอิจิโกะ ทำให้งินแอบขำเบาๆ กับท่าทีซื่อๆนั่น
“ไปกันเถอะครับ
คุโรซากิ อิจิโกะ ท่านไอเซ็นรออยู่นะครับ” น้ำเสียงอ่อนโยน
ขัดกับหน้าตา ที่เจ้าตัวชอบเสแสร้งยิ้มหน้าตากวนตลอดเวลาเอ่ยขึ้น พร้อมตวัดสายตามองอิจิโกะที่ท่าทางอิดโรยและใบหน้าหวานที่แดงเรื่อจากพิษไข้ที่ได้รับจากการถ่ายโอนวิญญาณนั้น…...อีกครั้งอย่างพินิจจารณา พลางเลียริมฝีปากของตน
เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมผู้เป็นหัวหน้าของตนถึงได้ถูกใจร่างบางตรงหน้านี้
เมื่อมองอิจิโกะที่กำลังจะกลายเป็นสมาชิกของตนอย่างสมบูรณ์ในไม่อีกที่นาทีข้างหน้า
.
.
.
.
.
ขอแค่ 5 คอมเม้นน้า ♥ ทำได้มั้ย ขอให้ไรท์หน่อยน้า :)
ความคิดเห็น