คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ฉันเสพติดเขาหลงใหลใจพลั้งเผลอ
อนที่ 2 ันเสพิเาหลใหลใพลั้เผลอ
สาบานไ้ว่ามะนาวหวั่นไหวไปับำพูประาศร้าวาเา แม้ว่ามันอาะเป็นเรื่อไม่ริที่เาแ่ึ้นมาเพราะวามเมา หรือบาทีมันอาะเป็นบทพู้ำๆ ที่เาเยพูับผู้หิหลายน่อนหน้านี้ แ่เมื่อเาพู่อหน้าเธอ มะนาว็อยาีลุมไปว่าเา้อารบอเธอ
แสไฟาโถทาเินทำให้เิเป็นแสเาาๆ ในห้อ แ่นั่น็เพียพอที่ะทำให้สายาึ่ินับวามมืไ้มอเห็นหลายสิ่หลายอย่าลาๆ
“...” หิสาวลืนำพูทั้หมลท้อ พยายามไม่ิถึวันพรุ่นี้เมื่อเาเริ่มรูิปเสื้อันหนาวอเธอและถอมันอออย่าใร้อน หัวใอเธอเ้นแรเสียยิ่ว่าอนวิ่ึ้นอยเสียอี มันรัวเร็วนิว่าหาใส่แอปเปิลวอ์ในอนนี้มันอาะแ้เือนไปที่รพ.สัแห่ มืออมะนาวำหลวมๆ รออยว่าเาะทำอะไร่อไป
เาูเหมือนะไม่แปลใที่เธอไม่ัืน ท่าทาุ่น่านอนถอเสื้อนั้นทำให้มะนาวทำอะไรไม่ถู พยายามินนาารว่าเวลาปินมีเ็ส์ัน้อทำยัไบ้า แู่เหมือนธันวาะมีสมาธิมาับเสื้อผ้าอเธอนลืมสภาพแวล้อมรอบัว และเมื่อร่า่วบนอมะนาวเปลือยเปล่าเา็โยนเสื้อันหนาวลุมัวเธอ่อนะถอเสื้อผ้าอัวเออย่ารวเร็ว
“...” มะนาวะพริบามอร่าที่เป็นเาะุ่มอย่าเฝ้ารอ อยารู้ว่าเาะทำอะไร่อไป
“บ้าเอ๊ยหนาวิบหาย” เาสบถหลัาถอเสื้อผ้าออและหยิบผ้าลุมึ้นมาลุมัวเอและมะนาว ร่าอายหนุ่มร่อมทับบนร่าบอบบาอเธออย่าเ้ๆ ัๆ ่อนะใ้มือเย็นเียบลูบไปามผิวายเรียบเนียนอนใ้ร่า้าๆ ลิ่นหอมาัวเธอทำให้เาิใสบ ผิวายที่สั่นระริไปามสัมผัสอเาทำให้เาเิวามปีิยินีอย่าไม่เยเป็นมา่อน
“นาว แอ่อนไหวัเลยวะ ูสิ ับรไหน็สั่นนเนื้อเ้น”
มะนาวะัและลอาเล็น้อย “ูหนาว มือมึเย็นยัับน้ำแ็นานี้ะไม่ใหู้สั่นเลยหรือไ”
“เอ๊า! แล้วทำไมมึไม่เลิ้มามูล่ะ” เาว่าอย่าหัวเสีย เสียยานๆ นั้นทั้ลทั้น่ารำาในเวลาเียวัน
มะนาวหมอารม์ะเลิ้มามเาึว้าเสื้อแนยาวมาั้ใะสวม ทว่าธันวาลับับ้อมือทั้สอ้าอเธอไว้อย่ารวเร็วพร้อมับพูเสียแ็ว่า “นาว มึสมยอมูแล้วะลับใทีหลัไม่ไ้”
“มึเมาแล้วธัน อย่าทำแบบนี้มันะมอหน้าันไม่ิ”
“ูไม่ไ้เมานะนาว” เาว่า “นเมาเอาับใรไม่ไ้หรอ”
“...” มะนาวะั รู้สึแปลๆ ับำพูอเา “มึหมายวามว่ายัไ”
“หมายวามว่ายัไืนนี้มึ็ะไู้เป็นผัว” เาว่าพร้อมับ้มลลิ้มรสลีบปาหวานอนรหน้าอย่าแม่นยำ ริมฝีปาไ้รูปแะแ้มไปามมุมาอมะนาวอย่าแผ่วเบา ใ้ประสาทสัมผัสอันอ่อนไหว่อยๆ ไล่าปลายาไปยัมุมปาอหิสาว ่อนะริมฝีปาอมะนาวอีรั้ ลิ้นแร่ัแะไรฟันาวและแทรมันเ้าไปัววามหวานในโพรปาอเธอ รสาิอเรื่อื่มสปาร์ลิ้หวานปนมาเธอทำให้ทั่วทั้ร่าอธันวาเ็มไป้วยวามื่นเ้น มือทั้สอ้าประอแ้มใสและพยายามัวลมหายใทั้หมอเธออย่าะละะลาม
ให้ายสิมันหวานมานเาหัห้ามใไม่ไหวอี่อไป
“อืม...หวานมา มะนาวหวานมา” เาระิบอย่าพอใ ฝ่ามือร้อนเลื่อนไปยัแผ่นหลัเปลือยเปล่าอมะนาวและปละอบราเียร์อย่าำนา วามอึอัอร่าายสาว่อยๆ ลายลพร้อมับทรวามที่ีผึ เาลืนน้ำลายอย่ายาลำบาเมื่อเห็นว่านรหน้า่อนรูปว่าที่ิ อใไม่ไหวน้อริมฝีปาลไปและูลืนปลายยอทรวอมะนาวอย่าหิวระหาย
“อา...” มะนาวแอ่นสะท้านเยือับสัมผัสที่เิึ้นอย่ารวเร็ว อาารวิเวียนทำให้เธอ้อพยายามว้าลุ่มผมอเาและบีบมันเบาๆ เพื่อ่มวามรู้สึแปลประหลาที่เิึ้น ทุุที่เาสัมผัสมันทำให้เธอร้อนรุ่มไปทั้ัว าเรียวแยออาันเพราะารเล้าโลมอเา เธอไม่รู้้วย้ำว่ามันเิาอะไร ทว่าร่าายมันำลัอบสนอามสัาาเพื่อหาุที่สบายที่สุ ใบหน้าอมะนาวบิเบี้ยวเล็น้อยเมื่ออารม์บาอย่าในร่าาย่อยๆ ปะทุ “ธันมันแปลมา”
เาผละริมฝีปาาทรวออิ่มและยับึ้นมาูบเธออย่าหนัหน่ว่อนะระิบถามว่า “แปลยัไ”
“ไม่รู้ อะ...มันเ็บ” วาอมะนาวมีน้ำาลอเล็น้อย เธอทำอะไรไม่ถูเมื่อธันวาบีบหน้าออเธอนรู้สึเ็บ แ่ในวามเ็บปวนั้นือวามรู้สึเสียวแปลบที่ไม่เยรู้สึมา่อน
“เสียวไหม” ธันวาถาม้วยวามอยารู้ ่อนะ้มูปลายุ่มไนเิเสียั
“ฮึ...ธัน ทำอะไรสัอย่า” มะนาว่มเสียร้อเมื่อวาม่านเสียวที่เิึ้นมันเลื่อนาปลายยออแ่ลับทำให้รท้อน้อยเ็มไป้วยวามรุ่มร้อนอย่าไม่เยเป็นมา่อน
“มีเสียวว่านี้อี” ธันวาหัวเราะในลำอ ้มลูบที่เนินออิ่มและฝาฝัร่อรอยอย่ารุนแรนมะนาวสะท้านเยือเป็นรั้ราว ริมฝีปาร้อนอเาเลื่อนไปทั่วหน้าท้ออมะนาวนหิสาวรู้สึราวับมีผีเสื้อนับล้านัวบินวนในท้อ ร่าายอึอันแทบทนไม่ไหวน้อหนีบาอย่าลาอาย โยเพาะอนที่ธันวาเลื่อนริมฝีปาไปที่หน้าท้ออเธอ มะนาว็เร็ไปทั้ร่า
“ธันหยุเถอะ ่อนที่มันะเลยเถิ” มะนาวไ้สิในที่สุ เธอลุึ้นันัวอีฝ่ายออา่วล่าอร่าาย
หาแ่ธันวาลับเยหน้าึ้นและพูับมะนาว้วยน้ำเสียริัว่า “มันเลยเถิมาั้นานแล้วนาว”
มะนาวัวแ็ทื่อ ไม่รู้เพราะำพูอเาหรือเพราะอาาศที่หนาวเย็นที่ทำให้เธอัวสั่นเทา ร่าเล็ถูเาผลัลับที่นอนราวับุ๊าล้มลุที่ไม่สามารถลุเอไ้้วยวามมึน
เธอพยายามแยแยะวามหมายที่ธันวาพู หาแ่วามเ็บที่เิาารเสียสีอาเในที่ถูถอออและสัมผัสประหลาที่เิาปลายลิ้นอธันวา็ทำให้มะนาวแทบเสียสิ เมื่อเาแยาอเธอออแล้วใ้ลิ้นละเลอย่าเร่าร้อน
“อา...ไอ้ธัน อึ!” มะนาวนิ้วหน้าพยายามบิสะโพหนี ทว่าลิ้นร้อนที่แทรเ้ามาในอหลืบลึลับอเธอและะโบมแรเล้าโลมอย่าหนัทำให้เธอยเอวและยับไหวอย่าทรมาน “อา...ธัน...มึะเสียใทีหลัไหม”
เธอถามอย่าอ่อนระโหยเมื่อร่าายอเธออบสนอ่อารโลมเล้าอเาอย่าบ้าลั่ ไม่รู้ว่ามันนานเท่าไร แ่เธอรีร้ออย่าบ้าลั่นระทั่ร่าายอเธอระุวูบพร้อมับเรี่ยวแรที่หายไป ธันวาถึพูออมา
“ไม่เลยนาว ูมีวามสุมา” เาอบอย่าริั ปลายนิ้วลูบลีบอไม้ที่เปียแะาารระุ้นอเาและลิ้มรสมันอีรั้อย่าหลใหล “ูะทำให้มึรู้ว่าเป็นเมียูีว่าสถานะอื่น”
ำพูสุท้ายอเาแผ่วเบานมะนาวฟัไม่ออ หาแ่เวลา่อมาเาลับเลื่อนัวึ้นมาร่อมทับร่าที่เปลือยเปล่าอเธอ
หัวใอมะนาวสั่นไหวเมื่อลีบปาร้อนประทับลมาและูลืนลมหายใอเธออย่าะละะลาม เา่อยๆ ใ้หัวเ่าแยาอมะนาวออาันแล้วสอแทรปลายนิ้วเ้าไปยัโพรับแบอีรั้
มะนาวลืมาโพลเมื่อวามเย็นืล่วล้ำเ้ามาในายสาว เธอพยายามยับสะโพหนีทว่ามืออธันวานั้นแ็แร่ราวับีมเหล็ เาสอมือ้าหนึ่โอบใ้ออมะนาวเพื่อไม่ให้เธอยับหนี ปล้นูบลมาอย่าุเือและยับมือเ้าออโพรที่ับแน่นอย่ารวเร็ว
“อื้อ...” มะนาวหลับาลอย่าำยอม สัมผัสแปลๆ ที่ล่วล้ำเ้ามาทำให้สมออเธอว่าเปล่าอีรั้ วามปวหนึบระนเสียว่านทำให้มะนาวทุบออธันวาอย่าแรอยา่าเา อยาอาละวาใส่เา แ่สิ่เียวที่ทำไ้็ือปล่อยให้เารัแอย่าเร่าร้อน
หาเป็นวามฝัน็เป็นวามฝันที่ไม่อยาื่น
ธันวาผละริมฝีปาออแล้วุหน้าเ้าับอออเธอ ลมหายใร้อนผ่าวเป่ารผิวายเย็นเียบอเธอ ร่าายอมะนาวบีบรันิ้วอเาอย่าุเือและปล่อยน้ำหวานออมาอย่าน่าละอาย ธันวาถอนนิ้วออและลูบสะโพเปลือยเปล่าอมะนาวนหิสาวราฮือ
ในวามเียบมีวามอึอับาอย่าเิึ้นระหว่านทัู้่
มันือผลอาร้าว้ามเส้นแบ่ระหว่าเพื่อนสนิทไปแล้ว
“นาว...”
“...” มะนาวละอายแ่ในทำอะไรไม่ถู สัมผัสที่เามอบให้ทำให้เธอสร่าเมาไปนานแล้ว และอนนี้เธออยาลั้นใายไปเสียให้มันบๆ เพราะไม่รู้ะสู้หน้าเายัไ
“นาวูพูริๆ นะ” ธันวาระิบเสียแผ่ว แม้ะมีวามมึนเมาปนอยู่หาแ่ยับ่บอว่าเาไ้สิลับมาแล้ว “ูล้ำเส้นมาแล้วมึโรธไหม”
หัวใอมะนาวเ้นแรมานแทบทะลุออมา วามลุมเรือระหว่าทัู้่ทำให้เธอรู้สึอึอัเล็น้อย แม้ว่าะสัมผัสไ้ถึวามรู้สึบาอย่า แ่เธอี้ลาเินว่าะเผิหน้าับวามริ
“มึล้ำเส้นไปแล้วูะทำอะไรไ้อนนี้?” เธอพูลอไรฟัน หวั่นไหวนไม่อยาะพูอะไรให้ัวเอเ็บปว “อย่าลืมว่ามึพึ่อหั ูไม่อยาเป็นัวแทนใร พรุ่นี้เ้าทำเหมือนมันไม่เยเิอะไรึ้นเถอะธัน อ๊ะ!”
มะนาวอุทานเมื่อถูธันวาบที่ลำอนรู้สึเ็บ “มึเป็นหมาหรือยัไ”
“อนนี้เป็นหมาอนหน้า็เป็นผัวมึไ มึไม่ิบ้าว่านอื่นเป็นัวแทนอมึน่ะ”
“...” มะนาวัวแ็ทื่อ
“...” ะเียวันธันวา็เหมือนะรู้ัวว่าเาหลุพูอะไรออไป ่อนะลบเลื่อนอย่ารวเร็วว่า “ะ่อไหม?”
ความคิดเห็น