ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท 1327
...ม...ไม่นะ...ทุกคน...ตายกันหมดแล้ว...
...ค...ใครก็ได้ช่วยด้วย!!ช่วยเพื่อนๆของผมที...
...พระเจ้าได้โปรด!!อย่าได้มีเรื่องร้ายแบบนี้เกิดขึ้นอีกเลย...
"ช่วยด้วย!!!"
...ค...ใครก็ได้ช่วยด้วย!!ช่วยเพื่อนๆของผมที...
...พระเจ้าได้โปรด!!อย่าได้มีเรื่องร้ายแบบนี้เกิดขึ้นอีกเลย...
"ช่วยด้วย!!!"
เสียงเด็กหนุ่มร่างบางร้องลั่นมาจากในคุกมืดไร้ซึ่งแสงสว่างอยู่ภายในห้อง...
ภายในห้องจองจำนั้นมีเด็กหนุ่มซึ่งร้องไห้คร่ำครวญกอดร่างไร้วิญญาณของเด็กหนุ่มอีกคนเปรอะไปด้วยคราบเลือดจากรอยเชือที่ลำคอลึกเข้าไปจนตัดเส้นเลือดใหญ่จนขาดวิ่น ตาสีเขียวใสคู่สวยนั้นมองอีกฝ่ายอย่างเหม่อลอยปราศจากชีวิตและลมหายใจ เด็กหนุ่มพยายามเขย่าปลุกีกฝ่ายให้ตื่นขึ้นแต่มันเหมือนกับการที่ทำไปแล้วไม่มีทางที่จะช่วยร่างนั้นแม้แต่น้อยท่ามกลางร่างอันแน่นิ่งอีกหลายร่างเช่นกัน
ตึก!! ตึก!!
เสียงฝีเท้า...ใครกันน่ะ...?
ตึก!! ตึก!!
แอ๊ด..ดด!!
ชายร่างสูงผมสีขาวตาสีแดงเลือดนกเดินเข้ามาภายในห้องขังด้วยสีหน้าเรียบเฉยเข้าไปหาเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ท่ามกลางซากศพของพวกพ้อง
"ท่าทางสบายดีนี่...วองโกเล่รุ่นที่10..."เสียงเยียบเย็นจากร่างสูงพูดพลางก้มลงเอามือลูบใบหน้าขาวเนียนของร่างบางพลางยิ้มแสยะ
"นาย...ต้องการอะไรจากพวกฉัน...?ทำไมถึงต้อทำกันขนาดนี้!!!"เด็กหนุ่มตะคอกใส่อีกฝ่ายทั้งน้ำตาและความเจ็บแค้นใจตามด้วยการเหวี่ยงฝ่ามือฟาดเข้าให้ที่หน้าของอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัว แรงตบนั้นทำให้ชายหนุ่มผมสีขาวหน้าหันไปตามแรงตบของร่างบาง
"กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับข้า!!!!!"ชายหนุ่มคว้าคอเสื้อของร่างบางพร้อมกับระเบิดอารมณ์ใส่อย่างเกรี้ยวกราดและเหวี่ยงเด็กหนุ่มไปปะทะกับกำแพงของห้องจนร้าว
"อั่ก!!"ร่างบางสำลักของเหลวรสเค็มที่ไหลทะลักออกมาจากลำคอพลางล้มลงไปนอนขดตัวงออยู่กับพื้นด้วยความเจ็บปวดเจียนตาย
"ทีหลังเจ้าอย่าได้ลองดีมาทำแบบนี้อีกเด็ดขาด!!ครั้งนี้ข้าไว้ชีวิตเจ้าในฐานะเครื่องสังเวย...แต่หากเจ้าทำอีกข้าจะฆ่าเจ้าทิ้งเสีย!!!"ชายหนุ่มตะโกนลั่นก่อนที่จะปิดประตูห้องขังทิ้งร่างบางไว้เยงลำงในความมืด...
...ทำไมชีวิตฉันต้องพบเจอกับเรื่องร้ายๆนะ...ทุกๆคนต้องตายเป็นเครื่องสังเวยเพื่อลบล้างคำสาปของสองพี่น้องผู้ต้องสาป...ทำไมต้องเป็นพวกเราที่เจอกับเรื่องแบบนี้...ทำไม!!ทำไมกัน!!!
ฉันเชื่อว่าพระเจ้านั้นจะอยู่กับเรา
พระเจ้านั้นจะคุ้มครองเราเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
แต่ทว่า...ทำไมพระองค์ไม่ช่วยเหลือพวกเราล่ะ?...
ทำไม...ทำไม...ทำไมต้องเป็นพวกเรา...
ผมสวดมนต์ภาวนาท่านนั้นก็มิได้จักรับรู้สักนิด!?
"พระผู้เป็นเจ้า...พระองคทรงทอดทิ้งพวกเราแล้วรึไงกัน..."
ภายในห้องจองจำนั้นมีเด็กหนุ่มซึ่งร้องไห้คร่ำครวญกอดร่างไร้วิญญาณของเด็กหนุ่มอีกคนเปรอะไปด้วยคราบเลือดจากรอยเชือที่ลำคอลึกเข้าไปจนตัดเส้นเลือดใหญ่จนขาดวิ่น ตาสีเขียวใสคู่สวยนั้นมองอีกฝ่ายอย่างเหม่อลอยปราศจากชีวิตและลมหายใจ เด็กหนุ่มพยายามเขย่าปลุกีกฝ่ายให้ตื่นขึ้นแต่มันเหมือนกับการที่ทำไปแล้วไม่มีทางที่จะช่วยร่างนั้นแม้แต่น้อยท่ามกลางร่างอันแน่นิ่งอีกหลายร่างเช่นกัน
ตึก!! ตึก!!
เสียงฝีเท้า...ใครกันน่ะ...?
ตึก!! ตึก!!
แอ๊ด..ดด!!
ชายร่างสูงผมสีขาวตาสีแดงเลือดนกเดินเข้ามาภายในห้องขังด้วยสีหน้าเรียบเฉยเข้าไปหาเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ท่ามกลางซากศพของพวกพ้อง
"ท่าทางสบายดีนี่...วองโกเล่รุ่นที่10..."เสียงเยียบเย็นจากร่างสูงพูดพลางก้มลงเอามือลูบใบหน้าขาวเนียนของร่างบางพลางยิ้มแสยะ
"นาย...ต้องการอะไรจากพวกฉัน...?ทำไมถึงต้อทำกันขนาดนี้!!!"เด็กหนุ่มตะคอกใส่อีกฝ่ายทั้งน้ำตาและความเจ็บแค้นใจตามด้วยการเหวี่ยงฝ่ามือฟาดเข้าให้ที่หน้าของอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัว แรงตบนั้นทำให้ชายหนุ่มผมสีขาวหน้าหันไปตามแรงตบของร่างบาง
"กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับข้า!!!!!"ชายหนุ่มคว้าคอเสื้อของร่างบางพร้อมกับระเบิดอารมณ์ใส่อย่างเกรี้ยวกราดและเหวี่ยงเด็กหนุ่มไปปะทะกับกำแพงของห้องจนร้าว
"อั่ก!!"ร่างบางสำลักของเหลวรสเค็มที่ไหลทะลักออกมาจากลำคอพลางล้มลงไปนอนขดตัวงออยู่กับพื้นด้วยความเจ็บปวดเจียนตาย
"ทีหลังเจ้าอย่าได้ลองดีมาทำแบบนี้อีกเด็ดขาด!!ครั้งนี้ข้าไว้ชีวิตเจ้าในฐานะเครื่องสังเวย...แต่หากเจ้าทำอีกข้าจะฆ่าเจ้าทิ้งเสีย!!!"ชายหนุ่มตะโกนลั่นก่อนที่จะปิดประตูห้องขังทิ้งร่างบางไว้เยงลำงในความมืด...
...ทำไมชีวิตฉันต้องพบเจอกับเรื่องร้ายๆนะ...ทุกๆคนต้องตายเป็นเครื่องสังเวยเพื่อลบล้างคำสาปของสองพี่น้องผู้ต้องสาป...ทำไมต้องเป็นพวกเราที่เจอกับเรื่องแบบนี้...ทำไม!!ทำไมกัน!!!
ฉันเชื่อว่าพระเจ้านั้นจะอยู่กับเรา
พระเจ้านั้นจะคุ้มครองเราเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
แต่ทว่า...ทำไมพระองค์ไม่ช่วยเหลือพวกเราล่ะ?...
ทำไม...ทำไม...ทำไมต้องเป็นพวกเรา...
ผมสวดมนต์ภาวนาท่านนั้นก็มิได้จักรับรู้สักนิด!?
"พระผู้เป็นเจ้า...พระองคทรงทอดทิ้งพวกเราแล้วรึไงกัน..."
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น