คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3
2.22 p.m
" ฮ้า~เหนื่อย! " ยามาโมโตะลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจโดยที่มือเฉียดหัวผมหน่อยๆ -_-
เเล้วที่เขาบ่นว่าเหนื่อยคือวิชาที่ติวนั้นผมอ่อนมากมาย อย่างประวัติศาสตร์...ภาษาไทยด้วย :( เเต่ผมเก่งคณิตฯ นะเเล้ววิชาอื่นๆด้วย
" นายพักผ่อนก่อนก็ได้ " ผมพูดเพราะผมจะอ่านหนังสือประวัติฯ ม.6 ของเขาเพื่อจะได้เรียนรู้อะไรมากขึ้น
ร่างสูงมองผมอน่างพินิจโดยมองลากจากหัวจรดเท้า...ทำเอาผมหน้าร้อนขึ้นมาดื้อๆ
เกิดมาไม่เคยมีใครมองผมอย่างนี้เลยนะ!
" ...ครับๆ เดี๋ยวจะกลับมาเนอะ ^^ "
ยังไม่ทันจะขย้ำคนตรงหน้า เขาก็พูดตัดบทซะก่อนเเล้วเดินออกจากห้องไป
ปึง~
" เฮ้อ~ " ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเท้าคางเปิดหนังสืออ่าน
เมื่อวันก่อนผมได้รับโทรศัพท์จากพ่อของยามาโมโตะ เพื่อให้มาสอนลูกชายที่ทำตัวไม่ได้เรื่อง เเบดบอย บลาๆ ให้เเก้ F ให้ได้เเล้วต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยด้วย
งานนี้ผมคิดว่าไม่หมูนะ
เเต่...พอมาเจอนักเรียนเเล้ว ผมเห็นออร่า 'เจ้าชาย ' เปล่งออกมาจากตัวเขาเลย ผมคิดในใจว่าเขาเรียนเก่งเเน่ เเต่เขาไม่ค่อยใส่ใจอะไรประมาณนี้ล่ะมั้ง?
เเล้วมันก็จริง! เเต่คณิตฯ มันไม่เเน่หรอกนะ!
" มาเเล้วคร้าบบบ~ "
" อ๊ะ!? " ผมสะดุ้งสุดตัวรีบปิดหนังสือลง เพราะเขามาเเบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง
" ฮ่าๆๆ ตกใจด้วยเหรอครับ...น่ารักนะ... "
" ปะ...ไปไกลๆ! " ผมดันเเผงอกเขาทันทีที่จู่ๆ ก็เดินเข้ามาหาผมเเล้วย่อตัวลง ทำให้เขาคร่อมผมโดยปริยาย
ผมขอเปลี่ยนคำพูดจาก ' เจ้าชาย ' เป็น ' ซาตาน ' ได้มั้ยนะ
" ครูซึนใส่ผมอ่ะ :( " ยามาโมโตะพูดพร้อมกับผละออกอย่างว่าง่าย
" มาซงมาซึนอะไรห๊า! " ผมทำท่าเตรียมจะเอาทอนฟาออกมา
" ยอมเเล้วๆๆ ครูโหด... "
" ห๊ะ!? "
ผมลดทอนฟาลงก่อนจะเอียงคอเงี่ยหูฟังด้วยสงสัย เพราะไม่ได้ยินที่ยามาโมโตะพูดเมื่อกี้
" ...สะ...สอนต่อๆๆๆ "
" หือ? " ผมดึงตัวกลับมาก่อนมองยามาโมโตะอย่างงงๆ เเถมไม่พอเขายังทำหน้าเเดงใส่อีก!
... หัวใจเต้นเเรงอีกเเล้ว
" คณิตฯ นะครู...วิชานี้ผมไม่ค่อยได้ " ว่าจบยามาโมโตะก็เอื้อมมือหยิบหนังสือคณิตฯ ทำหน้าตาจริงจังขึ้นมา...ผมหน้าร้อนผ่าวอีกครั้ง
" อะ...อืมๆ " ผมตอบตะกุกตะกักกลบใบหน้าของตัวเองอย่างตั้งใจ ก่อนจะรีบเปิดหนังสือคณิตฯ อย่างรวดเร็ว
" เอ้าๆ รีบไปไหนน่ะครู " ยามาโมโตะพูดปนหัวเราะ
ผมชะงักกึกพลันเงยหน้าจ้องมองเขาอย่างกินเลือดกินเนื้อ
" มันจะได้ไปเร็วๆ ไง...ไปเร็วจบเร็ว "
" หือ? "
" ...เดี๋ยวฉันอธิบาย นายฟังเเล้วฉันจะให้นายทำเเบบฝึกหัด "
" อา~คร้าบ~ "
ว่าเสร็จผมก็อธิบายทฤษฎีทั้งหมด มีความรู้เท่าไหร่ใส่ไปเท่านั้น สักสิบห้านาทีเห็นจะได้ ผมก็อธิบายเสร็จ เเล้วให้เขาทำเเบบฝึกหัดไป
เเล้วผมก็ลุกขึ้นยืนไปนั่งบนเตียงนุมของเขาอย่างถือวิสาสะ พร้อมกับเปิดหนังสือ ' ภาษาไทย '
" ครู~ ถ้าตรงไหนงงๆ ผมถามครูนะ "
เสียงของยามาโมโตะ ทำให้ผมเงยหน้าจากหนังสือก่อนจะพยักหน้าให้...เขายิ้มตอบ
...
ผ่านไปห้านาที ภายในห้องเงียบสนิท ผมเหลือบมองร่างสูงที่กำลังเอาปากกาเคาะกับริมฝีปากเบาๆ กับริมฝีปาก...น่าสัมผัสนั่น....ผมรู้สึกหัวใจเต้นเเรงอีกเเล้ว เพราะถ้าผมเป็นปากกา....อ๊ากกกกกก! คิดไปไกล :(
จู่ๆ ยามาโมโตะก็คล้ายจะขยับตัว ผมจึงรีบมองหนังสือตัวเองต่อ สักพัก ผมก็เเอบมองยามาโมโตะอีกครั้ง
ยามาโมโตะยิ้มบาง ส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะเขียนยุกยิกๆ ลงบนกระดาษมีเส้น
เเล้วผมก็เผลอยิ้มเบาๆ ออกมาโดยไม่รู้ตัว...ไม่รู้ตัวเลยจริงๆ
ความคิดเห็น