คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1
[บันทึก: ยามาโมโตะ]
“นี่มันอะไรกันหา!! ~ ทาเคชิคุง! ได้เกรด1.98...แถมคนในห้องมี40คน สอบได้ที่35 น้องทำตัวเหลวแหลกเเบบนี้มาหลายปีแล้วนะ”
เสียงพี่ชายสุดหล่อดังขึ้น... หลังจากเขาไปเป็นผู้ปกรองเอาใบจบม.6 และใบเกรดมา
“พี่เบียคุรันอ่า...เสียงเบาๆหน่อยสิ ผมอายเค้าจะแย่!” ผมมองซ้ายมองขวาเลิ่กลั่ก
“ทีงี้มาอายนะไอ้น้องเลว!”
“โอ๊ย! เจ็บอ่ะ”
ผมหลับตาปี๋เพราะจู่ๆ พี่เบียคุรันก็เขกหัวผม ... เจ็บบบ L
“น้องมี F สองตัว วิชาประวัติศาสตร์และเพิ่มเติมภาษาไทย”
“มันเกลียดผมน่ะสิ! ถึงได้ให้ F กับผมน่ะ”
ผมพูดไปตามความจริงไป ทำเอาพี่เบียคุรันทำหน้าเบ้...ก็มันจริงหนิ ไอ้ครูสอนประวัติฯนั่นมันชื่อ....ชื่ออะไรสักอย่างเนี่ยแหละ(ขี้เกียจจำชื่อ) มันเกลียดผมเข้าไส้ ชอบมองผมด้วยสายตาน่ารังเกียจด้วย...หึ ผมหล่อกว่ามันน่ะสิJ
“เฮ้อ~ แล้วให้พี่บอกว่ายังไง” พี่เบียคุรันขยี้ผมสีม่วงอ่อนแรงๆ
ประโยคเมื่อกี้ทำเอาผมสะดุ้งสุดตัว
“พะ...พี่ห้ามบอกน้า~ ขอร้องงงง” ผมรีบทำหน้าซื่อบีบน้ำตาหน่อยๆ...ก็ผมกลัวพ่อนี่นา!
“...”
เหมือนพี่เบียคุรันจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร“พี่....”
“พี่จะบอกพ่อ”
“พี่เบียคุรัน!”
“พี่จะบอกพ่อว่าให้ไปจ้างครูสอนพิเศษเฉยๆ...พี่ไม่บอกเรื่องนี้กับพ่อหรอก ^^”
พี่เบียคุรันยิ้มอบอุ่นให้ ทำเอาผมยิ้มตาม...พี่ใครเนี่ย...น่ารักที่สุด!
“...หือ? ครู? อะไร?” พอผมทบทวนคำพูดเมื่อกี้ ผมก็พึมพำออกมา
“อ้าว? น้องต้องแก้ F นะครับ แถมน้องต้องสอบเข้ามหา’ลัยด้วย”
“พี่สอนผมไม่ได้เหรอ!” ผมตะโกนพร้อมกับดึงชายเสื้อของเขาเบาๆ
“พี่โตแล้วแถมคืนนี้พี่ต้องไปบริษัทพ่อที่อิตาลี...ถ้าว่างพี่จะแวะมาหานะ” พี่เบียคุรันยิ้ม...เศร้าออกมา พร้อมกับเอื้อมมือเรียวยาวมาขยี้ผมสีดำของผมอย่างเอ็นดู
“ผมไม่อยากให้พี่ไป...ผมไม่อยากอยู่คนเดียว...” ผมเดินไปหาก่อนจะสวมกอดเขาเบาๆ
“น้องมีผู้หญิงเยอะแยะน่า...ไม่เหงาหรอก”
“ผมไม่ยุ่งแล้วก็ได้...พี่ไม่ต้องไปอิตาลี...”
“พี่ไม่ไปไม่ได้!”
จู่ๆพี่เบียคุรันก็ตะโกนเสียงดังทำเอาผมสะดุ้งตกใจ...ดูเหมือนพี่เขาจะรู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรลงไป จึงกอดตอบผมเบาๆ
“พี่ขอโทษ....”“ครับ...”
ผมพูดอย่าว่าง่ายก่อนจะผละตัวออกไป...ผมอยู่กับพี่มาตั้งแต่เด็ก ถึงจะคนละแม่ก็ตาม เราสนิทสนมกันมาก จนแทบตายแทนกันได้เลย! แล้วยังไม่พอผมยังติดนิสัยขี้อ้อน แบดบอย...หลากหลายอย่างจากพี่เขาด้วย พูดง่ายๆ...เขาคือ ไอดอล ของผมJ
วันรุ่งขึ้น
เขาจากผมไปแล้ว...ผมไม่ได้ไปส่งหรอกนะ กลัวจะร้องไห้ให้เขาเห็น J
แถมวันนี้ก็จะมีครูสอนพิเศษมาแล้วด้วยหนิ...จบแล้วชีวิตวันว่างของผม L
Ring~
“ฮัลโหล”
ผมกดรับ เพราะปลายสายเป็นพี่เบียคุรัน
[พี่จะถึงอิตาลีแล้ว...แถมพี่ก็โทรบอกพ่อก่อนหน้านั้นไปแล้วด้วย ครูคงถึงบ้านน้องแล้วมั้ง]
“หา! จะ...จะถึง ...ทำไมมันเร็วอย่างงี้ล่ะ เพิ่งจะสิบโมงเองนะ”
[เอาน่าน้องรัก...อ๊ะ! แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวโทรไปใหม่]
“เดี๋ยวๆ เดี๋ยวก่อน!”
ตื้ด~
ไม่ทันแล้ว...ตัดสายไปแล้วL...แง่ง“ยามาโมโตะซังคะ! มีคนมาหาค่ะ บอกว่ามาหา นักเรียน ”
เสียงแม่บ้านดังขึ้น ทำเอาผมอยากหายตัวไปซะตอนนี้...ไม่ใช่อะไรหรอก คือผมอยากได้ครูผู้หญิงมากกว่า! แต่ไอ้พี่บ้าดันเอาครูผู้ชายมาให้ผมL เซ็ง
ผมขยี้ผมตัวเองอย่างหัวเสียก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้อง
ผลัวะ!
“โอ๊ยยยย!” ผมแหกปากลั่นพร้อมกับเอามือกุมหน้า...ฮือๆๆใครมาเปิดประตูฟะ
“ปะ...เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ก็เจ็บอ่ะดิถามโง่ๆ! ....เอ่อ...”
ผมตวาดใส่ทันทีที่มาถามอะไรแบบนี้ แต่พอเงยหน้ามอง...แทบตาค้าง
ผู้หญิง...โคตรสวยเลย!
สวรรค์คงเห็นใจผู้ชายหน้าตาดีอย่างผมสินะ!
“ก็นึกว่ากำลัง...”
“ผู้หญิง! ผมจะตั้งใจเรียนที่สุดดดดดดดดดด”
…….
เงียบ... L ปกติต้องหัวเราะแหะๆ แล้วพูดทักทายไม่ใช่เหรอ แต่นี่กลับนิ่ง
แกรก...“หือ?...เฮ้ย! อะ...เอาทอนฟามาทำไม” ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจเพราะจู่ๆ ครูคนสวยก็ยืนกำทอนฟาแน่น
“เจ้าบ้า! เห็นฉันเป็นผู้หญิงงั้นเหรอ! อย่าอยู่เลย!!”
“อ๊ากกก ไม่อาวววว!!”
ผมหลับตาเอามือป้องกันตัวเองอย่างสุดชีวิต...นี่เขาจะฆ่าผมจริงเหรอเนี่ย
“เสียเวลา...”
เสียงครูดังขึ้น ผมจึงค่อยๆ เปิดตาอย่างช้าๆ ก็เห็นครูไปนั่งที่เตียงสีเทาของผมเรียบร้อย
“ฉันชื่อ ฮิบาริ ยินดีที่ได้รู้จัก”
ความคิดเห็น