ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ประสพการณ์ของกอร์น(ที่ไม่มีใครรู้)
เช้าวันถัดมา(ครือว่าเรื่องเมื่อวานนี้อะนะมันก็...อะนะ ผ่านไปเถอะ)
"โป้กๆๆๆๆ ตื่นได้แล้วเฟร้ย จะนอนกันไปถึงไหน"เสียงตะโกนโหวกเหวกของเลโอลีโอดังลอดเข้ามาในห้องนอน
"ทามมายอ่ะ ยังม่ายช้าวเลยน้า"เสียงตอยงัวเงียของกอร์น
"เออยังไม่เช้าแต่มันเที่ยงแล้วเฟร้ย"เลโอลีโอตอบกลับอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง
"ง้านขอนอนอีก2นาทีนะ...คร่อก"-_-
"ปึ้ก...ครืดดดดดดด"(เสียงดึงประตู และลากตัวกอร์นออกมา)
"ทำไมตื่นสายจังกอร์น"เมื่อกอร์นลงมา คิรัวร์ก็รีบทัก
"ก็เมื่อคืนอ่ะเล่นเกมหนักไป นิดส์เดียวเอง"กอร์นรีบแก้ตัว
"ช่างมันเถอะ กินข้าวก่อน วันนี้เราตกลงกันว่าจะไปสำรวจถ้าที่อยู่ตรงนู้นแทน"คุราปิก้าขัด
"อีอ้ำอ้วยอรออรงไอนอ่ะ"กอร์นถามทั้งที่ข้าวยังเต็มปาก
"เดี๋ยวคุณ เอริ กับเพื่อนชื่อ ยูโกะ จะพาเราไป"เลโอลีโอตอบ
เมื่อเวลาประมาณ13:00น.ทั้งหมดก็ออกเดินทาง เมื่อไปถึงที่ถ้ำก็และกำลังเข้าไปสำรวจอยู่นั้นทั้งหมดก็ตกลงมาในหลุม
"เฮ้คิรัวร์ กอร์น เอริ ยูโกะ ไม่เจอเลยคุราปิก้า"เลโอลีโอตะโกน
"ชั้นก็ไม่เจอ เรารออยู่แถวนี้ก่อนดีกว่า"คุราปิก้าตอบ
"เป็นอะไรรึเปล่าครับคุณยูริ?"คิรัวร์ถามอย่างกระวนกระวาย
"เอ่อไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะแต่รู้สึกจะขาแพลง"(คิรัวร์ : เห้ย ดูหนังมากไปป่าวMaster
Master : อ้าว พระเอกกับนางเอกบทมันก็อย่างงี้แหละ
คิรัวร์ : งั้นชั้นขอขาแพลงเองไม่อยากให้คุณยูริเจ็บ
Master : แล้วแกจะให้เขาแบกแกหรอ ไปละอย่าบ่นอีกล่ะ)
"คุณยูโกะ อยู่ไหนครับ"กอร์นถาม(ทำไมหาแต่คุณยูโกะอ่ะ-_-ฮั่นแน่ จะทำอะไรรึกอร์น)
"ชั้นอยู่ตรงนี้ค่ะ"ตอบแบบกลัวนิดๆ
"เราคงต้องรอคนมาช่วยอ่ะครับ มันตกลงมาลึก"กอร์นบอก
"งั้นเรามาคุยกันไปพลางๆก่อนดีไหมคะ"(เย้ย บะ...บะ...แบบนี้มัน...)
"คุณกอร์นเกิดที่ไหนหรอคะ"(จะไปสู่ขอหรอ/I)
"ผมเกิดที่เกาะ แมวน้ำครับ เป็นเกาะเล็กๆ นานๆทีจะมีเรือโผล่มาครับ"(ง่ะ กลายเป็นแมวน้ำซะงั้น...ปั้ก...)
"พอมีเรือผ่านมา คนในเรือ(ผู้หญิง)ก็มักจะชวนผมเดทน่ะครับแต่ว่า.."(ผมคือBJ*ไอ้มาสเตอร์มันโดนกอร์นฆ่าไปแล้ว*)
"แต่ว่าอะไรหรอคะ?"ยูโกะถามอย่างสงสัย
"มีอยู่คนนึงเขาพาผมเข้าไปในห้อง แล้วก็...ผมรู้สึกดีมากเลย.ผม...ผมอยากทำกับคุณครับ"
ทันใดนั้นกอร์นก็ใช้มือจับที่คางของเธอ โน้มหน้าเข้ามาใกล้ แล้วค่อยๆบรรจงจูบ(BJ:โอ้ระดับโปรนะนั่น.ฟิ้ว.หลบหินได้)
ลิ้นค่อยๆพันกัน เสื้อผ้าที่ใส่อยู่ก็ค่อยๆถอดออก(BJ:โอ้กอร์นแกเป็นคนอย่างนี้นี่เอง)
"อ๊า...."เสียงอะไรคงรู้นะ
........................................................................................................................
พักก่อนงิ
"โป้กๆๆๆๆ ตื่นได้แล้วเฟร้ย จะนอนกันไปถึงไหน"เสียงตะโกนโหวกเหวกของเลโอลีโอดังลอดเข้ามาในห้องนอน
"ทามมายอ่ะ ยังม่ายช้าวเลยน้า"เสียงตอยงัวเงียของกอร์น
"เออยังไม่เช้าแต่มันเที่ยงแล้วเฟร้ย"เลโอลีโอตอบกลับอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง
"ง้านขอนอนอีก2นาทีนะ...คร่อก"-_-
"ปึ้ก...ครืดดดดดดด"(เสียงดึงประตู และลากตัวกอร์นออกมา)
"ทำไมตื่นสายจังกอร์น"เมื่อกอร์นลงมา คิรัวร์ก็รีบทัก
"ก็เมื่อคืนอ่ะเล่นเกมหนักไป นิดส์เดียวเอง"กอร์นรีบแก้ตัว
"ช่างมันเถอะ กินข้าวก่อน วันนี้เราตกลงกันว่าจะไปสำรวจถ้าที่อยู่ตรงนู้นแทน"คุราปิก้าขัด
"อีอ้ำอ้วยอรออรงไอนอ่ะ"กอร์นถามทั้งที่ข้าวยังเต็มปาก
"เดี๋ยวคุณ เอริ กับเพื่อนชื่อ ยูโกะ จะพาเราไป"เลโอลีโอตอบ
เมื่อเวลาประมาณ13:00น.ทั้งหมดก็ออกเดินทาง เมื่อไปถึงที่ถ้ำก็และกำลังเข้าไปสำรวจอยู่นั้นทั้งหมดก็ตกลงมาในหลุม
"เฮ้คิรัวร์ กอร์น เอริ ยูโกะ ไม่เจอเลยคุราปิก้า"เลโอลีโอตะโกน
"ชั้นก็ไม่เจอ เรารออยู่แถวนี้ก่อนดีกว่า"คุราปิก้าตอบ
"เป็นอะไรรึเปล่าครับคุณยูริ?"คิรัวร์ถามอย่างกระวนกระวาย
"เอ่อไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะแต่รู้สึกจะขาแพลง"(คิรัวร์ : เห้ย ดูหนังมากไปป่าวMaster
Master : อ้าว พระเอกกับนางเอกบทมันก็อย่างงี้แหละ
คิรัวร์ : งั้นชั้นขอขาแพลงเองไม่อยากให้คุณยูริเจ็บ
Master : แล้วแกจะให้เขาแบกแกหรอ ไปละอย่าบ่นอีกล่ะ)
"คุณยูโกะ อยู่ไหนครับ"กอร์นถาม(ทำไมหาแต่คุณยูโกะอ่ะ-_-ฮั่นแน่ จะทำอะไรรึกอร์น)
"ชั้นอยู่ตรงนี้ค่ะ"ตอบแบบกลัวนิดๆ
"เราคงต้องรอคนมาช่วยอ่ะครับ มันตกลงมาลึก"กอร์นบอก
"งั้นเรามาคุยกันไปพลางๆก่อนดีไหมคะ"(เย้ย บะ...บะ...แบบนี้มัน...)
"คุณกอร์นเกิดที่ไหนหรอคะ"(จะไปสู่ขอหรอ/I)
"ผมเกิดที่เกาะ แมวน้ำครับ เป็นเกาะเล็กๆ นานๆทีจะมีเรือโผล่มาครับ"(ง่ะ กลายเป็นแมวน้ำซะงั้น...ปั้ก...)
"พอมีเรือผ่านมา คนในเรือ(ผู้หญิง)ก็มักจะชวนผมเดทน่ะครับแต่ว่า.."(ผมคือBJ*ไอ้มาสเตอร์มันโดนกอร์นฆ่าไปแล้ว*)
"แต่ว่าอะไรหรอคะ?"ยูโกะถามอย่างสงสัย
"มีอยู่คนนึงเขาพาผมเข้าไปในห้อง แล้วก็...ผมรู้สึกดีมากเลย.ผม...ผมอยากทำกับคุณครับ"
ทันใดนั้นกอร์นก็ใช้มือจับที่คางของเธอ โน้มหน้าเข้ามาใกล้ แล้วค่อยๆบรรจงจูบ(BJ:โอ้ระดับโปรนะนั่น.ฟิ้ว.หลบหินได้)
ลิ้นค่อยๆพันกัน เสื้อผ้าที่ใส่อยู่ก็ค่อยๆถอดออก(BJ:โอ้กอร์นแกเป็นคนอย่างนี้นี่เอง)
"อ๊า...."เสียงอะไรคงรู้นะ
........................................................................................................................
พักก่อนงิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น