D.H. HxH-1

ลำดับตอนที่ #1 : ครั้งแรกของคิรัวร์

“ไง คิรัวร ์สบายดีป่ะ"เสียงเรียกดังมาจากข้างหลังของหนุ่มน้อย

"เห้ย! นายมาได้ไงอ่ะ"เสียงตอบกลับอย่างตกใจ+สงสัย

แต่คำตอบกลับเป็นเพียงรอยยิ้มเท่านั้น

"เออ ช่างมันเถอะ"ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ตอบเราตัดบทเองก็ได้(เก่งแฮะ)

"วันนี้คุราปิก้าจะพาไปสวนสนุกด้วยละ"น้ำเสียงตื่นเต้นของกอร์น(เด็กชัดๆเลย)

"ชั้นขอผ่าน"เสียงตัดบทแบบไม่เหลือเยื่ยใย

ทันใดนั้นก็มีเสียงแย้งขึ้นมาจากข้างหลัง"ไม่ได้นะคิรัวร์ นายต้องไปด้วย"

"ทำไมอ่ะเลโอลีโอ นายน่าจะเป็นคนห้ามไม่ใช่หรอ"เสียงปนสงสัยเล็กน้อย

"เหอะๆ ถ้านายไม่ไปแล้วใครจะช่วยเราห้ามกอร์นไม่ให้เล่นโน่นเลนนี่จนเลยเวลาล่ะ"

"อืมมันก็จริงนะ" เมื่อทั้ง4ตกลงกันแล้วก็ไปสวนสนุกกัน หลังจากนั่งรถมาได้ซักพัก

เลโอลีโอก็หันมามองหน้าผู้โดยสารทั้ง3

"พวกนายโชคร้ายแล้วล่ะ" น้ำเสียงเซ็งๆบ่นออกมา

"ทำมายอ่ะ"แต่เสียงตอบกลับเป็นเสียงกวนๆของคิรัวร์

"รถน้ำมันหมด แล้วเรามาทางลัดกันไม่มีคนผ่านหรอก คงต้องเข็นแล้วล่ะนะ"เสียงเรียบแต่น่ากลัว

"หา ว่างายยยยยยยน้าาาาาาาาาา"คนนั่งหลังทั้ง3ตะโกนออกมาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย

ถึงทุกคนจะพูดอย่างนั้นแต่ก็ทยอยกันลงมาช่วยเข็นรถ

ก.ม.ที่1 ทุกคนยังคงคุยหยอกล้อกัน

ก.ม.ที่20 เริ่มดื่มน้ำกันเล็กน้อย

ก.ม.ที่60 คิรัวร์โวยวายว่าเมื่อไหร่จะถึง(สวนสนุกอารั้ย ไกลจริงๆ)

ก.ม.ที่100 เลโอลีโอหน้าซีด แล้วพูดเบาๆว่า"พวกเราหลงทางแล้วล่ะ" "พลั่ก....บั้ก...ปั้ก..." เสียง3บาทา-
จากสวรรค์

"แล้วที่เข็นมาเนี่ยเพื่ออาราย" เลโอลีโอจึงรีบตัดบท

"เราหาที่พักกันก่อนดีกว่านะเพราะคงกลับไปไม่ทัน" ทั้ง4จึงทิ้งรถไว้ก่อนแล้วก็รีบแยกย้ายกันหาที่พัก

"เฮ้อ ในที่สุดก็เจอจนได้ แถวนี้แทบไม่มีบ้านคนเลยนะเนี่ย กว่าจะหาที่พักได้แทบแย่"เลโอลีโอบ่นเซ็งๆ

คุราปิก้ารีบขอบคุณผู้ให้ที่พัก"ขอบคุณนะฮะ ถ้าเราไม่เจอพวกคุณคืนนี้คงหนาวแย่เลย"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ" เจ้าของบ้านกล่าว

"อ้อ ถ้ามีอะไรก็บอกผม หรือ ลูกสาวผมก็ได้นะครับผมไปก่อนนะ เชิญพักให้สบาย"เจ้าของบ้านกล่าวและเดินจากไป

"เอ่อ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ เอริ มีปัญหาอะไรก็บอกฉันได้นะคะ"เสียงของสาวน้อยน่ารักกล่าว

โห ใครอ่ะน่ารักจังเลย สวยด้วย ในครอบครัวเรา ยังไม่เห็นมีใครสวยขนาดนี้เลย เสียงหัวใจของคิรัวร์เต้นดัง "ตึกๆ ตึกๆ"

"เราไปพักกันดีกว่าคิรัวร์ ดึกแล้วด้วย เอ๋! ทำไมคิรัวร์หน้าแดงอ่ะเป็นหวัดหรอ"เสียงใสๆของกอร์นเรียกให้คิรัวร์ได้สติ

"อ๋อ เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอกสงสัยวันนี้คงเดินมากไปหน่อย"คิรัวร์รีบพูดแก้เขิน

ในคืนนั้นคิรัวร์นอนไม่หลับทั้งคืน ขณะที่นาฬิกาตีบอกเวลาตี2 คิรัวร์ก็ได้ยินเสียงคนเดินมา และเมื่อเขาหันไปมองก็พบว่าคนที่เดินมานั้นก็คือ เอริ สาวน้อยน่ารักที่เขาชอบอยู่นั่นเอง แต่เอริซึ่งยังไม่รู้ว่าคิรัวร์ไม่ได้นอนหลับนั้นก็เดินใกล้เขามาเรื่อยๆ เธอเดินเข้ามาใกล้แล้วเอาหน้ามาแนบชิดกับแก้มของคิรัวร์ แล้วเธอก็เดินจากไป เช้าวันรุ่งขึ้น

"เอ่อขอโทษด้วยนะครับวันนี้น้ำบ้านเราใช้ไม่ได้ถ้าจะอาบน้ำต้องไปอาบที่ห้องอาบน้ำรวมครับ"เจ้าของบ้านกล่าว

"อ๋อไม่เป็นไรหรอก ผมไม่อาบก็ได้ฮะ"กอร์นตอบกลับ

"แต่ชั้นจะไปอาบนะ"คิรัวร์แย้ง

"งั้นพวกเราไปช่วยเขาทำอาหารก่อนละกันเดี๋ยวค่อยไปอาบ"เลโอลีโอกล่าว คิรัวร์เข้าไปในห้องอาบน้ำรวม

"อ้าวไม่มีคนเลยหรอ ดีจังแฮะ" ยังไม่ทันจะพูดจบดีก็มีคนเดินเข้ามาอีก ปรากฎว่าเป็น เอรินั่นเอง

คิรัวร์จึงคิดจะเดินออกไปแต่เอริกลับพูดว่า"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"

และเอริก็ปลดผ้าชิ้นบางซึ่งเป็นสิ่งปกปิดร่างกายออก คิรัวร์หน้าแดงแทบจะในทันที

"เอ่อ....คือ...คือว่า...."คิรัวพูดติดๆขัดๆ

"ชั้นชอบคุณนะคะคุณคิรัวร์"คิรัวร์ยังไม่ทันพูดจบเอริก็พูดออกมา

"อึก..ผม...ผม...ก็ชอบคุณครับ"คิรัวร์ตอบกลับ

ทันใดนั้นเอริก็เดินตรงเข้ามากอดคิรัวร์ และค่อยๆปลดผ้าของคิรัวร์ออก เอามือลูบไล้ไปตามร่างกายของคิรัวร์ ริมฝีปากของเธอได้สำผัสกับริมฝีปากของคิรัวร์ เธอค่อยๆเอาลิ้นแทรกเขาไปในปากของคิรัวร์ "อุก...อึก...อา.." ร่างกายของคิรัวร์เริ่มเกร็ง "อา...ไม่ไหวแล้ว" คิรัวร์ค่อยๆเอาช่วงล่างของร่างกายเข้าใกล้และค่อยๆสอดเข้าไป "อ๊า.....อ๊าง"ยังไม่ทันพูดอะไรร่างกายของเธอก็ขยับตามเขาไปแล้ว "อา...คุณคิรัวร์ วันนี้ชั้นมีความสุขที่สุดเลยค่ะ"

-------------------------------------------------------------------------------

โอ้พระเจ้า ไม่คิดว่าคนติดเกมอย่างผมจะพิมพ์จบ1ตอนได้ แต่ว่าคงยังห่วยแตก งืมผมจะพยายามต่อไปครับ อ๊ะ แต่จะมีคนอ่านป่ะเนี่ย สงสัยไม่มีแน่เลย Y-Y