ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ts10] house of love ใครกันคู่หมั้นของผม

    ลำดับตอนที่ #9 : ความโชคดี

    • อัปเดตล่าสุด 9 เม.ย. 57


    เต้ พูด: 
     
     
    สวัสดีครับ นี่ผมเต้นะ ตอนนี้ทุกคนก็นอนกองกันอยู่ที่โซฟา อาเมน กับซีดีก็ล้างจานกันอยู่ ส่วนบิวก็นั่งข้างๆกั้งหัวเราะคิกคักกันตลอด ส่วนพี่ตั้มก็หลับอยู่ที่พื้น

     
     "บิวเห็นมุกป่ะ"ผมถาม 
     
    "มุกไปข้างนอกมั้ง พี่เต้" 
     
    "พี่เต้ไปดูมุกเถอะ อยู่ข้างนอกคนเดียวแบบนั้นไม่ดีมั้ง"กั้งบอก พลางขยิบตา
     
     "อ่อ เออ เดี๋ยวพี่มานะ"ผมรีบตามออกไป 
     
    ผมเดินไปที่โซฟาหลังบ้าน มุกก็นอนหลับตาอยู่ 
     
    "มุก"ผมเรียก
     
     "พี่เต้ มีอะไรอ่ะ"มุกลืมตาแล้วลุกขึ้นมา ประชันกับผม
     
     "เข้าบ้านได้แล้ว นี่จำค่ำแล้วนะ"ผมเอ่ย
     
    “แปปนึงน่า”
     
    “กลัวความมืดไม่ใช่หรอเราน่ะ”มุกหุบยิ้มทันที
     
     "ก้อ ก็กำลังจะเข้านี่ไง"มุกีรีบลุกเดินผ่านผมไป 
     
     
    ผมก็เลยดึงแขนมุกกลับมา รวบรวมความกล้าทั้งหมดแล้วบอกไปว่า
     
     "ไอแสบ พี่อยากจะบอกเราว่า.."ผมบอก
     
     "เมื่อกี้พี่เรียกมุกว่าอะไรนะ แล้วพี่จะบอกว่าอะไรเนี่ยห้ะ"มุกหันมาพูด 
     
    "ไอแสบ พี่ชอบเรานะ เราจำได้ไหม นี่พี่เต้ไง พี่เต้ที่เคยเล่นกับเราตอนเด็กๆไง"ผมเอ่ย 
     
    "พี่เต้ชอบน้องมุกมากนะ"ผมเอ่ยย้ำอีกรอบ
     
     "พะ พี่เต้ชอบมุกหรอ แล้วพี่เต้เป็นพี่เต้คนนั้น จริงๆใช่มั้ย ฮึก ฮือ พี่เต้ มุกคิดถึงพี่มากๆรู้มั้ย ทำไมไม่ส่งจดหมาย ส่งเมล หรือโทรหามุกบ้างเลย"มุกกอดผมทันที 
     
    "ไอแสบ ไม่ร้องนะไม่ร้องๆ"ผมจับหน้าน้องให้เงยขึ้น ใช่นิ้วเช็ดน้ำตาออก มุกก็ยิ้มออกมา 
     
    "พี่เต้ชอบมุกหรอ"มุกเอ่ยเขินๆ 
     
    "ไม่ชอบแล้วล่ะ"มุกหน้าเศร้าทันที 
     
    "แต่พี่รักเราเลยแหละ แล้วเราละ"ผมเอ่ย 
     
    "ไอพี่บ้า มุกก็.." 
     
    "อะไรอ่ะ ไม่เห็นได้ยินเลย"ผมเอ่ย พลางยื่นหูไปที่ปากมุก
     
     "มุกก็รักพี่เต้คะ รักมาตั้งนานแลวด้วย จุ้บ"มุกหอมแก้มผม 
     
    "เย้ๆๆๆ ไอกั้ง ไอซีดี มุกรักพี่เว้ยย"ผมดีใจจนอุ้มมุกวิ่งเข้าบ้านไปหาทุกคน 
     
    "ไอพี่เต้บ้า ปล่อยมุกเลยนะ"มุกเอ่ยเขินๆ 
     
    "ไม่ปล่อยหรอก"ผมบอก 
     
    "ยินดีด้วยนะ//ยินดีด้วยนะพี่เต้"พี่กั้งและซีดีเอ่ย 
     
    "ทำไมพี่ไม่เห็นรู้เลยอ่ะ"พี่ตั้มถาม
     
    “ผมและบิวก็ไม่รู้เหมือนกัน"อาเมนเอ่ย 
     
    "เหอะ บิวงอนมุกละ มีอะไรไม่เคยบอก"บิวเอ่ย 
     
    "พี่เต้ปล่อยมุกเลยนะ"มุกเอ่ย ผมก็วางมุกลงแล้วก็ จุ้บแก้มน้องไปทีนึง 
     
    "หวานไม่เกรงใจกูเลยนะ"พี่ตั้มบ่น 
     
    "หอมจังเลย"ผมเอ่ย 
     
    "ไอพี่บ้า"มุกตีหลังผมดังป้าบ แล้วเดินไปหาบิวเลย 
     
    "แหมม หวานใหญ่เลยนะพี่เต้"ไอซีดีเอ่ย
     
     "อิจฉาโว้ยยย"พี่ตั้มตะโกนแล้วก็เดินจากไป 
     
    "ฮ่าๆๆ สงสารพี่ตั้มอ่ะ คงอยากกลับบ้านมากอ่ะ"อาเมนเอ่ย 
     
    "ไปๆไปนอนได้ละ"ผมเอ่ยกับทุกคน 
     
     
    ทุกคนก็ทยอยกันขึ้นข้างบน ส่วนกั้งก็ยัง คงเก็บกวาดห้องครัวอยู่ 
     

    ขณะที่มุกกำลังจะเดินขึ้น ผมก็ไปดึงแขนมุกเอาไว้ 
     
     
    "ฝันดีนะคะ ไอแสบ"ผมเอ่ยกับมุก 
     
    "ฝันดีเช่นกันคะ ไอพี่บ้า"มุกเอ่ยกลับมา 
     
    "ดีใจจริงๆเลย ที่มุกยังคงจำพี่ได้ ดีใจจริงๆที่มุกรู้สึกแบบเดียวกับที่พี่รู้สึก พวกเราโชคดีจริงๆนะ ขอบคุณที่เรายังรอพี่และไม่ไปไหน"ผมเอ่ย 
     
    "อื้อ มุกก็ดีใจเหมือนกัน ขอบคุณนะคะพี่เต้ที่ยังรอมุกจนถึงวันนี้ ฝันดีอีกครั้งนะคะ พี่เต้"มุกบอกแล้วเดินขึ้นไป 
     
     
    "พี่เต้ ยิ้มจนปากจะฉีกแล้วนะ"กั้งเอ่ย 
     
    "ฮ่าๆๆ อิจฉาอ่ะดิ กั้งขึ้นคนสุดท้ายตลอดเลยนะ ทำหน้าที่เป็นแม่ศรีเรือนจริงๆ ไปๆขึ้นได้แล้ว"ผมเอ่ย 
     
    "คะ ครับ"
     
    "นายมีเรื่องอะไรในใจก็บอกพี่ได้นะ เห็นเครียดๆมาตลอด ตั้งแต่เข้าบ้านมาละ พี่ยังไม่เคยเห็นเรายิ้มจากใจสักที"ผมเอ่ย 
     
    "พี่เต้ ช่างสังเกตจริงๆเลยนะ ไม่มีอะไรหรอกครับ"กั้งเอ่ย
     
    "มีอะไรก็บอกพี่ได้นะ กั้งเหมือนน้องชายพี่คนนึง กั้งก็คอยให้กำลังใจพี่เรื่องมุกมาตลอด"ผมบอกกั้ง
     
    "ครับพี่เต้ พี่ชายของผม"กั้งตอบ 
     
    "ไปๆ ปิดไฟขึ้นบนได้ละ"ผมบอก แล้วเดินกอดคอกั้งขึ้นบันไดไปพร้อมกัน 
     
    "แล้ววันนึงผมจะบอกพี่นะ ขอบคุณครับพี่ชาย"กั้งเอ่ย
     
    “ได้เลยไอน้องชาย”

     
     ...จบ...    




     
    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
     

    คู่นี้แฮปปี้สักที
     
    อ้ากกกก สงสารเฮีย คิดถึงคุณภรรยากับคุณลูกใจจะขาดละนั่น
     
    เอาล่ะติดตามต่อไป 
     
    เรื่องนี้อาจจะมีอะไรที่คาดไม่ถึงรออยู่นะ
     
    อย่าลืมคอมมเม้นและโหวตนะค่ะ
     
    คอมเม้นเยอะยิ่งอัพเร็วเด้อ
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×