คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : จะได้ไม่ลืมกัน
"นี่ พี่อาเมน ไปยืนที่หน้าบ้านทำอะไรอ่ะ"เสียงมุกพูดขึ้น
"นั่นดิ ตั้งแต่เช้าละ"พี่ตั้มบอก
"ไปตามมันมากินข้าวเช้าได้แล้ว"พี่เต้บอก
พี่อาเมนก็เดินเข้ามา ด้วยหน้าเศร้าๆ
"พี่เมนเป็นอะไรหรือเปล่า"ผมเดินเข้าไปถาม
"อ่อ คือพี่ต้องออกจากบ้านวันนี้นะ เมื่อกี้ทีมงานขับรถมาบอก พี่มีเวลา2ชม."พี่เมนพูด
"อะไรกัน ครบสัปดาห์แล้วหรอ ฮึกก"บิวเริ่มน้ำตาคลอ
"โอ๋ ยัยบิว เดี๋ยวพวกเราก็เจอกันแล้วน่า"พี่เมนเอ่ย
"ไปๆกินข้าวกันดีกว่า"ผมเอ่ย
"โอ้โห กับข้าววันนี้น่ากินมากอ่ะกั้ง"พี่เมนชมพี่กั้ง
"ขอบคุณครับ"พี่กั้งเอ่ย
"จริงๆพี่มีลางสังหรณ์ตั้งแต่เมื่อคืนละ พี่ก็เลยเก็บของเรียบร้อยละ ส่วนจดหมายอยู่ในตู้เสื้อผ้าของผมนะ มีให้สำหรับทุกคนเลย"พี่เมนเอ่ย
"แต่ก่อนไป พี่เมนร้องเพลงไปด้วยเล่นเปียโนไปด้วย ให้มุกฟังหน่อยนะ"มุกเอ่ย
"ได้สิ"
"วันนี้ซีดีบิว ล้างจานนะ"พี่กั้งสั่ง
"แต่.."บิวจะแย้ง
"ได้เลยครับพี่กั้ง"ผมตอบ
ผมเดินเข้าไปในครัว ผมมีหน้าที่ ใช้น้ำยาล้างจานถูๆจาน
ส่วนบิวก็ล้างน้ำยาออกไป ตอนนี้ทั้งครัว ปกคลุมไปด้วยความเงียบ
"บิว โกรธอะไรซีหรือเปล่า"
"บิว ไม่ได้โกรธ"บิวเอ่ย
"แล้วทำไม บิวไม่มองหน้าซีล่ะ"
บิวหันมามองหน้าผมทันที เราสบตากัน แต่บิวก็หลบตาไปก่อน
"มองแล้วนี่"บิวเอ่ย
พอผมล้างเสร็จก็ช่วยบิวล้างในกะละมัง
"นี่ บิวจะล้างเอง"บิวเอ่ย
"ก็จะช่วยอ่ะ"ผมตอบ
ล้างจนเกือบจะหมดทุกใบละ ผมก็ตัดสินใจจับมือบิว ทั้งๆที่มือของเรา ยังอยู่ในกะละมัง
"ซีดีทำอะไรเนี่ย"
"ก็จับมือไง"ผมตอบ
"ซี นี่บิวนะไม่ใช่มุก"
"เกี่ยวอะไรกับมุกละ"ผมเอ่ย
"ก็ซีชอบมุกนี่"
"แหนะ นี่อย่าบอกนะว่าโกรธพี่ เรื่องมุก"
"ไม่ได้โกรธสะหน่อย"
"พี่ชอบมุกแบบน้องสาวต่างหาก"ผมตอบ
สีหน้าบิวเหมือนโล่งใจอะไรสักอย่าง
"แหนะ สีหน้าโล่งใจของเรา หมายความว่าไงเนี่ย"ผมแซว
"ใครโล่งใจ ไม่มีนี่"บิวเฉไฉ
"ไม่มีก็ได้ เอาล้างจานเร็ว"
"ก็ปล่อยมือบิวได้แล้ว" ผมก็เลยปล่อยมือ และบอกว่า
"มือนิ่มจัง" ส่วนบิว เหมือนจะกลั้นยิ้มอยู่นะ
"นี่ไอสองคนนี้จะอีกนานมั้ย มาฟังอาเมนร้องเพลงเร็ว"พี่ตั้มทัก
"เสร็จแล้วน่าพี่ตั้ม ไปเถอะบิว"ผมตอบ
"อื้อ"
"ไกลสุดฟ้า ก็ไม่สามารถกั้นเรา แค่ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ แต่การได้พบเธอ นั่นคือของสำคัญกว่า และมันมีค่า มากเกินกว่าสิ่งไหนๆ ฉันขอสัญญาจะจำทุกเรื่องราวไม่ว่าร้ายหรือดี สุขหรือทุกข์ใจ ฉันจะทบทวนเรื่องราวของเธอตลอดไป เพื่อวันสุดท้ายที่ฉันหลายใจจะได้ไม่ลืมเธอ..."พี่อาเมนร้อง
"แปะๆๆๆ"
"นี่ พี่เมนฝากความคิดถึงไปให้นัทด้วยนะ"พี่กั้งเอ่ย
“พี่ต้องเจอนัทอยู่แล้วแน่นอน แล้วพี่จะบอกนะ"พี่เมนเอ่ย
"อ้าว สวัสดีครับ"พี่แฟรงค์เข้ามา
"เอาหล่ะพี่จะมาบอกคะแนนสะสมกลางสัปดาห์ของคนที่เหลือนะ อันดับ1ซีดี22% ตามมาด้วยกั้งอันดับ2ที่20% และเต้อันดับ3ด้วยคะแนน 18% อันดับ4คือตั้ม 16% สองอันดับสุดท้ายคือบิวและมุก มีคะแนนรวมกัน14%"
"ขอบคุณครับ//ค่ะ"ทุกคนเอ่ยขอบคุณ
"เอาล่ะ อาเมนพร้อมนะ"พี่แฟรงค์ถาม
"ครับ"พี่เมนตอบ
พวกเราทุกคนกอดกัน
"อีกไม่นานเราก็จะได้เจอกันแล้ว ขอให้ทุกคนโชคดี"พี่เมนบอก แล้วเดินออกไป ผมเดินตามพี่แฟรงค์ไป
"ซีดี คุณยังคงมีโอกาสชนะนะ เหลือคนน้อยลงแล้ว คู่หมั้นคุณยังคงอยู่"
"เอ่อ ขอบคุณฮะ"ผมบอก
พอรถได้ขับออกไป บิวกับมุกก็ร้องไห้ออกมาทันที มุกก็มีพี่เต้ปลอบ ส่วนบิวก็มีพี่กั้งอยู่ข้างๆ ผมก็เลยเดินไปกอดคอพี่ตั้มแล้วเดินเข้าบ้านด้วยกัน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
และแล้วพี่เมนก็ต้องออกจากบ้านเป็นคนต่อมา
ติดตามๆๆ
อย่าลืมเม้นให้ไรต์ด้วยนะ
ถ้าไรท์มีเวลาจะมาลงอีกตอน ตอนดึกๆหน่อยละกัน
ความคิดเห็น