คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 6.......เกือบไม่รอด..... อิ___อิ
6
เกือบไม่รอด
เคยมั๊ยในช่วงเวลาที่มีความสุข
แต่จู่ๆ ความสุขมันก็กลายเป็นอารมณ์อยากหั่นไส้คนเล่น
ซึ่งตอนนี้ความรู้สึกของผมมันเป็นแบบนี้เลยล่ะ
“ฟัคยูเบ๋!!!” ผมจำใจต้องลุกออกจากตัวเจ้ากระต่ายน้อยปากแดงไปยืนจ้องหน้า ไอ้เซลโล่ กระต่ายต่างดาวที่คลั่งไคล่หลงใหลในความงดงามของกบ เรียกได้ว่าขยับเป็นกบ แดกข้าวเป็นกบ นอนเป็นกบ ขี้ก็ยังเป็นกบ
กบมันมีอะไรให้หน้าหลงใหลขนาดนั้นว่ะ พรืด ( . .)
“มึงมีอะไรไอ้เซลโล่!!!!!” ถ้าเหตุผลมึงไม่ดีพอล่ะก็ มึงโดนสกายคิกแน่อิห่า! แม่งกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่แท้ๆ
“กบกูอยู่ไหน ฮึก! มึงเห็นกบกูมั๊ย กูหากบกูไม่เจอ ฮรือออออออออออออออออออออ”
สาดดดดด อิห่า!!! กูอดแอ้มกินกระต่ายเพราะกบเนี่ยนะ มึงลงทุนพังประตูไม้สนชั้นดีราคาหลายหมื่นเพียงแค่หากบเนี่ยนะ -_-^
“โอ้ยอีดวกกกกกกกกกก มึงหุบปากดิกบมึงกูจะรู้เหรอว่ามันอยู่ไหนกูไม่ได้ห่อข้าวตามก้นกบมึง ป่านนี้กบมึงโดนไอ้เหงือกจับแดกไปแล้วมั้ง” ห่ามึง!! ร้องเหมือนหมาโดนน้ำร้อนลวกเพราะตัวเหมือกๆหน้าตาประหลาดแค่นั้นนะเหรอ กูไม่เข้าใจจริงกบมันมีอะไรให้หน้าหลงไหล
“มึงแช่งกบกูอ่ะอีห่านนนนนน ฮึกกกก มึงอยากให้กบกูถูกแดกหรา ฮืออออออออออ” ยิ่งพูดด้วยก็ยิ่งคล้ายคนบ้า เสียงโหยหวนชวนให้เอาบาทาไปประทับรอยที่หน้าขาวๆ แล้วมันรู้สึกคันไม้คันมือ คัน ตีน ยิ๊บๆๆ อยากส่งนิ้วเท้าไปทักทายหน้าหวานๆนั่นจุงเบย
นี่ถ้าไม่มีน้องฮุนกระต่ายน้อยยั่วสวาทของกูอยู่ในนี้ด้วยแล้วก็ มึงโดนลูกเตะมรณะของกูไปตั้งแต่ยังไม่ได้แหกปากร้องแล้วไอ้หัวคร์อนเนสโตวอลเปเปอร์
“ เออ!! ไม่ดีเหรอมึง มึงจะได้ไม่ต้องวิ่งตามหากบ ไม่ต้องไปเถียงแบ่งเขตบ่อน้ำกับปลาดุกไอ้บังไง๊J “
พอได้ยินอย่างนั้น ไอ้เซลโล่ มันก็ทรุดตัวลงนั่งดิ้นๆพล่านกับพื้นแหกปากร้องลั่นกว่าเดิมจนผมรู้สึกว่ากระจกหน้าต่างมันเริ่มสั่นๆแล้ว
ไอ้นี่!! ตอนท้องแม่มึงแดกนกหวีดเป็นอาหารเสริมรึไง๊ว่ะ เสียงดียิ่งกว่าจิ้งหรีดในทุ่งนาร้องประสานเสียงกันสะอีก
“ฮึก!! อิห่านนนมึงมันไม่เข้าใจกู๊ มึงรู้ไหมลูกกบสุดที่รักของกูมันสำคัญต่อกูแค่ไหนมันเป็นของขลังอย่างหนึ่งที่คอยปกป้องชีวิตกู ถ้าเกิดกบกูถูกแดกไป แล้วกูจะอยู่ยังไง ถ้ากูไม่มีลูกกบตัวน้อยๆอยู่ข้างๆกูว่าม้ามกูต้องเคลื่อน ไส้เลื่อน พุงแตก หนังแหก แหวกท้อง ปอดพัง ซี่โครงหัก ไปดับ ตับยุบ กระเพาะบุบ..”
“ถ้าจะขนาดนั้น กูว่ามึงตายตามกบมึงไปเถอะ-_-^”
“มึงแช่งกูอะอีห่านตีนกาเรนเจอร์ ฮึกกกก มึงอยากให้กูตายหรา ฮืออออออออออ”
“ถ้ามึงไม่หยุดร้องกูจะพ่นตีนกาใส่หน้ามึง!!”
เอาเซ่!! มึงกล้าท้าทายอำนาจกาเรอะ -_-^
“แง้กกกกกกกกกกก”
“บอกให้เงียบไง!!!”
“แง้ะ!!!”
“ตีนกาเรนเจอร์พิฆาต....”
“ฮรึก! ยะ...หยุดแล้วอย่าพ่นตีนกาใส่หน้ากูเลยนะแค่ดั้งไม่มีกูก็โดนแซะเจ็ดชั่วโครตแล้ว แง!”
“มึงยังไม่หยุดอีกเหรอ เงียบ!! อึ๊บเลยนะอึ๊บ!!”
“แง! อึก อึก T^T”
โอ๊ยยยยยย อิดวกกูบอกให้เงียบ! งอ เอีย บอ เงียบ ฮรึก ลู่หานอยากแดกเล็บตีนตัวเองตาย T[]T !!!
“ถ้ามึงไม่หยุดกูจะบอกให้ไอ้บังเอามึงทำเมียเดี๋ยวนี้ มึงจะเอามั๊ยกูติดต่อให้ได้เดี๋ยวนี้เลยนะ แบบเดลิเวอร์รี่สั่งปุ๊บบริการส่งถึงบ้านปั๊บ J”หึ! ไอ้โล่หน้าเหวอ ปากอ้ากว้าง ตาเหลือก ตัวสั่น กลัวไอ้บังคู่ดูโอ้มหาฟันไม่เข้าของไอ้คริสหนุ่มหล่อแต่ฟันจอบ ตาเล็กๆเริ่มล็อกแล็ก กัดปากเพื่อหยุดเสียงสะอื้น โธ่!! เพื่อนกูถ้ามึงจะกลัวได้ไอ้บังมาเป็นผัวขนาดนี้นะโล่ กูก็ไม่เข้าใจว่ามึงกลัวมันทำไม กะอีแค่ผู้ชายร่างถึก เหงือกบาน ตาเล็ก ปากห้อย ชีวิตนี้ขอแค่ได้บ้าปลาดุกเป็นชีวิตจิตใจโลกใบนี้ก็สดใสเสมอสำหรับกู
ดูเซ่!!! มันปัญญาอ่อนขนาดนี้มึงจะกลัวมันทำไมว่ะ กูล่ะไม่เข้าใจ ลู่หานเครียดครับ (. .)
“มึง.....”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ใครมากรี๊ดแถวนี้ว่ะ ผมกับไอ้โล่รีบหันไปตามต้นเสียงพอหันไปเท่านั้นแหละ
พรึ่บ~
โอ้มายก็อดดดดดดดดด
ตะละลึงตึงตึ่ง O_o
นั่นมัน!!!
กบ!!!
ไอ้โล่!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อยู่ในไข่น้องฮุน (กางเกงในนะลู่)
ไม่จริง ไอ้กบเลว กูยังไม่ได้จับเลยนะ มึงแย่งซีนกู๊วววว T^T
“กรี๊ดดดดดดดดด ดดดดดด ตุ๊กแกกกกกกกกกก” เอิ่ม.....น้องฮุนนั่นมันกบไม่ใช่ตุ๊กแกนะที่รัก ว่างๆพี่ลู่จะพาน้องฮุนไปวัดสายตานะจ๊ะ รู้สึกว่า ว่าที่เมียกูสายตาเริ่มฝ้าเฝืองล่ะ T^T
“โอ้ววววว ขอบคุณสวรรค์ ลูกพ่อยังไม่ถูกแดก โอ้วววว” ไอ้โล่แทบจะทรุดตัวลงกราบขอบคุณพระแม่คงคา พระแม่กวนอิม และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งแปดทิศ ร่างบางๆรีบวิ่งไปจับกบออกจากตักของน้องฮุนแล้วทำการจูบซ้ายจูบขวาก่อนจะวิ่งร้องเย้ออกไปนอกห้อง
“อรึก!!!!! พี่แจ้!!! โล่เจอกบแล้วววววววว”
“จริงเหรออออออ”
“เฮ้ย! ไอ้บังมึงมาจับปลาดุกออกจากบ่อกบของกูเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นกูจะจับปลาดุกจุ๊กกรู้จุ๊กกรู้ของมึงย่างแดก”
“เฮ้ย!!! ไอ้โล่มึงอยากโดนกดเหรอ วางลูกกูลงเดี๋ยวนี้เลยนะ มึงอยากเจอล้านท่าห้าวิมั๊ยอิแหมบ วาง!!!”
เสียงไอ้โล่ทะเลาะกับไอ้บังเรื่องอาณาเขตของบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ ซึ่ง ณ ตอนนี้กลายเป็นบ่อเลี้ยงกบ กับปลาดุกพันธ์ใหญ่หัวเท่าลูกมะพร้าว ไอ้โล่กับไอ้บังมักจะชอบเถียงกันเรื่องนี้ประจำทุกเช้า กลางวัน เย็น สามเวลาหลังอาหาร เพียงแค่บ่อน้ำมันมีบ่อเดียว ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันไม่ปล่อยให้กบกับปลาดุกอาศัยอยู่ด้วยกันเลยล่ะ ในเมื่อลูกรักของมันก็มีกันคนล่ะตัว หรือกลัวลูกรักมันกินกันข้ามสายพันธ์
“มึงอย่าเข้ามานะเว้ย!!ไอ้ปากห้อย”
“น่ารักอ่ะ-.,-”
“น่ารักพ่องมึงเซ่ -0- กูกำลังโกรธ ไม่ใช่กำลังแบ๊ว มาชมกูน่ารักหาพระแสงยูวีเหรอวะ”
“น่ารักอ่ะ”
“อะ...อย่า อื้ออ”
กูล่ะเพลีย -_-^ แม่งเถียงกันได้ทุกวี่ทุกวัน จูบกันจนปากจะเปลื่อยอยู่แล้ว กูก็ยังไม่เห็นพวกมันจะได้กันสักที ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษไอ้โล่เลยล่ะ ตัวการทำลายฉากเลิฟซีนมากจูบกับไอ้บังทีไรอ๊วกแตกปานสาวน้อยวัยละอ่อนตั้งท้องลูกแฝด 3
“อ๊ายย!!! ไอ้กบบ้าลามกจกกระเปรต โสโครก สะถุน อยู่ที่ไหนไม่อยู่มาอยู่อะไรในกุงเกงลุงของน้องฮุนอ่ะ ที่แต็บหลุดยังก็ไม่รู้มันยิ่งขนาดไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาอยู่ งือ!! ขี้เกลียดติดใหม่อ่ะ” เสียงบ่นงุ้งงิ้งๆดังขึ้นจนคล้ายมีแมลงหวี่โดนเผาลอยเต็มห้อง ดังออกมาจากปากบางน่าจุ๊บของกระต่ายน้อยปากแดงของผม มือเรียวบางถกขากางเกงบ็อกเซอร์ขึ้นเผยให้เห็นขาอ่อนเนียนสวย ลิ้นเล็กๆเลียขอบปากเวลาหงุดหงิด ไหนจะผิวขาวราวกับก้นเด็กน้อยแรกเกิดที่ปรากฏร่องรอยสีกุหลาบที่ผมพึ่งประทับรอยไปหยกๆ โอ้ววว พระเจ้า บอกตามตรงว่าตอนนี้น้องฮุน เอ็กแตกโดนใจเสี่ยลู่มากคร๊าฟฟฟ เสี่ยวลู่กล้าพูดเลยว่า ต่อให้มีบิยาบิมาอยู่ทางซ้าย อาโออิมาอยู่ทางขวา พี่ลู่ขอบอกว่า ไม่มีใครน่ากดเท่าตุ๊ดน้อยกลอยใจของพี่ลู่ ณ ตอนนี้ได้อีกแล้ว J
“อ๊ะ!!! พะ....พี่ลู่จะทำอะไรอ่ะ ไม่อาวแล้วนะ” ร่างบางพยายามดันอกผมให้ออกห่างจากตัว หัวทุยๆคล้ายสายไหมส่ายไปมาหลบหลีกผม ปากบางก็บ่นพึมพำตั้งแต่เรื่องโลกเกิดยันโลกแตก แต่ใครจะสนล่ะ
น้องฮุนสุดสวยของพี่ลู่เอ็กแตกสะขนาดนี้ พี่ลู่จะไม่ทน ไม่ทนแล้วนะคร๊าฟฟ มีเมียเป็นตุ๊ดกูก็เอา อาหงอาหารไม่กงไม่กินมันแล้ว พี่ลู่จะกดอย่างเดียวกดให้อิ่มไม่ต้องพึ่งสารอาหารกันล่ะทีนี้ J
“อืม!! พี่ลู่ อย่าดิ น้องฮุนเป็นลูกศิษย์พี่นะ อาจารย์มาทำแบบนี้กับลูกศิษย์ได้ยังไง อือ ฟังกันอยู่มั๊ย!!” ผมพยายามหลบหลีกสัมผัสอันแสนหวาบหวามของไอ้เหี้ยพี่ลู่ ก็ยอมรับนะว่ารู้สึกดีแปลกๆ มันเสี่ยวๆจั๊กจี้ๆ เหมือนมีมดตะนอยมาไต่ที่คอที่แขน ที่สะโพก มันให้ความรู้สึกฟินแบบวู๊บๆ แต่ถึงจะรู้สึกแบบนั้นผมก็จะต้องหยุดการกระทำนี่ให้ได้ ไม่ใช้ว่ารังเกลียด แต่กฎของ โอเซฮุนตุ๊ดอินดี้ ถ้าไม่รักกันจริงก็อย่าหวังว่าจะได้แอ้มแม้แต่ปลายเล็บขบ
“ฮึก!! ฮือๆ แงๆๆๆ” วิญญาณตุ๊ดสาว(?) ผู้ใส่ซื่อสวมรอยเร่งด่วน เอาว่ะ !! ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ถ้าห้ามไม่หยุดก็ต้องขุดมารยาตุ๊ดซิงจริงแท้แน่นอน ร้อยเปอร์เซ็น เอาตัวรอดไปก่อนแล้วกัน
ร่างบางแต่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อน่าขบ(?) ของไอ้เหี้ยพี่ลู่ค่อยๆผละห่างออกจากตัวผม ก่อนที่พี่ลู่จะดึงตัวผมเข้าไปกอดแล้วโยกหัวแรงๆไปมาเหมือนเด็กๆ
แต่เดี๋ยวนะ ตามหลักการแล้วมึงต้องลูบหัวกูไม่ใช่เหรอ ไม่ก็จุ๊บเหม่งกูทีหนึ่ง กูรู้สึกเหมือนหัวจะหลุดปลิ้วไปตามอากาศยังไงก็ไม่รู้
“โอ๋เอ๋!!! พี่ลู่ขอโทษนะคนดีอย่าร้องนะครับคนดี ถ้าน้องฮุนร้องพี่ลู่จะร้องตามนะ หยุดร้องนะครับ พี่ลู่หยุดทำแล้ว ต่อไปน้องฮุนก็อย่าทำผิดกฎอีกนะครับ โอ๋เอ๋ๆๆๆๆ” ถ้ามึงจะโอ๋เอ๋แรงขนาดนี้ ขอร้อง อย่าทำอีกเลย กูไหว้ล่ะ หัวกูจะหลุดออกมากลิ้งเล่นกลายพันธ์เป็นลูกปิงปองยักษ์แล้ว อิรกแพะ!!
พึ่บพั่บ!!!
@_@ @_@ @_@
ดวงดาวเต็มหัวกูเย้ย แบ็บ!!
บ้านผีสิง คำนิยามที่ผมอยากจะตะโกนดังๆส่งไปถึงเมืองไทยให้ได้รับรู้ว่า เจ๊แบคคนงามฉายาเจ้าแม่แห่งความแรด ยืนอยู่ท่ามกลางบ้านผีสิงไม่สิ เรียกว่าคฤหาสเลยก็ว่าได้
“เข้ามาสิ J” เสียงหวานแฝงวาวร้าย ผมคิดไปเองหรือเปล่าว่าเจ้าตัวเหลือกสุดน่ารัก เพียงคนเดียวบนโลกใบนี้ที่ผมชม ว่า น่ารัก มีอาการดี้ด้าสุดประหลาดเหมือนกุมความลับอะไรสักอย่างซ่อนไว้
มันหรอกกูมาฆ่าหมกป่าหรือเปล่าว่ะ
“เอ่อ... คือดีโอแน่ใจเหรอว่านี่คือโรงเรียน ไม่ใช่โรงเก็บผีน่าตาน่ากลัวมีน้ำหนองผุผองบนใบหน้าเลือดท่วมตัว ขาขาด แขนขาด ไส้แตก ตับทะลุ ตาเหลือก เส้นเลือดขอด แผลบวมช้ำ.......”
“ไม่ใช่หรอก!!! รีบเดินตามมาสะทีถ้ายังไม่อยากคอหักตาย ฉันยังไม่อยากฆ่าใครตายในวันที่อากาศเย็นสบายหรอกนะ เพราะฉะนั้นตามมา” น้ำเสียงติดหงุดหงิดที่ฟังแล้วสะท้านไปยังถึงแก้มก้น ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็ไอ้คนที่หน้าคล้ายซาลาเปาพึ่งปั้นยังไม่ผ่านการนึ่ง นามว่า ซิ่วหมิน ชื่อแบ๊วเข้ากับหนังหน้าแต่ไม่เข้ากับนิสัย เปล่งออกมาเสียงดัง เล่นเอาอิเลย์คนถามตกใจสะดุ้งไปเกาะหลังอิหยอยที่กำลังคุยกับ ตุ๊กตาอัลปาก้า ลูกเอซสุดที่รักสุดที่หวงของมัน -_-^
ขนาดอยู่ในที่ลึกลับเสี่ยงตาย มันก็มิวายวางลูกเอซของมัน คิดดู๊ดิ
“เข้ามาเถอะนะ จะกลัวอะไรโรงเรียนของเราน่าอยู่ คุณครูใจดีทุกคน เด็กๆก็ไม่ซุกซนพวกเราทุกคนชอบไปโรงเรียน ชอบไปชอบไปโรงเรียน~” ตัวเหลือกของกูเริ่มจะกู่ไม่กลับอีกคนแล้วสิ เอ๊ะ! หรือมันกู่ไม่กลับตั้งนานแล้วว่ะ
“แค่โรงเรียนมันตั้งอยู่ในป่า แล้วก็ตั้งมานานหลายร้อยปี สภาพมันเลยดูทรุดโทรมเก่าแก่ไปบ้างแต่ที่นี่เรียนได้นะไม่ใช่ที่โน่นเรียนไม่ได้แต่ที่นี่คือเรียนได้แล้วที่นั่นก็ไม่ยุ่ง” เฮียคริส ผมได้ยินจากเจ้าตัวเหลือกของผม (ตอนไหน)เรียก เดินเก็กหมาดหล่อเตะดินเล่นแล้วพูดเสียงเข้มแบบพระเอกหนังใหญ่
คือผมอยากบอกว่าผม ชักงงๆ กับคำพูดของมัน
“คือเฮียเงิงเขาหมายถึง ที่นี่ก็คือโรงเรียนชายล้วนทั่วๆไปนั่นแหละพวกนายจะเรียนกันอยู่ทางฟากนี้ อย่างสบายโดยที่พวกทางใต้จะไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับพวกนาย J” มีทางใต้ทางเหนือด้วยเว้ย เฮ้ย! แล้วมีทางบนกับทางล่างมั๊ยอ่ะ
“ละ....แล้วทำไมต้องให้จอดรถไว้นอกโรงเรียนด้วยแหละ” ร่างบางของเลย์สั่นสะท้าน ปากเล็กพูดตะกุกตะกัก ผมเคยบอกหรือเปล่าว่าไอ้เลย์มันกลัวผีขึ้นสมองลงกระเพาประสาท
“กันไม่ให้หนีไง!”
“ห๊ะ!”
พวกผมทั้ง 6 ต่างส่งเสียง ห๊ะ! ออกมาพร้อมเพียงกัน หมายความว่าไง ที่ว่ากันไม่ให้หนี โรงเรียนนี้ชักจะอัศจรรย์เกินไปล่ะ เริ่มจากข่าวลือ เส้นทางมา สภาพโรงเรียน แล้วนี่ยังจะไม่ให้เอารถเข้าไปอีกเหรอ แล้วทำไมพวกเขาต้องกลัวพวกผมหนีด้วยแหละ หรือว่าพวกเขาจะจับพวกผมมาขายข้ามชายแดน
“ทำไมต้องกลัวพวกเราหนีด้วยล่ะ โรงเรียนนี้มีอะไรน่ากลัวงั้นเหรอ T^T” ซูโฮถามด้วยน้ำเสียงวิตก มือเรียวเล็กดึงผมเข้าไปควง
“ไม่มีอะไรหรอก ทางโรงเรียนเขาไม่อยากให้นักเรียนเข้าไปในป่าไง๊! ก็เลยต้องยึดรถเอาไว้ก่อน แต่ถ้าเกิดว่าพวกนายมีอะไรที่จำเป็นจริงๆทางโรงเรียนเขาก็ยินดีคืนรถให้” มันยังจะมีคนโง่ อยากเข้าไปเดินเล่นในป่าอยู่เราะO_o
“อ้อ ! แล้ว.......”
“โอยย อิแบคมึงจะถามอะไรหนักหนากูเดินรอบวงก่อกวนพวกมึงจนเหมื่อยขาแล้วเนี่ย เมื่อไรคุณเพื่อนตุ๊ดทั้งหลายจะเลิกถาม เลิกสงสัยสักที กูคิดถึงน้องฮุนเว้ย มึงเข้าใจป่ะ ว่าคนรักกันเขาขาดกันแม้แต่เสี่ยววินาทีหนึ่งไม่ได้ มึงเข้าใจไหม คนมีความรักมักจะดูเด็กลงไปนึดนึง~~~” ได้ข่าวว่ามึงรักเขา ไม่ใช่เขาและมึงรักกัน -_-^ ฝันไปไกลแล้วสินะเพื่อนกู ปล่อยแรดวิ่งขวิดไข่มันเลยดีม๊ะ
“งั้นพวกเราก็เข้าไปเถอะ.....”
“แว๊กกกกกกกกกกกกกกกก”
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกก”
ผมกับซูโฮกระโดดกอดกันกลมดิก ไอ้เลย์ก็กระโดดขี่คอไอ้ไค (เล่นของสูงนะมึง) อยู่ๆ อิหยอยมันก็ร้อง แว๊กขึ้นมาในขณะที่พวกผมกำลังจะก้าวขาเข้าไปในโรงเรียน คือหยอยน้องรักมึงเห็นอะไร ผีใช่มั๊ย หล่อป้ะ ถ้าหล่อเจ๊จะเก็บไปเลี้ยง
“เจ้าฟักทองยักษ์แกะสลัก สวยจังเลย เหมือนอยู่ในงานฮาโลวีนเลยง่ะ! ใครทำหยอ*O* ” ร่างสูงเพียววิ่งส่ายก้นดุ๊กดิ๊ก ไปกอดเจ้าฟักทองแกะสลักเหมือนในงานฮาโลวีนทั่วไป แต่ติดตรงที่มันใหญ่มากและก็ที่หัวของมันจะเป็นคล้ายน้ำพุสีแดงข้นเหมือนเลือด
ห้ะ! เลือด ใครคิดไอเดียสร้างน้ำพุสีเลือดว่ะเนี่ย เดี๋ยวกูก็ขโมยเอาไปทำซุปเลือดกินเลย อุมามิ ดีแท้ J
ป๊าบบ!!!
“โอยยยย เจ๊ตบยอลลี่ทำไมอ่ะ งือ!!”
“กูสิต้องถามมึงว่ามึงจะร้องออกมาทำไม มึงไม่เห็นรึไงว่าพวกกูผวากับบรรยากาศโรงเรียนอยู่ ถ้าพวกกูหัวใจวายตายขึ้นมากูจะมาหลอกมึง”
“งือ!! ถ้าเจ๊ตายไปคงเฮี้ยนหน้าดู เพราะปกติก็เฮี้ยนความแรดอยู่แล้ว ตายไปอย่าลืมไปรอยอลลี่ที่ท่าน้ำนะ แบบนางนากไง ยอลลี่รู้มั๊ยเจ๊มารอยอลลี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ ยอลลี่อยากมีประสบการณ์แบบนั้นน่ะ อย่าลืมไปรอยอลลี่ที่ท่าน้ำนะ” ชานยอลวิ่งมาเขย่าแขนไอ้เลย์ ทำตาปริบๆส่งสายตาปิ้งๆ วิ้งค์ๆ กระแสอ่อร่าความปัญอ่อนปกคลุมทั่วตัวแผ่รังสีออกมาจน อิเลย์ยืนทำหน้าเหวอ กรามค้าง ก่อนจะหันมามองผมแล้วถามว่า
“น้องมึงมีค่าเท่ากับกี่สลึง มึงแปลออกมั๊ยว่ามันพูดอะไร กูไม่เข้าใจ” อย่าว่าแต่มึงไม่เข้าใจเลย์ เพราะขนาดกูเป็นพี่ที่คลานตามกันมาจากท้องมามี้กู กูยังไม่รู้เลยว่ามันคิดอะไรอยู่ วันๆหนึ่งมันมีอารมณ์ไหนบ้าง อยากจะหัวเราะก็หัวเราะ อยากจะร้องไห้ก็ร้องไห้ ที่หนักหน่อยคือเวลาอารมณ์มันแรดนี่แบบกูเทียบฝุ่นไม่ติด :__________:
บรรยากาศรอบโรงเรียนปกคลุมไปด้วยกลุ่มหมอกหนาสีขาวทึบ โชยไปด้วยกลิ่นหอมจากดอกไม้ป่า รอบข้างทางเดินมีรูปปั้นมนุษย์หมาป่าหลากหลายสายพันธ์ ผู้คนรอบข้างแต่งกายประหลาดเหมือนคนสมัยก่อน แต่หน้าตาหล่อเหล่าราวกับรูปปั้นกรีกโบราณ สายตานับร้อยคู่ต่างจับจ้องมาทางพวกผม ซึ่งถ้าเป็นปกติผมคงจะแกล้งหกล้มรอให้เจ้าชายยื่นมือมาช่วย แต่พอมองสายตาที่น่ากลัว สายตาของนักล่า สายตาที่คล้ายกับอยากจะจับพวกผมทำเป็นอาหารอันโอชะ
แบคฮยอน บอกตรงๆเลยว่า หนูอ่อยไม่ลงค่า T^T
“บรรยากาศชวนให้น่าเสียตัวมากเลยง่ะ >O<” ซูโฮหนุ่มน้อยผิวขาวกระโดดโลดเต้น เมื่อได้เห็นรูปปั้นมนุษย์หมาป่าเผ่าพันธ์ต่างๆตั้งตระหง่านอยู่รอบๆทางเดินตั้งแต่หน้าโรงเรียนจนกระทั่งถึงหอประชุมกว้างเป็นหมื่นๆตารางกิโลเมตร
“คนพวกนี้แปลกจัง มองพวกเราเหมือนจะกลืนกินแหนะ” อิหยอยเดินมาเกาะไหล่ผมมือข้างหนึ่งถืออัลป้ากา ปากบางเบ้ออกคล้ายกับจะร้องไห้ โธ่!! น้องกูน่าสงสารจัง ผมเขย่งเท้า(ที่ต้องเขย่งเพราะผมตัวเล็ก)ลูบหัวชานยอลอย่างอ่อนโยน ถึงอิหยอยมันจะน่ารักมากไปจนบางทีก็อยากเตะส่งกลับยานแม่ แต่ยังไงผมก็มีน้องแค่คนเดียวและผมก็รักน้องคนนี้มาก เฉพาะเวลาที่มันไม่กวนตีนน่ะนะ
“เอิ่ม.....”
“เดินตามมาอย่าหยุด” น้ำเสียงเยือกเย็นหนักแน่นเอ่ยออกมาเสียงดังไม่มากหนัก สายตากลมโตสีน้ำตาล แปลเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิงมรกตสะท้อนกับแสงอาทิตย์
ง่ะ!! อะไรกัน มันเกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้นี้เจ้าตัวเล็กตาเหลือกของผม ยังเป็นหนุ่มน้อยแสนน่ารักน่าถนุถนอม ไร้เดียงสา ปัญญาอ่อน อยู่เลย ทำไมตอนนี้เจ้าตัวเล็กของผมถึงได้กลายเป็นเจ้าชายน้ำแข็งหมาดนิ่งหน้าตาย ดูสง่างาม น่าเกรงขามขนาดนี้ล่ะ มันเกิดอะไรขึ้น แล้วทำไมสีตาถึงได้เปลี่ยนเป็นสีแดงได้ล่ะ ตัวเหลือกของผมก็เล่นมายากลเป็นเหรอเนี่ย ผมหันไปสังเกตตาของอีก 4 หนุ่มที่เหลือ ทุกคนมีตาเป็นสีแดงสดดูน่ากลัว ตัวที่ปกติเป็นสีขาวอมชมพูก็กลับกลายเป็นซีดสนิท คล้ายกับไม่มีเลือดไปหล่อเลี้ยงร่างกาย ร่างสูงเตี้ยของเหล่ามนุษย์ (?) เพื่อนใหม่ 5 คน เดินเรียงกัน เชิดหน้าไม่มองทาง สายตาแววโรจน์จับจ้องไปตามเส้นทางตรงหน้า ไม่มีใครเอ่ยหรือพูดอะไรแนะนำโรงเรียนให้พวกผมที่เดินตามหลังต้อยๆพ่วงด้วย ง งูสองตัวบนหัวฟังอีกเลย
อะไรกันว่ะ อยู่ดีๆ ดันผันตัวมาเป็นพระเอก F5 (F4 ไม่ได้เพราะมีห้าคน)วัยกระเตาะซะงั้น ถึงหน้าตาจะดี แต่แบคคิดว่าปัญญาไม่ให้นะค่ะ -_-^ เพราะฉะนั้น กูขอร้องเหอะเลิกทำท่าทางแบบนี้สักทีได้ไหม กูรู้สึกกลัวพวกมึงม๊ากมาก คาแร็กเตอร์น้องเหลือกและเหล่าพ้องเพื่อนโหมดนี้ สาวแบคไม่ปลื้มค่า!T^T
“เอ่อ....”
“หุบปากและตามมา!!!!!” อิห่า!!! เตี้ยแล้วยังกร่างอีกนะ ขอกูขยับปากพูดสักประโยคก็ไม่ได้เหรอค่ะ คุณพี่ซิ่วหมินซาลาเปาอบแห้ง ตอนนี้อิแบคคนนี้คันปากยิ้บๆอยากถามมากว่า คุณมึงทั้งหลายเป็นอะไรทำไมเงียบเชียบทำตัวราวรูปปั้นชั้นเริศเดินได้ มึงช่วยหันมาดูพวกกูหน่อยไหมเดินเกาะหลังกันเป็นรถไฟปู้นๆสะดุดลางแล้วเนี่ย พวกกูกลัวตัวสั่นจนจะกลายเป็นลูกไก่ตกน้ำอยู่แล้ว ช่วยหันมาสนใจนักเรียนใหม่อย่างพวกกูบ้าง แล้วค่อยไปเล่น F5 กันต่อ T^T
“แบคๆ มึงว่าไหมเหมือนเรามาอยู่ในเมืองปีศาจเลยว่ะ” มือเรียวๆขาวๆของอิเลย์สะกิดผมยิกๆ ก่อนจะยื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหูของผม
“กูว่าอย่าใช้คำว่าเหมือน ใช่เลยต่างหาก”
ปราสาทแวมไพม์ชัดๆ L
“แต่คุณน้องว่าสถานที่ไม่สำคัญหรอกนะค่ะ พวกคุณพี่ลองมองดูสิโรงเรียนนี้มีแต่คนหล่อๆ >< อย่าเครียดกันเลยนะค่ะ อยู่ที่นี้ดีออก มีอาหารตาให้ดูด้วย” ซูโฮมุดหน้าเข้ามาแทรกกลางระหว่างผมกับอิเลย์
แต่ว่านะ ผมว่าก่อนที่พวกเขาจะกลายมาเป็นอาหารตาของมัน ผมว่ามันจะกลายเป็นอาหารให้พวกเขาแดกซะมากกว่า
“แบคฮยอง! ยอลลี่กลัวอ่ะ T^T” กูก็กลัวเหมือนกันอิหยอย ทุกคนก็กลัว
“เย้!!! อากาศหนาวๆแบบนี้ดีชะมัด พวกมึงดูสิที่นี่ไม่มีแดดเลยสักนิดแสงสว่างก็น้อย ฮิฮ่า >O< ต่อไปนี้คิมจิงอินสุดหล่อไม่ต้องหลบรังสียูวีที่จ้องทำร้ายผิวสุดแสนจะเซ็กซี่นี้ได้อีกแล้ว”
คงจะมีแต่ไอ้ดำเผาถ่านนี่แหละที่มันสะดิ้งไม่ได้ดูสีหน้าเพื่อนตัวเองเลยสักนิด มึงจะดี้ด้าเกินหน้าเกินตา ตุ๊ด แบบพวกกูแล้วนะ กัมจง -_-^
พวก F5 (ปลอม) วัยกระเตาะสูงเตี้ย เดินพาพวกผมมาหยุดอยู่ที่หน้าปราสาทใหญ่แห่งหนึ่ง ที่สลักชื่ออักษรตัวใหญ่ไว้ว่า WOLF ปราสาทแห่งนี้หลังใหญ่มากๆเมื่อเทียบกับปราสาทหลังอื่นๆ สองข้างทางเข้าประตูมีรูปหมาป่าขนาดใหญ่เท่าตึก 10 ชั้น ยืนทำท่าแยกเขี้ยว ตารุกวาวแบบสัญชาตญาณนักล่ารอบๆปราสาทเป็นป่าเขตร้อนชื้น หลายพันล้านกิโลเมตร หน้าปราสาทมีบ่อน้ำสีครามงดงามตั้งอยู่ มีรูปปั้นพระเยซูอยู่ตรงกลางบ่อน้ำ แล้วที่สำคัญ มีกบตัวสีเขียวขนาดเท่าตุ๊กตาอัลปาก้าของอิหยอย ตาโตยืนสองขา ใส่หมวกโจรสลัด มีดาวสีเหลืองทองติดอยู่ที่อก กำลังยืนจ้องหน้าพวกผมเขม้น -_-^
ฟิคเรื่องนี้มันชักจะเว่อร์เกินจริงไปล่ะ อย่าบอกนะว่าต่อไปกบมันพูดได้
“อันยองง!!”
“ฟัค!!! เหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงพวกผมทุกคน
เฮ้ย!!! เสียงใครว่ะ เสียงกบเรอะO_o เมื่อกี้ก็มีแต่กบที่ขยับปากพูด
หูไม่ได้ฝาดใช่มั๊ย!! ไม่เจรงงงงงงงงงงงง
กบมันพูดได้จริงอ่ะ มันพูดได้ไง กบพูด อันยอง~ โอ้วววว !!! แบคฮยอนอยากยืมหูอิหยอยมาทำเป็นปีก ล่องลอยไปตามอากาศธาตุ
เจ้ากบตัวเขียวตัวนั่นกำลังยืนโบกไม้โบกมือ ผมขอคิดว่าเป็นมือแล้วกัน ก่อนจะยิ้มยี่งฟันครบสามสิบสองซี่ทักทายพวกผม
“พรีนัส!! เจ้ามายืนทำอะไรตรงนี้ทำไมไม่ไปอยู่ในสระ เดี๋ยวแขกของข้าหัวใจวายตายเพราะเจ้า เจ้าจะรับผิดชอบยังไง เจ้าอยากให้เซลโล่เดือดร้อนรึ” เจ้าตัวเล็กตาเหลือกย่อเข่าให้อยู่ในระดับเดียวกัน มือเรียวเล็กติดจะขาวซีด ลูบหัวเจ้ากบเหมือกตัวเขียวอย่างอ่อนโยน แววตากลมโตสดใสไม่เหมือนเมื่อคู่ที่มีแต่ความน่าเกรงขาม รอยยิ้มรูปหัวใจสุดจะพิมพ์ใจคนดูค่อยๆเผยออกช้าๆ จนคล้ายภาพสโมชั่นของผม
อ๊ากกกกก!!! นี่แหละคาแล็กเตอร์ที่พี่แบคต้องการ น่ารักอ่ะ J
“ข้าแค่อยากเห็นหน้าพวกนางพวกนางสวยและดำดี” เกือบจะขำออกแหละ แต่ไอ้ประโยคสุดท้ายนี่มันทะแม่งๆอยู่นะ
“สงสัยกูจะได้กินผัดกบเคโรโร๊ะว่ะ” ไอ้จงอินพูดเสียงดัง ทำหน้าลอยหน้าลอยตาไปมา เหมือนไม่ได้ตั้งใจจะพูด แต่จงอินเอ๊ย! ถ้าใครเขาโง่เชื่อมึงก็ฟายแล้ว
“เจ้ามนุษย์ตัวดำพูดไม่เพราะเอาสะเลย ถ้าไม่ติดว่าเจ้าเกี่ยวข้องกับเฉินนะ ข้าจะสาปให้เจ้าเป็นแมลงวันตัวเขียว” กบน้อยตัวนั้นชี้หน้าด่าไอ้จงอินสีหน้าพร้อมจะระเบิดออกมาเป็นโก้โก้ร้อนไฟลุก ส่วนไอ้จงอินมันก็แค่ทำหน้ากวนบาทาใส่ก่อนจะยัดหูฟังอุดหูไว้
กับกบมึงก็ยังไม่เว้นเรื่องกวนตีนนะอิน -_-**
“ตามพวกเรามาสิ พวกเราจะพาไปดูห้อง มาเร็วๆๆๆ” ดีโอกวักมือเรียกพวกผมให้เดินตามเข้าไปในปราสาท ซึ่งพวกผมแต่ละคนแทบจะกางปีกบินติดสปี๊ดเกียร์หมาตามเข้าไปในปราสาท อยู่นี่นานไม่ได้ กูยังสะพรึงกบพูดได้ไม่หาย
แค่วันแรกเหงื่อก็ท่วมแล้วสิ แล้ววันต่อไปกูจะอยู่ได้มั๊ยถ้าต้องเจอเรื่องสยองขวัญมากระทบกระทั่งจิตใจดวงน้อยแสนเปราะบางของกู
งือ!!! ตุ๊ดอยากกรีดร้องงงงงงงงงง
“นี่คือห้องของชานยอลกับคริส ไคกับเฉิน ซูโฮกับเทา เลย์กับซิ่วหมิน แล้วก็แบคกับโด้ พวกนายจะต้องมานอนกับพวกเรา ” มือเรียวชี้ไปยังประตูห้องสีต่างๆ เริ่มจากสีดำ สีแดง สีเทา และสีชมพูแจดแปรดแสบทะลุตา ใครมันเลือกสีประตูว่ะ
ประเด็นคือกูอยู่ในห้องนี้ หวังว่าในห้องมันจะใช้สีที่ถนอมสายตามั้งนะ
“ทำไมพวกเราถึงได้ไปนอนกับพวกนายล่ะ ทำไมไม่ให้เรานอนห้องใหม่”เออ ! ผมเห็นด้วยกับอิเถิกนะ ทำไมพวกมันไม่ให้พวกผมนอนด้วยกันจะให้แยกไปนอนกับพวกมันทำไม
“ห้องกูจบป้ะ -_- ให้นอนด้วยก็บุญเท่าไหร่แล้ว” เสียงตอบรับแบบฮร์าดคอ ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่มั๊ยว่าใคร ก็ไอ้ซิ่วหมินนี่ยังไงล่ะ ใครก็ได้เก็บซาลาเปาที
“เอานร้า ห้องในหอพักมันก็เต็มหมดแล้ว พักรวมกับห้องของพวกเราไปก่อนเนอะ แล้วถ้ามีห้องว่างเมื่อไหร่เดี๋ยวโด้จะไปติดต่อให้ โอเคนะ พวกเฮียก็พาแขกขนของไปจัดกันสะนะ แบคฮยอนนี่กระเป๋าแบค ใช่มั๊ยโด้ช่วยถือนะ^_^”
เจ้าตัวเล็กวิ่งมาคว้ากระเป๋าลายลูกหมาของผม มือเล็กๆสัมผัสกับมือของผม เจ้าตัวเล็กสะดุ้งนิดหน่อยแก้มทั้งสองข้างแดงระเรื่อก่อนจะวิ่งลากเข้าไปในห้องนอนประตูสีชมพูแป๊ด
กูต้องอยู่ห้องนี้จริงๆเหรอเนี่ย L
ตี่งๆๆๆๆ
งือ! ทำไมต้องใจเต้นตึกตัก ตึกตัก ไม่เป็นจังหวะแบบนี้ด้วยล่ะ อย่าบอกนะว่าเรากำลังเขินไม่เจร๊งงง เราจะมาเขินมนุษย์ตัวน้อยแถมยังเป็นตุ๊ดอีกไม่ได้ คยองซูคือหมาป่านะ คยองซูคือหนุ่มฮ๊อตที่สุดในโรงเรียน คยองซูจะมาใจเต้นกับอีแค่ได้สัมผัสมือนุ่มๆขาวๆนั่นไม่ได้
ร่างบางเดินวนรอบห้องไปมา มือเล็กๆทึ่งผมสีน้ำตาลของตัวเองจนไม่เป็นทรง
“เหยื่อก็มาอยู่ในห้องแล้ว แผนที่1ก็สำเร็จแล้ว แต่แผนต่อไปโด้จะทำยังไงดี ในเมื่อแบคเป็นตุ๊ดโครตของโครตจะแรดแบบนี้ ทำยังไงถึงจะได้กิน”
คิ้วน้อยๆขมวดกันยุ่งจนคล้ายปรมโบว์ ดีโอคือหมาป่าฝึกหัดตัวน้อยที่พึ่งครบกำหนดการเป็นหมาป่าเผ่าพันธ์ใหญ่ เมื่อไม่กี่เดือนมันทำให้เขาไม่รู้จริงๆว่าการล่าเหยื่อให้ติดกับเป็นยังไง ต้องใช้กลอุบายไหน หลอกล่อเหยื่อของตนให้ลุ่มลง ยอมมีความสัมพันธ์ด้วยเพื่อแลกกับการต่ออายุขัยของตัวเอง ใช่ได้ยินไม่ผิดหรอก พวกเขาเหล่ามนุษย์หมาป่าเป็นหมาป่าชั้นสูง ไม่เคยกินเลือดเนื้อเชื้อไขของมนุษย์สิ่งที่พวกเขากินมีเพียงแค่เนื้อสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่ธรรมดาเหมือนมนุษย์ทั่วๆไป แต่มันแตกต่างกันตรงที่ว่าเมื่อเหล่ามนุษย์หมาป่า อายุครบ 18 ปีบริบูรณ์ ในคืนวันพระจันทร์เต็มดวงทุกคนจะต้องมีความสัมพันธ์กับมนุษย์ที่ยังบริสุทธิ์ผุดผ่องเพื่อเป็นการต่ออายุ หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าการดูดวิญญาณของเหยื่อตนนั้น แล้วเหยื่อตนนั้นก็จะไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้อีกเลย เว้นเสียแต่ว่าเหยื่อตนนั้นจะเป็นเนื้อคู่ของมนุษย์หมาป่าจริงๆ เหยื่อถึงจะไม่ตายแล้วมนุษย์หมาป่าก็สามารถใช้ชีวิตได้อย่างไม่จำเป็นต้องดูดวิญญาณใครอีกเพื่อต่อชีวิตให้กับตนเอง ซึ่งตอนนี้เขาเองก็อายุครบ 18 ปีบริบูรณ์ปีนี้เป็นปีแรก และครั้งแรกในการล่าเหยื่อของเขากับเป็นผู้ชาย ที่มีความแมนหลงเหลืออยู่ 0.0000001% มันช่างเป็นอะไรที่ยากกว่าการพยายามทำให้ตาหยุดเหลือกเสียอีก
คยองซูอยากจะวิ่งเอาหัวโขกกับเสาสักสิบที คยองซูเป็นเคะ แบคฮยอนก็เป็นเคะ เคะกับเคะจะกินกันเองได้ไง
โอ๊ะ!!!
จริงสิ!!
วิธีนี้อาจจะได้ผล!!
ร่างเล็กวิ่งออกไปเด็ดดอกทิวลิปสีเหลืองนวลละอ่อนที่ปักอยู่ที่แจกันข้างหัวเตียง มาเด็ดทีละกลีบๆ
เคะ เมะ เคะ เมะ เคะ เมะ โอ๊ย!!!! กูจะเป็นเคะหรือเป็นเมะดีเนี่ย ใครก็ได้ช่วยบอกโด้ทีว่าโด้สมควรเป็นเคะหรือเป็นเมะ T^T
แกร๊ก!!!
ผมหันไปมองบานประตูสีชมพูแป๋นแล๋น ที่ผมภูมิใจนำเสนอมากกับสีแสบสะท้านดวงตา แบคฮยอนเดินหอบกระเป๋า 2 -3 ใบเข้ามาในห้อง ร่างเล็กๆ แต่สูงกว่าผมยิ้มร่าให้ผม ก่อนจะเดินไปวางของที่ข้างเตียง
“คยองซูเด็ดดอกไม้ทำไมเหรอ” ถ้ากูบอกว่ากูกำลังคิดว่าตัวเองสมควรเป็นเมะหรือเป็นเคะ เพื่อได้แอ้มมึงต่ออายุขัยให้กับตนเองเนี่ย มึงจะยังอยากได้คำตอบอยู่มั๊ย
“อ้อ! ไม่มีอะไรหรอก โด้แค่เบื่อๆนะก็เลยอยากหาอะไรทำ” ผมส่งยิ้มแหย่ๆ ตอบกลับ เจ้าตัวก็ยิ้มหวานส่งกลับมาจนเกิดรอยบุ๋มใต้ตา จะเป็นอะไรมั๊ยถ้าโด้จะคิดว่าตุ๊ดคนนี้โครตหล่อ หล่อมากๆ ใบหน้าหวานๆปนดุนั้นถึงจะมองดูสวย แต่ก็ยังมีความหล่อสไตล์เจ้าชายจอมทะเล้นปลิ้นปล้อนซ่อนอยู่
อ๊ายยยยย >////< ถึงแบคจะน่ารักแต่โด้คิดว่าโด้น่ารักกว่า เพราะฉะนั้นโด้จะเป็นเคะ แล้วโด้จะต้องทำให้แบคมาเมะให้โด้ให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ไฟท์ติ้ง *O*
“ฮ่าๆๆๆ โด้นี่น่าร๊ากจริงๆเลยนะ อ่า!! เหนื่อยจังเลย เตียงโด้นุ้มนุ่ม นุ่มกว่าเตียงแบคอีก หอมด้วยใช้น้ำยาปรับผ้านุ่มยี่ห้อไหนเหรอ หอมดีอ่ะ แบคจะซื้อมาใช้บ้าง” แบคฮยอนนอนราบกับเตียงกางแขนกางขามือเรียวหยิบเอาหมอนมาดม แล้วบ่นพึมพำไปตามอารมณ์
ง่า! ถ้าแบคจะนอนให้ท่าขนาดนี้ โด้จะไม่ทน โด้จะรวบรัดจับทำผัวตอนนี้เลยนะค่า!
ตุ๊บ!!!
ผมหันไปมองเมื่อรู้สึกว่าเตียงยุบลง ร่างเล็กๆของเจ้าตัวเล็กโดดขึ้นมานั่งข้างๆผม รอยยิ้มหวานแต่แฝงไปด้วยความนัยบางอย่าง ทำให้ผมรู้สึกขนลุกชูชัน
มันคิดจะทำอะไรกูว่ะ
“แบคฮยอนอ่า~”
เสียงอย่างหวาน ผมว่าผมชักรู้สึกแปลกๆแล้วล่ะสิ
ผมลุกขึ้นนั่งข้างเจ้าตัวเล็ก หันหน้าไปสบกับดวงตากลมโตที่ตอนนี้ดวงตาคู่สวยคู่นั้นกำลังจ้องมองผมอย่างเคลิ้มๆ มือเล็กๆขาวๆนุ่มๆ เริ่มเลื่อนมาลูบแถวไหล่ของผมลากวนมาที่แผงอก ใบหน้าหวานขยับมาซุกไซ้แถวอกของผม หัวทุยๆถูไหล่ผมไปมาอย่างอ้อนๆ
เชี่ย!!! มันเป็นอะไร เกิดอยากจะมาเป็นแมวน้อยยั่วสวาทอะไรตอนนี้ว่ะ!! ถึงกูจะตุ๊ดแตก แต่กูก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะเคอะ กูเป็นคนมีความรู้สึกนะเว้ย!
“แบคว่ามั๊ย อากาศร้อนเนาะ โด้ร๊อนร้อนอ่ะ” เสียงหวานครางกระเส่าดังขึ้นข้างๆหูของแบคฮยอน มือเรียวจัดการปลดกระดมเสื้อของตัวเองสองเม็ดบนออก ก่อนจะแหวกให้เห็นเนินอกขาวๆ
คยองซูไม่ได้ตั้งใจจะยั่วหรอกนะค่ะ ! กรี๊ด!!
“เอิ่ม.....ร้อนก็ไปอาบน้ำสิโด้ อาบน้ำเย็นๆมันจะได้หายร้อนไง๊” ผมถอยหลังไปเล็กน้อย จนแผ่นหลังบางไปชนกับหัวเตียง เจ้าตัวเล็กมองผมก่อนจะขำคิกๆออกมาเล็กน้อยแล้วเริ่มคลานขึ้นมานั่งจุ๊มปุ๊กลงบนตักของผม สองแขนเล็กๆเอื้อมมาคล้องคอของผมทั้งสองข้าง
หมดทางหนีแล้วกู TOT
“แบคฮยอนอ่า~ ช่วยทำให้เราหายร้อนหน่อยสิJ”
ใครก็ได้ช่วยอิแบคทีเถอะค่ะ วิญญาณตุ๊ดมันจะออกจากร่างกูอยู่แล้ว
“เอ่อ....จะให้ช่วยยังไงล่ะ” ร่างเล็กไม่ตอบแต่เริ่มขยับดุ๊กดิ๊กไปมา เสียงเสียดสีของกางเกงของทั้งคู่ดังเป็นจังหวะทุกครั้งที่คนตัวเล็กขยับตัวจัดท่านั่ง
“เอ่อ...โด้แบคว่านั่งแบบนี้คงไม่ดี”
อย่าขยับเหอะ กูขอร้องล่ะ มันไม่ดีต่อช่วงล่างของกู T^T
“สีผมแบคสวยจังเลยอ่ะ แบคไปทำผมที่ไหนเหรอสีแดงแซมม่วงแบบนี้เข้ากับหน้าแบคดีนะ มันทำให้แบคดูมีเสน่ห์มากเสียจน...”คนตัวเล็กเปลี่ยนประเด็นจากเรื่องท่านั่งเป็นผมของผมแทน แขนข้างซ้ายตวัดโอบรอบลำคอ ส่วนอีกข้างก็ลูบผมอย่างแผ่วเบา
“ดะ...โด้” ผมแทบจะร่ำไห้ด้วยความอัดอั้น ใจหนึ่งผมอยากถีบคนตัวเล็กบนตักให้ถลาลงไปนอนที่พื้นแต่อีกใจหนึ่งก็ทำไม่ลงอาจเป็นเพราะใบหน้าน่ารักกับท่าทางนุ่มนิ่มน่าถนุถนอมนั้นมันทำให้ผมยอมแพ้ทุกอย่าง
สถานการณ์แบบนี้ผมควรจะทำยังไงดีครับ?
“แบคง่า~~” มันมาอีกแล้วครับ เสียงงุงงิ้งหวานกระเส่าที่ดังอยู่ข้างกกหูชวนสยิวติ๊ดติวตั้งแต่ปลายผมยันปลายเท้า
“อะ......อะไร TTOTT”
“โด้ร้อนอ่า~ โด้ร้อนอ่ะแบคช่วยทำให้โด้หายร้อนหน่อยนะนะนะนะนะ” คนตัวเล็กไม่รอให้อีกคนตอบปฏิเสธ ร่างเล็กโน้มตัวลงไปหมายจะซุกไซ้ซอกคอแบบที่เคยแอบไปโขมยหนัง AV ของเฮียลู่ พี่ชายคนเดียวของเขามาดูบ่อยๆ แต่มันติดตรงที่ทำไม่เป็นเลยกลายเป็นว่า
“อ๊ากกกกกก !!!! โด้อย่ากัดมันเจ็บ”
“งือ!!! แบคอ่า~ ก็โด้ทำไม่เป็นนี่หนา ฮรึก!!”
คนตัวเล็กสะดุ้งตัวโย เสียงดังร้องลั่นทรงพลังของแบคฮยอนทำให้เขาตกใจมาก จนเกือบจะร้องไห้ออกมา
มีใครเคยบอกคุณมั๊ยว่าโด้เป็นโรคกลัวคนเสียงดัง ฮือ!T^T
เจ้าชายของผมมองตาผมดุๆเป็นการตำหนิ ก่อนจะอุ้มผมลงวางกับเตียงแล้ววิ่งเข้าไปส่องกระจกในห้องน้ำ
“ย๊า!!!! เลือดไหลเลย โด คอยองซู!!!!!!” เสียงตะโกนจากคนในห้องน้ำ ทำให้ผมมุดตัวลงไปในผ้าห่มแล้วเอาผ้าห่มมาพันๆรอบตัวเองจนคล้ายกับเป็นแยมโรลสอดไส้ดีโอเคะน้อยผู้น่ารัก
ก็โด้แค่อยากให้คอแบคมีรอยแดงๆแบบในหนังหนิ แง!! L
...............................................................................................................
ตัวอย่างตอนต่อไป
“ 100 วิธีพิชิตใจเคะน้อย”
พรึ่บ!!
“วิธีที่1 คุณต้องขาว” เหยดเข้!! แค่วิธีแรกกูก็ไม่ผ่านแล้ว
เอ๋! แต่เดี๋ยวก่อน นั่นมัน!!
วิธีทำให้คุณขาวใสบลิ้งๆออร่ากระจายราวกับมนุษย์กระดาษเพียง 7 วันด้วยวิธีง่ายๆเร้าใจทุกเวลา
เข้ามาสิแล้วคุณจะรู้ว่าความขาวคืออะไร
พรึ่บ!!!
ห๊า!!!!! ให้ไปจูบกับผู้ชายหน้าหวาน ดูหน้าเลื่อมใส หน้าแก่กว่าอายุจนต้องพึ่งโบท็อก ตัวเล็ก ผิวขาว บ้าธรรมะเป็นชีวิตจิตใจ ไอ้สาดดดด!!!! แล้วกูจะไปหาได้ที่ไหน น้องฮุนยอดดวงใจของพี่ไค ช่วยพี่ไคด้วย T^T
“คุณแองกรี้เบิร์ดเงิงโผล่ยอลลี่ขออาบน้ำนะ J”
“เรียกฉัน ว่าพี่คริสเถอะนะ” เรียกแองกรี้เบิร์ดเงิงโผล่แล้วกูรู้สึกเหมือนมีคนเอาไม้หน้าสิบมาฝาดฟันกูยังไงไม่รู้ L
“มันจะดีเหรอ ยอลลี่ว่ามันไม่สุภาพ” แล้วไอ้คำว่า เงิง มันดีกว่า คำว่าพี่คริส ของกูตรงไหน
“เรียกว่าคริสน่ะดีแล้วฉันขอร้อง”
………………………………………………………………………………………………………
“พี่คริสถอดเสื้อทำไมเหรอ O_O”
“อากาศมันร้อนน่ะ”
“แล้วพี่ปลดเข้มขัดทำไมเหรอ O_o”
“พี่อึดอัดน่ะครับ J”
.........................................................................................................................................................................
ไรท์หายไปนานเลยอ่ะ คิดถึงกันป่าว ขอโทษนะค่ะทีแรกว่าจะแต่งคู่ของไค แต่เอาไว้ตอนหน้าดีกว่าเนาะ
เม้นเยอะๆคือกำลังใจของไรท์นะค่ะ ไม่ได้บังคับน่ะ แค่สั่งให้ทำ # ว๊ากกกกกกกกกก รองเท้าอุดปาก
เม้นให้เค้าหน่อยนะ ปุอิ๊งๆๆ
(หรือเครียดกว่าเดิมว่ะ -_-^)
ความคิดเห็น