คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro △ .
ความรู้สึก .. มันสามรถส่งผ่านได้ทางสายตา
ทำไม ? นี่มัน .. เกิดอะไรขึ้น ?
เจ็บ .. เจ็บที่คอจังเลย ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น ?
พ่อ .. แม่ อยู่ที่ไหนค้ะ ? แทเจ็บ ช่วยแทด้วย ..
.
.
.
“ แทจำไว้นะลูก ลูกจะไม่สามารถแก้ไขคำสาปนี้ออกได้ มีวิธีเดียวคือลูกต้อง ..
ต้องดูดเลือดของมนุษย์คน ๆ นึง ในข้างอนาคตขางหน้า เลือดของเขาจะมีเพียงลูกคนเดียวเท่านั้น
ที่ได้กลิ่นว่าเป็นเลือดที่หอมหวาน มันน่ากินสำหรับลูก แต่ลูกต้องจำไว้ว่า
อย่าให้แวมไพร์ตนอื่นมาดูดเลือดเค้าก่อนลูก ลูกต้องปกป้องเค้า ในคืนที่เค้ากับลูก
อยู่ด้วยกัน หากลูกจะดูดเลือดเค้า ลูกต้องให้เค้ามั่นใจในตัวของลูก วิธีนี้มันไม่ได้ช่วยให้ลูก
หายจากการเป็นแวมไพร์ แต่มันแค่ทำให้ลูกจะหายจากการอยากดื่มเลือด และ
ลูกจะมีอายุเท่ากับคนปกติ จำไว้ให้ดีนะแทยอน .. พ่อช่วยลูกได้เท่านี้ พ่อขอโทษที่ช่วยแม่จากพวกมันไม่ได้
..พ่อต้องไปก่อนนะลูกรัก ดูแลน้องให้พ่อด้วยนะ
พ่อรักลูกนะ … ”
.
.
.
ภาพในความฝันครั้งสุดท้ายเกี่ยวกับครอบครัว คือภาพของพ่อที่ก้มลองมาจูบแก้มของเด็กสาวคนหนึ่ง หลังจากพ่อบอกลาเธอ พ่อก็หายไปในทันที แล้วก็ไม่กลับมา … อีกเลย
ปล่อยให้เธอกับน้องชายต้องอยู่ด้วยกันลำพัง โชคดีที่พ่อมีทรัพย์สมบัติไว้ไห้พวกเธอก่อนพ่อจะหายไป แต่ของพวกนี้ มันไม่ได้ทำให้เธอและน้องชายมีความสุขซักนิดนึง
“ นายอยู่ที่ไหนกัน !! ฉันตามหานายมาเป็นสิบปีแล้วนะ !! ทำไมยังไม่โผล่หัวออกมาอีก !!”
ปึง !!!
ถ้าจะถามว่าเสียงอะไร ? …
เสียงกำแพงในห้องทำงานเธอพังไปได้ครั้งที่สิบกว่าแล้วมั้ง แต่ใครสนล่ะ ?
ถ้าสนก็เดี๋ยวคงจะมีคนออกมาโวยวายนั่นเองแหละ
“ โอ๊ย !.. พี่แทฮะ นี่พี่ชกกำแพงพังไปสิบกว่าครั้งแล้วนะฮะ พี่หงุดหงิดอะไรนักหนาเนี่ย !?
เมนส์ไม่มาเหรอครับ ? ถูกผู้ชายหักอก ? หาเลือดกินไม่ได้ ? หรืออยากกินของสดครับ ? ”
นั่นไงพูดไม่ทันไรก็ออกมาทันที ฮ้ะ ? เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ เมนส์ไม่มา ! ถูกผู้ชายหักอก !!
หาเลือดกินไม่ได้ !!! อยากกินของสด !!!! มันจะมากไปแล้วนะ
“ นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าพี่แบบนี้ โอ เซฮุน !! ”
“ เฮ่ย !! พี่อย่ามาแบบนี้สิครับ ผมตกใจหมด ” จะไม่ไห้ตกใจได้ยังไงล่ะ เมื่อพี่สาวตัวดี
จากนั่งที่โต๊ะทำงานอยู่ดี ๆ ก็มาอยู่ต่อหน้าผมแล้วตวาดใส่หน้าแบบนี้ ถึงจะอยู่ด้วยกันจนชินก็เถอะนะ
“ ก็จะไม่ให้ผมว่าพี่ได้ยังไงล่ะครับ พี่เล่นต่อยกำแพงแบบนี้อีกแล้ว คนโทรตามช่างมาปิดรอยนี่เดี๋ยวก็ผมอีกนั่นแหละครับ โถ่พี่อ่ะ! เครียดอะไรก็ออกไปปลดปล่อยข้างนอกบ้างสิฮะ เอางี้เดี๋ยวคืนนี้ผมพาพี่ไปเที่ยวไนท์บาร์ ที่นั่นมีผับด้วย มีแบบห้องส่วนตัวด้วย พี่อยากจะนั่งดื่มคนเดียวก็ได้ โอเคนะครับ อย่าทำลายข้าวของอีกนะ เจอกันตอนสองทุ่มนะครับ ”
และแล้วน้องชายตัวดีของเธอก็รีบวิ่งออกไปทันที เหอะ คงกลัวเธอปฎิเสธล่ะสิท่า
แต่ก็ดีเหมือนกันนะ ไม่ได้ออกไปล่าเหยื่อข้างนอกนานแล้ว วัน ๆ ก็เอาแต่นั่งกินเลือด
ที่เซฮุนหามาให้ไปหาของสดกินบ้าง ไรบ้างก็ดีเหมือนกัน
แต่ตอนนี้ของไปงีบ หลับซะก่อน พักผ่อนเผื่อในคืน ๆ นี้ …
.
.
.
ก๊อก ก๊อก
“ พี่ครับเสร็จรึยังครับ ? ผมพร้อมแล้วนะ ”
“…” เงียบ
“ พี่อ่ะ !!! ”
ครืด
“ ทำไม ! โอ เซฮุน ! ”
เฮือก ! จะโผล่มาก็ไม่บอก =_=
“ ปะ ปล่าวครับ วันนี้พะ ..พี่สวยจังเลย ”
จะไม่ให้ชมพี่สาวตัวเองได้ยังไงล่ะ ก็คืนนี้พี่เค้าไม่ยอมใช้มนต์หรืออะไรก็ไม่รู้ที่
ปิดให้ดวงตาเป็นสีดำทุก ๆ วัน ที่สำคัญทุก ๆ วันพี่ไม่ได้ใส่คอนแทคเลนส์ แต่ตาเป็นสีดำได้ไงไม่รู้ แต่ในค่ำคืนนี้ตาของพี่สาวนั้นเป็นสีแดงหม่น ๆ ดูแล้วมันอบอุ่น เข้ากับชุดเดรสสั้นสีน้ำเงินแวววับ คิ้วเรียวที่เขียนไว้บาง ๆ เข้ากับจมูกเป็นสันอันเล็กนั้นได้อย่างดี ปากเรียวเล็กสีแดงสดที่สีดูคล้ายลูกเชอร์รี่ หรือเลือดก็ไม่รู้ แถมยังปล่อยผมสีน้ำตาลเป็นลอนนั่นอีก ผิวสีขาวซีดกว่าทุก ๆ วัน ยิ่งมาอยู่ในเดรสเกาะอกสีน้ำเงินมันยิ่งน่ามอง ไม่ว่าจะเป็นหุ่นหรือทรวดทรงต่าง ๆ หน้าอก หรือเอวคอดนั่น มันช่างลงตัว ได้สมกับเป็น คิม แทยอน จริงๆ
รับลองได้วันนี้เข้าผับถ้าคนไม่มองหรือจ้องจะงาบพี่สาวตัวเอง
ให้โอเซฮุนคนนี้กราบเท้าได้เลย
“ นายเองก็หล่อเหมือนกันนะเซฮุน ถ้าไม่ติดว่านายเป็นน้องของพี่
พี่คงจะดูดเลือดนายไปแล้วล่ะ ”
ฮะ ? ว่าไงนะ ?
ดูดเลือดผม ? ถ้าผมจำไม่ผิดมันเคยมีเหตุการณ์คล้าย ๆ แบบนี้ขึ้นกับตัวผม
ผมจำได้ว่า
คืน ๆ นั้นพี่แทยอนกลับมาดึกมาก ๆ พี่แกคงจะเหนื่อยกับการทำงานต่อจากบริษัทของพ่อด้วย
พอกลับมาถึงพี่แกก็บอกว่าอยากดูดเลือดมาก ตอนนั้นผมช็อคมากเลยล่ะ ที่อยู่ดี ๆ
พี่แทยอนก็ทำท่าจะมางับคอผม เกือบทำให้ผมต้องตายเลยในคืนนั้น โชคดีที่ตู้เย็นมันอยู่ใกล้ ๆ
ผมเลยเอาถุงเลือดมาอุดปากพี่แกซะ หลังจากนั้น พอพี่แกกินเลือดเสร็จ …
พี่แกก็หลับไปเลย … =_= นั่นคือเหตุการณ์ที่ทำให้ผมผู้ซึ่งอยากเป็นแวมไพร์เหมือนพี่แก
มีค่าติดลบไปเลย
‘ เซฮุน …’
“ โอเซฮุน !!!”
“ คะ .. ครับ ว่าไงฮะพี่ ? ” ผมกระพริบตาสองสามที เพื่อนึกถึงสถานการณ์ในตอน ๆ นี้
“ พี่เรียกนายตั้งหลายครั้งแล้วนะ ชวนพี่มาเที่ยวทั้งทีนั่งเหม่ออยู่ได้ !
เอ้านี่ลงมาจากรถได้แล้ว ถึงแล้ว ..”
“คระ ครับ” เฮ่ย ! อะไรนะ ! ถึงแล้ว !!?
ผมยืนมองป้ายผับอยู่ข้างหน้าร้าน ‘ Night Bar Ron ’ พี่เค้ารู้ได้ไงว่าจะมาร้านนี้ ?
“ พี่แทครับ พี่รู้ได้ไงว่าผมจะมาร้านนี้ ? ”
“ หึ ไม่มีเรื่องอะไรที่พี่ไม่รู้เด็กน้อย …จะไม่ไห้พี่รู้ได้ยังไงก็นายเล่นออกมาผับร้านนี้ในหนึ่งสัปดาห์นายมาร้าน ๆ นี้ ถึง 4 วันด้วยกัน อีก 3 วันนั้นนายใช้เวลาไปกับการทำงานบริษัท
ใช่มั้ยล่ะ ? หึ! ”
ไม่มีคำแก้ตัวครับ … TT
.
.
.
.
ความรู้สึกนี้มัน ..
กลิ่น .. นี่มันกลิ่นอะไร ?
ความคิดเห็น