คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ::Alternate Love :: Three
::Alternate Love:: three
เวรหนอ เวรกรรม เหตุไฉนจึงเกิดขึ้นกับชาฮักยอน ซ้ำไปซ้ำมานักนะ .. ฮักยอนนั่งกุมขมับ ปวดหัวตุ้บตับ เพราะร่างหนาที่นั่งไขว่ห้างหน้าตาย.. ตรงหน้า..
“ขอร้องละ แทคอุน นายไม่ก่อนเรื่องซัก 1 วันจะได้มั้ย”
“ฉันยอมทำก็ได้ ถ้านายไม่ทำหน้าหมดอาลัยตายอยาก อุบาทๆแบบนั้น - -”
“อีก 5 นาทีก็เข้าเรียนแล้ว ในช่วงที่นายอยู่ร่างของฉัน นายช่วยไม่โดดเรียนแล้วก็ไม่ก่อเรื่องได้มั้ย TT”
“- -”
ฮักยอนแทบจะกราบลงขอร้องอ้อนวอนแทคอุนแทบเท้า แต่จู่ๆ ...
“ฮักยอน !!”
หนุ่มร่างบางอีกคน วิ่งเข้ามาเรียกฮักยอนด้วยท่าทีที่ไม่พอใจ ..แต่
“อ้าว ฮงบิน..”
“... เอ่อ ฉันเรียกฮักยอน ไม่ได้เรียกนาย.. แทคอุน”
ชะอุ๋ย .. ฮักยอนในร่างแทคอุนก็เผลอขานรับออกมา ฮงบินเพื่อนสนิทของเขาทำท่าทางไม่พอใจ เขาเผลอลืมตัวอีกแล้ว .. แต่แทคอุนกลับมองหน้าฮงบินนิ่ง .. พลางลุกขึ้นยืนล้วงกระเป๋า และเดินสวนฮงบินไป
“นายจะไปไหน..”
“ส้วม..”
“!! ย๊า .. ฉันมีเรื่องต้องคุยกับนายนะ ฮักยอน”
“ไว้ทีหลัง..”
“ย๊า !!”
ฮงบินคว้าข้อมือของแทคอุนไว้ แต่เขากลับสะบัดมันออก เยี่ยงแบคทีเรียในช่องปากอันไม่พึงประสงค์.. ฮงบินตะโกนโวยวายและเดินตามแทคอุนในร่างฮักยอนไป .. ส่วนฮักยอนนั้น .. วิญญาณออกจากร่างไปสู่สุขติเรียบร้อย อาเมน.
ฮงบินเดินเร่งฝีเท้าตามแทคอุนมาติดๆ .. ทำให้จมูกโด่งของเขาต้องชนแผ่นหลังแทคอุนเข้าอย่างจัง
“- -”
“ฮักยอน.. ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย”
“- -”
“เอาเถอะ นายจะไม่พูดอะไร ฉันก็ไม่ว่า”
“ให้ 10 วิ”
“ย๊า ทำไมนายถึงกลายเป็นแบบนี้? นายเปลี่ยนไปนะ ฮักยอน !!”
“โอเค พูดจบแล้วใช่มั้ย ไปส้วมละ..”
“ฉันยังพูดไม่จบว้อยย”
แทคอุนกรอกตาไปมาอย่างรำคาญ นี่ใครเนี่ยะ? มายืนโหวกเหวกโวยวาย .. หน้าตาก็ออกจะดี ไม่น่าสมองฝ่อ เรียกร้องความสนใจจากประชาชีแบบนี้เลย - -
“ฮักยอน นายคนเดิมหายไปไหน? นักเรียนตัวอย่างที่ตั้งใจเรียน เข้าสังคม ช่วยผอ.เลี้ยงหมาในรร. ช่วยครูคหกรรมต้มถั่วให้อาจารย์ใหญ่กิน .. นายคนเดิมหายไปไหน ทำไมนายถึงเปลี่ยนไป !!”
“ช่วยลดโวลุ่มเสียงทีสิ น่ารำคาญวะ”
“อะไรนะ !? นายไม่เคยพูดคำหยาบนะ ฮักยอน”
“- - อะไรที่หยาบ ?”
“ย๊า นอกจากจะหยาบคายขึ้นแล้วนายยังกวน ..”
ตึ๊ง ตึ่ง ตึ๊ง ตึ่ง .. (เสียงออด)
“ไปละ.. มายืนฟังนายเทศสัพเพเหระนี่เสียเวลาเข้าส้วมชะมัด - -”
“-[]-”.. เงิบ ..
และแล้วแทคอุนก็รีบเร่งฝีเท้าไปที่ห้องน้ำ เพื่อปลดธุระ ส่วนฮงบินนั้น .. เงิบกินไปหลายนาที ไม่คิดว่าเพื่อนสนิทของเขา จะดิบเถื่อนหยาบคายอุบาทอุบายได้ขนาดนี้
“จองแทคอุน !!!”
ไม่ทันได้เข้าห้องน้ำ แทคอุนก็ถูกฮักยอนลากเข้าห้องเรียนไป .. เขาหงุดหงิดเต็มสตรีม แต่ก็ต้องจำใจเข้าห้องเรียน เพราะพักเที่ยงหมดเวลาลงแล้ว
ฮงบินเข้าห้องอย่างรีบเร่ง และนั่งลงที่ของเขา แน่นอน ... ข้างแทคอุนในร่างฮักยอน ..
“0[]0” << ฮักยอนนั่งลงที่ของแทคอุน และคอยมองสถานการณ์ที่ผิดปกติระหว่างแทคอุนกับฮงบิน .. ฮงบินจ้องแทคอุนด้วยความพยาบาทอาคาดแค้นก็ไม่ปาน .. ส่วนเจ้าตัว กลับฟุบหลับลงบนโต๊ะ เหมือนไม่มีกระดูกสันหลังมานั่งเรียนหนังสือ .. แต่ยอมเงยหน้าเท้าคางมองฮงบินก่อนจะเอ่ยประโยคหน้าด้านออกมา
“ไปนั่งที่อื่นไป..”
“0[]0 ห้ะ !?”
“หูหนวกเหรอ”
“แต่นี่มันที่ของฉันนะ ฮักยอน !?”
“ที่ของแกก็เรื่องของแก..”
“..”
“เหม็นขี้หน้า..”
ก่อนจะฟุบหน้าลงไปนอนกับโต๊ะอีกครั้ง ทำเอาฮงบินแทบจะทุบโต๊ะ หากครุไม่เข้าห้องมาเสียก่อน ฮงบินจึงลุกไปนั่งข้างเพื่อนอีกคนแทน ..
“เอ่อ.. หัวหน้าห้องจ๊ะ..”
ครูผู้สอนวิชาถัดมา เข้าห้องพร้อมยิ้มแหยๆ ไปที่แทคอุน .. ในร่างฮักยอน ตายห่านแล้ว .. แต่เขากลับฟุบโต๊ะหลับแถมยังกรนครอกครอกไม่อายฟ้าอายดิน..
“นักเรียน ทำความเคารพ !!”
ฮือฮากันยกห้อง เที่ยวญี่ปุ่นฟรีกับโออิชิ ลุ้นปอเช่กับอิชินตันเร็วๆนี้.. ฮักยอนลุกขึ้นและตะโกนออกมาอย่างเผลอตัว .. เพราะเขาเป็นหัวหน้าห้อง แต่เขา.. อยู่ในร่างแทคอุน เมื่อเขานึกได้ เพื่อนทั้งห้องก็.. เงิบกันอีกครั้ง ..
“ทะ.. แทคอุน 0[]0.. เอ่อ .. แล้วฮักยอน .. เอ่อ”
นักเรียนทั้งห้องพากันเงิบและซุบซิบไทยมุงกันเป็นแถบๆ(อีกครั้ง) .. นั่นมันนักเรียนดีเด่น ชาฮักยอน เขาไม่เคยมีประวัติว่าจะทำตัวเหลวไหล ไหงมานอนหลับคาห้องเรียนแบบนี้ .. แต่อีกสายตาหลายคนกลับมองไปที่ฮักยอน ในร่างแทคอุน.. เพราะตอนนี้เขายังเอาหัวโขกกับโต๊ะเรียนอย่างเสียสติ เหมือนร่างทรงเข้า
“เอ่อ..”
ครูได้แต่เลิกลั่กด้วยความกังวล เธออยากจะปลุกฮักยอน .. แต่ก็เกรงใจ ด้วยความที่ฮักยอนช่วยเธอหลายๆอย่าง
.. ฮงบินถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะสะกิดรองหัวหน้าห้องให้ทำหน้าที่แทนแทคอุน ..
“นักเรียน.. ตรง.. เคารพ”
บรรยากาศของห้องเรียนกลับสู่ปกติ แต่ ...
แกร่ก แกร่ก แกร่ก .. แกร่ก แกร่ก..
เสียงปากกาตวัดดังลั่นในห้องเรียนที่กำลังเงียบงัน ด้วยความเชี่ยวชาญและมุ่งมั่น ทำเอานักเรียนทั้งห้องอึ้งกันไปแถบๆ บางคนเผลอทำปากกาหล่นพื้น บางคนถ่ายรูปอัพลงไอจีเหมือนเป็นเรื่องผิดธรรมชาติ..
“นี่มัน .. สิ่งมหัศจรรย์ของโลกอันดับที่ 8 ..จองแทคอุนตั้งใจเรียนหนังสือ !!!!!!!”
“0[]0”
ด้วยความที่ฮักยอนเป็นคนตั้งใจเรียนหนังสือ ทำให้ผลการเรียนของเขานั้นทำได้ดีมาตลอด แต่ไม่ใช่ตอนนี้ .. เขาอยู่ในร่างของชายจอมขี้เกียจ ขยันแต่หาเรื่องชกต่อยไปวันๆ ทำให้ดูเหมือนว่า แทคอุนนั้นตั้งใจเรียน.. จนนักเรียนทั้งห้องมองแทคอุนเป็นตาเดียว .. โอ้วแม่โจ้วว !!!
“คร่อก.. ฟี้ .. คร่อก..”
แต่ .. เสียงกรนของแทคอุนเองก็ทำให้ใครหลายคนในห้องแทบจะอ้าปากค้างไปอีก .. แม้แต่ครูผู้สอนยังมองเหตุการณ์อันเลื่องลือนี้เป็นเรื่องพิศวง .. นี่มันเกิดอาเพศอะไรขึ้น
จองแทคอุนตั้งใจเรียน / ชาฮักยอนหลับในคาบ
เขาว่ากันว่า ถ้าหากเกิดอาเพศผิดปกติ เร็วๆนี้โลกจะต้องศูนย์สิ้น .. แต่ไม่ใช่กับแทคอุน หลังจากเลิกเรียนได้ซักพัก ครูผู้สอนก็ขอยาดมทันทีที่สอนเสร็จ เนื่องจากเกิดอาเพศผิดปกติภายในห้อง .. ผ่านไปได้ซักพัก นักเรียนทั้งห้องพากันหันมองออกนอกหน้าต่างอย่างลุกลี้ลุกลน ..
“วันนี้มันวันอะไรวะ.. เซเลปเกาหลีมาหรือไง”
แทคอุนบ่นพึมพำก่อนจะออกจากห้องเรียนอย่างสบายใจ แต่ไม่สบายช่วงล่าง เนื่องจากเขาเกือบฉี่ราดกลางห้องแล้ว นี่ถ้าตื่นขึ้นไม่ทัน คงได้ขายหน้าไปอีกสิบชาติ เขากลั้นปัสสาวะไว้เป็นชั่วโมงเลยทีเดียว
“..”
กำลังจะเข้าห้องน้ำ แต่.. มีชายหนุ่มร่างหนา ผมสีบลอนด์ถูกเซตออกมาอย่างดูดี เขายืนยิ้มที่คิดว่าตัวเองหล่อ ให้กับแทคอุน ที่มองเขาอย่างนิ่งๆ ไอ้นี่ใคร? เขาเคยต่อยกับผู้ชายผมสีเสียดสังคมแบบนี้ด้วยเหรอ..
“ชา ฮักยอน.. ใช่มั้ยครับ”
“..”
“อา.. ผมจะเริ่มบอกคุณยังไงดีนะ”
บอกอะไรก็ชั่ง ตอนนี้ขอเข้าห้องน้ำเถอะ แทคอุนเดินไปทางซ้าย แต่เขาก็มายืนบังทางขวา แทคอุนเดินไปทางขวา เขาก็เดินมาบังทางอีกครั้ง
“คือผม.. เป็นนักเรียนใหม่นะครับ เข้ามาเรียนได้เดือนกว่าแล้ว..”
“..”
“/////”
ก็แล้วทำไมต้องหน้าแดงเหมือนตูดลิง แทคอุนเริ่มใช้สายตาพิฆาตแทคอุนแอทแทคกับชายหนุ่มตรงหน้า .. มันจะไหลแล้วว้อยยยย
“หลีกไป”
“ผมชื่อ วอนชิกครับ เรียกราวี่ก็ได้นะ..”
“..หลีก ไป”
“อา.. ผมแอบมองคุณมาซักพักแล้วละ หายากนะครับ ผู้ชายที่ผิวหมองคล้ำแต่เลื่อมเหมือนงูหลอกคราบ.. คือผม ชอบคุณนะ”
วอนชิกนั่งลงกับพื้นหน้าห้องน้ำ และยกดอกไม้ช่อใหญ่ให้กับแทคอุน คนรอบข้างพากันโฮ่ฮิ้ว ผิวปากอย่างล้อเลียน แต่.. สิ่งที่แทคอุนทำมักจะทำให้โลกนี้ดูเลวร้ายเสมอ
ผั้ว .. แบระ..
“0[]0”
วอนชิกถึงกับอ้าปากค้าง .. เงิบไปอีกคน แทคอุนใช้เท้าเขี่ยดอกไม้จากมือของวอนชิก และ.. เหยียบช่อดอกไม้แสนสวยนั้นจนมิดฝ่าเท้าอรหันต์จองแทคอุน .. เป็นที่เรียบร้อย
“ฉันไม่ชอบหนอน โดยเฉพาะ หนอนที่ไม่ชอบอาบน้ำอย่าง ราวา - -”
“T[]T”
“ย๊า !!!”
ฮักยอนที่บังเอิญเห็นเหตุการณ์ก็รีบปลี่เข้ามากระชากร่างแทคอุน ขณะที่เขากำลังเข้าห้องน้ำทำธุระ..
“อะไรอีกวะ !! คนจะเข้าส้วมว้อยยย”
แทคอุนโวยวายตลอดทาง ฮักยอนได้แต่ลากออกมาที่หลังตึกเรียนอย่างรีบร้อนอายชาวบ้านชาวช่อง
“ทำไมนายทำกับนักเรียนใหม่อย่างนั้นนะ แทคอุน!!”
“หึ ตลกชิบ ขนาดไอ้หน้าหนอนนั่นยังชอบนายเลยนะฮักยอน”
“-///- ถึงฉันจะรู้มาสักพักก็เถอะ แต่นายไม่สมควรทำกับเขาแบบนั้นนะ”
“ทำไมฉันจะทำไมได้ ฉันรังเกียจไอ้หน้าหนอนนั่นนิ”
“แต่นายอยู่ในร่างของฉันนะ”
“แล้วไง ใครแคร์”
“นายนี่มัน..”
“..ไม่ไหวแล้ว ขอตรงนี้เลยละกัน”
แทคอุนหันหลังให้ฮักยอนก่อนจะรูดซิปกางเกงและ ..
“อ๊ากกกกกกก นายทำอะไรนะ แทคอุน TT มายิงกระต่ายตรงนี้ได้ยังไง”
“มันไม่ไหวนี่หว่า”
แทคอุนยืนยิงกระตายได้หลายนัด ทำให้เขาสบายตัวขึ้นมาได้ซักนิด.. แต่ไม่ทันได้รูดซิป ..ก็
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก”
“แทคอุน ! นายเป็นอะไร !?”
“ฮักยอน มานี่หน่อย ..”
“?”
“ซิป.. ซิปมัน..”
“อะไร !!”
“ซิปมันหนีบหนอนชาเขียวนายวะ เจ็บว้อยย !!”
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ฮักยอนถึงกับกรีดร้องออกมาไม่เป็นภาษา เขารีบไปช่วยแทคอุนง่วนซิปให้ออกจากหนอนชาเขียวของเขา .. ตายแล้ว นี่มันร่างของเขานะ !! คงเจ็บน่าดู .. TT
ทั้งคู่เข้าห้องเรียนอย่างทุลักทุเล แทคอุนแทบหมดแรงด้วยความจุกตรงช่วงล่าง ฮักยอนเองก็แทบจะหมดสติ เพราะห่วงน้องชายซะเหลือเกิน .. ถ้ามันเสื่อมขึ้นมา แทคอุนต้องรับผิดชอบ !!
นายจองแทคอุน .. ปี 2 ห้อง .. กรุณาพบอาจารย์ใหญ่ในห้องประชุมเล็กด้วยคะ รับฟังประกาศอีกครั้งนะคะ .. ;lkopfreifgerigfk;lgfg,h .. ขอบคุณคะ
เสียงประกาศดังขึ้น ทำให้แทคอุนลุกจากเก้าอี้ของเขา แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังอย่างฮักยอน ก็เดินไปหาฮักยอนที่.. เอาหัวโขกกับโต๊ะเรียนอีกแล้ว - -
“ครูเรียกพบ .. ฝากด้วย”
“เฮ้อ.. นายเองก็อย่าโดดเรียนนะ เสียชื่อฉันหมด”
“เหอะ ทีนายยังตั้งใจเรียนในร่างฉันเลย - - เสียชื่อฉันหมด”
“- - เลิกกวนฉันได้แล้ว แทคอุน ..”
ฮักยอนเดินออกจากห้องเรียนเพื่อไปพบอาจารย์ใหญ่ อิตาแทคอุนต้องก่อเรื่องไว้มากมายมหาศาลนับไม่ถ้วน จนอาจารย์ใหญ่เรียกพบอีกแล้ว นี่ก็เกือบจะ 10 ครั้งแล้วนะ.. ฮักยอนถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าไปในห้องประชุมเล็ก
“อ้าว แทคอุน มาแล้วเหรอ นั่งก่อนสิ”
“..”
“เมื่อวันก่อน ฉันได้ข่าวมา ว่านายแอบไปแข่งรถตอนกลางคืนมาเหรอ.. แล้วคืนก่อนมีสายตรวจของเราไปพบนายอยู่ที่ผับย่าน K ใช่มั้ย.. แล้วคราวก่อนนายไปมีเรื่องกับนักเรียนรร.ดังอีกแล้วสินะ”
“..” โอ้โห ..
ฮักยอนแทบจะกุมขมับอีกครั้ง เมื่อได้ยินอาจารย์ใหญ่พล่ามคดีของแทคอุนไม่หยุดสนุกปาก .. แต่ท่านแค่พูดออกมา ไม่ได้ว่ากล่าวแต่อย่างใด
“.. เฮ้อ ฉันเรียกนายมา แค่ตักเตือนนะ.. คราวหน้าถ้ายังทำอยู่ ฉันคงต้องทำโทษแล้วละ เห็นแก่ลูกชายของคุณจอง ที่คอยสนับสนุนรร.เรามาโดยตลอด.. ฉันจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปก่อนละกันนะ”
“.. ขอบคุณมากครับ อาจารย์ใหญ่ คราวหน้าผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ ผมขอประทานโทษนะครับ”
“ดะ..เดี๋ยว 0[]0 !!”
“ผมขอตัวนะครับ”
“0[]0 แทคอุน.. หรือว่าฉันไม่สบายนะ”
อาจารย์ใหญ่ทรุดลงกับเก้าอี้ตัวใหญ่ทันที ที่เห็นฮักยอนโค้งคำนับและเอ่ยคำขอโทษ .. นี่ฝันไปใช่มั้ย โรงเรียนแห่งนี้เกิดอาเพศอีกหรือ?..
เลิกเรียน ..
“ฮักยอน..”
“- -”
หนุ่มหน้ามึน ผมสีบลอนด์ เดินมาพร้อมกับกระเป๋าของเขาและทักแทคอุน ก่อนจะรีบเข้ามาหาและยิ้มหวานให้เขา .. ไม่เข็ดใช่มั้ย.. ยังมาตามจีบไม่เลิกอีก
“วันนี้กลับยังไง ให้ผมไปส่งมั้ย ^^”
“..”
“นี่ ฮักยอน ให้ผมไปส่งน้า”
“ไปไกลๆ”
“ว้า เย็นชาจัง ^^”
“- -”
“ไป.. เดี๋ยวผมไปส่ง”
“..”
“นี่ๆ พรุ่งนี้ให้ผมไปรับที่บ้านมั้ย”
“..”
แทคอุนยังคงเดินต่อและเมินหนุ่มหน้ามึนวอนชิกต่อไป วอนชิกเหมือนวิญญาณที่ไม่ไปผุดไปเกิดมาหลายชาติ เพราะติดใจกับหนุ่มใจร้อนแต่ตายด้านอย่างแทคอุน .. ปกติแล้วแทคอุนไม่เอ่ยปากพูดกับใครเท่าไหร่ ช่วงนี้เขาเริ่มพูดมาก คงเพราะ.. เจ้าตัววุ่นอย่างฮักยอนมากกว่า
“ดูสิแก หน้าตาก็ออกจะดี เหมือนผีบ้าอะ..”
“นั่นแหละ เขาไม่สนก็ยังไปตามตื้อเนอะ..”
“ต่อมสาววายฉันแหกตายด้านเพราะอิตาวอนชิกแท้ๆ - -”
“นั่นแหละ ริจีบเบื้องสูงอย่างฮักยอน เร็วไปสิบชาติอะแกรรรรร”
“กลับบ้านไปดู ราวากันเถอะ”
เสียงซุบซิบนินทาของสาววายช่างชง ทำให้วอนชิกหยุดเดิน .. ก่อนจะมองแผ่นหลังกว้างของฮักยอนที่เดินไกลออกไป .. หน้าเขาเหมือนราวาขนาดนั้นเลยเหรอ
“แทคอุน นายไปไหนมา ทำไมมาช้าแบบนี้ นายเกือบมาไม่ทันรถแล้วนะ”
“บ่นจริง เดี๋ยวจิ้มตาแหกซะหรอก..”
“เลิกโหดซะที ขึ้นรถ”
“เออๆ..”
ฮักยอนที่นั่งรออยู่ป้ายรถประจำทางดันหลังแทคอุนขึ้นรถ .. และโชคร้าย วันนี้ดูเหมือนจะมีคนหนาแน่นเป็นพิเศษ แทคอุนยืนโงนเงนไปมา เพราะร่างของฮักยอนค่อนข้างเล็ก ฮักยอนจึงดันให้แทคอุนไปยืนติดริมหน้าต่างพลางให้เขาเกาะแขนฮักยอนไว้ เพราะร่างของแทคอุนแข็งแรงกว่า
“จับแน่นๆนะ”
พลั่ก ..
“เฮ้ย มาชนกันแบบนี้ ไม่ได้เอาตามาจากบ้านเหรอวะ หา !!!!”
เสียงคำรามของนักเรียนต่างโรงเรียนดังขึ้น เพราะฮักยอนดันไปชนก้นของชายฉกรรจ์ต่างสถาบันเข้า แต่ .. ไม่ทันได้เอ่ยปากขอโทษ ฝ่ายนักเรียนหน้าเหี้ยมก็แทบจะก้มลงกราบเบญจางคบดิฐให้ฮักยอนทันที
“ขอโทษคร้าบบบบบบ ผมผิดเอง ตูดผมมันใหญ่ ไม่น่าไปชนคุณแทคอุนเลย TT พวกเราขอคำนับงามๆ 3 ครั้งครับบบบ”
“0[]0” วันนี้ฮักยอนสติหาย หงายเงิบไปหลายครั้ง .. ครั้งนี้ยิ่งเงิบ
นักเรียนกลุ่มชายหน้าเหี้ยมเยี่ยงชายฉกรรจ์ก็คำนับลงกับพื้น ทั้งกลุ่ม ก่อนจะกดออดให้รถประจำทางลงข้างทางทันที .. อันที่จริงอยู่ในร่างของแทคอุนมันก็ดีหลายๆอย่างนะ แต่มันก็เลวร้ายไปซะแทบทุกย่างเหมือนกัน TT
“ฮักยอน นายอย่าแตะต้องของของฉันนะ เข้าใจมั้ย - -”
“นายจะเตือนเอาโล่เหรอ - - นี่นายเตือนฉันมาเกือบ 10 ครั้งแล้วนะ ฮึ่ย”
“เออน่า .. หึ”
แทคอุนยื่นมือไปขยี้ผมฮักยอนเล่นก่อนจะลงจากรถพร้อมเจ้าตัว ..
“ผมฉันยุ่งหมด -////-”
“อย่านอนดึกอีกละ คืนนี้”
“-////-”
“ฉันกลัวถุงใต้ตาฉันดำ”
“- -” อุดส่ามองโลกในแง่ดี .. เลว
ตกเย็น ..
ฮักยอนอาบน้ำอาบท่าและทานข้าวเย็นที่แม่นมเสวยมาให้จนเรียบ ข้าวซักเม็ดก็ไม่เหลือให้แบคทีเรียกิน .. ฮักยอนขึ้นห้องและเข้านอนทันที ส่วนตัวแทคอุน ก็นอนแผ่ราบกลมเกลียวไปกับเตียงขนาดยักษ์ไปแล้ว ..
แต่ฮักยอนลืม.. อ่านนิทานก่อนนอน .. เขาลุกขึ้นไปที่ตู้หนังสือขนาดอลังของแทคอุน ที่แอบเอานิทานปรัมปรามาใส่ไว้.. แต่เขาเหลือบไปเห็น .. ขนอะไรเล็กๆ เป็นพุ่มๆ โผล่ออกมาจาก.. ตู้เสื้อผ้าขนาดกลางลองจากขนาดคิงส์ไซส์ของแทคอุน มันจะเยอะไปไหน ตู้เสื้อผ้าหรือร้านขายเสื้อผ้ามินิในบ้านแทคอุนกันแน่?
เขาเดินไปเพื่อยัดขนนุ่มๆนั่นเข้าไปในตู้ แต่ตู้มันหนีบเอาไว้ เขาจึงค่อยๆ เปิดมันออก และตรงหน้าสายตาของเขา .. ความลับที่ไม่มีใครได้ล่วงรู้ ฮักยอนเผลอเปิดตู้และมองมันอย่าง .. สะพรึงกลัวและตกใจสุดขีด จนเอามือปิดปาก..
นี่มัน.. ตู้อะไรกัน !!!!
พลั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ…
สีม่วง สีชมพู สีแสด สีเขียว สีขี้ม้า สีอะไรมากมาย สีรุ้ง สีร่อนจ้อนนนน สีรุ้งเนโกะ .. สิ่งบางอย่างที่ทะลักออกมาจากตู้เสื้อผ้าขนาดกลาง แทบทำให้ฮักยอนตาลาย .. อะไรเนี่ยะ แต่มันน่าช๊อกยิ่งกว่าที่สิ่งนี้มันสิงอยู่ในตู้ของชายโฉดโหดเหี้ยมเถื่อนดิบ... จอง แทคอุน นี่มัน !!!
กองทัพพันทิปตุ๊กตา !!!!
“นี่มัน .. ตุ๊กตา !!!!!!!!!!!”
“ย๊า !!!! ชาฮักยอน ฉันบอกแล้วใช่มั้ย ว่าอย่าแตะต้องของของฉัน !!!!”
งานเข้าแล้วไง ชาฮักยอน TT
ทู บี คอนตินิวส์ อัลติเนต :: โฟร์
อันยองงง หลังจากหายไปเกือบเดือน คลอดตอนที่ 3 มาแล้วเน้ <3 ยังคงความเฮฮาเสมอนะจ๊ะ ตอนนี้มากับกองทัพพันทิป เหล่าตุ๊กตาปริศนาในตู้จองแทคแทค นั่นเอง .. 555 รอตอนต่อไปเน้ออออออ
ความคิดเห็น