คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Episode 1 : เมื่อแฝดประกวดเดือน [1]
Episode 1
เมื่อแฝดประกวดเดือน [1]
“มึงทำไรว่ะ”ไอ้เมฆที่เพิ่งกลับเข้าบ้านตอนสามทุ่มถาม มันเดินมาหาผมทำหน้าขำ
ตอนนี้ผมกำลังนอนตัวยาวดูทีวีบนโซฟา บนหน้าฟอกโคลนสีเทาไว้เต็มหน้าเลย
“พอกหน้า”ผมตอบเสียงอู้อี้ แบบโคลนที่เริ่มแข็งนี่มันทำให้กล้ามเนื้อบนหน้าใช้การไม่ได้เลยจริงๆ
“ทำไปทำไมว่ะ”มันเดินมาหยิบโคลนในถ้วยมาดูท่าทางสนใจ ก็ร้อยวันพันปีผมไม่เคยทำหรอกครับ แต่ที่ต้องมาทำอยู่นี่เพราะผมถูกเลือกให้เป็นตัวแทนชายประกวดดาวเดือนคณะครับ เรื่องที่ผมได้ตำแหน่งมายังไงก็มึนๆเหมือนกัน ไอ้แวนเพื่อนอีกสาขาหล่อกว่าผมตั้งเยอะ แต่คนที่ถูกเลือกดันเป็นผม =_=* แต่ก็พอเดาออกว่าสาเหตุที่ผมได้เป็นเดือนเพราะอะไร ก็คงเป็นเพราะคนที่เป็นตัวหลักในการคัดเลือกคือพี่บอมกับพี่น้ำผึ้งครับ ถึงว่าพี่บอมดูเทคผมดีมากเกินไป จะปฏิเสธก็ไม่ได้ด้วย และเนื่องจากพรุ่งนี้มีถ่ายรูปไว้ใช้ประกวด ก็เลยโดนยัดเยียดโคลนมาพอกเสริมหล่อด้วยประการฉะนี้ครับ
“อยากหล่อ”ผมตอบมันกวนๆ จะยักคิ้วประกอบก็ทำไม่ได้
“เออ ตอนนี้มึงโคตรหล่อเลยว่ะ ฮ่าๆๆ”มันล้อเลียนผม ผมก็เลยประเคนฝ่าตีนให้เต็มแรง
“ทำไมกลับช้า”ผมถามมัน รู้สึกช่วงนี้มันกลับบ้านช้าตลอด แต่ก็ดีที่มันไม่ออกไปเที่ยวดึกๆแล้ว ตอนนี้มหาลัยเปิดเทอมมาเกือบสองเดือนแล้วครับ ทุกอย่างเริ่มเข้าร่องเข้ารอย ผ่านกิจกรรมโหดๆมาหลายอย่าง เรียนก็เริ่มเข้มข้นขึ้น พวกเราปรับตัวกับมอได้ดีไม่มีปัญหาอะไร(ยกเว้นเรื่องคนทักผิดประจำ)
“ก็ไปกับเพื่อนเหมือนเดิมแหละ จะว่าไปแล้ว…กูทำเป็นเพื่อนมึงดีกว่า”มันว่าและเดินหายไปข้างบนบ้าน กลับลงมาด้วยหน้าใสกิ๊งเพราะไปล้างหน้ามา ก่อนจะมานอนเบียดที่ผมบนโซฟา
“ไปนอนทางอื่นดิว่ะ”ผมว่ามันเคืองๆ โดนเบียดจนตกโซฟามาข้างล่างเลยเนี่ย
“ทาให้หน่อย”จะใช้กูทำเสียงแจ๋วตลอดอ่ะ
“ใช้กูตลอด”ผมบ่น แต่ก็หยิบถ้วยโคลนขึ้นมาอยู่ดี”นิ่งๆนะมึง”
“อืมมม เย็นว่ะ”ผมต่อยบ่ามันทีหนึ่งโทษฐานไม่อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวโคลนไหลเลอะโซฟา
ในที่สุดก็เสร็จครับ ผมเอาถ้วยไปเก็บแล้วเบียดแย่งที่บนโซฟานั่ง คือโซฟานี่เป็นรูปตัว L ครับ เมฆนอนด้านยาว ผมเลยต้องนั่งด้านสั้นและหยิบโทรศัพท์มาเล่นแก้เวลา ทีนี้ไอ้เมฆก็ได้ทีขยับหัวขึ้นมาเกยตักผมครับ ผมหมั่นไส้เลยแกล้งปาดโคลนที่ยังไม่แห้งบนหน้ามันแล้วยัดใส่จมูกมันเลย
“เฮ้ย มันจะหายใจไม่ออก”มันโวยวาย ผมขำในใจเพราะยิ้มไม่ได้ครับ หน้าตึงเปร๊ยะเลย
“มุงๆ ถ่ายอูป”ผมเรียกเมฆที่นอนเพลินจนจะเผลอหลับบนตักผมล่ะ มันลืมตาขึ้นมามองกล้องนิดหนึ่งแล้วทำหน้าพิลึกๆแบบตลกจนหมดหล่อเลย มึงพลาดล่ะ กูอัดวิดิโอไม่ได้ถ่ายรูป ฮ่าๆๆๆๆ ผมตัวสั่นเพราะอยากหัวเราะแต่ทำไม่ได้ มันเห็นได้ทีเลยกรอกตาไปมาทำหน้าพิลึก
“อุ๊บ หึหึหึ เชี่ยมึงหยุดๆ หน้ากุจะแตก“ผมทึ้งหัวมันให้หยุด มันหลุดยิ้ม หน้ามันยังไม่แห้งสนิทเลยยิ้มได้ครับ ยังยากเลย
“เพื่อนกูโว๊ยมึง ตีนกาเยอะมาก หน้าอย่างเหี่ยว มันบอกเพราะพอกอันนี้แหละ”ไอ้เมฆอยู่ก็เล่า
“ยังไงว่ะ?”พอกก็ต้องหน้าตึงดิ จะมาหน้าเหี่ยวได้ไง
“มันบอกว่าบ้านมันพอกหน้าด้วยกันสี่คน พอหันมาเห็นหน้ากันก็เลยขำจนโคลนแตก หน้าเลยเหี่ยว”คิดภาพตามแล้วฮาเลยครับ
“อุ๊บ หึๆๆๆ ไอ้ห่า กุขำไม่ได้ หึๆๆๆ”ผมด่ามัน พยายามตั้งสติไม่ให้ขำครับ แต่พอมองเห็นหน้าไอ้เมฆก็คิดถึงแล้วขำจนหุบยิ้มไม่ได้อีก
“ฮ่าๆๆๆ มึงหัวเราะไปเลย หน้าจะได้เหี่ยวๆ ไม่หล่อเหมือนกู อุ๊! อูยยย ของกูก็เริ่มแล้วว่ะ”ผมสมน้ำหน้ามันในใจ ผมหันมาสนใจโทรศัพท์ในมือ ก่อนจะอัพวิดิโอลง IG แล้วเอามาถ่ายรูปต่ออีกนิดหน่อย เมนชั่นใต้รูปว่า ‘Guess who is me’ ไม่ถึงนาทีก็มีคนเข้ามาไลค์แล้ว
“เดือนคณะมึงคือใครว่ะ”ผมถามขึ้น ก็ไม่ได้รู้จักคนในคณะมันเยอะหรอกครับ แค่อยากรู้ว่าเป็นมันรึเปล่า เรื่องที่ผมเป็นเดือนมันก็ยังไม่รู้เลย ผมไม่ได้บอกทั้งมันและแม่เลย ถ้ามันเป็นเดือนมันคงไม่บอกเหมือนกัน
“ไม่รู้ กูไม่สนใจ”ผมมองหน้ามันจับผิด เพราะดูมีพิรุจ อย่าให้เห็นว่ามาถ่ายรูปประกวดพรุ่งนี้แล้วกัน
หลังจากนั้นเราทั้งคู่ก็เผลอหลับไปทั้งๆแบบนั้นล่ะครับ ตื่นมาอีกทีก็สะกิดปลุกมันไปล้างหน้าด้วยกัน ก่อนจะปีนขึ้นเตียงนอนบนห้องแบบง่วงๆ แน่นอนไอ้เมฆก็ตามมาล้มตัวนอนบนเตียงผมแล้วดึงผมเข้าไปกอดอีกเหมือนเดิม แต่ขี้เกียจโวยวายครับ ง่วงงง _ _zzZZ
เช้ามาก็แงะตัวเองออกมาจากไอ้เมฆ แล้วไปอาบน้ำแปรงฟันแต่เช้าตรู่เพื่อไปร้านเสริมสวยที่พี่บอมนัดไปแต่งหน้า ดาวของคณะผมคือแก้วครับ เป็นคนน่ารัก แต่นิสัยห้าวมาก โดยเฉพาะลุคเสื้อยืดกางเกงสามส่วนรองเท้าแตะคีบมาแต่งตัว(ซึ่งผมก็แต่งตัวไม่ต่างกันสักเท่าไหร่) ทำเอาช่างอึ้งไปเลย ฮ่าๆๆ พี่บอมกุมขมับเลยครับ สงสัยกำลังคิดเสียใจที่เลือกพวกผมมาประกวด
…ตอนเช้า…
ตอนนี้ผมอยู่ที่แถวแปลงเกษตรของมอครับ เป็นทุ่งทานตะวันสวยงาม อยู่พร้อมกับพี่กองประกวดและดาวเดือนมากกว่า 20 คณะ เห็นแต่ละคนก็สวยหล่อกันจริงๆ พี่บอมกระซิบว่าตัวเก็งดาวปีนี้อยู่คณะสายแพทย์ ส่วนผู้ชายก็เป็นผมกับคณะไอ้เมฆ โธ่พี่ ไม่ค่อยจะคิดไปเองเลย ผมว่าผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งหล่อมาก บุคลิกก็ดี โดดเด่นกว่าผมเยอะ
“เริ่มถ่ายกันแล้วแต่คณะนั้นยังไม่มาเลย มาช้าทุกปีจริงๆ”พี่บอมบ่น ขณะบรรจงเติมหน้าให้แก้ว ตอนนี้เป็นคิวถ่ายเดี่ยวของเหล่าสาวสวยก่อนครับ
“คณะไอ้เมฆน่ะเหรอพี่”เห็นพี่ที่มาเช็คบ่นเหมือนกัน นี่ยังไม่มาอีกเหรอ
“ใช่ ว๊ายยย ย ย นั่น! มาแล้วไง”พี่บอมร้องเสียงตื่นเต้น ผมเลยหันไปมองเพราะคนชะเง้อมองกันเยอะมาก
บรื้นน
ดูคาตี้คันงามวิ่งเข้ามาจอดใกล้ๆกับกองเรียกสายตาของทุกคนได้ชะงัก คนขี่ใส่หมวกกันน็อคสีดำเต็มใบพร้อมด้วยเสื้อถุงมือหนังโคตรเท่(เจ็บใจที่ต้องชมครับ แต่’คนที่คุณก็รู้ว่าใคร’เท่จริงๆ) ส่วนผู้หญิงที่เกาะเอวร่างสูง นั่งซ้อนแนบชิดมาด้วยก็เซ็กซี่สุด ผมดัดลอนใหญ่ยุ่งนิดหน่อยเพราะแรงลม ตาโตโฉบเฉี่ยว กับกระโปรงทรงเอโชว์ขาเรียว เซ็กซี่จนผมต้องกลืนน้ำลาย ผมแอบเห็นนะว่าทีมตากล้องหันกล้องมาถ่ายรูปเก็บไว้ นี่ถ้าเป็นแผนแย่งซีนก็ประสบสำเร็จอย่างดีเลย เปิดตัวโคตรเด่น
เห็นแล้วหมั่นไส้ครับ ถ้าผมจะชวนแก้วไปขับมินิเปิดตัวเข้ากอง โดยให้แก้วนั่งบนหลังคาจะเด่นกว่าไอ้เมฆไหมครับ(ถ้าชวนจริง แก้วต้องตกลงทันทีแน่เลย ฮ่าๆๆๆ)
“มากันแล้วเหรอค่ะ พี่เลี้ยงไปไหนล่ะเนี่ย มาพี่ช่วย”พี่ที่จัดการกองเข้าไปช่วยจับมือสาวสวยให้เดินเข้ามาพักในร่ม เพราะส้นสูงเดินบนดินแบบนี้ลำบาก
“รถเสียในเมืองน่ะค่ะ เดี๋ยวตามมา ขอโทษนะค่ะที่มาช้า”สาวเจ้ายกมือไหว้ สวยเซ็กซี่ บุคลิกดี มารยาทงามขนาดนี้ เอารางวัลไปเลยครับ >.<
“มองตาละห้อยเลยนะ ของกูครับ”และไอ้คนเท่ตะกี้ก็มายืนกวนตีนอยู่ข้างๆผมครับ ผมหมั่นไส้ไม่หายเลยตบต้นคอมันไปทีหนึ่ง
“มึงโกหกกู”ผมชี้หน้าคาดโทษ
“มึงก็ปิดกูเหอะ”มันเถียงกลับ
“เอาล่ะคุณน้องทั้งสองค่ะ เลิกหันหน้ามองกันแล้วทำท่าเหมือนกันได้ไหมค่ะ ทุกคนเค้านึกว่ากำลังดูภาพสะท้อนอยู่”พี่บอมเข้ามากระเซ้าขำๆ พอหันไปมองรอบๆก็อย่างที่พี่เค้าพูดครับ คนมองมาทางนี้เพียบ พวกผมเลยสลายตัว แต่ก็ไม่ทันล่ะตอนนี้พวกผมคงกลายเป็นหัวข้อสนทนาไปแล้วแน่นอน
“โฮะๆๆ เจ้มองแล้วไม่ผิดจริงๆว่าน้องเมฆต้องได้เป็นเดือน งานนี้สนุกจริงๆล่ะ”พี่บอมหัวเราะเสียงสูงแบบสะใจมากอ่ะ
“โหย หมอกมีฝาแฝดด้วยเหรอ ประกวดด้วยกันแบบนี้กรรมการงงแย่เลย ฮ่าๆๆ”แก้วขำ
“ใช่ไหมน้องแก้ว พี่ความคิดดีใช่ไหม ฝาแฝดประกวดเดือนต้องเป็นเรื่องดังของปีการศึกษานี้เลยนะ โฮะๆๆ”
“ใช่ค่ะพี่บอม ไอเดียดีเว่อร์”สองคนนี้ก็เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย สรุปนี่คือเหตุผลที่พี่บอมไม่เลือกไอ้แวนแล้วมาเลือกผมแทนใช่ไหม ขอเศร้าแป๊บ
“โอ๋ น้องเมฆก็หล่อนะ เจ๊เลือกเพราะทั้งหล่อทั้งมีความสามารถหรอก”พี่บอมอ่านใจผมออกครับ
“ไม่ต้องมาปลอบใจผมเลยพี่ ผมงอน”ที่จริงก็ไม่ได้อะไรมากหรอกครับ แต่อยากหยอก
“โอ๋ๆ พี่ขอโทษ ต่อให้เมฆไม่ประกวดพี่ก็จะเลือกหมอกอยู่ดีนั่นแหละ”
“จริงไหม”
“ไม่จริง คริๆ”เห็นป่ะล่ะ จะงอนจริงๆแล้วนะ ก่อนที่พี่บอมจะได้พูดอะไรอีก พี่ทีมงานก็มาเรียกให้แก้วไปรอคิวถ่าย พี่บอมเลยต้องพาแก้วออกไปครับ ทิ้งให้ผมนั่งมองไอ้เมฆด้วยความอิจฉา(ที่ได้สนิทสนมกับสาวฮอต) มีบางครั้งที่เราสายตาสบกัน มันยักคิ้วกวนๆมาให้ ชิ ผมต้องประกวดได้ที่ดีกว่ามันให้ได้ คอยดูเลย
“น้องๆ ขยับชิดกันหน่อยครับ ยิ้มครับยิ้ม”พี่ตากล้องบอกพร้อมชูมือให้สัญญาณ ตอนนี้ล่วงมาเป็นเวลาบ่ายแก่ๆแล้ว เรากำลังถ่ายรูปรวมแยกชายหญิงครับ พูดแล้วก็เซ็ง ผมยิ้มจนเหงือกแห้งหมดแล้วเนี่ย
“น้องเบอร์ 17 อย่าทำหน้าบึ้งครับ”พี่ตากล้องดุไอ้เมฆ ผมก็เลยชะโงกไปดูหน้ามัน มันไม่ค่อยมีความอดทนหรอกครับ ที่มันยอมมายืนโพสรูปจนป่านนี้ ก็คือพิลึกมากแล้ว
“น้องเบอร์ 5 ย้ายไปอยู่ข้างน้องเบอร์ 17 เลยครับ ช่วยบอกน้องเค้าให้ความร่วมมือกับพี่นิดหนึ่ง”ผมยิ้มแห้งๆเมื่อโดนหางเลขไปด้วย เลยต้องเดินไปยืนข้างมันแบบที่พี่เค้าสั่ง
“เป็นไร ร้อนเหรอ”อาศัยจังหวะพี่เค้าปรับแสงถามมัน
“เออ”น่าน พูดห้วนๆแบบนี้คงใกล้จะระเบิดชัวร์
“เค้าบอกว่าถ้าอยากหายร้อนต้องยิ้ม แบบนี้ๆ”ผมฉีกยิ้มกว้างให้มันดู
“เกี่ยว?”มันถามกลับงงๆ
“เหงือกมันระบายความร้อนได้ดีนะโว๊ย”ผมก็อ้างไปงั้นล่ะ ผมไม่ชอบที่เห็นมันทำหน้าบูด
“หึหึ เหงือกมึงเยอะดิ”
“เหงือกกูก็เท่าเหงือกมึงอ่าแหละ ยิ้มเลยมึง เดี๋ยวถ่ายรูปมาไม่หล่อกูจะเสียชื่อด้วย”มันหัวเราะ
“มึงไม่เบื่อเหรอ มาทำให้มันเร้าใจขึ้นดีกว่าม่ะ”มันยิ้มเจ้าเล่ห์
“ทำไงว่ะ?”ยิ้มแบบนี้ไม่น่าไว้ใจครับ ผมรู้ดี
“มาแข่งกัน ใครได้อันดับดีกว่ากันคนนั้นชนะ”จังหวะที่มันบอก พี่ตากล้องก็หันกลับมาให้ทุกคนเตรียมพร้อมครับ มีสลับที่กันนิดหน่อยแต่ผมกับเมฆยังอยู่ข้างกันก็เลยคุยกันต่อ
“แล้วมันเร้าใจยังไงว่ะ”ผมฉีกยิ้มให้กล้องและถามคนข้างๆรอดไรฟัน
“ก็มีคนชนะก็ต้องมีรางวัลให้คนชนะไง”ตอบพร้อมทั้งยิ้มกว้าง รางวัลก็คงไม่พ้น’อย่างงั้น’สินะ
“ด้ายยย ย คนแพ้เป็นทาสใช่ป่ะ กูรับคำท้าครับ”พวกผมทำสัญญาเป็นท่ากำปั้นชนกันตามด้วยนิ้วโป้งแล้วหมุนมาเกี่ยวก้อยเร็วๆเป็นอันตกลง นั่นหมายความว่าทุกอย่างต่อไปนี้คือการแข่งขันหาผู้เป็นราชาครับ หึหึ จากนั้นเราสองคนก็เปลี่ยนท่าที ฉีกยิ้มเก๊กท่าแย่งซีนก็สุดฤทธิ์ ทำเอาทุกคนงง
“ทำได้แค่นี้ใช่ป่ะ มึงดูๆ”ไอ้เมฆว่าก่อนจะกระซิบกับเดือนคณะๆข้างๆ ก่อนพวกมันจะบ้าจี้ปีนเหยียบเข่ากันเบ่งกล้าม สัด! ขี้โกงมากกกก พวกพี่ตากล้องก็ดันไปหัวเราะเห็นด้วยกับพวกมันอีก ถ่ายไปถ่ายมาสรุปทุกคนก็เอาด้วยหมดครับ กลายเป็นว่าการถ่ายรวมเดือนปีนี้ ถ่ายด้วยคอนเซ็ปกายกรรมเปียยางซะงั้น ถามว่าผมทำด้วยหรือเปล่า บอกเลยครับ คนหล่อยืนเฉยๆก็หล่อ(ยืนเฉยๆด้วยแขนสองข้าง เท้าชนกันเป็นรูปหัวใจครับ) เอาซี้!
จากนั้นบรรยากาศในกองก็ครึกครึ้นเฮฮาขึ้นมาทันที โดยเฉพาะพวกดาวคนสวยเข้ามารวมในเฟรมด้วยแล้ว ความวุ่นวายแต่สนุกสนานก็บังเกิด แก้วกับผมครีเอทท่าโพสเชียร์หลีดเดอร์แบบผาดโผนครับ(แก้วถอดส้นสูงถ่ายเลยล่ะ) ส่วนไอ้เมฆก็ทำท่าโชว์พาว ยกดาวคนสวยขึ้นสูงแข่งกับผม
“โอยย ย ปวดหลังชิบ แก้วหนักเท่าไหร่เนี่ย”หลังจากการแสดงกายกรรมเปียงยาง(?) เราทุกคนก็มานั่งหมดสภาพในเต็นท์ครับ เดือดร้อนพวกพี่เลี้ยงนางงามต้องโบกพัด หาน้ำ ซับเหงื่อกันยกใหญ่
“โด่ แค่นี้ทำบ่น ทีเมฆยังยกเบลล่าได้สบายๆ ไม่เห็นบ่นเลย”แก้วทุบผมทีหนึ่งงอนๆ อย่างมันน่ะเหรอจะไม่บ่น กลับไปต้องใช้ผมนวดตัวให้แน่ๆเลย =_=*
“คิวสุดท้ายเป็นวิดิโอโปรโมทการประกวดนะค่ะ ให้น้องๆที่ถูกเรียกชื่อมารวมกันตรงนี้ด้วยค่ะ”พี่ทีมงานเข้ามาประกาศเสียงดัง จากนั้นก็ไล่รายชื่อเป็นคู่ๆ ดูเหมือนว่าคนที่ไม่มีคิวถ่ายวิดิโอก็กลับได้เลยครับ เพราะงั้นคนที่ถูกเรียกชื่อหลายคนก็เดินมายืนรอแล้วถอนหายใจเบาๆอย่างเหนื่อยล้า
เออ ถ้าโดนเรียกก็โคตรซวยเลย
ผมกำลังจะเตรียมเก็บของช่วยพี่บอมกลับแล้ว ถ้าไม่มีเรียกเรียก“น้องหมอกน้องเมฆ”ซะก่อน
อะไรนะ!? ผมต้องอยู่ถ่ายต่อเหรอ ขอร้องไห้แป๊บ TT_TT
“พี่ต้องพาแก้วไปลองชุดก่อนร้านปิด หมอกให้เมฆไปส่งได้ไหม”พี่บอมถามสีหน้าลำบากใจ วันนี้เรามารถพี่บอมกันครับ รถผมจอดไว้ร้านที่แต่งหน้าเมื่อเช้านู้นนน
“เอ่อ ครับ น่าจะได้นะ พี่กับแก้วไปเถอะ ไม่ต้องห่วง สบายมาก”ผมโบกมือลาทั้งสองคนก่อนจะเดินมายืนข้างไอ้เมฆ
“พี่มึงกลับแล้วเหรอ”มันถาม
“เออ กูกลับกับมึงนะ”ผมบอก แต่มันก็แสดงสีหน้าหนักใจนิดหน่อย ก็เลยถาม”มีไร ไม่ได้เหรอว่ะ?”
“ก็ได้อยู่มั้ง”มันตอบเสียงลังเล หันไปมองทางด้านเบลล่ากับพี่เลี้ยงมันที่ตามมาทีหลัง เออว่ะ ผมลืมไปเลยว่าพี่เลี้ยงมันรถเสีย มันคงต้องซ้อนสามไปส่งสองคนนั้น รวมผมก็เป็นสี่คงไปรอบเดียวไม่หมด
“งั้นกูกลับเองก็ได้ รถโดยสารก็มี”น่าจะมีรถสักสายที่ผ่านไปแถวนั้นล่ะน่า ลองถามพี่ทีมงานดู
“เฮ้ย ไม่ได้ กูจะไปส่งมึงเอง“ไอ้เมฆไม่ยอมครับ
“ไม่เป็นไร กูขี้เกียจรอ มึงต้องไปส่งพวกเบลล่านิ”ผมไม่เป็นไรจริงๆ สาวสวยต้องมาก่อน
“งั้นกูจะไปจะไปส่งมึงก่อน”มันยังรั้น
“ไม่ต้องเลยๆ กูไปเองได้”ผมก็เริ่มขึ้นเสียงไม่พอใจ
ก่อนที่เราจะทะเลาะหันมากไปกว่านี้ แอลที่ยินฟังอยู่ข้างหน้ามาตั้งแต่ต้น หันมาพูดกับพวกผมครับ”ให้เราไปส่งหมอกไหมล่ะ รถเราว่างนะ”
“ดีเลย ขอบใจมากแอล”ผมตอบตกลงทันที แอลเป็นเดือนคนที่ยืนอยู่ข้างๆผมครับ ตอนถ่ายรูปได้คุยทำความรู้จักกันนิดหน่อยก็เลยกล้ารบกวน
“ไม่เป็นไร ^--^”แอลยิ้มให้ ไอ้เมฆทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ
“อะไรมึง สรุปกูไปกับแอลนะ มึงไปส่งเบลล่ากับพี่เค้าเลย จบนะ”ผมสรุป ไอ้เมฆยังทำหน้างอ แต่ผมขี้เกียจพูดด้วยแล้วครับ ผมเลยหันไปคุยกับแอลแทน
จากนั้นไม่นานพี่ทีมงานก็เอาบทมาแจก ผมกับเมฆได้พูดประมาณว่าไม่มันก็ผมอาจจะได้รางวัล คล้ายๆประชันกันนั่นแหละครับ ตอนซ้อมบทมันยังทำหน้าตึงๆอยู่เลย แต่ตอนถ่ายก็เป็นไปอย่างราบรื่นดีครับ เทคเดียวจบ
“มึงรอกูนะ”ไอ้เมฆหันมาบอกผมสีหน้าจริงจัง ก่อนจะเดินไปหาเบลล่าเพื่อจะไปส่ง
ผมถอนหายใจกับความดื้อด้านของมัน จะไปๆกลับๆทำไมก็ไม่รู้เปลืองน้ำมัน แต่ขืนไม่รอมันต้องโกธรไม่หายแน่ๆ
“ป่ะ เสร็จแล้ว ไปกันเถอะ”แอลที่เพิ่งถ่ายเสร็จเดินมาบอก
“เอ่อ โทดทีอ่ะ เราคงกลับกับไอ้เมฆ แอลกลับก่อนเถอะ ขอบใจมาก”ผมยิ้มให้ แอลมันหันซ้ายขวาคงมองหน้าไอ้เมฆแหละครับ
“แล้วเมฆอ่า”
“ไปส่งเบลล่าน่ะ เดี๋ยวมันก็มา”แอลทำท่าลังเลนิดหน่อย ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างๆผม”ไม่กลับเหรอ?”ผมถาม
“เดี๋ยวอยู่เป็นเพื่อน”มันบอก เออดี จะได้ไม่เหงา ฮ่าๆๆ
.
.
.
“มึงแน่ใจเหรอว่าใช่น่ะ”ผมถามมันเสียงกลั้วหัวเราะ หลังจากเรานั่งคุยกันมาพักใหญ่สรรพนามก็เปลี่ยนไปด้วย
“เออดิ กูแม่งตกใจแทบตาย เผ่นเกือบไม่ทัน เชี่ยเป็นกระเทยที่เนียนมาก”เราสองคนกำลังพูดถึงเรื่องที่ไอ้แอลควงสาวสวยหุ่นเป๊ะ แต่เจอแจ๊คพอตแตกเพราะมีทั้งนมและดุ้น ฮ่าๆๆๆ ไอ้แอลเป็นคนฮาๆครับ ทำให้ผมนึกถึงไอ้ลีโอทันที สองคนนี้น่าจะไปด้วยกันได้
“อะแฮ่ม”เสียงกระแอมที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างหลัง พอหันไปก็เจอไอ้เมฆยืนทำตาเขียวปั๊ดอยู่ข้างหลัง
“มาแล้วเหรอมึง ถ้าช้ากว่านี้กูจะไม่รอแล้วนะ”ผมว่าก่อนเลย ก็ตอนนี้พี่ทีมงานยังไม่กล้าเก็บเต็นท์ที่ผมกับแอลนั่งอยู่ ทั้งๆที่เก็บอย่างอื่นเสร็จหมดแล้ว เกรงใจครับ ถ้ามันมาช้ากว่านี้ผมไม่รอจริงๆด้วย
“ก็มาแล้วไง รีบกลับเหอะ”ไม่ว่าเปล่าครับ มีการดึงแขนผมประกอบด้วย
“สัด อย่าเพิ่ง”ผมขืนตัวไว้ หันมาพูดกับแอล”ขอบใจมากนะ แล้วเจอกันนะมึง”
“ได้ๆ วันหลังเดี๋ยวพาไปนะ ฮ่าๆๆๆ”ไอ้แอลขยิบตา มันหมายถึงคลับที่มีแต่สาว(ดุ้น)สวย ผมหัวเราเสียงดัง โบกมือบ๊ายบายไอ้แอล ขณะไอ้เมฆลากผมไม่หยุด
เดินมาถึงที่รถ ผมก็บอกทางไปร้านที่ผมจอดรถทิ้งไว้ ไอ้เมฆฟังหน้าบึ้งยัดหมวดกันน็อตเต็มใบให้ผมใส่แรงๆ ไม่รู้ไปโมโหอะไรมา
“มึงไปหลังมอก่อนได้ป่ะ กูอยากกินจั๊บ”ผมบอกมันตอนเหวี่ยงขาขึ้นคร่อมลูกรักไอ้เมฆ มันไม่ตอบแค่ก็พาไปร้านที่ผมอยากกินโดยดี
พอถึงร้านผมก็สั่งจั๊บใสใส่ไข่กับเป็ดให้ตัวเอง และจั๊บมาม่าไข่ให้มันอัตโนมัติ
“กูไม่กินนะ”มันเบรกตอนที่เห็นผมเขียนเมนู
“อ้าว ทำไมว่ะ ไม่หิวเหรอ”เห็นอารมณ์ไม่ดีนึกว่าโมโหหิวซะอีก
“กูไม่หิว”มันทำหน้าลำบากใจ ผมประมวลผลอยู่แป๊บนึงถึงนึกออก
“อ้อ… ที่หายไปนานๆเพราะกินข้าวด้วยสินะ (สัด!)”ผมขีดเมนูไอ้เมฆออกเข้มๆ รู้สึกโมโหยังไงบอกไม่ถูก
“กูกินอีกก็ได้นะ”มันทำเสียงจ๋อย ยื่นมือมาหยุดมือที่ผมขีดฆ่าเมนูของมันซ้ำๆ
“แดกแล้วก็ไม่ต้องแดกอีก เปลือง!”ผมพูดแบบใส่อารมณ์ใส่มันก่อนจะลุกไปส่งเมนู ไอ้ห่า! บอกให้
กูรอจนรากงอก ส่วนตัวเองก็ไปนั่งแดกดินเนอร์สบายใจเฉิบกับสาวสวยสินะ
ผมกลับมานั่งโต๊ะ เราสองคนไม่พูดอะไรอีกจนไอ้เมฆลุกขึ้นไปไหนไม่รู้ ผมรู้สึกเซ็งก่อนจะยกโทรศัพท์มาเช็คไลน์ เจอไอ้แอลแอดมาพอดีเลยรับ
‘รับเร็วจัง ถึงรถยัง?’ยังรับไม่ถึงนาทีเลย ไอ้แอลก็ทักมาแล้วครับ
‘ยัง กินข้าวอยู่หลังมอ มึงอ่า’ผมพิมกลับ
‘กำลังกินบุฟเฟ่ต์อยู่เซนเหมือนกัน’เออ หรูดี แดกข้าวห้าง
‘ไปกินคนเดียวน่ะนะ’ตอนกลับไม่เห็นใครกลับด้วยนะครับ
‘เออดิ เปลี่ยวชิบ’มันตอบแล้วส่งสติ๊กเกอร์เซ็งมาให้ครับ ผมยิ้มขำ นึกภาพออกเลย
“มึง! กูซื้อมาให้”อยู่ๆไอ้เมฆก็พูดเสียงดัง(มาก) จนผมที่มัวสนใจแต่หน้าจอสะดุ้ง(และคงสะดุ้งกันทั้งร้านเลยครับ) เงยหน้ามองมันก็เจอมันทำหน้างอๆ มือเลื่อนโรตีใส่กล้วยของโปรดผมมาให้
“จะเสียงดังทำไมว่ะ”ผมกระซิบเสียงดุ คือตั้งแต่เข้าร้านมาในชุดนักศึกษาเต็มยศพร้อมหน้าฉาบรองพื้นมาเนี่ย ก็เด่นจะตายห่าอยู่แล้ว
“ก็บอกเบาๆมึงไม่สนใจ”มันตอบแล้วนั่งลงด้วยท่าทางงอนๆ อ้อ ผมคงไม่ได้ยินแหละครับ
“ขอบใจแล้วกัน”ผมรับโรตีตรงหน้ามากิน มันคงซื้อมาขอโทษนั่นแหละครับ ผมยอมก็ได้(ไม่ได้เห็นแก่ของกินหรอกนะ) ก่อนจะลงมือกับก๋วยจั๊บตรงหน้าที่มาเสริฟ์ตอนไหนไม่รู้
“มึงคุยกับใคร”มันถามขึ้นเพราะเห็นผมยังพิมพ์โทรศัพท์ไม่หยุด
“ไอ้แอล”ผมตอบแบบไม่เงยหน้าจากจอ
“หึ เพิ่งแยกกันเมื่อกี้คุยอะไรนักหนา เอาโทรศัพท์มานี่เลย กูจะเล่นเกม”แล้วก็ดึงโทรศัพท์ออกจากมือผมเลยครับ
“สัด!”ผมด่ามันสั้นๆ แล้วจัดการกับก๋วยจั๊บตรงหน้าต่อ
จากที่ผมฟาดทุกอย่างเรียบ ก็ต่อด้วยโทสต์ร้านใกล้ๆอีกเมนู เสร็จแล้วก็ได้ฤกษ์กลับซะที
“แดกเยอะแล้วไม่ไปฟิตเนตนะมึง ขอให้พุงมึงออกวันงาน”ผมเอาหัวที่ใส่หมวกกันน็อตโขกมันทีหนึ่ง
“ขยับวันละนิดเท่ากับออกกำลังกายแล้ว เคยได้ยินไหม ไปออกอย่างมึงคงไม่ประกวดเดือนแล้วล่ะ ขึ้นเวทีมวยปล้ำไปเลยจะดีกว่า”ผมประชด ผมยึดหลักการที่บอกว่าแค่หายใจก็เท่ากับออกกำลังกายแล้ว โด่
“หึหึ ก็แล้วแต่มึง แต่กูชนะก็อย่าโวยวายแล้วกัน”มันเหวี่ยงขาคร่อมรถก่อน ผมขึ้นซ้อนมันอย่างครุ่นคิด หรือผมควรจะไปออกบ้างดี? แต่ไม่ไปฟิตเนตกับมันแน่ สงสัยต้องไปถามเพื่อนแล้วล่ะว่ามีฟิตเนตที่ไหนบ้าง =.,= พุงป่องไม่กลัว กลัวแพ้ครับ นึกถึงบทลงโทษแล้วขนลุกเลย
ผมต้องชนะให้ได้เลย!
Talk : สวัสค่ะ มาต่อตอนแรกกันเลย เมื่อสองหนุ่มเค้าต้องประกวดด้วยกัน งานนี้คนมีงงแน่ 555 5
[ของฝาก] เมฆหมอกที่โซฟามุ้งมิ้ง 55 5
เมื่อพวกเราประกวดเดือน ใครจะชนะนะ >.<
ความคิดเห็น