คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ทาสรัก 5 100%
“ เบาๆ แบเ็บหมแล้วนะยอล ” แบฮยอนบอะโนระาลาถูออมาาบ้านหลัให่อริส เารู้ว่าแนแทบแานยอลบีบนระบมไปหม
“ หุบปา ” ร่าเล็หุบปาับ ยอมเินามานยอลไปแ่โยี ใ่ว่าเาะไม่เยเอานยอลในโหมนี้ มาว่านี้็เยเอแ่เา็ยอมรับแหละว่าเาผิริๆ น่ะ
“ นั่นิ่ๆ แล้วสำนึผิไปเลย เราไ้เลียร์ันยาวแน่ๆ ” านยอลเหวี่ยแบฮยอนใส่รถนเ็บ อ่า...แบฮยอนน้อยะเป็นไรมั้ยนะ
“ อือ ”
“ เป็นไรอี ” ถึะโมโหอยู่แ่็ยัเป็นห่วน้าๆ อยู่นะ
“ ุ ” แบฮยอนอบึมำ
“ อ้วนึ้นนะ ”
“ หึ แบไม่ไ้อ้วนหรอ ”
“ อืเป็นโอ่แล้วยัะเถีย ”
“ โมโหอยู่ไม่ใ่หรอ ”
“ ็ใ่โมโห โรธมา้วย ”
“ ั้นไม่้อุยับแบหรอ ”
“ พูให้ายใไปั้น ลับถึห้อเี๋ยวรู้เลยแบฮยอน ” านยอลบีบมือเล็แรๆ
“ ฟัเหุผลแบ้วยแล้วัน ”
“ ไม่รับปาหรอ อนโรธเยฟัที่ไหน ”
“ ยอล็เป็นเี้ย แบเลยหนียอลมาไ ”
“ อย่าวนทะเลาะ อุส่าห์เย็นลแล้วนะ! ” แบฮยอนทำหน้าเื่อนทันที
“ อโทษ ”
“ เียบะ นอนไปเลย็ไ้ ” แนยาวเอื้อมไปวานหาผ้าห่มหลัเบาะแล้วโยนให้ร่าเล็ที่นั่้า แบฮยอนรับมาแล้วยิ้มน้อยๆ ่อนะเอนหัวพิระ
“ ือ ” ผ่านไปสัสิบนาทีแบฮยอน็มเ้าสู่ห้วนิทราแล้วหัวเลยโระเป็นระยะทำให้้อราออมา
“ รู้ว่ามันเ็บยัะไปพิมันอี หมาโ่ ” านยอลเาะหัวแบฮยอนเบาๆ แล้วับหัวลมๆ มาพิไหล่ัวเอแทน รู้ว่ามันเป็นท่าที่ไม่สบายนัสำหรับเา แ่แบฮยอนไม่เ็บ็โอเ
เพราะรัล้วนๆ เลยนะเนี่ยะบอให้
เือบั่วโมที่านยอลใ้เวลาับรถาบ้านริสมาที่อนโัวเอ วามริมันไม่ไลเท่าไหร่ แ่เพราะรถิมันเลย้ามา ารรารในเมือรุนี่มันน่าอารม์เสียริๆ
“ ื่นไ้แล้ว ”
“ แบื่นเร็ว ” านยอลแะร่าเล็ที่อแนเาแน่น แะเท่าไหร่็ไม่ออ
“ ไม่ื่นะเะลารถนะ ”
“ ใร้ายั ” แบฮยอนัวเียอบ อันที่ริื่นนานแล้ว แ่ยัไม่พร้อมะเอับวามน่าลัวอานยอลแ่นั้นเอ
“ ลุึ้นไ้แล้วรับ ” แบฮยอนหยิบผ้าห่มมาพับแล้วโยนไปไว้หลัเบาะามเยแล้วเปิประูเินลารถ เอาวะอะไระเิ็้อเิ
“ อ้าวุแบฮยอน หายไปนานเลยนะะ ” พนัานร้านัรีเอ่ยทัแบฮยอน เาับเธอ่อน้าะสนิทัน เพราะวันไหนที่แบฮยอนไม่มีอะไรทำ็ะลมานั่เลย้วยบ่อยๆ
“ เี๋ยว็ลับมาอยู่ลอแล้วล่ะ อัว่อนนะ ” านยอลูมือแบฮยอนเ้าลิฟ์ อนนี้ร่าเล็ๆ เริ่มสั่น ถามว่าลัวมั้ย ็้ออบว่าลัวมา
“ ปะเ้าห้อ ” านยอลรหัสผ่านหน้าห้อแล้วเินนำเ้าไป
“ ยะ...อย่าีแบนะ ” น้ำาแบฮยอนเป็นสิ่หนึ่ที่านยอลเลียถ้าเวลาที่ร้อไห้เสียใหรืออแน้ำาแบฮยอนะเป็นเหมือนน้ำรที่ราบนหัวใเา แ่ถ้าร้อไห้อนสาอารม์ใส่ันนั่นะเป็นเื้อเพลิอย่าีเลย
“ นั่ ” านยอลแบฮยอนให้นั่บนโฟา ส่วนัวเอยืนออมอ
“ วันนั้นหนีันไปทำไม ”
“ ็านยอลไล่ ”
“ แล้วทุรั้ที่ไล่นาย็ไม่เยหนีไม่ใ่หรอแบฮยอน นาย็รู้ว่าสัพััน็ะมาอโทษเอ ” ทุรั้ที่ทะเลาะัน ไม่ว่าใระผิ ถ้าานยอลไ้ทำให้แบฮยอนร้อไห้เาะเป็นฝ่ายมาอโทษเอลอ
“ วันนั้นานยอลบหน้าแบ ฮึ..” านยอละั...ริอแบฮยอน วันนั้นนัวเล็เถียเาทุำพูแล้วเา็โมโหมา เลยพลั้ทำร้ายแบฮยอนไป
“ ันไม่ไ้ั้ใ ”
“ ็พูไ้หนิ ั้แทะเลาะันมาแบเยบหน้ายอลมั้ย แบ็ไม่เยทำ เพราะแบรู้ว่าแ่ทะเลาะันมัน็ทำร้ายันมาพอแล้ว แบไม่อยาให้ยอลเ็บอีไ ” แบฮยอนถามลับ
“ ไม่้อพูมาเลย ประเ็นมันไม่ไ้อยู่ที่รนั้น ”
“ แล้วนายะเอายัไ ” แบฮยอนลุึ้นมาประันหน้า
เส็ปารโรธอแบฮยอนถ้าเาเริ่มเรียานยอลว่านายเมื่อไหร่ือเือมาแล้ว แ่เรียุึ้นมาล่ะ็เรียมรับโทษไ้เลยเพราะแบฮยอนะไมุ่ย ไม่ฟัเหุผลอะไรทั้สิ้น ้อให้าย็ไม่หาย
“ หนีันไปไม่พอ ยัไปอยู่ับไอริสอี ”
“ ็ไม่รู้ัใรแล้วนี่!!! ”
“ แล้วอยู่ับมันเป็นไบ้าล่ะเอาใใส่ีมั้ย ไ้ันไปี่รั้แล้วล่ะ!! ” แบฮยอนเริ่มโมโหในะที่านยอลเริ่มเสียั
“ อบิเอเออเอลอ เยฟัเหุผลันบ้ามั้ย ฮึ ..ฮึ ”
“ ็พูมาสิ เหุผลที่ไปอยู่ินับมันหลายอาทิย์ มันเลี้ยีนี่นะูมีน้ำมีนวลึ้นเียว ”
“ ไม่ไ้อ้วนึ้นหรอ แ่ะ...ันท้อ!! ฮึ ”
“ หมายวามว่าไ ” านยอลรเ้ามาบีบแนนัวเล็
“ ไม่ ไม่ไ้มีอะไร ” แบฮยอนแทบอยาะฟาปาัวเอเป็นร้อยๆ รั้ ิว่าะรอให้ีัน่อนแล้ว่อยบอ แ่ันพลั้ปาออไป
“ ท้อับใร ” านยอล้อลึเ้ามาในวาลมที่เอ่อล้อมไป้วยน้ำา
“ ฮึ... ”
“ ันถามว่าท้อับใร!!!! ”
“ ฮือ.... ” แบฮยอนไม่อบ ร่าเล็สั่นๆ
“ อบิวะ!!! ”
“ ..... ”
“ ถ้าไม่อบ็ไปเอาออะะไ้บ ”
“ ฮึ.. ”
“ เพราะูเหมือนนาย็ไม่อยาให้เาเิมาอยู่แล้วนี่ ”
นั่นเป็นเสียสุท้ายที่แบฮยอนไ้ยิน
แบฮยอนื่นึ้นมาใน่วเย็นและมีอาารหน่วที่ท้อน้อย อ่า...เาะเรียมาไป ุหมอบอว่าเรียแล้วะไม่ี่อเ็ในท้อ แบฮยอนนอนิเรื่ออัวเอับานยอลสัพัแล้วลุึ้นาเีย ะยัโรธเาอยู่รึปล่าวนะานยอล
แบฮยอนเินออมาาห้อนอน็พบว่าานยอลไมอยู่ในห้อแล้ว อืม...ยัไม่อยาเอหน้าเหมือนันนะ ลัวทะเลาะันอี ร่าเล็เินุ้ๆ เ้าไปในห้อรัวเพื่อะหาน้ำิน แู่่ๆ ็รู้สึลื่นไส้ึ้นมา
“ อ้ว ”
“ อ้ว อะ อ้ว อ่อ ” เป็นัหวะเียวันานยอลที่ลับเ้ามาพอี ร่าสูเห็นแบฮยอนนั่โ่ออ้วนแทบหมแร็สสาร แ่อีในึ็ยัโรธหาลูในท้อไม่ใ่ลูเา
“ เห้อออ ” แบฮยอนถอนหายใยาวเหยีย่อนะลุึ้นล้าปาแล้ว็หยุะัเมื่อเห็นานยอล้ออยู่
“ ฮึ ” านยอลฮึฮัแล้วเินหนี
“ ยะ...ยอล ”
“ ไปไหน็ไป ”
“ ฟัแบอธิบายไ้มั้ย ” แบฮยอนึายเสื้อร่าสูไว้
“ ไม่!! ”
“ นะ นะยอลนะ ” แบฮยอนเินไปหยุอยู่้าหน้าแล้วเย่าแนเาไปมา มูเล็ๆ แแ๋ ริมฝีปาแเบะออ
“ รีบๆ พู ”
“ แบอโทษ ”
“ ถ้าะพูแ่นี้็ไปนอนไป ”
“ แ่ว่า.. ”
“ ไม่ว่ามานั่ฟัหรอนะ ”
“ แบรัยอลนะ ”
“ ไม่อยาฟั ” ำพูอานยอลทำให้แบฮยอนนิ่้า
“ ะ...็ไ้ ะไม่พูอี ”
“ ี ันรำา ” านยอลเินหนีออไปนอระเบียแล้ว ร่าสูุบุหรี่สูบเพื่อำัวามเรีย แบฮยอนรีบวิ่เ้าไปในห้อนอนร่าเล็ๆ บีนึ้นเียใ้ใบหน้าุับหมอนแล้วปล่อยโฮออมา
อีฝั่หนึ่
ร่าสูเมื่อเห็นแบฮยอนเินหน้าเสียเ้าห้อไป็ใไม่ี เอาแ่เินวนไปวนมาอยู่หน้าห้อ ็ที่พูไปเมื่อี้น่ะ โมโหล้วนๆ -3- ็อยาเลียร์ให้รู้เรื่ออยู่หรอ แ่เา็สอิสอใ ในึ็ห่วแทบายแ่อีใ็ยัโรธที่นี่ันไป เาไม่สามารถเื่ออะไรแบฮยอนไ้เลยว่าลอเวลาที่ไม่ไ้อยู่ับเา นัวเล็ทำอะไรับริสบ้าหรือปล่าว
ใรที่เห็นานยอลอนนี้้อิว่าเาบ้ามาแน่ๆ ที่เินเหมือนหนูิั่นอยู่หน้าห้อ สัพั็เอาหูแนบับประู พอไ้ยินเสียน้าในห้อร้อไห้เป็นวรรเป็นเวร็ทนไม่ไหว
“ แบฮยอนอา เปิประูเี๋ยวนี้เลย!! ” านยอลรัวำปั้นใส่ประู
“ .... ” แ่็ไร้เสียอบรับลับมามีเพียเสียร้อไห้ัเป็นระยะๆ เท่านั้น
“ แบฮยอนเปิประูเี๋ยวนี้นะ!!! ”
“ เปิสิวะแบฮยอน ”
นานเือบสิบนาทีที่ร่าสูเอาแ่พูอยู่หน้าห้อเหมือนนบ้า ึ่น้าใน็ไม่อบโ้อะไรลับมาเลย
“ เปิเถอะประูออมาุยันเถอะนะ ”
“ ยอล....ยอลอโทษที่พูแรไป แบเปิประูนะ ”
“ แบฮยอนอ่า.... ”
านยอลยัไม่ลมเลิวามพยายามในารพู
“ นะ ยอลอโทษนะ ”
โยที่ไม่รู้เลยว่า
“ แบรับยอลผิไปแล้ว เปิเถอะนะ ”
ประูห้อนอน ไม่ไ้ลอ J
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาอัพละแ
เป็นเ็ีแบบนี้ลอะอัพให้วันเว้นวันเลยอะ
แถมเอ็นีให้้วยีมั้ย
อันนี้เอาให้รบร้อยเลยเพราะรู้ว่ารอนาน
านยอลเป็นนน่าร้า
เม้น + สรีมฟิ #ทาสรับ
อบุฮับ
ไรท์ล่อนนาม
ความคิดเห็น