คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เรื่องเล่าความแมน ตอนจบ
เรื่อเล่าวามแมนอนที่ 10
“ บะ..แบฮยอน ” านยอลถึับใบ้เลยทีเียว ไม่ิว่าแบฮยอนะมาห้อในเวลานี้
“ เอ่อั้นเราไป่อนนะานยอล บาย เอันที่โรเรียนนะแบฮยอน ” โบราไปแล้วรับ วามวยมาอยู่ทีู่เ็มๆ รับ โอ้ย อยาาย
“ ฮึ...อนแรว่าะมาเ็บอ แ่อนนี้ไม่ำเป็นแล้วล่ะ ฮะ ถ้าไม่เอาอันไหนแล้ว็ทิ้นะ ” แบฮยอนเรียมเินหนี รู้สึว่าโลมันึ้บไปหม แ้าอ่อนแร ไม่ิว่าะเอนนั้นที่นี่
“ ไม่เอา ุยัน่อน ุยับยอล่อนนะ นะรับนะ ” านยอลว้าร่าบามาอไว้แน่น
“ ไม่!! ฮึ...พอเหอะยอล แ่นี้มัน็ัแล้ว ยอละเอาอะไรอี ฮึ ”
“ ไม่เอา นีฟัยอล่อนนะรับนะ เ้าไปในห้อแล้วฟัยอลนะ ”
“ ไม่! เฮ้ย ยอลปล่อย ” านยอลอุ้มร่าเล็ๆ พาบ่าแล้วพาเ้าห้อไป
“ อย่าิ้นิ ถ้าิ้นเี๋ยวนะ ”
“ ปล่อยิ ถึห้อแล้วไะเอาอะไรอี ”
“ ให้ถึเีย่อน ” านยอลอุ้มแบฮยอนไปวาไว้บนเียแล้วึ้นไปนั่้าๆ
“ อะไร พาเ้ามาทำไม ”
“ ฟั่อ.. ”
“ ้อฟัไรอะ ยอลพามันมาที่ห้ออะ ทั้ๆ ที่เราเพิ่เลิันเนี่ยนะ ใยอลทำ้วยอะไรวะ ทำไมเป็นนอย่าี้อะ ทำไม ”
แบฮยอนโวยวายแล้วทุบีานยอลไม่หยุ
“ พอใยั ะฟัไ้ยั ” านยอลยแนั้นัวเอไว้ไม่ให้มือโนหน้า
“ ไม่ฟัเว้ย!!! ”
“ โอ้ยยย เ็บแล้วแบ เ็บ อ้า ”
เือบสิบนาทีที่แบฮยอนนั่ทุบีานยอลอยู่อย่านั้น พอีมาๆ แล้วเริ่มโมโห แอบั้วย ัวานยอลนี่มีแ่รอยเ็มไปหม ไปแยาโ้บที่ไหนม๊า เ็บไปหมแล้วสั้
“ หึ่ยย ทำไมเป็นนี้วะ น่าโมโหมาอะแม่เอ้ย ”
“ แบ ยอลอโทษ แบีนพอใแล้วใ่มั้ยรับ ”
“ แอบแ้นอยู่เล็น้อย นถึปานลา ”
“ ั้นยอลพูนะ ”
“ .... ” เมื่อเห็นแบฮยอนไม่พูไร่อไปานยอลเลยไถลัวไปนอนัแล้วเอามือเล็ๆ ที่ฟาับๆ เมื่อี้มาุมไว้ที่อ
แล้วเริ่มพูวามริ
“ ยอลอะไม่ไ้มีอะไรเินเลยับโบราริๆ นะแบ ยอลสาบานไ้เลย ยอล...ยอลไม่รู้ะพูยัไให้แบเื่ออะ แ่ยอล
รัแบนเียว รัมาๆ ยอลไม่เยมอใรที่ไหนเลยนะ ”
“ หรอ ”
“ ยอลพูไปแบ็ไม่เื่อยอลหรอใ่มั้ย เอาี้ ยอลให้แบถามีว่า อยารู้อะไรถามยอลไ้เลย ”
“ โบรามาที่นี่ทำไม ” เปิประเ็นแรมา็เอาะูไปไม่ถู
“ ็....แบบวันนี้ที่แบบอยอลว่าะลับมาเอาออะ ยอล็เลยรีบลับ เสร็ทีนี้ยัยนั่นเห็นยอลลับเร็วเลยามาบ้า มาถึ็ื้อๆ ะเ้าห้ออะ ”
“ แล้วยอล็ยอม? ”
“ ็เาื้อนานอ่า ”
“ เหอะ ” แบฮยอนแ่นเสียหัวเราะใส่แล้วมอออไปทา้านนอ
“ อโทษ ” านยอลพลิัวเ้าหาแบฮยอนแล้วอเอวเอาไว้หลวมๆ
“ ่ามันเหอะ ลุไ้ละ ะลับแล้ว ”
“ เฮ้ย สรุปไม่หายโรธหรอ? ”
“ ไม่ ”
“ ไม่หาย็ไม่เป็นไร แ่ืนนี้นอนที่นี่เถอะนะ นะ นะ นะ นะ ”
“ ไปอาบน้ำะไป ะเ็บอ ”
“ แบฮยอนอ่า... ”
“ ไปอาบน้ำะานยอล ” แบฮยอนยื่นำา โยนผ้าเ็ัวใส่หน้าอีนแล้ว้มลเ็บอามพื้นที่เาปาทิ้ไว้
ะว่าหายโรธมัน็ไม่หายอะนะ แ่นอนฟัอีนอธิบายืนนี้็ไม่มีอะไรเสียหายนี่นา.....
เือบๆ สิบนาทีที่านยอลใ้เวลาอาบน้ำ ือวันนี้อาบน้ำนานนิหน่อย อยาัวหอมๆ ไปอ้อนเมียบ้าไรบ้า ไม่ใ่เินออมาแล้วแบฮยอนหายนะ
โอเ ยัอยู่
“ แบรับ ยอลอาบน้ำเสร็แล้วนะ ะอาบ่อเลยมั้ย ”
“ อือ ” เย็นา....
“ รีบๆ อาบนะ นอนรอนะ ”
“ นอนไ้แล้ว ”
“ เป็นแผล ไม่มีใรทายาให้ ”
“ เออๆ นอนรอะ เี๋ยวออมา ” แบฮยอนอบไปแบบผ่านๆ แล้วเินเ้าห้อน้ำไป ไอสสารมัน็สสารอะนะ แ่หมั่นไส้มาว่า ิส์
แบฮยอนอาบน้ำเพียเียวเท่านั้น อาบนิที่ว่า วิ่ผ่านน้ำ็พอ เพราะนึถึน้านนอที่โนยำไป ยัไ็้อระบมบ้าแหละหน่า เพราะั้นรีบอาบ รีบเสร็แล้วรีบไปูแลมัน่อน แบฮยอนหยิบุนอนลายหมามาใส่แล้วเินออไปหาล่อปมพยาบาลในห้อรัว เาื้ออพวนี้มาุนไว้บ้า เพราะานยอลอบไปมีเรื่ออยู่เรื่อยๆ ้ออยมานั่ทำแผลให้
“ ยอลไหนบอะให้ทำแผลให้ไ มานอนิ ” แบฮยอนเรียนที่นั่เล่นเมอยู่ปลายเีย ทำไมรู้สึว่าเห็นูมันระิุ้ิ้ไ้ล่ะ ไปหมละาเอ
“ เย่ รััเลย ” านยอลล้มัวนอนหนุนัแบฮยอนทันที
ร่าเล็แอบมอานยอลนิหน่อยแล้วแะล่อปมพยาบาลหยิบยาทาแ้ฟ้ำออมา
“ เ็บมาป่าว ”
“ ไม่เ็บเท่าอนโนบอเลิหรอ ว้ายยยย เ็บ ” านยอลร้อโอโอยทันทีเมื่อแบฮยอนแล้แผลที่แนแรๆ
โทษานพูมา
“ พูมา มานอน้วยนี่็ีแ่ไหนแล้ว ”
“ รู้ปะ อนไ้ยินแบพูำนั้นนะ แม่โรออะ นี่ทำไรไม่ถูเลยรู้ปะ ”
“ ยัไม่บอี ”
“ แบรู้มั้ยยอลไม่เยริัับใรแบบนี้มา่อนเลยนะ ”
“ ... ”
“ ทั้ีวิอะ็มีแบนเียวนี่แหละที่ยอลยอมทำแบบนี้้วย อนที่แบพูำนั้นนะ เหมือนแบไม่ไว้ใยอลเลย ไม่เื่อ
ใยอลเลยสัรั้ แบไม่ฟัที่ยอลอธิบายเลย ”
“ ลอมอลับันนะยอล ถ้าแบไปบอรันอื่นอะ ยอละรับไ้หรอ ยอละยืนฟัเยๆหรอ ”
“ แน่นอนว่ายอละไป่าไอนนั้นทันที ”
“ เห็นมั้ยล่ะ ยอล็ิ ”
“ แ่ยอละถามเหุผลาแบ่อนไ ยอละไม่ทำอะไรเพราะสิ่ที่ยอลไ้ยิน ”
“ อือ อโทษ ”
“ ั้แ่เราบันมา มีสั่รั้มั้ยที่ยอลโรธแบโยเหุไม่ำเป็น หรืออยู่ีๆ ็ี่เ่าอนแบ ”
“ ไม่ ”
“ นั่น็เพราะยอลรัแบมาไ ยอลไม่อยาเห็นแบเสียใ ยอลยินีที่ะรับฟัทุปัหาทุำอธิบายอแบนะ ”
“ ฮือออออ อโทษ ” แบฮยอนปล่อยโฮออมาเป็นที่เรียบร้อย ทำให้านยอล้อลุึ้นไปึัวเล็ๆ นี่มาอปลอบ
ทันที
“ ไม่เป็นไรรับ แ่่อไปนี้ อให้แบเื่อมั่นในัวยอลมาๆ นะ ยอลไม่เยโหแบนะ ”
“ อือ ”
“ ถึยอละไม่ไ้ีเหมือนนอื่นๆ ไม่ไ้เท่เหมือนนอื่น ไม่ไ้มีอะไรให้แบรัมามาย ยอล็เป็นอยอลแบบนี้ เป็นน
ทีู่าร์ูนับแบไ้ทั้วัน นอนอุ๊าับแบไ้ทุวัน ยอ.. ”
“ ไม่้อพูแล้ว แบ..แบรัทุอย่าที่เป็นยอล ไม่ว่ายอละเป็นแบบไหน ยัไแบ็รัยอล ”
“ อือแบไม่้อลัวว่ายอละเบื่อแบนะ ยอลไม่มีวันเบื่อแบ เพราะแบ็ะไม่มีวันเบื่อยอลเหมือนันใ่มั้ย เราะอยู่้วยันนถึวินาทีสุท้ายเลยใ่มั้ยรับ ”
“ อื้อ อยู่ับนี่เ่าเอาแ่ใแบบแบไปนานๆ นะ ”
“ ะรันถึวินาทีสุท้าย ”
“ แบ็เหมือนัน ะรัยอลใหถึวินาทีสุท้ายอีวิเลย ”
ถึู่อเราะไม่ใู่่ที่รัันมาที่สุ
ถึแม้ว่าเราทัู้่ะไม่ไ้เป็นนที่เพอร์เฟที่สุ
แ่เรา็ือสิ่ที่พระเ้าสร้าให้เิมาู่ัน
อบุที่เิมาเพื่อเรานะ
อยู่้วยันนถึวินาทีสุท้ายเลยนะรู้มั้ย....
T H E E N D
+++++++++++++++++++++++++++++++
บแล้ว่าาาาาาาาา บแล้วริๆ
บแบบนี้แหละ่ะ แ
อบุที่ิามฟิะโปๆ อเ็บ้านนอาำๆ นนึนะะ
อบุทุอมเม้น ทุำลัใานัอ่านทุน
อย่าลืมอมเม้นให้ับอนบอเรา้วยเนอะ
และที่สำัอย่าลืม! #ปาร์านนแมน
ิแท็ฟิ เอาโล
ปล.มีใรอยาเป็นบอฟิเรื่อนี้มั้ยะ? ถ้าสน็ทัทวิมาเนอะ
ฟิเรื่อนี้เปิอแล้วนะะ
สามารถโอนเินเ้ามาไ้ถึวันที่ 27 นี้่ะ
ใรสั่แล้วโอน้วยเนอะ หนัสือพิมพ์เสร็แล้วนะะ
เหลือแ่ัส่ แ่้อโอนมาใหรบ่อนนะะ โอนไม่รบไม่ส่่ะ
มีภา่อแล้วเนอะ #ฟิหมีแมนมา
อบอว่าละมุนมาๆ ศรีโ้นา็ล้ายๆ นัแบแหละ
เพื่อนันเนอะ 555555555
เรื่ออหมีนั้นอบอเลยว่า
เอาีวิริอิเ้มาแ่เลย้า
อยาให้ทุนไ้รับรู้ว่าผู้ายแมนๆ ในอุมิอใรหลายๆ น
ไม่ไ้มีเพียแ่ในวามินะะ
เ้ามีัวัวริๆ ่ะ อีเ้สัมผัสมาแล้ว
อยาให้ทุนเ้ามาอ่านเรื่อราวาประสบาร์อเราเอ
มาร่วมฟิน ร่วมเพ้อฝันับเราเนอะ
สนใ็เฟบไว้เลย ละมุนนแทบแหมอนเลย่า
สนใ็ ลิ
ความคิดเห็น