คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : อ้ อ น 100%
(อ้อน)
ปาร์ านยอลเพิ่รู้ว่าัวเอเป็นโรแพ้อมุ้มิ้็อนนี้ล่ะ แบฮยอนน้อยอเา ่วนี้มุ้มิ้ึ้นว่าเิมหลายเท่า ่วนีู้เหมือนแบฮยอนะินเยอะึ้น้วย แ้มลมๆ เริ่มออมานานยอลที่อยู่้วยทุวันอะฟัวันละหลายๆ รอบไม่ไ้
" อแบหน่อย ืมๆ " เป็นเรื่อธรรมาอแบฮยอนที่ะ้อบนึมัมอนเ้าเพราะานยอลลายอ้อมอออเพื่อให้อีนหายใสะว
" นีเ้าแล้วน้าาา " านยอลึัวแบฮยอนให้มานอนทับบนอัวเอแล้วโยัวไปมา
" ืมๆ " แบฮยอนุหน้าเ้าับอออานยอลแล้วูมันนเป็นรอยแ
" พี่านยอลเป็นอแบ "
" เป็นอแบนเียว " านยอล่อประโยให้
" แบรัพี่ที่สุในโลเลย "
" พี่็รัแบ " านยอลฝัมูลไปบนแ้มาว แ่อหนวแ็ทิ่มหน้านแบฮยอนั้ี้
" พี่านยอลทำไมไม่โนหนว "
" เอาไว้ไร้เมีย "
" ื้อออออออ ั้ี้น้า " แบฮยอนผลัานยอลแรๆ
" แ่มัน็เสียวีนี่นา ใ่ปะ " านยอลแล้แหย่น้อเล่น
" บ้า! ใ่ที่ไหนละ " แบฮยอนหน้าแ
" พี่านยอลไปโนหนวไปยาวแล้วเนี่ย " แบฮยอนิ้มที่อแ็ๆ บนหน้าานยอล
" ไม่ใ่แ่หนวนะที่ยาว :) "
" บ้า!!!!!! พูอะไร ไปอาบน้ำเลยไป " แบฮยอนเอาหน้าุหมอนนิ่มป้อันหน้าแๆ เอาไว้ไม่ให้อีนเห็น
อนนี้แบฮยอนอยู่ในห้อน้ำับานยอล ถามว่าเาเ้ามาทำไมน่ะหรอ ็เมื่อสิบนาที่อนน่ะ
“ แบโนหนวให้พี่หน่อย ”
“ ไม่เอา โนเอสิ ”
“ อยาให้แบโนให้ ถ้าแบไม่โนพี่ะไว้ยาวๆ แบบนี้ล่ะ ”
“ หื้ออออ โนให้็ไ้ ”
แบฮยอนเลย้อำใเ้ามาโนหนวให้านยอลแ่็ผ่านมาสิบนาทีแล้ว ยัไม่มีท่าทีว่าะไ้โนเลย
“ ื้ออ อยู่นิ่ๆ ไ้มั้ยอ่า หยุ้ อย่ามาุ้บนะ ” แบฮยอนทุบีแผอานยอลเป็นพัลวัน
“ หอม ”
“ อยู่นิ่ๆ ่อนสิ เี๋ยวบานะ ” แบฮยอนับหน้าานยอลให้ยู่นิ่ๆ แล้วใ้มีโนูเอาอแ็ๆ ออาใบหน้าหล่อนเลี้ย
“ เสร็แล้ววววววว พี่านยอลอแบลับมาหล่อเหมือนเิมแล้ว ”
“ ฮ้า ไหนนีมาให้พี่านุ้บอีทีสิ ”
“ อื้อออออ ” แบฮยอนิ้นหนีอยู่ีๆ านยอลูบมาแบบไม่ทันั้ัว่อน
ุ้บบบ
านยอลูบที่แ้มาวอีที เล่นเอาเ้าัวหน้าแไปหม
“ พอเลยนะ! อาบน้ำไ้แล้ว ”
“ ไ้เลย แ่อาบ้วยันนะ ”
NC
" อื้ออ ไม่มีแรแล้ว " แบฮยอนราุ้ิ้เนื้อัวอ่อนปวเปีย
" ยั่วพี่เอเมื่อี้ "
" ไม่ไ้ยั่วเลยื้ออ " แบฮยอนฝัหน้าเ้าับไหล่ว้า ปล่อยให้านยอลแ่ัวให้
" ราเสียัเอ ไปึ้นที่นอนไป " เรื่ออเรื่อืออนอาบน้ำแบฮยอนโนไปอีสอที เพราะอนเอาน้ำออเาันมีอารม์ึ้นมาะไ้
" ไม่มีแร อุ้มที " แบฮยอนเบะปาแล้วอานยอลไว้แน่น เารู้สึปวที่่อทา้านหลัารุนแร หว่าา็ถูว้าเป็นเวลานานแทบยืนไม่ไหวอยู่แล้ว
" โอ๋ๆ พัผ่อน่อนนะนี " านยอลอุ้มร่าเล็มาวาไว้บนเียแล้วอเอาไว้ ร่าเล็ิ้นุ้ิ้เ้าหาอ้อมออุ่นๆ
" ปวมาๆ เลย "
" พี่อโทษ "
" ห้ามมาอแบอีนะ!! "
" ะไม่ทำนว่าะหายปว้ะ "
" ีมา ิๆ " แบฮยอนหัวเราะิัอยู่เียวแล้วสวมอแน่นๆ
“ หลับะ ”
“ ยัไม่่วเลย ”
“ ปวัวไม่ใ่รึไ รีบๆ นอนะนะนเ่ ”
“ ร้อเพลให้ฟัหน่อย ” เรว่าน้อะนอนไม่หลับถ้าไ้ฟัพี่านยอลร้อเพล
“ เ็น้อยเอ้ย ”
“ นะ...น้า ร้อให้ฟัหน่อย ”
“ หยิบีาร์แปป ”
“ เย้!!! รััเลย มาุ้บที ” แบฮยอนร้อีใเหมือนเ็แล้วระเถิบึ้นไปุ้บที่แ้มอานยอล
ร่าสูเินไปมุมห้อแล้วหยิบีาร์ัวโปรึ้นมาแล้วลับมานั่อยู่้าเีย
“ อยาฟัเพลอะไร ”
“ อะไร็ไ้ แ่ว่าร้อเบาๆ นะะหลับแล้ว ”
Lyin' here with you so close to me
It's hard to fight these feelings when it feels so hard to breathe
Caught up in this moment
Caught up in your smile…..
านยอลับีาร์โปร่ึ้นมาเล่นแล้วร้อเพลลอเบาๆ แบฮยอนย้ายหัวมานอนบนายาวๆ อานยอลแล้วหลับาล สัพัแบฮยอน็หลับสนิท านยนอลูบที่หน้าผามนเบาๆ แล้วล้มัวนอนอนัวเล็เอาไว้
“ พี่านยอลลลลลล ” านยอลใื่นเพราะเสียแหลมๆ ้าหู
“ อืม...อะไรหื้ม ”
“ แบไปเที่ยวับเพื่อนไ้มั้ยพรุ่นี้ ” ื่นมา็หาเรื่อทันทีเลยนะแบฮยอน
“ ะไปไหน ”
“ เพื่อนเ่าวนไปปาร์ี้ ”
“ ไม่ ” านยอลปิเสธทันวัน
“ ทำไมอ่า... ”
“ ไม่็ือไม่ ”
“ แ่ว่าแบ ” แบฮยอนหลุบามอ่ำ รู้สึถึน้ำใสไหลเอ่อรอบวา
“ ไม่มีแ่ ไม่ให้ไปบนะ ”
“ อื้อ ” แบฮยอนพยัหน้าแล้วหันหลัให้ แบฮยอนไ้แ่นึในใ ทำไมเวลาเาะไปไหนมาไหน้ออยออนุาานยอลลอ แล้วทุรั้ที่อ านยอล็ไม่เยอนุาสัรั้ ทำเหมือนเาเป็นเ็ประถม ทั้ๆ ที่เาเรียนบแล้ว แ่านแล้ว
“ เ้าใที่พี่พูรึปล่าวแบฮยอน ”
“ อือ ฮึ.. ” แบฮยอนทนลั้นน้ำาไว้ไม่อยู่เลยปล่อยให้มันไหลเียบๆ
เสียสะอื้นเบาๆ ับร่าายที่สั่นเทิ้มอน้าๆ ทำให้านยอลแทบาใ อที่ะเอื้มไปว้าร่าเล็ๆ มาอไว้ไม่ไ้
“ นีไม่ร้อนะ ไม่ร้อ ”
“ ฮืออออ ฮึ.. ” ยิ่ห้าม็เหมือนยิ่ยุ แบฮยอนร้อไห้หนัว่าเิมอี
“ แบฮยอนพี่อโทษ อย่าร้อแบบนี้สิ ”
“ ฮือ ”
“ แบฮยอนอ่า พี่ไม่อยาให้ไปพี่็มีเหุผลนะ ”
“ ยัไล่ะ ฮึ.. ”
“ พี่ห่วแบไ ไปเที่ยวึๆ ื่นๆ มันอันรายนะ ” านยอลพยายามพูใเย็น
“ แบเป็นผู้าย ”
“ แล้วไล่ะ เป็นผู้าย็เสี่ยเหมือนันนั่นแหละ ”
“ อือ แบไม่ไป็ไ้ ฮึ ไม่เป็นไรหรอ ”
“ ี ั้น็นอนะ ” านยอลหยััวึ้นไปูบหน้าผาเนียนแล้วนอนลามเิม
แบฮยอนพยายาม่มาหลับ แ่็ไม่สามารถหลับไ้ ไม่ใ่ว่าอนหรืออะไรหรอ แ่เาแ่น้อยในิหน่อยที่านยอลไม่ยอมามใัวเอทั้ๆ ที่เา็โแล้ว
ร่าสูที่นอนอยู่้าๆ ็ใ่ว่าะหลับ เารู้ว่าแบฮยอนอยาไปเอเพื่อนบ้า แ่านเป็นานอนลาืน แบฮยอนทั้น่ารัทั้ัวเล็็้อห่วันเป็นธรรมา านยอลพลิัวลับไปหวัว่าะอนัวเล็ แ่ันหันไปเอแบฮยอนมอเา้วยสายาัพ้อ วาแ่ำและมูรั้น็แไปหม
“ เป็นอะไร ”
“ ป่าว ” แบฮยอนอบเสียห้วนแล้วพลิัวหนี
“ ลุึ้นมาุยันเลย ” านยอลุแนเล็ให้ลุึ้นนั่แ่เ้าัวลับทำัวอ่อนปวเปียนานยอล้ออุ้มึ้นมานั่ัไว้
“ ื้อ ไมุ่ย้วย ”
“ ทำไมล่ะ อนอะไรพี่ ”
“ ไม่ ” แบฮยอนิ้นหนี
“ หมาน้อยอพี่านนนนนน ทำไมทำหน้าแบบนั้น ” านยอลใ้นิ้วมือเี่ยวลมเล่น
“ เหอะ ”
“ เอ้าหลบทำไม หันมาุยัน่อนมา ” มือหนาบัับให้แบฮยอนหันหน้ามาุยับเา แ่เ้าัว็ส่ายหน้าอย่าเียว
“ ฮื่อออ ”
“ ถ้ายอมุยับพี่นะ อยาไ้อะไรอยาไปไหนพี่ยอมหมเลย ”
“ รินะ ” แบฮยอนหันวับ
“ เฮ้อออ พี่้อยอมลอเลยใ่มั้ย ”
“ ไม่ยอม็ไม่เป็นไร ” แบฮยอน้มหน้าเอาแนยึ้นออ
“ โอ๋ๆ อย่าอนสิ ”
“ ลให้แบไปใ่มั้ย ” เสียใสระือรือร้นึ้นมาทันที
“ ไปับใรบ้า ”
“ ็เพื่อนเ่านั่นแหละ ”
“ ให้สามั่วโม ”
“ เย้ รัพี่านยอลที่สุเลยยยยยยย ”
“ ุ้บที ” านยอลว้าแบฮยอนมาูบลไปแบบไม่ทันั้ัว แบฮยอนำลัอ้าปาะเถียแ่านยอลลับสอลิ้นอุ่นเ้ามาแทน
“ ฮื้อออออออ พอเลยนะ ”
“ หึ เห็นแ่ว่าวันนี้ทำัวีหรอนะ ”
“ นอนันเถอะนะๆ ”
“ รับ ฝันีัวเล็อพี่านยอล ” านยอลระเถิบัวึ้นไปปิไฟแล้วลับมาอร่าเล็ๆ เอาไว้
To be continued
>>หึ By.Chanyeol<<
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ล Nc ให้แล้ว
ลิ้อยู่ในไบโอทวิ @tuifuuu นะ
อโทษที่หายไปนาน อยาเม้า้วยนะ แ่.พิมพ์
ไปอ่านในทรฮเอาละันนะุ้บบบ
ทำอนอไโ้ไว้ รออ่านไ้เลยนะ ไม่เินสอวัน
อยาอ่าน่อ้อทำไ้ะะะ
อมเม้น + สรีมฟิ #ฟิอีโมั่น
ความคิดเห็น