คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ป่ ว ย {Nc}
Emotion
(ป่วย)
เป็นเ้าอีวันหนึ่ที่านยอลลืมาึ้นมาแล้วพบับนัวเล็ที่นอนอยู่ในอ้อมอ เามัะื่น่อนแบฮยอนทุวันแล้ฟัแ้มลมๆ เพื่อให้อีนื่น แล้ววันี้อีเ่นัน
“ แบฮยอนนนนน ” านยอลเรียนในอ้อมอที่ยัหลับอยู่ ร่าเล็ยับเพียเล็น้อยแล้วุัวเ้ามาหาเา่อนที่แนทั้สอ้าะอเาแน่นใบหน้าเรียวุเ้าับอว้า
“ ื้ออออ ” ราออมาเหมือนเ็เล็ๆ านยอลเห็นภาพแบบนี้ทุวันึ่เา็ไม่เยเบื่อเพราะรู้สึว่ามันเป็นารระทำที่น่ารัมาๆ
“ แบรับื่นไ้แล้วนะ ” านยอล้มลไปูบแ้มเนียนไปมา นแบฮยอนปรือาึ้นมามอเา
“ ือออ อีแปปไ้มั้ย อยาให้พี่านยอลอนานๆ ” แบฮยอนพูเสียุ้ิ้แล้วยับัวเ้ามาเบียเาเ้าไปว่าเิม านยอลรู้สึว่าัวเอลั่ผิวนุ่มนิ่มัวหอมๆ นี่มาึ้นทุวัน
“ วันนี้พี่หยุล่ะ ไปเินเล่นันมั้ย ” านยอลลูบลุ่มผมนุ่มนิ่มอยู่บนอึ้นล
“ ห้ะ ริหรอ!! ไปเินเล่นแถวแม่น้ำฮันนะ อยาไปมาๆ “ บฮยอนีัวึ้นาที่นอนอย่ารวเร็วแล้วเย่าแนานยอลเหมือเ็ๆ
“ ไ้สิ แ่ว่าทาน้าวเ้า่อนนะแล้ว่อยไปัน ” านยอลลุึ้นามแบฮยอน
“ แบื้ออมาน่ะว่าะทำแนวิพี่านยอลไปอาบน้ำ่อนนะ เี๋ยวแบทำแนวิรอ ”
“ โอเรับ ” านยอลูบหน้าผาแบฮยอนเบาๆ แล้วหยิบผ้าเ็ัวเินเ้าห้อน้ำไป
แบฮยอนำลัยุ่อยู่ับารทำแนวิอยู่ในห้อรัวเลยไม่สัเว่าร่าสูเินมาหยุอยู่้าหลัแล้ว่อยๆ วาาลับไหล่เล็นที่ำลัเพลินเลยสะุ้โหย
“ อ้ะ ใหมเลยพี่านยอล ” แบฮยอนหันไป้อนใส่นัวสูที่มาไม่ใหุ้่มไม่ให้เสีย
“ น่ารั ” านยอลพูึ้นมาลอยๆ แนยาวอรอบเอวอร่าเล็รหน้า
“ อะไรน่ารั ”
“ แบฮยอน ”
“ ื้อออออ ” แบฮยอนร้อท้วออมา
“ ฮ้า หอมริๆ เลย ” านยอลหอมเ้าที่แ้มเนียน
“ หอมอะไรแบยัไม่ไ้อาบน้ำ ” แบฮยอนวาแนวิใส่านแล้วหันหน้าเ้ามาหาานยอล
“ เป็นแบเมื่อไหร่็หอม ” านยอลพูเสร็แล้วยิ้มหวาน
“ บ้า!! แบะไปอาบน้ำแล้วพี่านยอลทานแนวินะ ” แบฮยอนฟาเ้าที่้นแนอร่าสู่อนะเินึ้นไป้าบนเพื่อำระร่าาย
่วสายๆ อวันแบฮยอนับานยอลออมาเินเล่นันที่แม่น้ำฮัน่วนี้อาาศหนาวแเลยไม่่อยร้อนสัเท่าไหร่ ่วเวลานี้็ะมีแ่พวลุๆ ป้าๆ ที่มาออำลัายันนเลยไม่่อยเยอะ
“ พี่านยอล ”
“ หืม? ว่าไรับ ” านยอลหันไปามเสียเรียอแบฮยอน
“ ี่หลัไ้มั้ย ” แบฮยอนมอเา้วยสายาอ้อนๆ
“ ไ้สิรับ ” านยอลย่อัวลเพื่อให้แบฮยอนึ้นหลัไ้สะวึ้น
“ หนัมะ? ” แบฮยอถามเมื่อานยอลลุึ้นยืนแล้วเริ่มเิน
“ เหมือนหิ้วหมูอยู่บนหลั ” านยอลพูิล
“ พี่านยอล!!!!!! ” แบฮยอนฟาเ้าที่ไหล่อานยอลอย่าแรนร้อี๊
“ โอ้ยยย พี่เ็บนะแบฮยอน ” านยอลวัาไปมอแบบุๆ
“ อโทษ เ็บมาเลยหรอ ” เสียใสหอล ใบหน้าหวานบ่บอถึวามรู้สึผิ
“ อือ เ็บมา ลไปเลย ” านยอลหยุเินแล้ววาแบฮยอนลที่พื้นแล้วเินหนีไปแบบไม่รอ
“ พี่านยอลรอ้วยสิ ” าสั้น(?)รีบเินามานอลไปทันที เมื่อเห็นว่านัวสูไม่สนใแบฮยอนเลยวิ่ไปอาทา้านหลัะเลย
“...... ” านยอลหยุะัทันที
“ โรธแบหรอ ”
“ ปล่าว ” านยอลอบนิ่ๆ แล้วพยายามแะมือที่ออยู่รอบเอวหนาออ
“ ื้อ ไม่ริอะ ” แบฮยอนอแน่นแล้วเอาหน้าถูับแผ่นหลัว้า
“ ไม่ไ้โรธไ ”
“ แ่พี่านยอลทำหน้าบึ้...ไม่สนใแบ้วย ” านยอลถึแนออแล้วึร่าเล็ๆ มาอยู่้าหน้า เลยเห็นว่าหน้าเล็อแบฮยอนแ่ำวาลมโมีน้ำใสๆ เอ่อลออยู่
“ บะ..แบ ” านยอลถึับไปไม่ถูเมื่อเห็นนรัทำท่าว่าะร้อไห้
“ ฮึ.. ”
“ ไม่ร้อๆ พี่านยอลแล้เล่นเยๆ “ านยอลึร่าเล็เ้ามาอไว้แน่น
“ ฮืออออออ ” ยิ่แบฮยอนร้อไม่หยุแบบนี้านยอลยิ่ใไม่ี เายอมเห็นน้อร้อรานเสียแหบีว่าเห็นน้อร้อไห้แบบนี้
“ โอ๋ๆ พี่านยอลอโทษะไม่แล้แบบนี้แล้ว อโทษนะนี ” มือให่ลูบหัวทุยึ้นลเป็นารปลอบ
“ แบ..แบนึว่าพี่านยอลโรธ ” เสียใสพูุ้ิ้อยู่ับออเา น่ารัเป็นบ้า
“ พี่แ่แล้แบเล่นเยๆ ไ ” านยอลูบเ้าที่มับอนัวเล็ว่า
“ สนุหรอ ”
“ หะ...หา? ” านยอลไม่เ้าใในสิ่ที่แบฮยอนพู
“ เห็นแบเสียใพี่สนุหรอ ฮึ ” แบฮยอนเริ่มร้อไห้ออมาอีรั้
“ ไม่ๆ โอ๋ๆ นีอย่าิแบบนั้นสิ ”
“ ฮืออออออ ” ู่ๆ ท้อฟ้า็รึ้มแถมมีฝนลมาปรอยๆ อี่าหา แบฮยอนสะบััวหนีาอ้อมแนอเาแล้ววิ่หนีไป านยอลไม่ิะามไปเพราะเารู้ว่ายัไแบฮยอน็้อลับไปที่บ้านอยู่แล้ว เมียเ็็ี้้อทำใ
เือบสามั่วโมแล้วที่แบฮยอนหนีเาไป อนนี้เาลับมาอยู่ที่ห้อ็หวัว่าะเอนัวเล็นั่ึมอยู่ แ่ลับไปพบวี่แววนานยอลเริ่มร้อนลน แบฮยอนหายไปไหน? ฝนที่็ไม่มีท่าทีว่าะหยุเลยสันิ ยืนิับัวเอไ้ไม่นานเสียเปิประูห้อทำให้านยอลหันไปมอ ็พบับร่าเล็ที่เปียั้แ่หัวรเท้า ให้ายเถอะ
“ แบฮยอนทำไมเปียแบบนี้ ” านยอลเินเ้าไปถาม้วยวามเป็นห่วแ่็้อะัเมื่อนัวเล็วัาแ่ำึ้นมามอหน้าเาแล้วเินหนีเ้าห้อไป
เมียโรธัวร์
“ แบฮยอนรับอาบน้ำเสร็มาื่มน้ำอุ่นหน่อยนะ าฝนมาเี๋ยวไม่สบายเอา ”
“ ฟื ฟื ” แบฮยอนไม่ไ้อบอะไรลับมา มีแ่เสียสูน้ำมูเท่านั้นทำให้านยอลรู้ว่าแบฮยอนำลัไม่สบาย
“ ป่วยแล้วใ่มั้ยล่ะ ” านยอลนั่้าๆ ร่าเล็แล้วเอามืออัที่หน้าผา
“ ยุ่อะไร้วย ” แบฮยอนปัมืออานยอลทิ้
“ แบฮยอนพี่รู้นะว่าโรธแ่อนนี้แบไม่สบายอยู่นะ พี่็้อูแลสิ ” านยอลแย่ผ้าเ็ผมผเล็ออามือแบแล้วลมียี้ที่ลุ่มผมนิ่มทันที
“ ฮึ...ทะ ทำไมไม่ามไป้อ ” พอผมเริ่มแห้แบฮยอน็เอ่ยัพ้อออมาเบาๆ เหมือนพูนเียว แ่านยอลลับไปยินำพูนั้นัเน
“ พี่... ”
“ แบนั่รอั้นาน ฮึ...พี่านยอล็ไม่ามมา ฮือ ”
“ พี่อโทษพี่ไม่ิว่าแบะรอ นึว่าแบะลับมาที่ห้อไ ” านยอลึร่าเล็ึ้นมานั่บนัว้าแบฮยอนรีบุัวเ้าหาอว้าทันที
“ ฮึ... ” แบฮยอนสะอื้นนัวโยน านยอลเห็นน้อเป็นแบบนั้น็แทบาใ วันนี้เาทำแบฮยอนร้อไห้มาี่รั้แล้ว
“ พี่อโทษนี พี่อโทษษษ ัวร้อนมาเลยรู้มั้ย ” านยอลแนบหน้าผาอัวเอเ้าับอแบฮยอน
“ ฮือ ปวหัวมา้วย ” แบฮยอนถูหัวไปมาับไหล่ลา
“ ั้นนอนพันะเี๋ยวพี่านยอลนอนอโอเมั้ย ” านยอลอุ้มน้อไปนอนีๆ แล้วอร่าเล็เอาไว้แน่นใ้าเี่ยวผ้าห่มึ้นมาลุมร่าอทัู้่
“ เี๋ยวิไ้แบนะ ” มืเรียวปิปาานยอลเอาไว้เพราะเ้าัวทำท่าว่าะ้มลมาูบเา แ่นี้็ะป่วยามันอยู่แล้ว
“ แบ็รีบหายละันไม่ั้นพี่านยอละับียา ” านยอลูบเบาๆ ที่แ้มใส
“ ไม่ีแบลัวเ็บ ”
“ เ็มียาอพี่านยอลน่ะไม่เ็บหรอเสียวอย่าเียว ” านยอลยิ้มรุ้มริ่ม แ่แบฮยอน็ยัไม่รู้เรื่อ
“ มันะเสียวไ้ไียา็้อเ็บสิ ” แบฮยอนเถีย
“ เ็มอพี่านยอลน่ะทั้ให่ทั้ยาวีเ้าไปลึแน่นอน ”
“ อ้ะ...พี่านยอลพูถึเ็มอะไร ” แบฮยอนเริ่มเ้าในใบหน้าหวานแเห่อึ้น
“ หรือแบอบยาน้ำแบบแใส่ปาพี่็มีนะ ”
“ บะ แบไม่เอา ”
“ ไม่รู้ล่ะถ้าพรุ่นี้ไม่หายะับียาหลายๆ เ็มแล้ว็ะป้อนยาน้ำสี่มื้อเลย ”
“ บ้า!!!!!!! พี่านยอลอะ แบปวหัวมาๆ แล้วพี่านยอลพูไม่รู้เรื่อ โอ้ยยยย ” แบฮยอนฟาเ้าที่แนแน่นเนื้อหลายๆ รั้แล้วพลิัวหนีทันที
เาวระรีบหายป่วย พี่านยอละไ้ไม่แล้อะไรเาอี....
แ่ว่านะพี่านยอลยัไม่ไ้เอายาให้เลยนี่นา เมื่อี้ินไปแ่น้ำอุ่น
“ พี่านยอลแบอยาินยาน้ำ ”
C U T
@tuifuuu
+++++++++++++++++++++++++++++++++
อร้ายยยยน้อแบอยาินยาน้ำ >.,<
ใรไม่ไ้อ่านเอ็นีานี้ถือว่าพลาสุๆ
อมเม้น + สรีมฟิ #ฟิอีโมั่น เยอะน้าาา เี๋ยวะรีบมา่อให้
ความคิดเห็น