ดาวกับตะวัน...เวอร์ชั่นรีไรท์ (Yuri)

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ดาวกับตะวัน
บทนำ



ถึง “ดวงดาวของตะวัน”
    
สวัสดีค่ะ คุณดาว เป็นยังไงบ้างคะ สบายดีมั้ย คำทักทายพวกนี้อาจจะดูธรรมดาและเฉิ่มเชยไปหน่อย แต่ทุกคำที่ถามไถ่นั้น ก็ด้วยความห่วงใยลึกๆ จากภายในใจของตะวันจริงๆ
    
ตะวันสบายดีค่ะ ไม่เจ็บไม่ป่วยอะไร ร่างกายแข็งแรงดี แต่หัวใจก็... ช่างมันเถอะนะคะ ที่นี่อากาศดีมาก ท้องฟ้าสีฟ้าสดใส ส่วนตอนกลางคืนก็มีดาวเต็มไปหมดเลย ตะวันพยายามมองหาว่าคุณคือดาวดวงไหนบนท้องฟ้ายามค่ำคืน เเต่ก็ไม่ยักกะเจอ เเต่ถึงเเม้ว่าตะวันจะไม่รู้ว่าคุณดาวอยู่ตรงไหนบนท้องฟ้า แต่คุณ...คือดาวดวงเดียวที่ยังสว่างไสวอยู่ในใจของตะวันเสมอ และมันก็จะเป็นเช่นนั้นตลอดไป
    
อยากให้คุณมายืนมองฟ้า มองดวงตะวัน มองทะเลดาวด้วยกันที่นี่จังเลยค่ะ แต่คิดว่าคุณคงมาเที่ยวที่นี่บ่อยเสียจนเบื่อแล้วมั้ง และก็คงได้ชื่นชมท้องฟ้าในทุกช่วงเวลาของวันเหมือนอย่างที่ตะวันอยากคุณได้เห็นซะจนคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว เฮ้อ! พยายามเขียนให้คุณได้มีรอยยิ้ม แต่กลายเป็นว่าตัวเองกลับยิ้มไม่ออกเสียนี่ เพราะไม่มีทางใดที่ตะวันจะมีคุณอยู่เคียงข้างคอยมองพระอาทิตย์ยามเช้าหรือมองดาวกลางคืนด้วยกัน แต่ไม่ว่าคุณจะอยู่เคียงข้างตะวันหรือไม่ ตะวันก็ยังคงใกล้ๆ คุณเสมอนะคะ แค่หลับตาเท่านั้นเอง แล้วคุณจะรู้ว่า ตะวันไม่ได้ไปไหนไกลจากคุณเลย ไม่เชื่อลองหลับตาสิคะ
    
คุณดาวอยู่ทะเลเหงามั้ย ตะวันหวังว่างานที่รีสอร์ตคงทำให้คุณสนุก และหายเหงาไปได้บ้างนะคะ แล้วดวงดาวของตะวันยังร้องไห้อยู่หรือเปล่า ... อย่าร้องเลยนะคะคนดี คุณต้องเข้มแข็งนะ รู้มั้ย เพราะถ้าจิตใจอ่อนแอ ก็จะพาลทำให้ร่างกายอ่อนแอไปด้วย ตะวันไม่อยากให้คุณไม่สบาย ไม่อยากให้คุณไม่มีความสุข ไม่อยากให้คุณเก็บความทุกข์เอาไว้  เพราะยามใดที่ไร้ดาวบนฟากฟ้า ดวงตะวันก็คงไม่อาจจะโผล่พ้นขอบฟ้าขึ้นมาได้อีก
    
หึๆ ลิเกจังเลยนะคะ แต่ตะวันก็กล้าจะเขียนมาถึงคุณ ไม่รู้สิคะ คงเพราะความคิดถึง ที่ทำให้ตะวัน คนดีของคุณละเมอเพ้อพกเป็นลิเกหลงโรงได้ถึงเพียงนี้
    
เข้มแข็งไว้นะคะที่รัก ตะวันอยากให้คุณอดทนและรอคอยวันข้างหน้า วันที่เวลาเป็นของเรา วันที่เราจะได้มีโอกาสสร้างชีวิตตามใจตัวเราเอง วันที่เราจะได้กลับไปอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ตะวันไม่รู้ว่ามันจะนานแค่ไหนกว่าจะถึงวันนั้น หรือว่าวันนั้นอาจจะไม่มีวันมาถึงเลยก็ได้ แต่ตะวันจะเฝ้ารอค่ะ รอให้ถึงวันของเรา วันที่ตะวันจะได้โอบกอดดวงดาวอีกครั้ง
    
แต่! ถ้าคุณดาวรอไม่ไหว หรือเจอใครสักคน ที่พร้อมจะดูแลคุณได้เป็นอย่างดีและรักคุณมากเพียงพอ ตะวันเองก็พร้อมจะยินดีด้วยเสมอค่ะ ตะวันไม่อยากให้คุณปิดกั้นใจตัวเอง เพราะคุณต้องเจอกับสังคมใหม่ๆ โลกใหม่ๆ อีกมากมาย และที่สำคัญเราสองคนก็ไม่รู้ว่าวันของเราจะมาถึงเมื่อไหร่ ตะวันไม่อยากเห็นแก่ตัวผูกมัดคุณเอาไว้ด้วยคำว่ารอ  เพราะถ้าคุณดาวจะเปลี่ยน ตะวันก็พร้อมจะเข้าใจค่ะ
    
แต่สำหรับตะวัน หนึ่งใจนี้มีเพียงดาวเพียงดวงเดียวเท่านั้นที่ได้ครอบครอง แม้กาลเวลาจะแปรผัน โลกจะหมุนเวียนเปลี่ยนเป็นกลางคืนกลางวัน อีกสักกี่วัน กี่เดือน กี่ปี หรือต่อให้อีกกี่ฤดูกาล แต่ดวงตะวันดวงนี้ ไม่มีวันจะหยุดรักดวงดาวดวงเดียวในใจได้ นี่คือคำสัตย์แท้จริงจากดวงตะวันของคุณ
    
แม้ว่าตะวันจะไม่สามารถสรรหาคำกล่าวใดมาทำให้คุณดาวรู้สึกและสัมผัสความรักของตะวันได้ แต่ตะวันรู้ค่ะ ว่าใจของคุณดาวรับรู้ความรักของตะวันเสมอ
    
สุดท้ายนี้ ตะวันอยากขอให้คุณดาวดูแลตัวเองนะคะ ทานข้าวให้ครบ 3 มื้อ พักผ่อนนอนหลับให้เพียงพอ และใช้ชีวิตด้วยความสุข แล้วสักวันหนึ่งค่ะ สักวันหนึ่งดวงตะวันดวงนี้จะได้มีโอกาสกลับไปส่องสว่างสร้างความอบอุ่นแก่ดวงดาวอีกครั้ง
  
 รักคุณเสมอ
    
จาก “ดวงตะวันของคุณ”  


    













ตัวหนังสือสีจาง เรียงเป็นแถวอยู่บนแผ่นกระดาษสีซีด แต่ช่างน่าแปลกนัก ที่มันกลับสามารถดึงดูดให้ดวงตาคู่คมไล่กวาดสายตาอ่านไปทีละบรรทัดๆ ได้อย่างเชื่องช้า ราวกับว่ากำลังจดจำทุกตัวอักษรให้แทรกซึมลงไปในทุกความรู้สึก ถึงแม้ครั้งนี้จะเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ที่หญิงสาวร่างเล็กผู้นี้คลี่กางกระดาษเก่าๆ บางๆ แผ่นนี้ออกมาละเลียดดื่มด่ำความรู้สึกจากคนไกล แต่ทุกคราวที่เธอเฝ้าวนเวียนจดจ่ออ่านจดหมายฉบับเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่เช่นนี้ มันทำให้เธอได้พบกับความสุขเล็กๆ ที่ซุกซ่อนอยู่ในระหว่างบรรทัดเสมอ  
    
ในยามที่ชีวิตกลายเป็นสีเทาร้างไร้ซึ่งสีสัน มองไปทางไหนก็พบเจอแต่ความมืดมัวและหม่นหมอง หัวใจของเธอคล้ายดังต้นไม้ขาดน้ำ จะมีก็แค่จดหมายเก่าๆ ฉบับนี้ที่เฝ้าเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีเพียงเท่านั้น ที่เปรียบเสมือนน้ำทิพย์สุดวิเศษ คอยหล่อเลี้ยงหัวใจให้กลับมาเต้นเป็นปกติ ให้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้
    
ทุกครั้ง ที่เฝ้าจมความคิดให้ดำผุดดำว่ายอยู่ในบ่อน้ำทิพย์สุดวิเศษ ดุจดาวจะรู้สึกผ่อนคลาย ราวกับเจ้าของตัวหนังสืออันเป็นระเบียบเรียบร้อยนั้นกำลังโอบกอดเธอเอาไว้แนบอก เหมือนดั่งเช่นในวานวันที่ผ่านมา  
    
แต่เมื่อใดก็ตามที่เผลอฉุดตัวเองขึ้นมาจากบ่อน้ำทิพย์ที่ชุ่มฉ่ำ เมื่อนั้นกลับรู้สึกอ่อนระโหยโรยแรง เหนื่อยไปหมด ทั้งกายทั้งใจ เนื่องมาจากว่าไม่รู้เลย ว่าเจ้าของอ้อมกอดอันอบอุ่น ป่านนี้อยู่ ณ ที่แห่งใด ความคิดถึงคนึงหาจึงวนเวียนอยู่ในทุกลมหายใจเข้าออก อยู่ในความฝันยามที่หลับตา ครั้นพอลืมตาตื่นขึ้นมาในหัวใจก็เฝ้าแต่ร่ำร้องว่า ฉันคิดถึงเธอ...ฉันคิดถึงเธอ!
    
หญิงสาวร่างเล็กผ่อนลมหายใจยาว ดวงตาคู่คมปิดสนิท ขนตาเป็นแพระยับชุ่มชื่นไปด้วยหยดน้ำตา มือกอดจดหมายเก่าแนบอก ภาพเจ้าของจดหมายลอยเด่นชัดเจนอยู่ในห้วงความคิด
    
ใช่! แค่เพียงหลับตาเท่านั้น เธอก็จะได้พบกับใครคนนั้น คนที่ยืนยันว่าจะอยู่ใกล้ๆ เสมอ  
    
เธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ยกมืออีกข้างขึ้นซับน้ำตาที่เพิ่งหยาดรินออกมาจากดวงตา อีกแล้วสินะ! ที่ความคิดถึงถาโถมจนทำให้หัวใจอ่อนแอ แต่…เธอจะไม่ยอมอ่อนแอเด็ดขาด เธอจะต้องเข้มแข็งให้ได้อย่างที่เจ้าของจดหมายหวังเอาไว้
    
ดุจดาวพับกระดาษในมืออย่างช้าๆ ด้วยความทะนุถนอมและหวงแหนเป็นที่สุด ก่อนจะสอดจดหมายเก็บไว้ในซองเช่นเดิม ถึงแม้ว่าจดหมายฉบับนี้ จะเป็นเพียงฉบับเดียวจากใครคนนั้น คนที่รักสุดหัวใจ แต่เธอก็ไม่เคยนึกถือโทษโกรธเคืองใครคนนั้นเลยแม้แต่น้อย
อุปสรรคความรักในอดีตยิ่งใหญ่เกินกว่าจะจูงมือกันฟันฝ่าไปได้ เธอและคนรักหาได้มีทางเลือกมากนัก ท้ายที่สุดแล้วทางออกที่จำใจต้องยอมเลือกก็คือการลาร้างห่างไกลสุดขอบฟ้าเช่นนี้
    
แต่สำหรับเธอแล้ว แม้ว่าจะต้องห่างไกลกันตั้งครึ่งค่อนโลก หัวใจก็ไม่เคยเลิกรักใครคนนั้นได้สักที หัวใจดวงน้อยยังคงถวิลหาความรักที่สุดแสนจะหวานหอม อ้อมกอดอันอบอุ่น และสัมผัสที่อ่อนโยนเหล่านั้นอยู่ไม่เสื่อมคลาย เธอก็ได้แต่รอ...รอคอยเวลาและโอกาส ด้วยความหวังอันเต็มเปี่ยม เฉกเช่นเดียวกับเจ้าของจดหมายที่เฝ้ารออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

    












ดวงตะวันยามเช้าโผล่ขึ้นมาทักทายท้องฟ้าสีคราม แสงแดดอันอบอุ่นส่องประกายถักทอความสว่างไปทั่วผืนฟ้า ดุจดาวลุกขึ้นจากเก้าอี้หวายช้าๆ วางจดหมายไว้บนโต๊ะตัวเล็กข้างๆ กัน ออกเดินไปจนสุดระเบียง ยกมือขึ้นเกาะขอบระเบียงเอาไว้ ดวงตาคู่คมเหม่อมองไปยังท้องฟ้าเบื้องหน้า แสงสีทองสุกสกาวเปล่งปลั่งประดับเส้นขอบฟ้า
    
สำหรับเธอแล้ว การได้เฝ้ามองท้องฟ้ารอเวลาที่ดวงตะวันจะโผล่ขึ้นมาทักทายวันใหม่นั้น มันคือความอิ่มเล็กๆ ในความรู้สึก มันเหมือนกับการที่เธอได้เป็นคนแรกที่ได้ทักทายดวงอาทิตย์ และเหมือนกับว่ากำลังส่งความคิดถึงทั้งหมดทั้งมวลในหัวใจไปให้ใครคนนั้น... ดวงตะวันของเธอ
    
แม้จะไม่ได้อยู่เคียงคู่กันเหมือนในวันวาน แต่แสงสีทอง ณ ตรงนั้น ที่สุดปลายฟ้า มันทำให้เธอได้รู้ว่า ความรักของคนๆ นั้น ยังทอแสงสัมผัสใจของเธออยู่เสมอ เธอรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ   





+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



การกลับมาอีกครั้งของสองสาว "ดาวกับตะวัน" เวอร์ชั่นนี้เป็นเวอร์ชั่นรีไรท์ใหม่ท้ังหมดนะคะ

สำหรับใครที่ยังไม่เคยอ่านเรื่องราวของสองสาวเชิญได้เลยค่ะ ความรักของคู่นี้ คือความรักดีๆ อีกหนึ่งคู่ ที่คนเขียนชอบมากจริงๆ อิอิ


ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

วิสวีร์