ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : อาธีน่าVSอาธีน่า
เธอระมยิแสออาา ึ่ผม็ใ้ใบาบสะท้อนพวมันลับไป เธอเบี่ยัวหลบลำแสอย่าล่อแล่ว
“ั้สิหน่อยสิ อาธีน่า!!”ผมะโน แ่เหมือนเธอะไม่ไ้ยิน
เธอเหวี่ยโ่เหล็มาทาผม ึ่มัน็ฟาเ้าหน้าผมอย่าั เลือไหลลมาาศรีษะผม โ่นั่นทำผมหัวแ
ผมเ้าู่โมอาธีน่าหลาย่อหลายรั้ ึ่เธอ็สามารถปัป้อและหลบหลีมันไ้แทบทุรั้
อาธีน่าว้าลูแ้วสีแนับ10มาทาผม ผมใ้าบฟันพวมันทิ้ แ่มันลับระแทาบ นระเ็นหลุมือผมไป ในัหวะเียวัน เธอ็ว้าหอเหล็เ้าเสียบที่้นแน้ายอผมอย่าพอิบพอี ร่าอผมทรุล เธอระโนเ้าใส่ผมพร้อมาบในมือ ผมรีบหยิบาบที่ระเ็นออไปมาเป็นอาวุธทั้ๆผม็รู้ว่าผมเอานะเธอไม่ไ้แน่
เพียเสี้ยววินาทีนั้น มีบาอย่าเ้ามาวาและู่โมอาธีน่านร่าอเธอไประแทับโลศพสำหรับใส่ศพนัโทษ ผมมอเธอา้านหลั เธออยู่ในุฟอร์มอรั แ่ัวเหมือนอาธีน่าไม่มีผิ
“นี่หรออาธีน่า เรมาร์เบิล ันไม่ใ้เวทมนร์ไ้ห่วยแบบนั้นหรอนะ อยาลออริูมั้ยล่ะ” เธอพูเสียเย็น
“อาธีน่า!!!”ผมเรียื่อเธออย่าไม่เื่อ
“็ใ่น่ะสิ ันอุส่าห์บอให้นานหนีแ่นาย็ไม่หนีะั้นอ่ะ”
“ันไม่ไ้ไม่หนี แ่ันหนีไม่ทัน่าหา ว่าแ่...ถ้านี่เธอแล้วยัยนั่นใร”
“็ัวปลอมไ ให้ายเหอะ!”
เธอเินเ้ามาหาผม แล้วัารึหอที่้นแน้ายผมออ โยไม่ไ้บอล่าว
“อ๊า!!!” ผมร้อลั่นแ่เหมือนเธอะไม่ไ้สนใไป เธอว้าหอทิ้ แล้วรไปยัร่าที่พิอยู่ที่โลศพ เธอสร้ามีริสีแึ้นมา แล้วเสียบริเ้าไปที่ลาใบหน้าอร่านั้น เลือ่อยๆไหลออมาอย่า้าๆ อาธีน่ายิ้มเย็น เธอเินรเ้ามาหาผม
“แล้วนายะนั่รนั้นอีนานมั้ย”
ผมเอามือุมแผลแล้วประอัวเอึ้นมา
“อลิเียับไลท์ละ”ผมถาม เธอะัไปและหลบสายา
“เิอะไรึ้นับพวเา!”
อาธีน่าบรามแน่นแล้ว่อยๆพูลอไรฟันว่า
“พวมันับัวไลท์ไปส่วนอลิเียอนนี้เ็บปาาย”
“แ่เธอไม่เป็นไรใ่มั้ย” ผมถามพลาับบ่าอเธอ เธอร้อ้วยวามเ็บปวแล้วรีบปัมือผมออทันที
ผมึเสื้อลุมสีำอเธอออ เผยให้เห็นเสื้อัวในสีาวที่โไป้วยเลือ
“อาธีน่า!!!”
“ะ...ันไม่เป็นไรหรอน่า นายไปูอลิเียเถอะ” เธอพู พลา่อนสีหน้าแห่วามเ็บปวไว้ นี่เป็นสิ่ที่ผมไปเ้าใเธอเลย ทำไมเธอ้อทำัวเ้มแ็ลอเวลา้วยนะ
แ่เินมาไ้รึ่ทา เธอ็ทรุฮวบล ผมเ้าไปประอเธอเอาไว้ เธอหันมามอผมแล้วพูว่า”ันไม่เป็นไรหรอน่า”
ผมเริ่มเ็ับวามฟอร์มัอเธอ นี่ผมเป็นห่วเธอนะ แู่เหมือนเธอะไม่ยอมให้ผมเป็นห่ว
“นายไม่้อประอหรอ ันเินเอไ้น่า” เธอว่า
“ันไม่เื่อ เี๋ยวเธอล้มไปละยุ่แน่”
เธอ้อผมแล้วเบ้ปา
“ันถามริๆนะอาธีน่า ทำไมเธอถึ้อทำัวเ้มแ็ลอเวลา้วย”
เธอะัไปับำถามอผม แล้วเธอ็่อยๆอบออมาว่า”ันไม่อบให้ัวเออ่อนแอ ันไม่อบให้ใรมาปป้อ มันเสียศัิ์ศรี”
“ันว่าเธอลศัิ์ลมาหน่อย็ไ้นะ มันไม่ายหรอ นเราไม่มีวันเ้มแ็ไ้ลอเวลาหรอนะ มัน้อมี่วที่อ่อนแอันบ้า นั่นเป็นเพราะว่านเราน่ะมีิใไล่ะ”
ผม้อหน้าเธอนิ่ เธอ้อผมอบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น