คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
รุศรีอยุธยาอนปลายรัสมัยพระเอาทศรถเิเหุเมื่อเ้าฟ้าสุทัศน์รัทายาทไ้สิ้นพระนม์ลเนื่อาไ้เสวยยาพิษปลพระนม์พระอ์เอ้วยน้อยพระทัยในพระราบิาที่ำหนิพระอ์อย่ารุนแรภายหลัาที่พระอ์ลับมาาปราบบี่ปุ่นที่เพรบุรีเรื่อที่พระอ์เพ็ทูลล่าวร้ายอำมาย์ที่่วยเหลือบ้านเมือ้วยวามื่อสัย์สุริน้อโทษประหารีวิ้วยวามไม่พอพระทัยอำมาย์ผู้นั้น้วยเรื่อส่วนพระอ์ ่อมาเมื่อพระอ์ทราบว่าเรื่อที่เ้าฟ้าสุทัศน์ล่าวหานั้นเป็นวามเท็พระอ์ึทรริ้วมาทรบริภาษพระโอรส้วยถ้อยำรุนแรล่าวหาว่าเ้าฟ้าสุทัศน์วาแผนำัุนนาีๆเพื่อบั่นทอนราวศ์ให้อ่อนแอะไ้่อบไ้่ายทำให้เ้าฟ้าายสุทัศฯน้อยพระทัยื่มยาพิษทิว
เ้าฟ้าศรีเสาวภาย์พระอนุาึ้นรอราย์สมบัิทรพระนามว่าสมเ็พระสรรเพ์ที่ 4 แ่เนื่อาพระอ์เป็นษัริย์ที่อ่อนแอเสมือนหนึ่ไร้วามสามารถ้าราารเสนามหาอำมาย์ไม่ทรยำเรเิเหุโรสลัี่ปุ่นึุ่ามอยู่ามหัวเมือายทะเลไุ้ามหนัึ้นเมื่อเห็นว่าษัริย์อ์ใหม่ที่เพิ่ึ้นรอราย์อ่อนแอพวทหารอาสาี่ปุ่นึ่อาศัยอยู่ในรุศรีอยุธยาเหิมเริมถึับยำลัเ้ามาในพระราวัับพระเ้าศรีเสาวภาย์อทั์บนมิให้ไทยทำอันรายนี่ปุ่น
มื่นศรีเสาวลัษ์บุรเลี้ยอพระศรีสินโอรสอพระเอาทศรถที่เิาพระสนมึ่บวอยู่ที่วัระัไ้วาแผนนำำลัทหารเ้าับุมพระเ้าศรีเสาวภาย์สำเร็โทษเพราะเห็นว่าพระอ์เป็นษัริย์ที่อ่อนแอให้อยู่ในบรมเศวัร่อไป็รัแ่ะนำเภทภัยมาสู่ประเทศ หลัามื่นศรีเสาวลัษ์ระทำารสำเร็ึอันเิพระอินทราธิราหรือพระศรีสินึ่ผนวเป็นพระอยู่ที่วัประู่ทรธรรมนไ้สมศัิ์เป็นพิมลธรรมอนันปรีาึ้นรอราย์เมื่อปีาลุลศัรา ๙๔๖รับปีพุทธศัรา ๒๑๔๕
พระพิมลธรรมอนันปรีาไ้เส็ปราบาภิเษึ้นรอราสมบัิทรพระนามว่าสมเ็พระเ้าทรธรรมทรแ่ั้มื่นศรีเสาวลัษ์ึ้นเป็นพระมหาอุปราำรำแหน่อยู่ไ้เพียสามวัน็สิ้นีพ
สมเ็พระเ้าทรธรรมมีพระราโอรสที่ประสูิาพระมเหสีสามอ์ือพระเษาุมาร พระพันปีศรีศิลป์และพระอาทิยวศ์ ในสมัยพระเ้าทรธรรมพระราอาาเที่ไ้ยายออไปอย่าว้าวาั้แ่สมัยสมเ็พระนเรศวรเริ่มสั่นลอนเมื่อพม่าแผ่อำนาเ้ายึเมือะนาวศรีส่วน้านะวันออเมรเริ่มแ็เมือ
ะนั้นพระอ์ไลโอรสลับในสมเ็พระเอาทศรถที่ประสูิาพระนนีบุรอออาศรีธรรมมาธิราึ่เป็นโอรสลับอพระเอาทศรถึ่เิาพระนนีที่เป็นราษราวเาะบ้านเลนเนื่อาสมเ็พระเอาทศรถเส็ประพาสลำแม่น้ำเ้าพระยาเรือพระที่นั่ไ้มาล่มที่เาะบ้านเลนึเส็ึ้นพัและทรไ้สรีาวบ้านผู้หนึ่เป็นพระสนม่อมานานั้นั้รรภ์ึพระราทานนาสนมนั้นให้แ่ออาศรีธรรมาธิราพี่พระสนมึ่เป็นพระนนีในสมเ็พระเ้าทรธรรมเมื่อประสูิแล้วึเรียว่าพระอ์ไล เมื่ออายุไ้ ๑๓ ปีไ้รับารแ่ั้ให้เป็นหัวหน้ามหาเล็เนื่อาอ์ไลมีนิสัย่อน้าเเรมีนิสัยอบื่มสุรามีสมัรพรรพวที่เป็นลูน้อมามายไ้่อเรื่ออาละวาทในพระราวัหลายรั้เมื่อถูับัุ็ถูปล่อยออมาเพราะเ้าอาเป็นพระนนีอพระเ้าทรธรรมอย่วยเหลืออยู่ พออ์ไลอายุไ้ ๑๖ ปีไ้รับารแ่ั้เป็นมื่นศรีสรรัษ์ยัมีนิสัยอบื่มสุราเะะอาละวาเ้า่อวนพระยาแรนาวั
“เฮ้ย...หยุไม่้อทำพิธีอี่อไป.....ปีนี้ฝนฟ้า้อามฤูาลน้ำท่าอุมสมบูร์้นล้า้น้าว็อามีอยู่ะมาทำพิธีให้เสียเวล่ำเวลาทำไมวะ?”
ไม่ไ้อรับ....พระเ้าอยู่หัวโปรเล้าให้ทำพิธีเพื่อเอาฤษ์เพื่อให้อาาประาราษร์ไ้ทำมาหาินันอย่าปิสุ”
“อุวะ!”พูาไม่รู้เรื่อรึ?....ไอ้พระยาแรนา?....ยัั้นูะบั่นอมึให้าสอท่อนมึะไ้ไปทำพิธีในเมือนร!” พูบมื่นศรีสรรัษ์็ระาาบที่สะพายหลัออมาไล่ฟันพระยาแรนาน้อออวิ่หนีอย่าลุลนเ้าไปในวันพระสนมำนัลใหวีร้อุลมุนไปหมพอีพระอ์ทอพระศรีสินเินออาท้อพระโรมาเอพระยาแรนาที่วิ่หน้าั้เ้ามาในพระราวัสีหน้าีเผือ้วยวามใึรัสถามึ้น
“วิ่หนีอะไรมารึพระยาแรนา?”พระศรีสินรัสถาม พระยาแรนาทรุัวลราบพระศรีสินและพระอ์ทอแล้วราบทูล้วยปาอสั่น
“มื่นศรีสรรัษ์....เมาเหล้าถือาบออมาอาละวาไม่ให้้าพระพุทธเ้าทำพิธีแรนาแล้วัาบะฟัน้าพระพุทธเ้าพระเ้า้า”
“เอาละ...ท่านไม่้ออใ้าะเ้าเฝ้าพระเ้าอยู่หัวราบทูลให้พระอ์ทรทราบ
“พระพุทธเ้า้า” พระยาแรนายมือึ้นถวายบัมรู้สึโล่อเมื่อพระศรีสินและพระอ์ทอเอาเป้นธุระเินลับเ้าไปในพระำหนัเพื่อราบบัมทูลให้พระเ้าอยู่หัวทรทราบ
“เิอะไรึ้นรึ?...อ์ทอ...พระศรีสิน?” พ่อเ้าอยู่หัวพระเ้าทรธรรมรัสถามเมื่อเห็นพระเ้าน้อยาเธอทั้สอเ้าเฝ้า
“มื่นศรีสรรัษ์....เมาเอะอะอาละวาเ้าัวาพระยาแรนามิให้ทำพิธีแรนาวัพระเ้า้า”
“อุเหม่ๆ......มัน่าบัอานัไอ้มื่นผู้นี้...มันถือีว่ามีนอยุ้มะลาหัวมันึไม่สำนึริ่เรอาา”
“ทหาร!....ไปับมื่นศรีสรลัษ์เอามันไปัุมืให้เ็หลาบ!”
มื่นศรีสรรัษ์ถูับัุมือยู่ ๕เือนทำให้มื่นศรีสรลัษ์เ็บแ้นพระอ์ทอและพระศรีสินพระอนุาอสมเ็พระเ้าทรธรรมึ่เป็น้นเหุ อ์ไลึวาแผนิทำร้ายพระอ์ทอและพระศรีสินแ่วามแรู้ถึพระรรสมเ็พระเ้าทรธรรมึไ้ทรนำทหารเ้าับมื่นศรีสรรัษ์มาลโทษ้วยพระอ์เอทรสั่ให้ัุอยู่ ๓ ปีพอีเิศึเมร
มื่นศรีสรรัษ์ไ้โอาสึทูลอาสาออรบสามารถนำทัพเ้าีเมรไ้สำเร็เมื่อลับาราารสราม็ไ้รับพระราทานเลื่อนยศเป็นมื่นสรรเพ์ภัี ะที่อ์ไลรับราารยัประพฤิผิศีลธรรมเป็นพระู้ับพระายาและพระสนมอพระอนุาสมเ็พระเ้าทรธรรม เมื่อสมเ็พระเ้าทรธรรมทรทราบึริ้วมาึสั่ลโทษให้ประหารีวิแ่พระรามาราและออาศรีธรรมาธิราไ้่วยันทูลอ้อนวอนึทรลโทษเหลือำุลอีวิ มื่นสรรเพ์ภัีิุอยู่ ๓ ปีเิวามรู้สึสำนึนรู้รับผิอบั่วีไ้เปลี่ยนนิสัยานมุทะลุุัน้าวร้าวอบเมาสุราอาละวามารับราาร้วยวามวิริยะอุสาหะ นมีนนับถือมา ่อมาึเป็นที่โปรปรานอพระเ้าทรธรรมไ้รับพระราทานำแหน่เป็นออาศรีวรวศ์มีหน้าที่วบุมูแลราวั
อนปลายรัสมัยพระเ้าทรธรรมเมื่อพระเ้าทรธรรมประวรใล้ทิวพระเ้าทรธรรมไ้เรียออาศรีวรวศ์เ้าพบและสั่ฝาให้่วยูแลราสมบัิให้พระเษาพระโอรสอ์โึ่มีพระันษาเพีย ๑๔ พรรษาึ่ยัเยาว์่อเหุาร์นัออาศรีวรวศ์็รับำ
รั้นเมื่อสมเ็พระเษาธิราึ้นรอราย์ออาศรีวรวศ์ไ้รับเลื่อนำแหน่เป็นออาลาโหมในะที่ำรำแหน่ออาศรีวรวศ์พยายามรวบอำนามาไว้ในมืออออาให้มาที่สุ ารที่พระเ้าทรธรรมฝาราสมบัิไว้ในวามุ้มรออออาศรีวรวศ์ึ่มีเื้อสายพระเ้าอยู่หัวเอาทศรถที่เิาพระสนมนอเศวัรทำให้ระพือวามรู้สึให้ออาลาโหมใร่ไ้เป็นพระเ้าแผ่นิน
้วยบุลิที่ห้าวหาเ็าออาศรีวรวศ์ึเป็นที่เารพนับถืออบรรามุอำมาย์และาวบ้านทั่วไปมาว่าพระเ้าแผ่นินผู้ทรพระเยาว์หลัาที่ออาศรีวรวศ์ไ้เลื่อนบรราศัิ์เป็นเ้าพระยาลาโหมสุริยวศ์็เริ่มมีผู้นในสััึัหนาาประอบับอาสาสมัรี่ปุ่นึ่มียามาา นาามาสา ออาเสนาภิมุไ้เ้าสมัรเป็นพรรพวยิ่ทำให้บารมีอพระยาลาโหมยิ่เ่นัมายิ่ึ้นทำให้พระเ้าไยเษาธิราเริ่มหวาระแวพระยาลาโหมะ่อบยึบัลลั์
เหุเิเมื่อพระยาลาโหมสุริยวศ์ออไปปลศพมาราที่วัไยวันารามมีารัานให่้อ้าืนหลายวันทำใหุ้นนาให่น้อยำนวนมาิามพระยาลาโหมไป่วยานที่วัไยวันาราม เมื่อพระเ้าเษาธิราออท้อพระโรเพื่อว่าราารึมีุนนาเ้าเฝ้าไม่รบำแหน่ทำให้ษัริย์หนุ่มทรพิโรธ
“ไอ้พวุนนาให่น้อยที่ไปร่วมานศพอยู่ที่วัไยวันารามเป็นเวลาหลายวันเพื่อเอาใออาลาโหมไม่เห็นหัวเราผู้เป็นเ้าแผ่นินปล่อยไว้มัน็มิรู้ีั่วมันเห็นแ่ประโยน์ส่วนัวมาว่าประโยน์ส่วมรวม...มันไปสุมหัวันที่วัไยวันารามโยไม่เห็นแ่หน้าที่ราารที่ปิบัิ.....ระทำารละเลยหน้าที่โยโยไม่เรราอาาเห็นที้อลโทษมันให้หลาบำและอย่าให้ำเริในลาภยศ...หรือพวมันิสุมหัวัน่อบ” เ้าเษาธิรารัส้วยสุรเสียอันั้วยอารม์โรธเรี้ยวเินออาท้อพระโรพร้อมเรียอำมาย์ที่ใล้ิปรึษาหารือเป็นารลับ
“ออาลาโหมระทำารเหิมเริม.....ไม่เรใ้ามันำเริบเสิบสาน้วยถือว่าพระราบิาฝาราสมบัิไว้ับมันแล้วเหิมเริมิรวบอำนายึบัลลั์ไปา้าเพื่อเปลี่ยนแผ่นินใหม่...ท่านอำมาย์ทั้หลายเห็นว่าวรทำประารใ?”
“ะนี้มุมนรีที่ใล้ิับพระยาลาโหม็ไปอยู่ที่วัไยวันารามหม....เห็นะเป็นโอาสที่ะำัออาลาโหมิัไฟเสียแ่้นลมพระเ้า้า” มุมนรีผู้ใล้ิราบทูล
“ารนี้ให้้าหลวไปเิออาลาโหมมาพบในวัแล้วให้ทหารุ่อับพระยาลาโหมประหารเสียะไ้ไม่เป็นเสี้ยนหนาม่อไปในภาหน้าพระเ้า้า” อำมาย์ใล้ิราบทูลเมื่อพระเษาธิราและุนนาอำมาย์ที่ใล้ิลใึวาแผนให้้าหลวไปเิพระยาลาโหมที่วัไยวันารามโยไม่ไ้เอะใว่านอประูมีุนสรรเพรภัีแอบฟัแผนลับนรู้สิ้นแล้วรีบแอบหลบออมาาราานโยไม่มีใรเห็นมุ่หน้าไปยัวัไยวันารามเพื่อพบับออาลาโหม
“ท่านออา้าแอบฟัารปรึษาเป็นารลับอพระเษาับอำมาย์ที่ใล้ิเห็นทีภัยะมาถึัวแล้ว...ท่านรีบหาทาแ้ไเถอะมิะนั้นพวเรา็ไม่อาหนีพ้นอาาอพระเ้าอยู่หัวในรั้นี้” ุนสรรเพรภัีเล่าวามที่แอบไ้ยินมาาท้อพระโรให้ออาลาโหมฟั ออาลาโหมยืนนิ่อึ้สีหน้าเร่เรีย
“เรามาทแทนุมารา้วยวามัู้วยารัานปลศพบุพารี้วยหน้าที่อบุรที่้อทแทนบุุ.....พวท่านทั้หลายมาร่วมานบุ่วยเหลือานปลศพแม่้า็้วยใแห่น้ำมิรที่พึปิบัิ่อันลับมาถูพระเ้าแผ่นินโรธแ้นบริภาษในท้อพระโรท่ามลามุอำมาย์โยไม่ไว้หน้า.....้ารู้สึน้อยในั”
“ไม่ี่เพลา้าหลวพาราสาห์นมีใบบอมาเิท่านออาไปพบในพระราวัแล้ววาแผนให้ทหารุ่อเสมาับท่านประหารีวิ....ท่านออารีบัสินใระทำารเสียโยเร็วเถิเพื่อิวามเป็นผู้ไ้เปรียบ”
“เราทำราารมาโยสุริบันี้พระเ้าแผ่นินพาลเอาผิว่าเราิบ....ภัยมาถึัว็ำ้อเป็นบามรับสั่....”
หลัาที่ทราบเรื่อพระเษาธิราวาแผนำัออาลาโหมึวนุนสรรเพรภัีไปปรึษาับออาำแหึ่ออาศรีวรวศ์สาบานเป็นบุรบุธรรมับออาพระลัึ่พระยาทั้สอ็เห็น้วย ออาลาโหมปลใว่าเมื่อยึอำนาสำเร็แล้วะั้ออาำแหึ้นเป็นษัริย์โยออาศรีวรวศ์สาบานนเป็นบุรบุธรรม
เมื่อลใันพร้อมแล้วออาศรีวรวศ์ึนำำลัทหารเ้าล้อมวัพระเษาธิราๆเมื่อเห็นพระยาศรีวรวศ์นำทหารบุเ้ามาในเราาน็รู้ว่าวามแเห็นวนัวึสั่ให้หัวหน้าทหารล้อมวัปิประูแ่ถูพระยาศรีวรวศ์นำำลัทหารเ้าพัประูแล้วโหมำลัเ้า่อสู้ทหารล้อมวันทหารล้อมวั้อยอมำนนในที่สุพระเษาธิราหนีไป่อนัวในที่ลับในพระราาน
เมื่อระทำารสำเร็ออาำแหึึ้นนั่บัลลั์หยิบมุษัริย์ึ้นสวมทำเป็นพระเ้าแผ่นินารระทำอออาำแหสร้าวามไม่พอใให้แ่ออาลาโหมึล่าวว่า
“ารยึอำนารั้นี้มิใ่ทำเพื่อนแ่เพื่อาิ.....ะนั้นอให้ออาอย่าไ้ิเ่นนี้” ออาำแหเมื่อเห็นว่าออาศรีวรวศ์ั้านึมิล้าัืนยอมเื่อฟัแ่โยี ออาลาโหมึสั่ให้ทหาร้นหาสมเ็พระเษาธิราที่หลบ่อนัวอยู่ในเราานนพบและนำพระเาาธิราับพระรามาราอ์อัมฤทธิ์ไปประหารีวิที่วัพระเมรุโพระยา
หลัาประหารีวิพระเษาธิราแล้ว็อัเิพระอาทิย์สุรวศ์พระอนุาอพระเษาธิราึ้นเป็นพระเ้าแผ่นินทรพระนามว่าสมเ็พระสรรเพ์ที่ ๗ ้วยพระันษาเพีย ๑๐ พรรษาโยมีพระยาลาโหมทำหน้าที่เป็นผู้สำเร็ราารแผ่นินูแลและว่าราารบ้านเมือ ในะที่ำรำแหน่ออาลาโหมทำหน้าที่บริหารราารแผ่นินแทนยุวษัริย์สมุหลาโหม็วาแผนลอำนาุนนาเพื่อเสริมสร้าอำนาให้แ็แร่โยเพาะทหารอาสาี่ปุ่นึ่มีอำนาอยู่ในราสำนัโยแ่ั้ออาเสนาภิมุไปเป็นพระยานรศรีธรรมราและให้พาพรรพวประาทหารอาสาี่ปุ่นทั้หมไป่วยเหลือราารบ้านเมือร่วมับรรมารเมืออเมือนรศรีธรรมรา
หลัาำัออาเสนาภิมุออไปาราานไ้แล้วหนทาึ้นสู่อำนาอออาศรีวรวศ์็สะวไม่มีใรล้าัวาออาศรีวรวศ์ึยึอำนาายุวษัริย์พระอาทิยวศ์เมื่อเสนามหาอำมาย์ราบทูลร้อเรียนว่า”ษัริย์อ์ใหม่ทรเล่นอย่าทาระเอาราารอันใมิไ้อให้ถอออเสี่ยาานะษัริย์”หลัาถอพระอาทิย์สุรวศ์ออาษัริย์แล้วสมุหลาโหม็ยัุบเลี้ยเป็นอย่าีแล้วปราบาภิเษึ้นเป็นพระมหาษัริย์แผ่นินใหม่ทรพระนามว่าสมเ็พระรามาธิเบศวร์พระเ้าปราสาททอ....
ความคิดเห็น