คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บันทึกที่ 5 :: ล็อคเกอร์สื่อรัก? ::
มาอีกแล้วครับ ผมหวงจื่อเทา ผู้ชายมิติที่สี่ เอ๊ย สี่มิติ
ผู้ไม่เข้าใจว่า ทำไมพักนี้ผมถึงต้องมาเขียนบันทึกตัวเองบ่อยอะไรขนาดนี้ ความจริงแล้ว ผมคิดว่าผมคงต้องเขียนเดือนละครั้งหรือสองเดือนครั้ง ไม่ก็ครึ่งปีทีอะไรแบบนั้นนะ? แล้วมันเกิดวิกฤตการณ์อะไรขึ้นกับชีวิตของผมกัน ถึงต้องมาอดตาหลับขับตานอน แฉ เอ๊ย ไม่ใช่ๆ เขียนครับเขียน เขียนถึงใครบางคน หรือสองคน บ่อยซะขนาดนี้ มันเหนื่อยนะ!
บางที...ผมอาจต้องขอถอนคำพูดที่เคยกล่าวไว้ว่า พี่ชายสุดที่รักของผมทั้งสองคน หน้าฉากอย่างหลังฉากอีกอย่าง ทำตีมึนอึนๆ ใส่กัน ไม่พูดไม่จา แต่พออยู่หลังกล้องล่ะอิ๊อ๊างมุ้งมิ้งกันตลอดๆ เนี่ย! ประโยคนี้เลย ขอถอนเหอะ (จื่อเทาคำรามมม~~) ถอนตอนนี้ยังทันมั้ยครับอยากถอนมาก!
เพราะตั้งแต่โปรโมทเพลงบั้มแรกมายันบั้มรีแพคเกจก็ตาม พี่แกสองคนเปิดตัวกันแรว๊งมากกกก (ก ไก่หมดโลก) แรงไม่สนจฟ้าดินหรือบ้านเมืองเลยจริงๆ อะไรนะ เทาฮุนก็ไม่แพ้คริสลู่? จบไปครับ ผมไม่คุยเรื่องอื่น อย่ามาหยอดหลอกถามกันเสียให้ยาก ไม่หลงกลง่ายๆ หรอกนะจะบอกให้ เพราะหลังจากวันนั้นพอผมเล่าให้เซฮุนฟังไปว่าเจ้าตัวทำอะไรไว้ให้ชาวบ้านเขาแตกตื่นกัน มันก็หัวเราะขำพรืดไม่หยุด บอกแค่ว่าขอโทษๆ ต่อไปจะเล่นอย่างระมัดระวัง ดูหน้าก็รู้ว่าไม่ได้สำนักผิดอะไรเลย ขอไปทีมากๆ เออ...แล้วผมจะเล่าทำไม พวกคุณนั่นแหละมาหลอกให้พูดถึงทำไมเนี่ย!
กลับมาที่พวกพี่ชายสุดหล่อและแสนดีของผมซึ่งออกตัวแรงช่วงนี้กันดีกว่า เนี่ยเอาจริงๆ นะ ไม่อยากจะเม้าท์!!!! ล่าสุดเนี่ยออกนอกหน้ามากกกกกก (ขอแบ่ง ก.ไก่ จากข้างบนมาอีกที) ผมกับเปาจื่อผู้คอยลอบสังเกตการณ์ในทุกสถานการณ์ของมังกรกับกวางเนี่ย ถึงขั้นคุยกันเลยว่า ...พวกแกกลับไปเล่นที่บ้านกันดีกว่ามั้ย? วันนี้เขาให้มาเปิดร้านของที่ระลึกไม่ได้ให้มาจีบก๊านนนน ...อะไรเหรอ? โหยยยคุณครับอย่าตกข่าวเปิดหาคลิปกันรัวๆ เลยก็ได้ครับ ถึงไม่ชัด ถึงจะแค่แฉลบถ่ายผ่านไม่เจาะจงมากแต่มันใช่เลยเถอะ ไอ้หัวกวางดุ๊กดิ๊กๆ อยู่ตรงหน้าล็อคเกอร์ตุ้ยจางน่ะ!
วันนี้มีการเปิดร้านขายของที่ระลึกระทึก BWCW กันครับ โดยให้พวกเราไปทำลายล้างแบบก็อตซิลล่าถล่มเมือง ออกแนวอยากเขียนอะไรเขียน อยากทำอะไรทำ อยากมือบอนเท่าไรไม่ว่าเอาเลยตามสบาย เรียกว่าไม่ได้ไปเปิดร้านเขาหรอกนะ แต่ไปพังร้านเขาแต่วันแรกมากกว่า พังทุกชั้น ยับทุกแผนก เมามันกว่าที่เห็น เดินกันไปมีปากกาคนละด้ามก็บรรลัยได้ว่างั้นเถอะ อย่างพี่คยองซูยังดีศิลปะชั้นแนวหน้า เป็นหน้าเป็นตาให้กับวงเราด้วยการได้รับแจกปากกาหลายสีสักหน่อย และหลายแท่งไว้เผื่อหมึกหมดเพื่อให้ร้านไม่ดูเหมือนแก๊งวัยรุ่นมือบอนบุกให้มากนัก แต่ระดับปีกัสโซ่กลับชาติมาเกิดของพี่ชายสุดหล่อผมนั้นนนนนน....... บอกตรง...คุณต้องใช้หัวใจในการมอง (จื่อเทาขอคำรามอีกครั้ง)
ซึ่งไม่รู้ใครไปกระซิบทีมงานให้ส่งปากกาแท่งที่หมึกใกล้หมด กับแท่งที่เปิดฝาไม่ออกไปให้พี่เขา (ช่วยมากระซิบบอกผมที ผมจะเลี้ยงชานมไข่มุกหนึ่งแก้วเป็นการตอบแทน) เลยทำให้พี่แกเขียนน้อยหน่อย ...เหรอ?
พี่ผมอยู่แคนาดามานาน? ภาษาอังกฤษเป๊ะ? เป็นคนจีนแต๊ๆ? โหย อย่าใส่ใจเอาอะไรกับพี่แกมากเล้ย สงสัยในหัวตุ้ยจางจะมีหลายภาษาตีกันมากเกินไปจนประมวลผลไม่ทัน อะไรของเขาเขียนผิดมันทั้งสองภาษาเลย อันนึงผิด อันนึงจำไม่ได้ ถามว่าน้องอายมั้ยที่เอาพี่ชายเป็นไอดอลตัวอย่างเทิดทูนขนาดนี้? ไม่อ๊าย ไม่อายเล้ยยย จริงจริ๊ง ก็แค่จะจำไว้ว่าบางครั้งเราก็ไม่ควรเลียนแบบตัวอย่างที่ไม่ดี หรือทำตามไอดอลของตัวเองทุกอย่างเสมอไป ไอ้ที่ทุเรศทุรังก็คิดซะว่ามองไม่เห็น ก็แค่น้าน และความจริงคือพี่ชายสุดหล่อน่ะ มัวแต่ไปมุ่งมั่นจดจ่อกับคำพูดหน้าตู้ล็อคเกอร์ของตัวเองตั้งหาก ถึงได้พาลพลาดไปเสียหมดทุกสิ่ง!
สต๊าฟเขาอนุญาตให้เราเขียนกันได้ตั้งแต่ผนังห้องแต่ละห้อง ของในร้าน เพื่อเก็บไว้โชว์ เสื้อผ้า หุ่นโชว์ ขั้นบันได พื้น หรือแม้กระทั่งเพดาน ขื่อคานทั้งหลายก็ไม่มีเว้น ทีนี้จุดที่น่าสนใจจนแพนด้าอย่างเทาเทาและเปาจื่อต้องสะกิดแขน พยับเพยิบพากันดูน่ะ มันอยู่ตรงตู้ล็อคเกอร์ครับ เป็นตู้ล็อคเกอร์ที่ทางร้านเขาจัดไว้ให้พวกเราเรื้อนเกรียนได้เต็มที่ แบบของใครของมันไปเลย เหมือนนักเรียนที่มีตู้เก็บของเป็นของประจำตัวเองคนละตู้นั่นล่ะ ละเลงเละได้ตามใจชอบแต่ละคนเลยศิลปะจัดเต็ม
จ้าวมังกรก็เขียนของเขาไปตามประสาลีดเดอร์ของเขาล่ะ แต่ไอ้ที่ไปออกตัวแรงอยู่ตู้เขา ไม่เก็บไว้เล่นที่บ้านเนี่ยดั๊นเป็นเจ้ากวางบ้าซะงั้น เมื่อคืนกินยาลืมเขย่าขวดมาอีกหรือไงถึงได้คึกขนาดนี้ ตู้ตัวเองไม่เขียนก่อนด้วยนะ เดินดิ่งมาเจอตู้พี่ชายผม ก็เปิดปลอกปากกาลงอักขระลายลักอักษรแสดงตัวไปทันที นี่ถ้าเขาอนุญาตให้หย่อนจดหมายลงไปด้วย พ่อคงหย่อนลงไปเป็นฉบับแรกแล้วเอาเหล็กมาอ๊อกปิดช่องรูรับจดหมายของล็อคเกอร์ตุ้ยจางไปแล้วแน่นอน
เขียนไปหัวเราะไปมีความสุข จนตุ้ยจางมาเจอก็มีเหลือบมองนิดๆ แล้วเขียนโต้ตอบ จนสุดท้ายเสี่ยวลู่ก็ลงชื่อกำกับปิดตายแบบไม่ต้องให้ใครสืบอีก คนอื่นๆ ที่นั่งเขียนกันตู้ข้างๆ เลยได้แต่ทำเป็นเขียนของตัวเองไม่พยายามสนใจออร่าสีชมพูที่มันเปล่งประกายเจิดจ้าอยู่ที่ตู้ล็อคเกอร์ No.1 leader(M) อีกต่อไป ช่วงถ่ายโพลารอยด์ผมล่ะกลัวใจสองคนเลยต้องไปคว้าพี่ชายมายืนด้วยกันสองพี่น้องแยก มังกรกับกวางออกจากกัน ไม่งั้นเดี๋ยวจะสร้างโลกส่วนตัวกันเกินไปจนชาวบ้านเอาไปเม้าท์ได้ว่า ผู้เฒ่าจีบกันไม่อายเด็ก
อนึ่ง ทั้งหมดนี้ผมเพียงแค่เขียนบันทึกไว้อ่านเองเท่านั้นเพราะเรื่องในวงก็เป็นเรื่องของผมเช่นกัน เวลาว่างผมจะได้คุ้ยเอากลับมาอ่านใหม่อีกครั้ง ผมไม่ได้เขียนให้ใครอ่านหรือตั้งใจให้ใครฟิน แต่ถ้าจะแอบฟินก็ไม่ว่าอะไร แต่ๆๆ ห้ามแคปไปฟ้องแล้วแทคกันในเหวยโบ๋ให้พี่ผมเห็นนะ เดี๋ยวจะมานึกคึกกดไลค์ เมนชั่นหากันจนวุ่นไปทั้งโลกเป็นมหกรรมความฟินแห่งชาติไปอีก เอ๊ะ! นี่ผมเปล่าชี้โพรงให้กระรอกนะ ผมแค่บันทึกเตือนตัวเองเฉยๆ ไม่ได้ชี้ทางสว่างให้ วัวกวาง อะไรเล้ยจริงๆ เชื่อผมสิ!!
จื่อเทา
(ผู้ต้องอดทนดูผู้เฒ่าแอบจีบกันต่อไป)
=============
Talk with me
สวัสดีจ้าทุกท่าน ไปๆ มาๆ บันทึกอาจื่อเทาปาเข้าไป 5 บันทึกแล้วอ่ะ อย่างไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้ ตอนแรกที่เขียนเปิดไว้ เราก็นึกว่าเหย มันคงไม่มีอะไรมาให้ฟินบ่อยๆ หรอกเรื่องนี้กว่าจะเขียนได้แต่ละตอนคงนาน ดีไม่ดี ครึ่งปีได้เขียนที ไปๆ มาๆ อ่าวตายๆ นี่ฉันอยู่ในยุคทองคริสลู่ซะแล้ว พวกแกจะฟินกันทุกวันอะไรกันขนาดนี้ ซวยแพนด้าต้องมานั่งเขียนเก็บความฟินไม่หวาดไม่ไหวกันเลยทีเดียว
แล้วบันทึกนี่ค่อนข้างเกรียนบ้าบอไม่ค่อยมีอะไรด้วย คือออกแนวไม่เป็นเรื่องเป็นราว อาศัยเก็บโมเม้นท์มาเกรียนอย่างเดียว แต่ก็ยังมีคนตามมาอ่านกันอ่ะ ขอบคุณมากนะคะ แหะๆ (จื่อเทาโค้งงงงงง)
เจอกันตอนหน้าค่า
With love
Viruskei (เมย์)
ความคิดเห็น