คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บันทึกที่ 4 :: ฟิคเทาฮุนอะไร? ไม่รู้เรื่อง! ::
หายไปนานคิดถึงผมกันบ้างหรือเปล่า? ตอนนี้โปรโมทเพลงใหม่ของพวกเรากันแล้ว พวกเราเท่มากเลยใช่มั้ยล่ะ? ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทุกคนต้องตอบว่า “จื่อเทา นายเท่มาก!” แน่นอนอยู่แล้ว แม้ออกจะแปลกตากับสีผมใหม่ของผมก็ตามเถอะ หลายคนก็บอกเหมือนกันนะว่าไม่คุ้นหน้า ตอนที่ผมทำสีนี้ใหม่ๆ แต่หลายคนก็บอกว่าพอผมทำผมสีนี้แล้วไปเดินกับพี่ชายสุดหล่อแล้ว มันเหมือนกับว่าผมกับพี่เขาหลุดออกมาจากการ์ตูนเลยแหละ นี่ถือเป็นคำชมที่ผมปลื้มมากๆ เลยนะ เพราะหมายความว่าผมไล่บี้ไอดอลของผมอย่างพี่เขามาได้อีกขั้นนึงแล้ว เนี่ยผมสีนี้ของผมมีแฟนๆ บอกว่ามันเหมือนกับพระเอกการ์ตูนเรื่องปริ้นท์ออฟเทนนิสเลย แน่นอนว่าหล่อและเท่มากนั่นเอง
อืม...วันนี้ที่ออกมาลงบันทึกเนี่ย บอกก่อนนะว่าบันทึกนี้ผมถือว่าเป็นบันทึกคั่นความหน่ายใจกับพฤติกรรมของพี่ๆ ทั้งสองของผม คือ....มันเป็นบันทึกส่วนตัวของผมน่ะ เรื่องของผมไม่เกี่ยวกับใคร ของผมคนเดียวเลยล้วนๆ ย้ำนะว่าผมคนเดียว!
ความจริงผมก็ไม่เห็นจะต้องบอกใครเลยนะว่ามันเป็นเรื่องของผมเพราะนี่มันก็บันทึกของผม แล้วใครมันจะมานั่งอ่านจริงมั้ย? ผมก็แค่เขียนของผมไว้เรื่อยๆ แค่นั้นเอง เปล่าๆ นี่ไม่ได้มาเขียนออกตัวแก้ข่าวหวังให้ใครเข้าใจ ไม่เลย นี่พูดจริงทำจริง ผมเขียนของผมเฉยๆ ....ฟู่..........เรื่องของผมวันนี้มันมีอยู่ว่า……
หลังจากที่เรากลับจากการไปแสดงโชว์ พวกผมก็ต่างเหนื่อยอ่อนนอนแผ่สองสลึงกันห้องตัวเองบ้าง ห้องนั่งเล่นบ้าง แล้วแต่ศรัทธา เรียกว่าเกลื่อนกลาดนั่นล่ะ ผมเนี่ยเลือกนอนที่ห้องตัวเอง แต่ก็ไม่วายมีเจ้าเซฮุนมันเข้ามาในห้องและนอนบนเตียงเท้าก่ายมาอย่างไม่รู้จักมรยาท! แต่ไม่ได้ว่าอะไรหรอก อยากก่ายก็ก่ายไป มันรู้สึกดีที่มีใครมาอยู่ด้วยกันข้างๆ ...เหย เดี๋ยวๆๆ อย่าคิดลึกได้มั้ยล่ะ ผมบอกแล้วไงว่านี่เรื่องเล่าของผมคนเดียว ไอ้หมอนั่นน่ะมันแค่ส่วนประกอบ เป็นตัวดำเนินเรื่องที่ทำให้เรื่องของผมสมบูรณ์เฉยๆ ผมเลยต้องเอ่ยชื่อมัน... เอ๊ะ! อย่ามานั่งยิ้ม นี่ผมกำลังรมณ์ขึ้นอยู่นะ ช่วยอ่านแล้วมีอารมณ์ร่วมไปกับผมด้วยจะดีมาก!!
คือเป็นปกติที่ผมกลับมาจะต้องวิ่งเข้าไปเช็คเรทติ้งในเหวยโบ๋ แต่วันนี้เข้าไปได้ไม่ทันไรก็ออกมาแล้วเพราะอยากหลับสักแป๊บ รอพวกพี่เขาอาบน้ำอยู่ กะว่าอีกเดี๋ยวจะใช้สกิลมักเน่ผู้ยิ่งใหญ่กับเซฮุนเดินไปผลักประตูให้พี่ๆ ตกใจเล่นกัน และอาบน้ำกับพวกเขา.... อืมมม เอาตอนถึงคิวมังกรกับกวางดีแมะ? ผมว่าน่าจะเด็ดสุด ...เออนั่นน่ะ ได้แค่คิดและทดไว้ในใจก่อนแค่นั้น เพราะตามันปิดปรือลงมาแล้ว แต่ก่อนที่มโนสำนึกจะขาดหายไป มือถือบนอกก็โดนใครอีกคนหยิบไปปลดล็อคเล่นหน้าตาเฉยแล้ว อย่าถามได้แมะ ว่าหมอนี่มันรู้รหัสเปิดเครื่องได้ไง ถามมาก สงสัยมากนี่ไม่เล่าต่อนะ ต่อให้บริจาคเงินมายังไงก็จะอิ๊บเงินเงียบหายปิดล็อคบันทึกเลยจริงๆ ด้วยเอ้า บอกว่าให้สนใจแค่ผม อย่าสนใจไอ้หน้าตาน่ารัก(?)ข้างๆ นี่
“เหวยวันนี้มีอะไรมั่งเหรอ?” เซฮุนถามพลางกดเข้าเหวยโบ๋ผมอย่างกับเป็นของมัน
“ยังไม่รู้เหมือนกัน ... อย่าไปกดอะไรสุ่มสี่สุ่มซั๊วะนะ เดี๋ยวไปลบอะไรเข้ายุ่งตายชัก” ใช่ครับหมอนี่ดูจะให้ความสนใจกับโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คชนิดนี้เป็นพิเศษมาก แม้ว่าจะอ่านอะไรไม่ออกก็ตาม ผมเคยสอนเขาไปพอเป็นพิธีว่าจะเสิร์ชยังไง จะเข้าไปดูของใครตรงไหน แค่นั้น เพราะถ้าขืนสอนมากไปกว่านี้กลัวจะเอายูสผมไปทำอะไรบันเทิงเริงใจสนามกรุงเข้าให้ แล้วไอ้ความน่ารักก็จะกลายเป็นเรื่องปวดหัวให้ผมทันที ห้ะ? อ๋อเปล่านี่ ผมไม่ได้ชมมันสักหน่อยว่ามันน่ารักดี แค่บอกถึงนิสัยหรือเหตุการณ์แบบ... แบบ.. เล่าไปตามน้ำอะไรงี้ ไม่มี๊ บอกว่าอย่ามาจับผิด แค่อ่านก็พอเข้าใจแมะ!
เออเอ้า วันนี้จะเล่าจบเรื่องมั้ย มาขัดใจผมกันอยู่ได้เนี่ย ต่อนะ
คือมันนั่งเล่นหัวเราะคิกคักๆ ของมันอยู่คนเดียวเป็นนานสองนาน เจอรูปอะไรน่าสนใจก็นั่งบรรยายความตามที่ตัวเองเห็นให้ผมฟังเป็นต่อยหอย เล่าไม่เล่าเปล่า ยังตีแขนสะกิดให้ดูตามอีก ผมที่อยากจะขอพักงีบแป๊บเลยเริ่มหงุดหงิด ส่งสายตาอันแหลมคมเฉียบขาดนี้ไปให้อย่างปรามๆ กัน
เซฮุนหยุดสำนึกได้?
............ที่ไหนกันล่ะ แม่งยิ่งเอามือฟาดผั่วะๆ ผมรัวไม่ยั้งเหมือนกับว่า มาดุเขาทำไมเขาไม่ผิดอะไร ทำนองนั้น ผมเลยต้องยอมแพ้และลุกขึ้นนั่งขยี้หัวตัวเองพลางหาวหวอดและหยิบมือถือมาจากเซฮุน
“เลิกเล่นแล้วไปอาบน้ำกันได้แล้วมัง....”
“พวกพี่เขาจะออกกันมาหรือยังก็ไม่รู้”
“ก็บุกเข้าไปเลยไง พวกพี่น่ะทำอะไรพวกเราไม่ได้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง” ผมหัวเราะลงคอเอิ๊กอ๊ากทำให้เซฮุนพลอยหัวเราะไปด้วย แต่พอพวกเราคว้าผ้าเช็ดตัวและเดินไปยังห้องน้ำ..... แม่งล็อค!
“เปาจื่อ... ใครอยู่ห้องน้ำนี้น่ะ”
“...ยังต้องถามเหรอ.... ตุ้ยจางกับกวางน้อยลู่หานน่ะสิ เพิ่งเข้าไปเมื่อกี้”
“สอง?”
“อือ.. คนอื่นอาบหมดแล้ว ส่วนห้องโน้นก็อัดกันเข้าไป ห้าคนได้มั้ง ตุ้ยจางบอกว่านายไม่มาสักทีเลยไปอาบก่อน”
“พังเลยมั้ย?” เซฮุนหัวเราะรื่นเริง เลียริมฝีปากอย่างอยากลองของ และเตรียมคว้าประตูห้องน้ำกระชากออกเนื่องจากตัวล็อคมันไม่ได้แน่นหนาอะไรอยู่แล้ว อยากจะเข้าไปเมื่อไรก็ทำได้ตลอด แต่ผมก็ดึงแขนมันไว้และตีลงไปเบาๆ มันก็หันมาค้อนขวับแล้วกระหน่ำรัวตีแขนผมอย่างไม่พอใจ เดินหงุดหงิดอย่างเด็กถูกขัดใจหนีเข้าห้องตัวเองไป เอ๊า! ผิดอีก ไรเนี่ย .... ขืนเข้าไปล่ะก็ ความปลอดภัยคงเป็นศูนย์แล้วก็คงตกอยู่ในอันตรายได้ทุกวินาทีต่อจากนั้นแน่นอน นี่อุตส่าห์ช่วยชีวิตกันไว้ยังจะมางอนกันอีก หนีเข้าห้องนอนงิ เด่อ! อาบน้ำเสร็จเดี๋ยวจะลากคอกลับมานอนที่ห้องผมเอง เฮ้นี่! ก็บอกว่าไม่ใช่อย่างที่คิด แค่รู้สึกอยากเอาชนะไอ้คนเอาแต่ใจนั่นก็แค่นั้นเอง เช้ออออออออออ
ผมกลับห้องตัวเองและกดเข้าเหวยโบ๋ฆ่าเวลา ฉับพลัน.....เหงื่อเม็ดโป้งก็ผุดพรายขึ้นมาตรงขมับ คิ้วของผมแทบจะชิดติดกัน หน้าจอมือถือคล้ายเป็นเครื่องประหารตัดคอขาดที่น่าสะพรึงอะไรสักอย่างในเวลานี้ไปแล้ว ผมเปิดเข้าไปส่องเหวยแฟนคลับ ต่างออกมากรีดร้องลั่นทุ่งโหยหวนกันยิ่งกว่าตัวถูกล็อคเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง หรือสอบชิงทุนผ่าน! ใจความที่อ่านเจอคือ
“เทากดไลค์แฟนฟิคชั่น เทาฮุน”
“เรื่องนี้มันมีอยู่ว่านะ.....เทากับเซฮุนเขา...” แล้วก็เป็นรูปแคปชั่นหน้าจอมือถือ ที่ผมกดไลค์กับฟิค ขีดเส้นได้ว่า “ที่บอกว่าเป็นผมกดไลค์”
บอกผมทีว่าผมควรต้องเอาหน้าไปไว้ที่ไหน! หลังจากอ่านเรื่องที่ “เขาบอกว่า” ผมกดไลค์จนจบแล้ว ผมถึงกับตัวสั่นหน้าชา หูเหอแดงไปหมด กดอัลไลค์ไปในทันทีเท่าที่ความสามารถของผมจะมีในการเล่นเหวย! ความคิดเดียวและชื่อเพียงชื่อเดียวที่ผมนึกได้ในตอนนี้คือ
โอเซฮุน!!!! ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย!
ผมแทบอยากจะวิ่งออกจากห้องแล้วโดดขึ้นคร่อมเขย่าคอเซฮุนแรงๆ ไปมาถามมันว่า แม่งอ่านจีนไม่ออกแล้วไปกดไลค์เชี่ยอะไรรรรรรรรร แล้วฟัดแม่งสักที? ให้สาสม????
ผมรีบเปลี่ยนไบโอตัวเองใหม่อย่างแทบจะเรียงเรียงคำพูดตัวเองไม่ได้ คือมันไม่ใช่อ่ะ! ผมไม่ได้ทำ เรื่องพวกนี้น่ะ ผมอ่านของผมคนเดียวผมไม่บ้าจี้ไปกดไลค์หรอก จะกดไลค์ให้แตกตื่น รู้ตัวกันไปทำแป๊ะอะไรเล่า! นี่เปล่าโมโหนะ ไม่ได้โมโหจริงๆ ผมกับเซฮุน เรายังไม่เคยแบบนั้นกันสักหน่อย เราแค่ลองคบกันดูเฉยๆ เอ๊ย ผิด ไม่ใช่ๆ คือ... ผมหมายถึงว่า ผมกับเซฮุนเราแค่สนิทกันเฉยๆ น่ะ ไม่ได้มีอะไรเทือกนั้น ผมแค่ชอบไปกินชานมด้วย ชอบกอดหมอนั่น ชอบให้หมอนั่นมาอ้อน ชอบเห็นมันงอนแล้วตีๆ ผม ก็.... ก็แค่นั้น....ฮึ่ย! บ้าจริง! ผิดๆ ไม่ใช่ เอาใหม่ๆ ข้างบนนั่นอย่าไปสนใจผมแค่พิมพ์ไปด้วยความโกรธน่ะ สรุปว่า นี่บันทึกของผมนะ ไม่ใช่ เรื่องของผมกับเซฮุน เอ๊ะ เรื่องของหวงจื่อเทาครับ จื่อเทาที่ชอบเขียนถึงพี่ชายทั้งสอง กวางกับมังกร คู่วัวกวางน่ะ นี่มันไม่เกี่ยวอะไรกับเซฮุนสักนิด ผมแค่เอ่ยถึงเขาให้มาประกอบเรื่องที่ผมโมโห ทำให้แฟนคลับเข้าใจผิดกันตอนนี้ต่างหาก
ก๊อกๆๆ
“อะไร!!!!” เสียงเคาะประตูสองสามครั้ง ในขณะที่ผมกำลังอยู่ในความหงุดหงิดนี้ทำให้กระชากเสียงถามออกไปลั่น แต่คนที่แง้มเปิดประตูและโผล่หน้าเจื่อนๆ เข้ามากลับเป็นเซฮุน เจ้าตัวก่อการร้ายในเหวยโบ๋โดยที่ไม่รู้ตัวมาก่อนนั่นเอง
“..........ห้องน้ำว่างแล้ว”
“ก็ไปอาบสิ!” ผมพูดไม่ได้มองหน้าเขาอีก ก้มลงพิมพ์ๆ ไบโอใหม่ของตัวเองแก้ตัวไปตามที่เห็นสมควร แต่ผมไม่ใช้เรื่องมือใหญ่มาอ้างเหมือนพี่ชายผมหรอกนะ นั่นน่ะแถกสีข้างพังมาก มันต้องใส่ไปทำนองที่อ่านแล้วทำให้รู้สึกสองแง่สองง่ามว่าผมซีเรียสมากกับความผิดพลาดที่เกิด พวกแฟนคลับจะได้ไม่รื้อฟื้นขุดคุ้ยมันขึ้นมาอีก
“........อาบด้วยกันนะ....” เสียงแผ่วเบาที่เอ่ยปากชวนออกมานั้นทำให้ผมที่กดแก้ไขไปโอในเหวยเสร็จแล้วเงยหน้าขึ้นมองดูเซฮุนทันที หมอนั่นยังโผล่พ้นประตูมาแค่ครึ่งหน้า เหมือนเด็กที่อยากจะขอโทษอยากง้อแต่ก็ไม่กล้า หรือเขินกระดากอาย พอผมเงียบไม่ตอบเขาก็เหลือบมองจ้องมา ปะทะสายกับผม และหลบตาอีกครั้ง ....แล้วจะโกรธได้ไง เอาจริงๆ มันก็อายุน้อยกว่าผมนะ ถึงจะมักเน่เหมือนกันก็เถอะ แต่ผมก็รู้สึกว่า ผมต้องดูแลเขาอยู่ดี
ผมลุกเดินจากเตียงด้วยรอยยิ้มและตรงเข้าโอบเอวเจ้าคนชอบสร้างเรื่องบรรลัยคนนี้อย่างเบาแรง
“นายต้องถูหลังให้ฉันนะ” ผมยิ้มให้
“......ก็ได้”
เขาที่เมื่อครู่ดูจะหงอยๆ ลงไปนิดนึง.... ย้ำว่านิดจริงๆ เพราะพอผมบอกคล้ายไม่ได้ติดใจเรื่องที่มันเดินหนีเข้าห้องไป ผมก็ได้รับรอยยิ้มจากเซฮุนอีกครั้ง
ที่เหลือไม่เล่าแล้ว เอาเป็นว่า เหวยน่ะ มันมีหลุมพรางเยอะนะ! เพียงแต่คนที่ตกหลุมลงไปมันเปล่าใช่ผมสักหน่อย เพราะหลุมที่ผมมักตกลงไปเสมอน่ะคือ..จากไอ้ข้างๆ นี่มากกว่า แค่นี้นะ! ราตรีสวัสดิ์!!!
หวงจื่อเทา
(เจ้าพ่อเหวยโบ๋ผู้ไม่เคยตกหลุมพรางใดๆ ในแอพพลิเคชั่นนี้)
ปล. ผมยังไม่ได้บอกเซฮุนเลย ไว้เดี๋ยวบอกมันตอนก่อนนอนแล้วกัน ที่ห้องผม มันคงอารมณ์ดีแล้วหัวเราะท้องแข็งตายแน่นอน ไม่สำนึกหรอกเชื่อสิ! และมันก็จะเป็นข้ออ้างให้ผมได้ลงโทษไอ้คนไม่รู้จักเล่นนี่ด้วยเหมือนกัน
ความคิดเห็น