คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บันทึกที่ 13 :: หมั่นตับนะ Tiamo ::
2014.04.05-07 เกาหลี ปักกิ่ง เกาหลี
เอ่อ...พอดีเพิ่งกลับมาจากไปทานข้าวนอกสถานที่และเดินเล่นกินกาแฟกันนิโหน่ยกะเซฮุนมาอ่ะ นี่ก็ว่าจะนอนแล้วนะครับ เพราะเอาตัวแสบไปส่งแล้ว อะระๆ ใครเลียนแบบพ่อมแม่ใคร ผมไปของผมปกติอยู่แล้วเว้ย แล้วนี่เตรียมบ่นอะไรผมกันอีก นี่เห็นว่าติดตามติ่งกันมาตลอดหรอกนะถึงได้บอกให้ฟังน่ะ คือคิดอะไรกันเยอะเนี่ย มันเบื่อกินข้าวบอสัด ข้าวหอ ไอ้เจ้านั่นมันก็เล้าหรือจะกินข้างนอกยิกๆ ผมป็นพี่ผมก็ต้องตามใจน้องไม่ถูกหรือไง ต้าเก่อสอนอยู่เสมอว่ารับความใจดีจากพี่ๆ มาแล้วก็ต้องดูไว้เป็นตัวอย่าง เวลาอยู่กับเซฮุนผมเป็นพี่ผมก็ต้องดูแล แปลกตรงไหน? ก็เอ็นดูอ่ะ! อย่ามาคิดลึกเสะ! กิ่งไผ่ของผม ผมกินของผมคนเดียวผมก็ต้องรดน้ำพรวดดินให้อาหารให้มันหวานน่ากินไม่บาดลิ้นตัวเองผมผิดตรงหนายยย ห้ะ! แล้วทำไมผมต้องมาคอยแก้ต่างแก้ตัวให้พวกคุณฟังตลอดวะเนี่ยไม่เข้าใจเล้ยย
เออเนี่ย หลังไปส่งเจ้าลูกเจี๊ยบของผมเสร็จแล้วใช่ป่ะ กลับห้องมาเจอบันทึกวางอยู่ข้างหัวนอน ใจงิแทบตกลงไปที่ตาตุ่ม ขนหัวลุกวาบๆ กลัวตุ้ยจ่างหรือเสี่ยวลู่จะโผล่มาเจอแล้วจะซวยถูกตัดมือตัดขาฆ่าหมกหอไปเสียก่อน เลยนึกขึ้นได้ว่าเนี่ยวันนี้ยังไม่ได้แฉ เอ๊ย! ยังไม่ได้เขียนบันทึกหนังวัวกวาง คือ....ถ้าพี่สองคนมาเจอนะ มีหวังมันคงได้เปลี่ยนเป็นบันทึกหนังแพนด้าแน่ วันใดที่ผมหายไปแบบไร้ร่องรอย ฝากทุกคนแจ้งความด้วยนะ ว่าฆาตรกรอยู่ในกลุ่มพวกเรานี่เอง ส่วนกิ่งไผ่ของผม ขอให้เผารวมไปกะผมห้ามเอาไปให้ใครเด็ดขาด ฉันก็รักของฉันเข้าใจบ้างม้ายยย~~~~ มันอินๆ
คือเมื่อสองสามวันที่ผ่านมานี้พวกเราหมดทั้งสิบสองคนได้มีโอกาสไปร่วมงานใหญ่ที่ปักกิ่งนะครับ โอยยยไม่มีใครดี๊ด๊าดีใจลั้ลลาอารมณ์ดีเท่ากับเสี่ยวลู่อีกแล้วล่ะ บ้านพี่เขานี่นา ถึงไม่ได้กลับไปหาที่บ้านแต่แค่มาแสดงในปักกิ่งก็ถือว่าดีแสนดีแล้ว แต่ที่เหนือไปกว่านั้น เห็นจะเป็นจ้าวมังกรพี่ชายสุดหล่อแฟชั่นคิงของผมนั่นล่ะ อะไร? ไม่รู้กันหรือไงครับ ออกนอกประเทศคือสวรรค์ของพี่ผมเลยเหอะ ก็ในเมื่ออยู่หอต้องเก๊กท่านั้นท่านี้ ตีมึน อึนๆ เดินเอ๋อ ๆ สวนกันไปมา ไม่ก็ทำเป็นไปช็อปปิ้งด้วยกัน ไปหาอะไรกินกันตอนดึกๆ สองคนกับกวางบ้างิ พอกลับมาหอ เรารึอุตส่าห์เอาลูกเจี๊ยบมาจัดฉากแย่งที่นอนแล้วยุให้ไปนอนกะเสี่ยวลู่ ก็วางท่าไม่ไป หนีไปอยู่กะพี่จงแดแทนซะอย่างนั้น ฝ่ายกวางบ้าก็งั้นแหละ ลั้ลลาไม่รู้ไม่ชี้กลบเกลื่อนทั้งที่ตัวเองก็อยากอยู่กับเขาเหอะ! ทำไมจะไม่รู้ ผมกับต้าเก่อน่ะรู้ทันทั้งสองคนนั่นแหละ ฮะๆ
ที่นี้พอออกนอกประเทศมันก็ต้องพักโรงแรมถูกป่ะ? แล้วได้คนละห้องใช่ป่ะ? แล้วใครจะทิ้งห้องตัวเองแล้วไปเคาะประตูนอนห้องคนอื่นมันก็ทำได้ไม่ยากใช่ป่ะ? โหยเห็นแมะ จะไม่บอกว่าสวรรค์ก็ผิดเถอะ หมันไส้เล็กๆ เหมือนกันนะเนี่ย เฮอะ~!
วันเดินทางก็เริ่มเลย ตั้งแต่สนามบินเดินกันไปคู่กันไป มีเป็นพักๆ ที่แม่กวางทำมาคุยกับต้าเก่อมั่ง เซฮุนบ้าง เล่นมือถือ หาที่นั่งห่างจากพ่อมังกรไปนั่งข้างจงอินที่จะหลับไม่หลับแหล่ คืออะไรของเขาไม่รู้ ผมล่ะไม่เข้าใจ กลบเกลื่อนทำเป็นทั่วถึงแล้วสุดท้ายมาตายรังที่ร้านกาแฟ เออวุ้ย! มันตลกอ่ะ ตัวเองทำเป็นนิ่ง ทำเหมือนไม่มีอะไรกัน แต่พอเข้าร้านกาแฟปุ๊บจบเลย ครับ จบ ความเคยชินบังเกิดทันตาเห็นเอาใบบัวปิดยังไม่มิดเลย คือปล่อยเลยครับ อยากทำอะไรทำครับพี่ เอาตามสัญชาติญาณกันไปเลยครับหรือจะเรียกให้ฮาร์ดคอร์อีกนิดก็ ตามสันดานเลยจ้า~~~ เป็นปกติอัตโนมัติกันมากก
แวะร้านกาแฟได้ สองคนเขาก็จับจองโต๊ะข้างกระจกใสของร้านปั๊บ! คือเวลาไปกันสองคนก็แบบนี้เถอะ ชอบไปนั่งจิบกาแฟ จิบชา กินข้าวกันเงียบๆ สองคน คุยกันผ่านทางผิวหนัง ปล่อยออร่าที่....ทำให้ทุกคนสั่งของๆ ตัวเองจบจากแคชเชียร์หวังจะเดินมาสมทบที่โต๊ะเป็นอันต้องล่าถอย ถอยฉากออกไปโดยไม่ทราบสาเหตุของตัวเองว่าทำไมถึงทำแบบนี้ มันรู้แค่ว่าเพียงแค่หันมาเจอสองคนนั้นเค้านั่งกันอยู่คนละฝั่งของโต๊ะ ต่างคนต่างนั่งกดมือถือของตัวเองเล่น ไม่ได้คุยกัน ไม่ได้มองหน้ากัน ยังรู้สึกไม่อยากเข้าไปนั่งแทรกกลางระหว่างบรรยากาศของพี่คริสกับเสี่ยวลู่เลย เห็นแล้วอยากให้นั่งกันไปอย่างนั้นแหละ นี่ผมไม่ได้เป็นคนเดียวเพราะรู้อะไรๆ มาหรอกนะ ต้าเก่อก็เหมือนกันไม่ได้เป็นเพราะรู้มากไปกว่าใคร แต่มันเป็นทุกคนเลยต่างหากที่ไม่อยากเข้าไปนั่งที่โต๊ะนั้น เสี่ยวลู่ดื่มกาแฟแค่แก้วเดียวกับพี่ชายผมที่กินสมูธตี้กับขนมแก้ท้องว่าง มีเสี่ยวลู่นั่งหัวเราะละสายตาจากมือถือมาชวนคุยให้หัวเราะอะไรกันอยู่แค่สองคน
ก็อยากจะลองลากเก้าอี้ไปนั่งเท้าคางฟังบ้างอะไรบ้าง ว่ากวางบ้าคุยสนุกมากมั้ยยย พี่คริสตั้งใจฟังมากมั้ยยย ยิ้มทำไม อยากมองหน้า อยากอยู่ใกล้กันมากมั้ยยย ไม่ก็นั่งคั่นกลางมันบนโต๊ะแม่มมม หมั่นมากกกก ไม่แคร์สื่อแคร์สังคมที่ยืนมองฟินตัวแตกกันอยู่รอบด้านสักนิด! ห้ะ? เมื่อกี้ผมเพิ่งบอกว่าไม่อยากขัดเหรอ โอยเปลี่ยนใจแล้วฮะมานึกๆ ดูแล้วรู้งี้แกล้งซะก็ดี ไม่น่าปล่อยให้ระรื่นกันเล้ยยยย ความสุขของพี่เป็นความสุขของผมด้วยก็จริง แต่ความโมโหของพี่ก็เป็นความสุขสุดๆ ของผมมากกว่านะ ฮ่าๆๆ
แล้วอะไรก็ไม่สำคัญเท่าไปนั่งตรงโต๊ะที่อยู่ตรงป้ายชื่อร้านพอดีพอเหมาะพอเจาะนี่แหละ! Tiamo งิ มันแปลว่า ฉันรักเธอ ในภาษาอิตาเลี่ยนนะเว้ยเฮ้ย พวกพี่จะเปิดเผยกันแล้วรึไงถึงได้ไปนั่งกันพอดิบพอดีเสียขนาดนี้น่ะ (จื่ออยากจะคำรามม) อ...อ้อ..เอ่อ....เปล่าหรอก ผมไม่ได้รู้เองหรอก อ่านเขามาอีกทีตอนที่เหวยโบ๋ถล่มทลายไปด้วยรูปของพ่อแม่ผมนั่นแหละแหะๆ แหมมมมอย่าแซวเสะ! ก็อยากจะโชว์เหนือกว่าตุ้ยจ่างที่รู้สี่ภาษา แต่ไม่รู้ว่าคำนี้แปลว่าอะไรรร ไม่ก็ตีมึนเนียนๆ แสร้งไม่รู้อะไรงิ เออ หนุงหนิงงุ้งงิ้งมากกก มีวัดเท้าเขี่ยเท้ากันงิ นี่บอกเลยนะว่าพี่ชายผมโคตรหวงรองเท้าเถอะ แล้วยังไง? เจอกวางบ้าเอาเท้ามาเขี่ยเล่นเฉย หัวเราะอิ๊อ๊าง ยิ้มละมุนนน ทีผมแค่แตะถูกตบหัวกันงิ! รักเราไม่เคยเท่ากัน ถ้าให้กวางบ้าขึ้นไปยืนเหยียบทั้งเท้าคงยังแค่บ่นแล้วปัดเองมั้งงง หมั่นนนนอีกแล้ววว เบื่อมากน่ะ! วันนี้หมั่นพี่ตัวเองมากบอกเลยยย คนเห็นเหตุการณ์แล้วพูดไม่ได้เนี่ยโคตรทรมาน อยากวิ่งออกไปนอกร้านแล้วไปยืนตะโกนแฉให้คนอื่นได้รับรู้มากกกว่ามันไม่ใช่ มันมากกว่าที่พวกแกเห๊นนน~~ (จื่อขอคำรามอีกรอบบ)
ยังๆ ยังไม่หมด อิต่างหูน่าหมั่นไส้นั่นอีกเรื่อง เอาไปใส่กันคนละข้างวันนี้คืออะไรวะ ไหนใครบอกว่า กลัวแฟนๆ ที่ชอบจับผิดเวลาใส่อะไรเหมือนกันแล้วนี่อะไรตอบบบ ไอ้ที่เอามาแบ่งกันใส่นี่คืออะไร จื่อไม่อยากจะแฉหรอกนะว่าจื่อไปคุ้ยแล้วเจอของพี่คริสแค่ข้างเดียวหาอีกข้างไม่เจอ พอพี่แกมาเห็นก็คว้าไปเลยไม่ให้แตะอีก เช้ามาอีกข้างที่หายไปนี่ยิ่งกว่าคดีโคนันในห้องปิดตายซะอีกนะ แหมมม กระดุ๊กกระดิ๊กแกว่งวาวอยู่ที่หูกวางโน่นนนครับเพ่! อยากจะเดินเข้าไปแล้วดีดๆๆๆ หูซะให้หายหมั่นตับ! เดี๋ยวถ้ามีเวลานะ จะไปซื้อแบบเดียวกันนี่เด๊ะๆ แล้วใส่แม่มม ต่างหูคู่หรา ไม่มีวัน เดี๋ยวจื่อจะทำให้มันเป็นต่างหูสามต่างหูสี่แทนต่างหูคู่เอง ซื้อได้จิ๊เอาไปใส่ให้เซฮุนไม่ให้ถอดเลยคอยดู!!!!! เป็นไงล่า วิธีแก้แค้นของจื่อออ โคตรเจ็บเลยใช่ป่ะล่ะ รอก่อนเหอะๆ จื่อไม่ปล่อยไว้แน่ๆ นี่ไม่ได้ใส่อารมณ์อะไรเลยนะเปล่าสักนิด ไม่ได้หงุดหงิดที่พี่หวงของด้วย แค่เล่า แค่เขียนลงไดอารี่เฉย เฉ้ย~
แล้วตอนเดินอยู่ที่สนามบินจู่ๆ แค่เซฮุนเดินผ่านหน้า เสี่ยวลู่ก็เอาบอร์ดดิ้งพาส พาสปอร์ตตีหัวน้องเล่น มาตอนซ้อมก่อนโชว์วันถัดไป พ่อมังกรก็ยังแกล้งลูกเจี๊ยบของผมตีหัวน้องผมอีก ไอ้นั่นก็เล่นไปเรื่อยอยู่ไม่สุขจนโดนพี่คริสหัวเราะแล้วตีหัวไปที เหย เปล่า! ไม่ได้โกรธ ไม่ได้มาเขียนเพราะแก้แค้นคืนให้ใครนะ นี่เขียนของผมปกติมากก ไม่ได้ใส่อารมณ์สักนิดจริงจริ๊ง จบๆๆๆ พอๆ จะฟังผมเล่าต่อมั้ย อย่ามาล้อผมเล่นนะ!
รุ่งขึ้นพอถึงตอนแสดงโชว์ของพวกเรานะครับแสดงเสร็จก็เข้าหลังเวทีกันใช่มั้ย วัวกวางหาย! ต้าเก่องงเลยว่าไปไหน แต่แล้วสักพักก็เดินตามกันมา รั้งท้ายเป็นสองคนสุดท้าย ที่ก็ไม่รู้ว่าทำไม แสดงจบปิดงานช่วงที่เรียกรวมศิลปินให้ขึ้นมาบนเวที พี่แกก็เดินตามกันไปตามกันมา ผลักแตะแกะหลังกันเฉยยย ต้าเก่อบ่นอุบอ่ะว่าวันนี้สงสัยจะผีเข้าร่าเริงกันเหลือเกินแทบไม่ห่างกันเลย กลัวว่าจะผิดสังเกตจนต้องเดินตามทั้งคู่ไป แล้วพยายามแยกกวางออกมาบ้างจะได้ไม่ดูเยอะนัก นี่บางทีก็อยากจะเดินเข้าไปบอกนะว่าถ้าพี่ไม่ไว้หน้าตัวเองก็ไว้หน้าน้องบ้างอะไรบ้าง อายมั้ยมีพี่ออกนอกหน้ากันขนาดนี้เนี่ย ไม่ถงไม่ถามความเห็นกันสักคำ หมั่นมากกกก
ตกดึกกลับห้องใครห้องมันนี่คงไม่ต้องบอกมั้งครับว่าใครคนไหนบ้างที่ไม่ยอมอยู่ห้องตัวเอง เออ ยอมม เพราะผมเองผมก็ไม่ชอบนอนคนเดียวเหมือนกัน ผมก็ไปหาเซฮุนไปนอนกับทางนั้นแทน วันสุดท้ายที่ต้องไปออกงานร่วมงานกันด้วยมาดลุคคุณชายนี่ก็อีกแล้ว!! เดินเข้างานละเคียงกันมาเลย พอถึงตรงจุดที่จะต้องยืนรวมกันเพื่อถ่ายภาพ อย่าคิดนะว่าผมไม่เห็น! กวางบ้าเดินผ่านหน้าตุ้ยจ่างไปแค่แวบเดียวมีเอื้อมจับมือแล้วก็เดินละไปยืนประจำตำแหน่งของตัวเอง นี่ผมตาไม่ฝาดนะ เล่าไม่ผิดด้วย เป็นกวางบ้านะที่ละจับมือตุ้ยจ่าง ไม่ใช่ตุ้ยจ่างเป็นฝ่ายกระทำ โคตรคดีพลิกอ่ะกินยาเขย่าขวดมั้ย เสร็จแล้วไม่พอ ถ่ายรูปร่วมกับเจ้าของงาน คนมันเยอะเลนส์กล้องก็เก็บไม่หมดใช่มั้ย มันเลยต้องยืนเบียดๆ กัน คนอื่นเขาก็ยืนซ้อนไหล่กันนะ อย่างต้าเก่อก็ต้องขยับมาด้านหน้าแทบจะทั้งตัวเลย อย่างผมนี่ก็โผล่มาแต่หัวเถอะบอด้งบอดี้ไม่ได้สนใจเท่าไรนัก เพราะจะอยู่กับเซฮุนเจ้าลูกเจี๊ยบของผม
แล้วอะไรคือพ่อมังกรจับคว้าโอบไหล่กวางกระชับหมับดึงมาชิตัวเองอีกคนที่ถูกโอบก็ไปโอบเอวเค้าไว้ตอบกลับงิ โอ๊ยยยยย จื่ออยากพ่นไฟได้ ประเจิดประเจ้อจงต้าเก้อผู้อยู่ในทุกสถานการณ์ต้องมองหน้ากวางบ้าให้ขยัยมาจับตัวเองบ้างจะได้ไม่เป็นที่สังเกตนัก แต่พ่อผมนี่เสะ! เบื่อจะบ่นพ่อตัวเองโอบอะไรไม่ยอมปล่อยขนาดตอนโค้งทักทาย พูดคุยมือก็ยังเกาะแน่นยิ่งกว่าติดกาวไว้ซะอีก หมั่นเป็นรอบที่ร้อยยย อยากจะเดินเข้าไปแหวกตรงกลางมุดหัวแทรกเข้าไประหว่างมือกับไหล่นั่นซะให้รู้แล้วรู้แรด!
นี่พี่จะรู้กันบ้างรึเปล่าว่ามาครั้งนี้มันทำผมกับต้าเก่อปวดหัวกับพวกพี่มากกกก ตั้งแต่ขามา ระหว่างซ้อม ระหว่างแสดง ไหนยังวันกลับพบปะผู้หลักผู้ใหญ่ มันน่าแฉมากกกกก น่าหมั่นมากกก คิดเอาเหอะแล้วปลายเดือนนี้วันเกิดเสี่ยวลู่พวกเราต้องเดินทางกันอีกแล้ว ผมล่ะไม่อยากจะคิดว่า วัวกวางเขาจะอะไรยังไงกันขนาสดไหน นี่ไม่ได้อยากจะเล่าจะแฉอะไรใครเลยนะ แค่แอบคิดแล้วเขียนไว้ก็แค่นั้น
เหนื่อยแล้วอ่ะ ยังไงผมหนีไปนอนก่อนแล้วกันนะ ไว้วันเกิดพี่ลู่หาน มาดูกันว่าจะเป็นไง บับบายคร้าบบ
หวง จื่อเทา
ผู้กลัดกลุ้มกับพฤติกรรมวัวกวาง
ปล. ผมว่าสงสัยผมอาจต้องคัดลอกไดอารี่ของผมเป็นหลายๆ ก๊อปปี้ เพื่อไว้ใช้เป็นหลักฐานความน่าหมั่นตับของพี่ทั้งสอง เผื่อวันใดของจริงจะถูกพวกพี่เอาไปเผาทำลายทิ้งไม่เหลือซากซะล่ะมั้ง.....ว่าแต่จะมีใครสนใจช่วยผมเก็บบันทึกไว้บ้างล่ะน้า~
ก็ว่าจะรวมเล่มบันทึกจื่อเป็นเล่มเล็กๆ ไว้เป็นที่ระทึกนะจิ๊
เพราะทุกอย่างเขียนแซะกันมาตามโมเม้นท์คริสลู่ปีที่ผ่านมาเลย
แต่คงรวมไม่มากไม่มากอ่ะ เพราะบันทึกเทานี่โคตรเกรียนฮ่าๆๆๆ
ยังไงก็ฝากด้วยแล้วกันนะ คงไม่นานนี้ล่ะค่ะ ^^
ความคิดเห็น