คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บันทึกที่ 12 :: แค่มาเดินเล่นด้วยกันเฉยๆ ::
2014.03.30
ฟู่~~~ ขออนุญาตเป่าฝุ่นผง หยากไย่ใยแมงมุมที่เกาะเต็มไดอารี่ของผมกันสักนิดนะ ฟู่~~ แหมมมมก็คนไม่ว่างนี่ฮะ ช่วงปลายปีที่แล้วน่ะงานผมเยอะแค่ไหนคุณๆ ก็รู้ แค่เวลาจะออกไปกับเซ.....อะแฮ่ม เพื่อนๆ พี่ๆ ยังแทบไม่ค่อยจะมีเลย ต้นปีก็เหมือนกัน มีก็แค่กลับไปเยี่ยมบ้านช่วงเทศกาล ที่บริษัทปล่อยให้พวกผมคนจีนทั้งสี่คนบินหล่อๆ กลับมาหาญาติพี่น้องพ่อแม่โดยไม่มีข้อแม้ใดๆ แล้วผมก็พา....คนนั้นน่ะ...เที่ยวตรงโน้นตรงนี้ อย่างที่เขาอยากจะไปแล้วก็บ่นอยู่หลายหนว่าอยากมาด้วย ถ่ายรูปด้วยกัน เดินดูทะเลด้วยกัน พาไปเจอเฉินเฉินเพื่อนสนิทของผม หึ? เปล่าออกชื่อใครนี่ ก็พูดถึงคนที่บินตามมาเที่ยวด้วยกันช่วงเทศกาลลั้ลลาประเทศผมก็แค่นั้นเอ๊งงงง นี่ไม่ได้อวดหรือโชว์เหนืออะไรใครเล้ย แต่ตื่นเต้นมากนะตอนไปยืนรอรับที่สนามบินน่ะ! อ๊ายอาย แต่ก็กลัวมาถึงแล้วจะมองไม่เห็น ใคร? ก็คนนั้นแหละ รู้อยู่ทำไมต้องให้บอกชื่อกันด้วยเล่า! แฟนคลับก็มายืนออกันจนไม่รู้จะทำหน้ายังไงต้องเอาผ้าปิดปากแก้เก้อแก้เขินก้มมองปลายเท้าตัวเอง รอเวลาให้ลงเครื่องสักที โอ๊ยยยย ไม่! ผมจะไม่พูด! จะไม่เล่าอะไรทั้งนั้น!!!! อย่าพูดถึงมันเลย เรื่องผ่านไปนานแล้วถือว่าเป็นอดีต เราจะไม่มีการย้อนกลับไปเล่าใหม่อีกครั้ง จื่อเทาจะรูดซิปปากให้สนิทว่าป๊าซื้ออะไรให้คนที่บินตามผมมา
เฮ้ย เออ ลืมประเด็นสำคัญเสียสนิท อะไรเนี่ยยย ทำไมพวกคุณถึงชอบทำให้ผมเขวเรื่องที่ผมจะเขียนอยู่เรื่อยสิล่ะ! แย่ชะมัด! คือช่วงนี้พวกเราต้องเข้าตึกกันบ่อยๆ เพราะซ้อมนั่นโน่นนี่เตรียมหลายสิ่งตั้งแต่ปรับลุคที่พวกคุณๆ พยายามอยากจะรู้กันนักนั่นล่ะว่าพวกเราเปลี่ยนทรงผมเป็นแบบไหน สีผมสีอะไร จื่อเทาจะไม่พูด! จื่อจะรูดซิปปากให้สนิท! รอชมแบบชัดๆ หล่อจัดเต็ม full HD กันเอาดีกว่าเนอะๆ วันนี้ครับวันนี้ วันนี้ได้เป็นวันว่างของพวกเรา เซฮุนกับผม.... แล้วก็ไคเลยออกมาเดินเล่นชอปปิ้งด้วยกันก่อนที่สไตลิสจะฉกตัวเซฮุนไปจากผม เอ๊ย จากพวกเรา ทิ้งให้ผมอยู่กับไค ที่มีสมาชิกเอ็กโซคนที่ 13 (แทมิน)มาเดินด้วยอีกหน่อ ผมเลยกลายเป็นส่วนเกินไปในบัดดลให้ตายเหอะทำตัวเหมือนพ่อมังกรแม่กวางของผมไม่มีผิด รู้งี้ไปกับเซฮุนแทนซะก็ดี
ไหนๆ ก็เซ็งจิตใบไผ่กิ่งงามที่แพนด้าโหนเล็มกินทุกวันไม่อยู่ด้วยแล้ว แถมยังถูกเพื่อนทิ้งเห็นคนนอกวงสำคัญกว่า หาเรื่องเม้าท์พ่อแม่เลยแล้วกัน เอ่อ...จริงๆ จะเรียกเม้าท์ก็ไม่ถูกนะ ใช่ป่ะ ผมไม่เคยเม้าท์~ เคยแซะสักคำที่ไหน ....เพราะผมเขียนบันทึกของผมปกติยามว่างเท่านั้น ใครเปิดมาอ่านเจอก็เจอไป ผมเปล่าเล่าให้ฟังนี่ผมแค่เขียนไว้อ่านวันสำคัญๆ สนุกๆ ของผมก็แค่นั้น คือเราไม่ได้ออกมากันแค่สามคนมักเน่ไลน์หรอกครับ แบบ...พอเราออกมาคนก็จ้องกันแต่พวกเราใช่ป่ะล่ะคิดว่าคนอื่นจะไม่ออกงิ แต่...น้อยไปสิ คนแก่อ่ะตัวต้นเรื่องต้นคิดเลยเถอะ เอาเราเป็นเหยื่อล่อแล้วก็หนีไปชิลกันสองคน สองคนไหน? ไม่เห็นต้องถาม มีกันอยู่แค่สองคนที่แหละที่ทำให้ผมกับต้าเก่อมีเรื่องขำๆ กันได้ทุกวันน่ะ คึคึคึ
เออผมไม่ได้ไปด้วยทำไมผมถึงรู้เรอะ? ง่ายๆ เลยนะอย่าลืมสิ ว่าผมมีต้าเก่อเป็นหมากสำคัญผู้ส่งข่าวคาววัวกวางเป็นระยะๆ ตีกัน ดีกัน หนีกันไปไหน ต้าเก่อชวนกวางน้อยไปร้านกาแฟวันเดียวเท่านั้นแหละ หมดทุกเรื่องฮ่าๆๆๆ ที่เห็นเสี่ยวลู่กับพี่หมินไปร้านกาแฟกันนั่นไม่ใช่อะไรนะ หนึ่งคอกาแฟอดไม่ได้ต้องกินกับสองเพื่อระบายความ....ทั้งหลายของพ่อมังกร ฮ่าๆๆ นี่พ่อผมยังไม่รู้นะว่าคนที่ต้องระวังมากที่สุดน่ะคือต้าเก่อไม่ใช่ผม ผมแค่ปลายแถวแอบสังเกตการณ์อยู่ใกล้ๆ อย่างให้รู้ทุกสถานการณ์แค่นั้นเอง ต้าเก่อนี่กุมหมดทุกเรื่องแหละ ยกเว้นเรื่องผม เพราะผมเก่งกว่าวัวกวาง ผมเป็นกังฟูแพนด้า ผมไม่ได้เล่าไม่ได้บอก ดังนั้น.....ใครก็ห้ามเอาไปฟ้องด้วย! ไม่งั้นโดดวูซูใส่ กระบองสามท่อนฟาดผั่วะแน่ๆ ให้กลัวกันบ้างๆ อย่าเอาแต่นั่งขำปิดปากหัวเราะฟินกันท่าเดียว คราวหน้าคราวหลังนี่ผมจะเก็บค่าเข้าบล็อกแล้วนะ เอาจริง! แล้วถ้าจื่อเทาไม่ได้ตามที่ขอ จื่อจะไม่ขอพูดอะไรทั้งนั้น! จื่อจะเงียบ! จื่อจะไม่ออกสื่ออีกเลยสาบานนน
วกกลับมาที่พ่อมังกรกับแม่กวางใหม่อีกหนหลังจากพายเรือออกอ่าวตังเกี๋ยไป นี่พูดจริงๆ นะ พี่คริสกับกวางน้อยน่ะตามผมไม่ทันหรอก เพราะผู้ที่ทุกคนคาดไม่ถึงว่าจะสมรู้ร่วมคิดด้วยน่ะส่งสัญญาณให้ผมตลอด ต้าเก่อว่าเมื่อเช้าสองผู้เฒ่าฉายา “ถึงหน้าม่านหายากแต่หลังม่านพี่โคตรเยอะ” ออกมาเดินสวนกันไปสวนกันมาในหอ แล้วสักพักกวางน้อยก็จับกระเป๋าเดินไปใส่รองเท้า ใส่หมวกเดินออกไปมีตุ้ยจ่างของเราทิ้งระยะไม่ถึงอึดใจตามออกไปติด ๆ ตลอดดดดดอ่ะ ทำงี้ตลอดดดดไม่พูดพร่ำทำเพลงหรือนัดแนะอะไรกันหรอก มองกันส่งข้อความผ่านทางสายตาและอากาศ นี่ไม่รู้ว่าคุยกันผ่านผิวหนังได้หรือเปล่านะสองคนน่ะ รู้กันอยู่สองคนแล้วก็ไปกันสองคน ไอ้ที่พวกคุณถ่ายๆ กันมาได้ว่าไปร้านนั้นออกร้านนี้นี่ไม่ใช่อะไรหรอก คือก็สัมภาษณ์ทีไรบอกชอบช๊อปปิ้ง ถ้าจะออกมาพร้อมกับแฟชั่นคิงของวงแล้วไม่เข้าร้านเสื้อ ร้านเครื่องประดับ ทั้งที่ชอบช๊อปมันจะประหลาดมั้ยล่ะฮะ? เออ เป็นผมผมก็งงล่ะ ว่าทำไมไม่ได้อะไรเลย
คือพี่ผมสองคนนี้น่ะ ขอแค่ได้เดินชิลด้วยกันข้างนอก พาตัวไปรับไอแดดอากาศดีๆ เดินไปด้วยกันเฉยๆ ไม่ต้องพูดไม่ต้องคุย ไม่ต้องซื้ออะไรก็สุดจะเป็นความสุขของพวกเขากันแล้วล่ะ ตอนนี้ที่ผมกับต้าเก่อสุมหัวกันดูคลิปที่แฟนแอบถ่ายได้มาระหว่างที่พวกเขาไปเดท เอ๊ย..แหมเรียกงั้นไม่ได้เดี๋ยวเสียหาย ต้องเรียกเดินเล่นดูของด้วยกัน......เน้ออออออออ ถึงจะถูก นั่นแหละๆ โคตรขำเถอะครับตอนแรก ปิดปากกลั้นขำกันแทบตาย กลัวสองคนนั้นออกมาเจอว่าเรากำลังดูอะไรอยู่ ที่ซึ่งจริงๆ แล้วกวางบ้าน่ะ อาจจะกำลังนอนสไลด์กดเซฟรูปเก็บรัวๆ ไว้อยู่ก็ได้ ขำเสร็จผมกับต้าเก่อก็มองหน้ากัน ต้าเก่อยิ้มกว้างอย่างที่ชอบยิ้มให้กับทุกคนมองดูคลิปนั้นอีกครั้ง พร้อมพูดกับผมว่า
“....จะรู้ตัวกันบ้างหรือเปล่าว่าอยู่กันสองคนแล้วมันเป็นยังไง”
ผมยิ้มให้กับคำพูดของต้าเก่อแล้วมองดูแผ่นหลังของพี่ชายทั้งสองคนที่ผมรักมากที่สุด เดินเคียงกันไปบนถนนที่ผู้คนไม่พลุกพล่านนัก แสงแดดทอประกายอ่อนๆ ย้อมให้ทางข้างหน้าเป็นสีสันของยามเย็นอันแสนสบายและผ่อนคลายอีกวัน ตุ้ยจ่างที่เดินค้อมหลังก้มหน้าน้อยๆ อย่างรอเวลายามเมื่อคนข้างๆ ต้องการจะพูดหรือคุยกับเขา เพื่อที่เขาจะพร้อมโน้มตัวลงไปหาได้ตลอด ทั้งยอมเดินตามและตามใจโดยไม่รู้ตัว กับกวางน้อยผู้เป็นพี่ที่รักของทุกคน คนที่เดินก้าวเท้าตามจังหวะการก้าวเดินของผู้ชายขายาวๆ นั่นอย่างไม่เคยนึกเบื่อหรือเลิกทำแม้แต่น้อย เพื่อให้ได้เดินเคียงกันไปแบบนี้อยู่เสมอ
ทั้งๆ ที่ทั้งสอง ต่างคนต่างก็ลดและเร่งจังหวะเดินของตัวเอง....ให้ตรงกัน
หวง จื่อเทา
ปล. แล้วกิ่งไผ่ของผมเมื่อไรจะมาเดินกับผมแบบพวกพี่บ้างเนี่ย
ผมเกลียดสไตลิส~~~ เอาไผ่ผมคืนมา~~
ความคิดเห็น