คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บันทึกที่ 10 :: ผมรักฮ่องกง ::
Long time no see … Long time no see ร้องเพลงของ T.O.P อยู่ครับ นี่ป่าวเป็นติ่งนะไม่เลย แต่ฟังอยู่วันละสิบรอบได้ เหยยย มันเข้ากับบรรยากาศเฉย ๆ คิดถึงจื่อเทาคนน่ารักคนนี้กันล่ะซี้~~ บอกมาตามตรงเหอะ ฮี่ ๆ พอดีติดธุระปะปังอะไรนิดนึงเลยไม่มีเวลามาเขียนเท่าไรครับ เช่น พาเซฮุนน่าไปกินข้าวมั่ง ชอปปิ้งมั่ง สอนภาษาจีนส่วนตัวมั่ง ดูแม่น้ำฮัน ดูกันเองอะไรงิ! เลยไม่ค่อยมีเวลาใส่ใจเรื่องพ่อแม่นัก ห้ะ อะไรนะ? หยุด ๆ อย่าเพิ่งมโนแจ่ม ผมแค่ไปด้วยกันประสามักเน่ไลน์ ก็แค่น้านนน เอ๊ะ! บอกว่าอย่าแอบยิ้มไง ไม่ได้มีอะไรสักหน่อย มันน่าแหย่ น่าเข้าไปคุยด้วยเท่านี้ ผมผิดตรงไหนวะครับ อย่ามาหัวเราะกันนะ!!!
พอแล้ว ทำไมพักนี้ทำอะไรก็เข้าตัวเองตลอดเลยเนี่ยไม่เข้าใจ พอดีวันนี้เพิ่งกลับจากงานที่ฮ่องกงมาน่ะเลยอยากมาเม้าท์ เขียนความประทับใจที่ได้รางวัลอัลบั้มแห่งปีสักหน่อย งานใหญ่ครับ เกร็งกันเป็นแถว เราเดินทางล่วงหน้าหนึ่งวันเพื่อที่จะได้เตรียมการซักซ้อมเพอร์ฟอร์แม้นซ์ที่สุดเจ๋งของพวกเรานะ มันเท่มากเลยใช่มั้ยล่ะ ผมชอบมากจริง ๆ และหวังว่าทุกคนคงชอบ อย่างวีทีอาร์ที่เปิดตัวก่อนการแสดงเราก็ทำกันอย่างเต็มที่มากเลย เสี่ยวลู่ได้เป็นพระเอกด้วยแจ้งเกิดมากเลยนะกับการแดสงโชว์ครั้งนี้เห็นแล้วอิจฉาเลย! ซะ...เมื่อ...ไรล่ะ ขำมากกว่าเถอะ ฮ่า ๆ
ทำไมรึ? อ๋อ ก็อย่างที่รู้กันว่าเสี่ยวลู่น่ะกลัวความสูง แล้วนี่ให้ไปออกท่าทางเต้นบนเก้าอี้ที่ลดหลั่นระดับชั้นเป็นภูเขาลงมา ถามว่าเสี่ยวลู่คนแมนแดนปักกิ่งเขาทำได้มั้ย? ทำด๊ายยยยย แต่ได้แบบ....ก็แบบเสี่ยวลู่อ่ะ เขาก็เลยต้องให้คนแมนของจ้าวมังกรไปเป็นพระเอกวิ่งฉุดกระชากลากถูกนางเอกแทน โอ๊ย นี่ใครอย่าแอบไปฟ้องพี่เขานะไม่งั้นผมตายแน่! พี่แกหมายมั่นปั้นมืออย่างดิบดีเรื่องการแสดงครั้งนี้ ไหนยังวีทีอาร์แสดงพลังพาวเวอร์พังโต๊ะสะบัดโซ่ตรวนทำหน้าเหี้ยมเกรียมคำรามก้องที่ดูคล้าย............ลูกแมวขู่ฟ่อ พี่ชายสุดหล่อกับผมเห็นแล้วแอบฮากันแทบตกเก้าอี้ตอนที่เขาเอามาเปิดให้ดูกันที่หอ โดนฟาดหัวต่อยไหล่กันไปคนละทีสองที ใครโดนหนักสุดนี่ไม่ต้องถาม ผมเสะ! ไหนเลยจะเป็นพี่สุดหล่อไปได้ล่ะดูก็รู้! นี่กะจะไปฟ้องตำรวจ ฟ้องศาลโลก ฟ้ององค์กรสิทธิมนุษยชน สมาคมผู้ดูแลสัตว์สงวนพันธุ์หายาก หรืออะไรก็ได้ที่มันฟ้องได้แล้วนะ ว่าให้กวางกับวัวมันหยุดใช้ความรุนแรงในบ้านเสียที ลูกแพนด้าน่ารักน่าสงสารอย่างผมซวยตลอด! พ่อแม่มือหนักตีนหนักทั้งคู่เลย!
นี่ไม่ได้แอบเขียนเพื่อฟ้องหรือแสดงอาการเรียกร้องความสนใจ ให้เห็นใจกันเลยนะ ไม่สักนิด แต่ถ้าเห็นใจกันสงสารแพนด้าตาดำคล้ำอย่างผม โปรดแวะมาอ่านบันทึกกันบ่อย ๆ แล้วส่งค่าขนมมาได้ที่บัญชีเดิมที่เคยให้ไว้ได้เลย ถือซะว่าเป็นค่าปลอบขวัญแพนด้าที่ถูกพ่อแม่ทารุณกรรมอยู่ทุกวันแล้วกัน หือ? ขาไปวันแรกเหรอ? ก็ไม่มีอะไรนะ นอนห้องใครห้องมัน ใช่.... พอดีไม่ว่างไปเผือก มัวเล่นอยู่กับเซฮุนที่ห้อง มันให้แปลภาษาจีนให้ แต่พอไปหาก็ชวนคุยเรื่องอื่นแล้วนอนเล่นกันจนดึก เออโดนแกล้งจนไม่ได้กลับห้องตัวเองอีก ก็ขี้เกียจ นอนไหนก็เหมือนกันแหละห้องเซฮุนหรือห้องผมมันก็โรงแรมมั้ย เอ๊ะ! อย่าช่างสงสัยกันนักได้มั้ยล่ะว่าเล่นอะไรกันจนดึก นี่ตื่นมาปวดเอวมากนะบอกเลย
รายนี้ก็เหมือนกันพูดแล้วนึกขึ้นได้ จิกผมยิก ๆ ไม่ยอมให้ไปไหนเลย ออกมาฮ่องกง หรือจีนเมื่อไรความสำคัญผมนี่พุ่งทะลุเพดานบินมาก ก็ไม่รู้สินะ มันมาตามผมเองนี่ผมไม่ได้ทำอะไรเลยอยู่เฉย ๆ เอ๊ง~
จนเมื่อมาถึงวันงานมาม่า พวกเราทั้งหมดก็เดินพรมแดงกันเข้างาน นำทีมโดยตุ้ยจ่างพี่ชายสุดที่รักของผมนั่นแหละ ตอนเดินไปยืนโพสท์ท่าให้นักข่าวถ่ายรูปก็ยืนกันประจำตำแหน่งล่ะครับ ที่ใครที่มันเป็นที่ประจำที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้เพราะเขาจัดให้ยืนแบบนี้ พี่ผมแอบหน้าหงิกเล็กน้อยเมื่อกวางน้อยซื่อบื้อยิ้มร่าถ่ายรูปกับสมาชิกคนอื่น ๆ ไม่ได้สนใจโลกของวัวเลย จนเปาจื่อล่ะที่แอบเห็นท่าทีเป็นรายแรก ตาไวตลอดนะต้าเก่อของผมเนี่ย พอเข้างานมาได้ที่นั่งที่เขาจัดเตรียมไว้ต่างคนก็ต่างจับจองและลงนั่งกันแถวหน้าเป็น พี่ชานยอล ตุ้ยจ่าง เปาจื่อ กวางน้อย แล้วก็พี่อี้ชิง นี่ผมแอบเล่านะ ห้ามไปเม้าท์ต่อเด็ดขาดเดี๋ยวผมตายยยยโดนกวางมันโดดถีบขาคู่เอา
เปาจื่ออ่ะ เห็นแล้วล่ะว่าตัวเองมานั่งคั่นกลางระหว่างคู่รักจอมซึนคู่นี้ คนนึงก็หันหน้ากระซิบคุยกับพี่ชานยอล ส่วนอีกคนก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากคุยกับเปาจื่อมั่ง พี่อี้ชิงมั่ง ยังกับไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน ไอ้ผมรึนั่งข้างเซฮุนอยู่เยื้องไปทางด้านหลังของพวกเขาสามคนครับ นี่ก็ไม่ได้อยากจะมานั่งเป็นพยานรู้เห็นอะไรกับเขาหรอกนะ แต่มันต้องได้มีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งร่วมเฟรมกับสองคนนี้ตลอด ๆ อยากถามเหมือนกันแหละว่าทำไมต้องเป็นผม ไม่ก็เซฮุน หรือไม่ก็เปาจื่อที่ต้องมาอยู่ตรงกลางเป็นสักขีเสมอ ไม่เข้าใจจริง ๆ เซฮุนมันชี้ชวนผมดูพี่สองคนตั้งแต่ที่เข้ามานั่งกันด้านหลังนี่แล้ว แต่ก็ไม่ได้ว่าไงกันต่อ จนมีช่วงหนึ่งที่เปาจื่อกระซิบกับเสี่ยวลู่นั่นแหละ ...เอ่อ...ก็ไม่ได้แอบฟังนะ แค่มันได้ยินเองเฉย ๆ แค่นั้น
“ฉันว่าฉันอยู่ผิดที่นะ”
“ผิดอะไรของนายเปาจื่อ”
“นายควรไปนั่งข้างๆ คริสนะลู่หาน” เปาจื่อหันมองพี่ชายแล้วก็กระซิบบอกเสี่ยวลู่ต่อ
“นายนั่งนี่แหละดีแล้วนะ” เสี่ยวลู่ตอบด้วยรอยยิ้มพร้อมชะเง้อมองอีกคนที่ถูกพูดถึงในบทสนทนา โอ๊ยยยย อย่ามาทำเป็นพูดดี อยากนั่งข้างมังกรก็บอกมาตรง ๆ ถ้าไม่เห็นว่าอยู่ในงานนี่ผมจะแซวแล้วเถอะ มาตอนนี้เลยต้องทำหน้านิ่งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไร แล้วไงล่ะ เปาจื่อหันมามองหน้าผมอย่างรู้กัน พอจังหวะเหมาะที่ต้องลุกขึ้นโค้งทักทายให้กับศิลปินท่านอื่นที่เดินกันเข้ามา เปาจื่อผู้มีทักษะในการสัมผัสความรู้สึกของวัวกวางได้มากที่สุดก็ดันเก้าอี้ แทรกตัวถอยหลังมาอยู่แถวสองในทันที แต่จะมานั่งคั่นกลางระหว่างผมกับเซฮุนนี่ผมเตะพี่ตายคางานได้นะ! นี่ไม่ได้ขู่เลย พูดให้ฟังเฉย ๆ ไม่ได้อยากนั่งข้างมันเท่าไรหร๊อก แต่กลัวมันฟังจีนไม่รู้เรื่องอะไรงิ เผื่ออยากรู้อะไรจะถามได้ เดี๋ยวแม่งงอนไม่ให้กอด เอ๊ย ไม่คุยด้วยแล้วพาลให้ทุกคน นี่ผมเป็นแพนด้ากู้โลกนะ ไม่มีผมใครจะทนรองรับอารมณ์เอาแต่ใจของมันได้เช้ออออออ
เออนั่นแหละ เปาจื่อเลยลากสังขารของผู้เฒ่าไปนั่งกับดีโอแทน นั่นก็นั่งนิ่งคอตั้งหลังตรงยิ้ม หึหึ น่ากลัวตลอดด ผลน่ะเหรอ? เฮอะ! ระริกระรี้ปลากระดี่ได้น้ำทั้งคู่!!!! เสี่ยวลู่ที่บอกไม่ ๆ อย่าย้ายเลย ๆ พอเปาจื่อถอยไปด้านหลังปุ๊บ ตัวเองก็ยิ้มระรื่นขยับมานั่งแทนที่ ด้านข้างมังกรทันทีทันควัน มีมังกรที่หันมาเจอว่าเป็นเสี่ยวลู่ยิ้มเหงือกบานอย่างปิดไม่อยู่ขยับเก้าอี้เข้าหาแล้วลงนั่งซุบซิบกันทันที อยู่หอยังคุยกันไม่พออีกหรือไงอยากยื่นหน้าไปแทรกตรงกลางแล้วถามจริง ๆ
ขนาดเซฮุนยังเบ้ปากหมันไส้เป็นการส่วนตัวฮ่า ๆ แต่ก่อนผมก็หน่ายพี่สองคนของผมอยู่มากนะ แต่พักนี้เปลี่ยนจากหน่ายเป็นเอือมอาการออกหน้าออกตานี่แล้วล่ะ เรื่องมันเริ่มตั้งแต่ที่ผมไปบ่นเสี่ยวลู่ให้รู้ใจตัวเองได้สักทีนั่นแหละ หลังจากนั้นยาวเลย ไม่ต้องเหนื่อยด่าหรือลุ้นให้เสียเวลา จัดกันตลอด 24.7 เลยก็ว่าได้ แต่พวกเขาน่ารักดีนะ ผมชอบเวลาที่พวกพี่ของผมเขาอยู่ด้วยกัน เพราะเสี่ยวลู่มักสลายม่านพลังความขี้เก๊กของตุ้ยจ่างได้เสมอ
ตอนที่ประกาศว่าพวกเราได้อัลบั้มออฟเดอะเยียร์ บนเวทีสองคนเขาก็ยืนโอบยืนปลอบกันจนน่าหมันไส้! ตุ้ยจ่างคอยตบปลอบที่ไหล่เล็กของเสี่ยวลู่อยู่เป็นระยะ เออใช่ ตอนแรกยืนกันเฉย ๆ เถอะ เหมือนไม่กล้าโอบกันและกัน เอาแต่เที่ยวได้ไปโอบคนอื่น กระทั่งที่เป็นตุ้ยจ่างแหละแหมมม ทำเป็นอ้อมทะเลอ่าวตังเกี๋ยโอบคนอื่นก่อนแล้วค่อยกระดืบมาโอบเสี่ยวลู่! จริง ๆ อยากโอบคนแรกเถอะแต่กลัวถูกจับได้ ซึ่งมันไม่ทันแล้วมั้ยเขารู้กันทั่วแล้ววววว ยิ่งไปกว่านั้นเสี่ยวลู่นี่ไม่ได้ปิด หรือปิดไม่มิดเลยเถอะ เขาโอบมาก็รีบคว้ากอดเอวทันใด เห็นแล้วอยากมีใครสักคนให้กอดมั่ง
ตัวเลือกมันน้อย ใกล้ตัวมีเซฮุนอยู่แค่คนเดียวทำไงได้ล่ะ! ผมไม่ได้หล่อเลือกได้อย่างพี่ผมนี่ นี่ไม่ได้อยากเลยนะ ก็แค่..เห็นเขากอดกันเลยอยากกอดมั่ง ผมเลยคว้าเอวคนใกล้ตัวนี่แหละกอดหมับมันไว้ แล้วเอาคางเกยไหล่ มันอุ่นดีแล้วก็ให้ความรู้สึกดีชะมัด หมอนี่ก็ยิ้มไม่พูดอะไรยืนให้กอดเฉย ๆ อย่างว่าง่าย เหยยยย ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อยยยยยย อย่ามาชี้หน้าว่าผมชอบทำเสียงสูงใส่เวลาพูดถึงเซฮุนนะ! พ่อวูซูใส่ไม่เลี้ยงจริง ๆ ด้วย ไม่ได้ชอบมันสักหน่อย นี่กอดกันอย่างเพื่อนเฟ้ยย เพื่อนอ่ะเพื่อน อย่ามาคิดลึกนะ ก็แค่เพื่อนที่อยากกอดผมผิดตรงไหนเนี่ยยยยย
ผ่าน ๆๆ ข้ามไป ๆๆ ผมให้อ่านเรื่องของวัวกวางไม่ใช่หรือไง อย่ามาล้อเลียนผมนะ! ไม่งั้นผมจะเลิกเขียนจะไม่แฉ เอ๊ย จะไม่บันทึกความทรงจำดี ๆ ไม่แบ่งให้ใครอ่านแล้วจริง ๆ ด้วย งอนแล้ว!
หลังจากจบงานขนนกก็โปรยปรายลงมา ผมโดนเซฮุนแกล้งปาขนนกใส่เต็มหน้า คนอื่นก็หยอกล้อเทใส่หัวกันบ้างปาใส่กันบ้างเป็นว่าเล่น จนมีอยู่ช่วงหนึ่งที่ตุ้ยจ่างอยู่ท่ามกลางสงครามขนนก เสี่ยวลู่ที่เล่นอยู่แถวนั้นหันมาเจอพอดี สองคนมองหน้ากัน อืม....ต้องบอกว่าตุ้ยจ่างแหละเป็นคนมองเสี่ยวลู่แล้วทำหน้าเว้าวอน เออ! ผมอยู่ในเหตุการณ์อีกแล้วน่ะสิ แม่งตลอดอ่ะ ทำไมจะต้องมายืนอยู่ท่ามกลางออร่าสีชมพูของพ่อแม่ด้วยวะไม่เข้าใจ จื่อเทาเพลียยยยยยยยยยย แล้วยังไง ยังไงล่ะ ไม่พูดกันสักแอะ กวางมันก็แหวกฝูงชนเดินตรงเข้าไปหามังกร พร้อมเอื้อมมือช่วยหยิบขนนกออกให้ นี่มันสองมาตรฐานชัด ๆ!!!! ขอประท้วงศาลโลก ทำไมทีกับผมหรือคนอื่นเสี่ยวลู่ไม่ใจดีละมุนงี้มั่ง เอาแต่ตบ แต่ต่อย เลี้ยงด้วยหน้าแข้ง แกล้งสารพัด มันไม่ยุติธรรม!!! กวางบ้าลำเอียงงง
แล้วสองคนก็สร้างโลกส่วนตัวกันอยู่สักพักก่อนจะผละกันออก จื่ออยากจะอือรือรองงงงงงง คือพวกพี่ช่วยดูที่ดูทางกันนิด ไว้หน้าสมาชิกบ้างอะไรบ้าง ไม่ใช่เอะอะก็แอร๊ยก็แอ๊วกันอยู่ทุกที บางทีผมก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ อยากจะให้พี่กลับไปคบกันหลบ ๆ ซ่อน ๆ เหมือนเดิมไป๊
ไม่ไหวล่ะสุดท้ายผมก็ทนต่อไปไม่ไหว ขอวิ่งไปให้เซฮุนปาขนนกใส่ล้างตาสักทีสองทีก่อนกลับโรงแรมเถอะ~~~~
ส่วนเรื่องที่โรงแรมไม่ต้องถามฉลองแบบหมู่คณะจบ พวกก็หนีไปฉลองแบบซัมติงอินเดอะแบมบูกันแค่สองคนให้ตายคาห้องโรงแรมกันไป แน่ล่ะ ก็ไม่ได้กลับแต่เช้านี่ เวลามีถมเถ ห้ะ อะไรนะตั้งกล้องเหรอ โอ๊ยยย ไม่ต้องต้งต้องตั้งอะไรแล้ว ออกสื่อขนาดนี้ ผมว่ามโนกันเองได้แล้วมั้ง ว่าห้องโรงแรมพี่เขาจะช่วยกันเก็บขนนกออกจากหัวหูกันนานแค่ไหนเช้ามาถึงได้เอาเสื้อตุ้ยจ่างมาใส่เดินโชว์อวดหราต่อหน้าธารกำนันเนี่ย ตัวก็เล็กยังเอาเสื้อไซส์ยักษ์มาใส่ได้ไม่อายฟ้าอายดินอีก นี่ผมเปล่าว่าพี่ตัวเองนะ พี่ผมแมนร้อยเปอร์เซ็นต์จริง ๆ ใส่อะไรก็เท่ ใส่อะไรก็ดีไปหมดล่ะเสี่ยวลู่น่ะ ยกเว้นเมื่อมันเป็นของพี่คริส!
วันนี้ผมเหนื่อยมากแล้ว ผมว่าผมไปนอนก่อนดีกว่า ยังไงแล้วผมจะแวะมาเขียนบันทึกความทรงจำของผมใหม่นะครับ สวัสดีราตรีสวัสดิ์ผู้ติดตามบันทึกของผมทั้งหลาย
หวงจื่อเทา
(ผู้ซึ่งทำไมต้องอยู่ในเหตุการณ์ระหว่างวัวกวางตลอดๆ)
ความคิดเห็น