คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มุ่งหน้าสู่ความสำเร็จในชีวิต+มุมห้องสนทนาBy virus
ชื่อ ลี ฮยอกแจ
ลูกครึ่ง เกาหลี-ญี่ปุ่น
ฉายา เจ้าชาย2โฉมหน้า
พูดจาสุภาพเป็นที่1((อยากรู้เหตุผลทิ้งคำถามไว้นะครับ))
ใครทำให้ร่างกายของเค้าคนนี้เป็นริ้วรอยหมายถึงการจบชีวิตตนเอง
ฝีมือการต่อสู้ ไม่เคยใช้มือ ใช้แต่ฝ่าพระบาทตลอดเวย์
สไตร์การแต่งตัวรวมถึงฟอร์มนักเรียนไม่เคยซ้ำใคร
สมองระดับปริญญาของเขาทำให้สามารถช่วยธุรกิจโรงเรียนกวดวิชาของทางบ้านได้เป็นอย่างดี
ยิ้มอยู่ตลอด24ชม.((รอยยิ้มอันน่าพิศมัย))ทำให้มีคนรักคนชอบมากมาย
แต่น่าแปลกที่โลกทั้งใบเขากลับมีเพื่อนเพียงแค่2คน^^
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ณ ห้องปี 1/3 โรงเรียนมัธยมปลาย ฮันซารัง
“คยูฮยอน”
“หืม?...มีอะไรเหรอ...ซองมิน”เด็กหนุ่มร่างอวบน่าตาน่ารักเดินเข้ามาหา เด็กหนุ่มอีกคนซึ่งน่ารักกว่ากันเยอะ((อุ๊บ!เผลอใช้ความรู้สึกส่วนตัวอีกแล้ว)) เหมือนมีเรื่องสำคัญ
“อาจารย์ซูยองเรียกไปหาแน่ะ”
“อาจารย์ซูยองเหรอ...มีอะไรรึเปล่า”
“รู้สึกจะเป็นเรื่องผลการสอบมิดเทอมครั้งที่แล้วของนายนะ”
“ระ เหรอ...อะ อืม เดี๋ยวฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ”สีหน้าของคยูฮยอนดูเศร้าลงจนซองมินสังเกตได้
“คยูฮยอน...ไม่เป็นไรหรอกนะฉันว่าคงไม่มีอะไรน่าหรอก อาจารย์คงแค่เรียกไปดูผลสอบน่ะ”ซองมินพูดปลอบใจเพื่อน แต่นั่นกลับเป็นที่ทำให้คยูฮยอนวิตกมากขึ้นไปอีก...ก็ในเมื่อคะแนนสอบมันออกมาตั้งนานแล้วนี่นา
“อะ อืม...ขอบใจนะ...”พูดจบร่างบางของคยูฮยอนก็หายออกไปจากห้อง โดยมีซองมินมองตามหลังไปอยู่ห่างๆ
“ขออนุญาตครับ”คยูฮยอนเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาถึงโต๊ะของอาจารย์ แต่เจ้าของโต๊ะกลับนั่งหันหลังให้ก่อนจะค่อยๆหันกลับมามองหน้าอาคันตุกะ
“นั่งก่อนสิโจว คยูฮยอน”อาจารย์ซูยองเอ่ยเสียงเรียบ สีหน้าไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ยิ่งทำให้คยูฮยอนหน้าซีดลงไปอีก
“อาจารย์เรียกผมมามีอะไรรึเปล่าครับ...”คยูฮยอนตัดสินใจถามออกไป อย่างไม่มั่นใจเท่าไรนัก
“เธอรู้คะแนนสอบกลางภาคเมื่อครั้งที่แล้วของเธอแล้วใช่มั้ย?”
“เอ่อ...ครับผมทราบแล้วครับ”
“งั้นเธอก็น่าจะรู้สินะ...ว่ามันแย่มากขนาดไหน”รอยยิ้มเย็นน่ากลัวปรากฏขึ้นบนหน้าของอาจารย์ซูยองผู้แสนเยือกเย็น
“ครับผมทราบครับ”คยูฮยอนก้มหน้าตอบ เสียงสั่นๆบ่งบอกถึงอารมณ์ที่อัดอั้นอยู่ภายใน ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว น้ำตาเริ่มปริ่มออกตามขอบตา
“แล้วเธอรู้รึเปล่า...ว่าฉันต้องการจะบอกอะไรกับเธอ”
“มะไม่ ไม่ทราบครับ”ซูยองยื่นซองเอกสารบองอย่างให้คยูฮยอน คยูฮยอนรับมันมาโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมามองหน้าผู้เป็นอาจารย์เลยสักนิด
“เปิดดูสิ”คยูฮยอนเปิดซองเอกสารออกดูตามคำบอกของอาจารย์ และสิ่งที่พบคือ...
“โรงเรียนกวดวิชา!
“ใช่...ที่นั่นมีชื่อว่าสถาบันกวดวิชา ‘นอราโก’ นายจะต้องเริ่มเรียนที่นั่นอาทิตย์หน้า...ทั้งหมดนี่ก็เพื่อตัวนายเองนะคยูฮยอน”
“ตะ แต่...ที่นั่นมัน...”
“ถ้ากังวลเรื่องค่าใช้จ่ายล่ะก็...ไม่ต้องห่วงฉันจะจัดการให้เอง...ตอบแทนในฐานะที่แม่ของเธอเคยมีบุญคุณกับฉัน”
“อะ เอ่อ...ขอบคุณครับ...อาจารย์”
“อืม...เอาล่ะกลับไปเรียนตามปกติได้ละ...ฉันเองก็ต้องเข้าสอนเหมือนกัน”
“ครับ...ขอบคุณอีกครั้งนะครับ”คยูฮยอนก้มหัวเป็นการขอบคุณอีกครั้ง ก่อนจะพาร่างบางของตนหายออกไปจากห้องพักครู
ณ ห้องปี2/1
เสียงเอะอะโวยวายดังเป็นปกติ เช่นเดียวกับซีวอนที่นั่งเงียบอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่างเหมือนเช่นเคย จนเพื่อนๆในห้องรู้สึกชินไปแล้วกับการที่ซีวอนทำเหมือนไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตา==’ จนกระทั่งอาจารย์ยุนอาเดินเข้ามา เสียงเอะอะในห้องจึงสงบลง
“เอาล่ะๆๆ วันนี้เราจะมีเพื่อนใหม่เข้ามาอยู่กับพวกเราเพิ่มอีกคนนึงนะ”
“ผู้หญิงหรือผู้ชายคะอาจารย์”เสียงหนึ่งดังขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ผู้ชาย! นั่งเงียบๆได้มั้ยไม่ต้องแสดงออกมากขนาดนั้นก็ได้...เอาล่ะ เค้าชื่อฮันคยอง เค้าเป็นคนจีน แต่ก็พอพูดภาษาเกาหลีได้บ้าง
อย่าไปรังแกเค้าล่ะ...เอาล่ะฮันคยองเข้ามาได้แล้ว”ทันทีที่ฮันคยองก้าวเท้าเข้ามาในห้อง เสียงกรี๊ดของสาวๆในห้องก็ดังขึ้น ชายหนุ่มหลายคนถึงกับตั้งแง่กับเด็กใหม่ แต่เสียงของอาจารย์ยุนอาก็ยังสามารถสยบได้ทุกสิ่ง
“เงียบ!!เอาล่ะฮันคยองเธอไปนั่งอืม...นั่งข้างฮยอกแจก็แล้วกัน คนนั้นน่ะ คนที่ขาวๆตัวเตี้ยๆน่ะ”
“อาจารย์ครับผมไม่ได้เตี้ยซักหน่อย นี่คุณ
“แต่อาจารย์ครับ ผมอยากนั่งที่ริมหน้าต่างอ่ะครับ...นั่นไงครับผมนั่งข้างคนนั้นก็ได้”ฮันคยองชี้ไปที่ซีวอน เหมือนซีวอนจะรับรู้สายตาคมหันมามองแบบไม่สบอารมณ์ แต่ก่อนที่อะไรจะเลวร้ายไปกว่านั้นเสียงของอาจารย์ยุนอาก็ดังขึ้นซะก่อน
“ฮันคยองจ๊ะ...”ฮันคยองหันไปมองหน้าอาจารย์ยุนอา ก่อนจะวิ่งจู๊ดไปนั่งข้างฮยอกแจในทันทีที่เห็นหน้าของคนเป็นอาจารย์((น่ากลัว))
“ซาหวัดดีฉันฮันคยอง”((สำเนียงแปร่งๆตามสไตร์ฮันคยองที่พูดชัดบ้างไม่ชัดบ้าง))
“สวัสดีครับผมฮยอกแจนะครับ คุณเพื่อนใหม่^^”
“ทำไมนายต้องพูดคุณพูดผมพูดครับตลอดด้วยล่ะ”
“ความลับครับ...นี่คุณซีวอนทักทายคุณฮันคยองหน่อยสิครับ”
“สวัสดี...”ซีวอนเพียงแค่พูดทักทายสั้นๆเท่านั้น ทำเอาฮันคยองทำตัวไม่ถูกกับความเย็นชาของซีวอน
“อะ อื้อ ฉันฮันคยองยินดีที่รู้จัก”
( - -) <<ซีวอน((เมินอย่างแรง))
^^ <<ฮยอกแจ
==’ <<ฮันคยอง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ครบแล้วนะคร๊าบ^^
ตอนนี้พระเอกกะนายเอกยังไม่เจอกันเนอะแต่ตอนหน้ารับรองครับ
เอาเป็นว่าเรามาเข้าสู่ห้องสนทนากันดีกว่านะครับ
วันนี้ผมนายไวรัส ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้รับผิดชอบครับ^^
เริ่มที่คำถามแรก
V:ก็คนอ่านที่อายุน้อยกว่าไวรัสไงขอรับ^^
Q:โอ้วว รักวอนคยูก็ต้องรักไวรัสด้วยนะครับ^^<<<เกี่ยวมั้ย??พี่ชาย
V:เกี่ยวครับ^^
Q:ไหงฮยอกสุภาพเยี่ยงนี้
V:คำถามนี้เดี๋ยวจะให้ฮยอกออกมาตอบในห้องสนทนาBy EunHyuk ก็แล้วกันนะขอรับ^^
Q:ฟิคมีดีที่ชื่อคนแต่งป๊ะเนี่ย ชื่อมันน่าสนใจ(จนน่ากลัว) ก๊ากก
V:อันนี้กระผมก็ไม่ทราบเช่นกันขอรับ= ='
Q:คือแบบว่ารักวอนคยูแต่ไม่รักไวรัสได้มั้ยคะ((จากpopeye))
V:ไม่ได้คร๊าบบบบTT
Q:ฮยอกสุภาพมาก แล้วบอมเป็นพี่ฮยอกเหรอเนี่ย
V:ไม่ใช่ครับ^^
Q:กำ = = สรุปต้องทำหมดชิมิคะ((จากluvlyoxygen))
V:ถูกต้องคร๊าบบบ^^
Q:กี้หายไปไหนเน้-0-
V:มาแล้วครับ
Q:ฮยอกตกลงเป็นเพื่อนแน่เหรอเนี่ย
V:ล้าน%ครับ
Q:นายไวรัส เรียกว่าไอ้ตัวเชื้อโรคได้ป่ะเนี่ย...ฮี่ๆๆๆ((จากZephyR-))
V:คิดว่าอย่าดีกว่าครับ= ='
Q:คยูเรียนแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ((จาก:หลายๆคน))
V:ก็อย่างที่เห็นในฟิคอ่าครับ
Q:เมื่อไหร่ตัวเอกจะเจอกัน
V:เดี๋ยวก็เจอกันครับ^^
เพิ่งกลับมาจากทะเลคร๊าบบ^^
เหนื่อยๆๆๆเม้นให้กำลังใจด้วยนะครับ
พรุ่งนี้ไปโรงเรียนตั้งใจเรียนนะครับ
บ๊ายบีนอนละนะครับง่วง^^
อย่าลืมนะครับมีคำถามอะไรก็ฝากไว้
แล้วก็อยากให้ใครมารับผิดมุมห้องสนทนาครั้งต่อไปก็รีเควสมานะครับ
บ๊ายบี ฝันดีครับ^^
ความคิดเห็น