คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Beauty & Dragon ▲ Prologue ▫ Born Dragon
Prologue
Born Dragon
บรรยาาศื้น ้อนเมบนท้อฟ้าเิมมีสีาวนวล ทว่าอนนี้ลายเป็นที่เทาหม่น บ่บอไ้ว่าอีไม่นานฝนะลมาอย่าหนั ท่ามลาารรารที่แสนะิัในถนนเส้นนั้นมีรถสีำันหรูำลัรอสัาไฟเียวเพื่อนมุ่หน้าไปยัโรพยาบาลเอนแห่หนึ่ ภายในรถมีผู้ายอายุยี่สิบปลายๆ ับ หิสาวอายุยี่สิบ้นๆ ท้อป่อพวเาทัู้่ำลัะมีอีหนึ่ีวิมาร่วมใ้ีวิ้วย ระหว่าที่ทัู้่ื่นมและหัวเราะับเ็น้อยที่อยู่ในท้อ็มีเสียเาะระึวามสนใอสามีภรรยา
๊อ ๊อ ๊อ
เพราะระรถมืเินไปนเป็นสามีึสั่ให้นับรถเปิระ้านภรรยาัวเอ ภาพที่ทั้สอนไ้เห็น่า็ใับสภาพอผู้ที่มาเาะระรถัวเอ
ยายแ่…
ภรรยาิในใ เพราะยายแ่ที่เธอว่านั้นมีสภาพที่แปลประหลา หนัเหี่ยวย่นามาลเวลา มูยาวเหมือนแม่มในโลเทพนิยาย าปูโปนออมา ฟันี่แหลมถูแมัินนเปลี่ยนสี เ้าหล่อนหยิบอุหลาบสีแสสวยพร้อมบานึ้นมาพร้อมถามสอสามีภรรยาว่า
“รับอุหลาบมั้ย๊ะ สๆ ใหม่ๆ เลยนะ”
“ไม่ละรับ อบุรับ” สามีที่นั่อีฝั่อบแทนภรรยาัวเอที่ไ้แ่นั่นิ่เียบ
“ยายเพิ่ัออมาาสวนเลยนะ สัอ็ยัีนะ๊ะหนู” ุยายยัไม่ลละวามพยายามที่ะายอไม้ในะร้าน
“ไม่ละะ หนูำลัรีบ อโทษนะะ” ราวนี้หิสาวเอ่ยปาบออย่านุ่มนวลที่สุพร้อมรอยยิ้มบาๆ ที่ใรๆ มอแล้ว็พูำเียวว่า ‘สวย’ แ่ลึๆ แล้วเธอำลัรำายายแ่ี้ื้ออยู่!
“หน่านะ ไม่แพหรอ๊ะ อละยี่สิบบาทเอ ถือว่า่วยยายหน่อยนะ” ยายแ่เอื้อมมือที่มีอุหลาบอเิมผ่านระเ้ามาในัวรถเพื่อยื่นให้ับหิสาวท้อป่อ
“ริ๊! ไม่นะ! เอาออไป! ันบอว่าไม่เอา็ไม่เอาไ ยายะะยั้นะยอทำไมเนี่ย!” หิสาวที่เ็บอารม์ัวเอเอาไว้สิแทันทีที่มือเย็บเียบและหยาบร้านแะมาที่ัวเธอเอ เธอปิอุหลาบสีแออไปนอรถนมันลับพื้นถนน ลีบอร่วและบอบ้ำ ยายแ่้มลไปหยิบมันึ้นมา และในอนนั้นสัาไฟที่เป็นสีแ็เปลี่ยนเป็นสีเียวสว่าทำให้รถเลื่อนัวออเพื่อไปยัุหมาย
ภายในรถันหรูภรรยาำลัหน้าบูบึ้และอารม์เสียอย่ามา นที่เป็นสามีพยายามที่ะล่อมภรรยาัวเอให้ใเย็นๆ เพราะเี๋ยวะมีผลระทบับลู แ่เหมือนเาะเือนไม่ทันารเพราะหิสาวร้อออมาเสียั พลาุมท้อให่อน สีหน้าีเผือ เม็เหื่อผุารอบหน้า
“อะ โอ๊ย! ทะ ท้อัน! โอ๊ยยยยยยยยยยยยย”
“า! เป็นอะไร ลูิ้นแรนานั้นเลยเหรอ” สามีอเธอเรียและถาม้วยน้ำเสียเป็นัวลอย่ามา
“ไม่! ลูะลอแล้ว! โอ๊ยยยยยยย ะไม่ไหวแล้วนะ ฮืออ อม ันเ็บ โอ๊ย!”
“โอ๊ยยยยยยยยยยย”
เสียร้ออหิสาวร้อไม่หยุระหว่าทาที่บุรุษพยาบาลเ็นรถเ็นเพื่อะไปห้อลอ มือหนึุ่มท้อัวเอ ส่วนอี้า็ับมือสามีัวเอแน่นเพราะเธอพยายามแบ่เบาวามเ็บปวที่ไ้รับให้ับสามีอัวเอไ้รับรู้ อมไ้แ่พร้ำบอับภรรยาว่า ‘อทนไว้ ไม่เป็นไร’ นร่าอาถูพาเ้าห้อลอ
“ฮึ ฮึ ฮื่อ!” ั้แ่าเ้ามาในห้อลอนี่็ผ่านไปนานพอสมวรแ่เ็ที่อยู่ในท้ออเธอยัไม่ออมาลืมาูโลเลย ทั้หมอและพยาบาล่วยเธอสุวามสามารถเพื่อนที่ะไ้เอาเ็ออมา
“อีรั้ะุา” พยาบาลสาวบออีรั้พลาลูบสะโพอา
“ฮึ ฮึ”
เธอเบ่สุีวิ นุหมอพูออมา้วยวามีใว่า
“ศีรษะออมาแล้ว! อีนิรับุา อย่าเร็”
“ไม่้อเร็นะะ พยายามเ้า” พยาบาลสาวย้ำอีรอบและให้ำลัใ
าหายใหอบเหนื่อย เม็เหื่อมีมานลายเป็นหยาเหื่อ หน้าียิ่ว่าผ้าาว น้ำาลอออมาพร้อมับสิ่ที่เป็นอวัสำหรับเธอและเาในั่วีวินี้
“อุแว้ อุแว้” เสียร้ออเ็น้อยั้อไปทั่วห้อทำใหุ้แม่นใหม่ทิ้ัวลนอนบนเียพร้อมับรอยยิ้มบนใบหน้า
“ยินี้วยนะรับ ุไ้ลูายรับ ^^” ุหมอเินมา้าเียพูับเธอและยิ้มให้ แ่ไม่ทันที่เธอะไ้ยิ้มอบเสียอพยาบาล็ึวามสนใ
“เอ่อ หมอะ ือ…” เธออ้ำอึ้มีสีหน้าไม่สูีนั พยาบาลสาวอุ้มเ็ัวน้อยที่อยู่ในผ้ามาใหุ้หมอู พอเาเห็นถึับะลึ หันไปมอที่าทีที่เ็น้อยทีอย่าสับสน นในที่สุุหมอ็ถอนหายใออมา เปลี่ยนมืออุ้มเ็และบอให้พยาบาลนเิมไปเรียนพ่อเ้ามา เมื่อรอบรัวรบสามนับหมอและพยาบาลอีหนึ่นเ้ามาอยู่ในห้อลอแล้ว ุหมอึอุ้มเ็ทารัวน้อยมาให้นเป็นพ่อเป็นแม่ไู้หน้าาลูายสมาินใหม่ในรอบรัว แ่ทว่าสิ่ที่พวเาเห็นลับ้อะลึ!
“ริ๊!”
“า! า!”
นเป็นแม่เห็นแล้วถึับรีร้อและหมสะิไป เหลือแ่ผู้เป็นพ่อที่ยัุมสิัวเอเอาไว้ไ้ับสภาพอลูายัวเอ ทารน้อยนนี้เรียไ้ว่าสมประอบทุสัส่วน รอบสามสีสอสมบรู์รบถ้วนแ่ทว่าสิ่ที่แปลปลอมออไปือ วา้า้ายเป็นสีเหลืออำพัน ล้ายับนัยน์าอมัร! ผิับอี้าที่เป็นสีน้ำาลอ่อนเหมือนผู้เป็นแม่ แ่สิ่ที่เาใมาที่สุะเป็นส่วน้าน้ายอหน้าลูายที่มีเล็อมัรหรือูปราอยู่รโหนแ้มเือบสิบเล็ไ้ รวมถึแนเล็ๆ ี้ายอทารน้อยที่มีเล็อยู่ประปราย
ระหว่าที่เาำลัพินิลูายในอ้อมแนบรรยาาศรอบัวเา็เปลี่ยนไป าห้อลอลับลายเป็นลุ่มม่านหมอสีม่ว พร้อมับารปราายอยายแ่ายอุหลาบ
“ยาย! ทำไมยายมาอยู่ที่นี่รับ!?”
“หึ” น้ำเสียที่เยเป็นยายแ่ลับูสาวึ้น ่อนร่าอยายแ่หลั่อมาปูโปนลายเป็นหิสาววัยสามสิบในุสีม่วเ้มมีผ้าลุมยาวสีเียวัน “ันือแม่มแห่โ! อนแรันะให้โับทารนั่นสัหน่อย แ่แม่อเธอลับทิ้วามหวัีอัน” นาเินเ้ามาใล้ทารและ้อมอูอย่าพินิ ่อนะวาอุหลาบูมสีแสบนัวเ็ทาร
“นั่นเป็นอุหลาบที่ะทำให้ลูายลับมาเป็นเหมือนเิม อ๋อหมายถึไม่มีวาและเล็อมัรน่ะนะ ลูายอแะ้อทนทุ์ทรมานไปอีสิบห้าปี่อานี้ เมื่อเ้าสูปีที่สิบห อุหลาบอนี้ะบานและร่วโรยามาลเวลา ทว่า… ว่าลีบอุหลาบอนี้ะโรยรา็ินเวลาไปอีห้าปี เมื่อลีบสุท้ายโรยราลูอแะลายเป็นแบบนี้ลอาล วิธีารแ้ำสาปอันือ ‘รัแท้’ าสอฝ่าย ถึะหยุารร่วโรยอลีบุหลาบไ้ ฮ่าๆ ันะอยูแ รอบรัวแ และลูายอแไปลอ!!!!”
แฮ่!!! สวัสี้า >< เรื่อนี้มาา Beauty & The Beast นั่นเอ55555 ่วนี้ำลับ้า
ย้อนวัยลับไปูเหล่าบรราเ้าหิ5555 อันนี้ะไม่หวานอย่าในาร์ูนหรอ หึ!
าธีมที่เห็นๆัน็น่าะเาถูนะว่ามันออแนวาร์ นิๆ หัวรุนแรนิหน่อย มีาิสม์เล็ๆ
อยู่สายโหอ่ะ แ่็มีหวานนะ =3= ยัไเ้า็ฝาิาม้วยเน้อ 55555
ความคิดเห็น