คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : การกลับมาและคำอธิษฐานสุดท้าย
และวันนี้ วันที่ผมรออย็มาถึ ผมหมสัาับทาผู้ัารแล้ว ผมถ่ายละรบบ ทำอัลบั้มนเสร็สิ้น พร้อมับารโปรโมอัลบั้มอผมเรียบร้อยแล้ว ผมึลาออาวารบันเทิทันที ผมไ้เห็นน้ำาอแฟนลับหลายๆน ผม็สสารนะรับที่้อเห็นพวแฟนลับที่อยให้ำลัใผม้อมาเสียใแบบนี้ ใ่ว่าผมะรู้สึีนะ ผม็ยัอยาะทำามวามฝันอผม ทำในสิ่ที่ผมรั่อไป แ่ทำยัไไ้หล่ะรับ ในเมื่อผม้อเลือ ผมึเลือที่ะอยู่ับนที่ผมรั และทำหน้าทีู่แลเธอให้ีที่สุไปลอทั้ีวิอผมและเธอ ึ่ผม็ไม่รู้ว่ามันอีนานแ่ไหน ผมึเินทาลับมาเมือไทย และรไปหาเธอสุที่รัอผมทันที้วยวามิถึ ไม่รู้ว่าเธอะยัรอผมอยู่หรือป่าว ผมื่นเ้นั แ่เมื่อมาถึบ้านอแน ็พบแ่วาม .... ว่าปล่าว
ไม่มีใรอยู่เลย หายไปไหนันหมนะ ะเิอะไรึ้นหรือป่าว!! ผมึเินไปถามป้าบ้าน้าๆ้วยวามเป็นัวล
“หนูแนไม่ไ้ลับบ้านมาเือบ4เือนแล้ว่ะ นอนป่วยอยู่อยู่ที่โรพยาบาลโน่นแหน่ะ”ำอบอป้า้าบ้าน ทำให้ผมแทบ็อ!! าผมไม่มีแรึ้นมาทันที นี่เธออาารหนันานั้นเลยหรอ ผมนี่แย่มาๆเลย ที่ปล่อยให้เธอเป็นแบบนี้ ไม่ไู้แลเธอเลย 
“พ่อหนุ่ม!! เป็นอะไรมาหรือป่าว๊ะ”ุป้าถามผม้วยวามเป็นห่ว พลา่วยพยุผมที่ำลัะทรุลไปับพื้น ผมูอ่อนแอมาๆเลยสิรับ
“ผมไม่เป็นไรแล้วรับ เอ่อ ... ุป้าพอะรู้มั๊ยรับ ว่าแนอยู่ที่โรพยาบาลอะไร” พอผมรู้ื่อโรพยาบาล ผม็รีบับรถไปหาเธอทันที ‘ถ้าเธอเป็นอะไรไป ันะไม่มีวันให้อภัยัวเอเ็า!!’ ลอทาที่ับรถมา ในหัวอผมมีแ่ประโยนี้ ผมะไม่ให้อภัยัวเอริๆ ผมไม่น่าทิ้เธอไว้แบบนี้เลย!!
“อโทนะรับ ุิิา วิริยานนท์ อยู่ห้อไหนรับ” ผมเอ่ยถามพยาบาลทันทีที่มาถึโรพยาบาล
เมื่อไ้เลห้ออเธอแล้ว ผมรีบวิ่ึ้นไปหาเธอทันที ไ้โปรเถอะ ผมแ่หวัให้เธอยัปลอภัย ถึเธอะโรธผม็ไม่เป็นไร แ่เธอปลอภัยแ่นั้น็พอแล้ว เมื่อมาถึ ผมหยุอยู่หน้าห้อัพั ่อนะัสินใเปิประูเ้าไป
ภาพที่ผมเห็นทำเอาผมแทบ็ออีรั้ ถาพอเธอัวเหลือี มีสาย่าๆโยระย้าอยู่บนัวเธอเ็มไปหม
น้ำาอผมไหลรินออมาทันที ้วยวามสสาร แ่เธอลับหันมายิ้มให้ผม
“ันเห็น ... ่าวอ ... นาย แล้ว นาย ... ออาว ...าร”เธอ้วย้วยน้ำเสียที่แหบพร่า ูเธอทรมานริๆ ผมเินเ้าไปอเธอไว้ทันที อนแรพี่เฟะเ้ามาห้าม แ่พอเห็นเธอยิ้ม พี่เฟ็ะัและเินออาห้อไป
“ัน...รอนายทุ...วันเลย....นะ ใน....ที่สุ...ำอธิษ....าน....อัน็....เป็นริ.....”
“ัน...ฟัเพลอ....นาย....แล้ว....เพราะมาเลย....นะ.....”อนนี้น้ำาอเธอไหลลมาโนไหล่อผมแล้ว มืออเธอออบผมมเอาไว้แน่น ผมเอ็เ่นัน
“ันแ่ให้เธอ”ผมลายเธอออาอ้อมอ แล้วเ็น้ำาให้เธอ “เรื่อันับมิ.....”เธอยื่นมือมาแะริมฝีปาผมทันที ผมึหยุพู
“ันเ้าใ......ันรู้ว่า....นาย้อมีเหุผล......ันิ....ถึนาย.....”ผมพยัหน้ารับรู้ ่อนะึเธอมาอไว้อีที
“ัน็ิถึเธอ....เธอเ็บมาใ่มั๊ย ันอโทษนะ เธอ้อหาย ันะ่วยเธอ”
“แ่ันไม่เอา....หัวใอนายนะ”เธอยิ้มอย่าเหนื่อยอ่อน ผมพยัหน้า ่อนะห่มผ้าให้เธอนอน เธอุมมือผมเอาไว้แน่น
“ันิถึเธอนะ ันอโทษที่ทิ้เธอไว้แบบนี้ .... ถ้าเธอเป็นอะไรไปันะไม่ให้อภัยัวเอเลย”ผมนั่เฝ้านเธอหลับ ผมึ่อยๆแะมือเธอออ และรีบวิ่ออมาาโรพยาบาลทันที
อนนี้ผมมาถึหน้ารูปปั้นWish Loveแล้ว ใ่แล้ว.....ผมมาเพื่ออพรให้เธอ ผม่อยๆหลับาล
“อให้เธอหายาอาารป่วย แล้วผมสัา....ว่าผมะูแลเธอ้วยีวิอผมเอ” เมื่อบำอธิษาน ผมลืมึาึ้น ่อนะรีบวิ่ลับโรพยาบาลทันที อนนี้เป็นเวลา16.30น.แล้ว ผมวิ่ึ้นมาถึห้ออเธอ ่อนะเปิประูเ้าไป แ่......ว่าเปล่าอีแล้ว เธอไม่อยู่ เธอหายไปไหน!!
ความคิดเห็น