V.I.P Online

ลำดับตอนที่ #4 : Very Important Person[V.I.P]

ณ ทุ่งหญ้าทางใต้ [บริเวณที่หมูป่าเเห่งทุ่งหญ้าอาศัยอยู่]

"ย๊ากกกกกก" เสียงตะโกนของชายหนุ่ม พร้อมกับใส่เกียร์เเมววิ่งหนีหมูป่า
"เสียงกับการกระทำมันไปคนละทางกันเเล้วย๊ะ" ไอกะจังพูดขึ้น
"นั้นสิจ๊ะ" ไอซาวะเเทรก

พร้อมกับร่างของชายหนุ่ม ที่โดนหมูป่าชนกระเด็นกระดอนไปทางไอซาวะ "อูยยยย เจ็บจังเลย

เกมนี้มันจะทำให้เลือดลดเฉยๆไม่ได้หรอนิ" ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะลุกขึ้น หมูป่าวิ่งมาทางชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว "เห้ยชิบ...ละ"ชายหนุ่มร้องลั่น ทันใดนั้นเอง ไอซาวะก็เดินมาข้างหน้าชายหนุ่มเเละพูดขึ้นมาว่า  "ชิลล์ !!" ได้มีโล่ลอยขึ้นอยู่ข้างหน้าของพวกเค้า หมูป่าที่วิ่งมาชนโล่เข้าอย่างจัง ได้กระเด็นถอยหลังไป พร้อมกับโดนสะท้อนพลังโจมตีไปด้วย เเละทำให้หมูป่าตายทันที

"ไม่เป็นไรใช่ไหมจ๊ะ" ไอซาวะก้มลงถามชายหนุ่ม
"ครับ....ทั้งคู่นี้เก่งจังเลยนะ" ชายหนุ่มพูดต่อ
"นั้นสกิลของชุด ชุดเกราะของน้ำตาลไอซาวะเค้าน่ะ" ไอกะพูด
"ก็ทั้งไอกะจังกับไอซาวะ เป็น V.I.P 4 นี้น่า สกิลของชุดเริ่มต้น เลยดีกว่าคนอื่นนิดหน่อย" ไอซาวะตอบ
"นายไม่ได้เติม V.I.Pเลยหรือไง อย่าบอกนะนายเล่นเกมนี้โดยไม่เติม V.I.P" ไอกะพููดขึ้น

เเหะๆชายหนุ่มยิ้มตอบ หลังจากนั้น ไอซาวะจังก็เริ่มอธิบายคุณสมบัติของ V.I.P คร่าวๆ V.I.P มีขั้นเรียงจากน้อยไปหามาก มีตั้งเเต่ระดับ

1-5 ความสามารถของ V.I.P 1-4 อาจจะเเตกต่างกัน เเค่ระดับอาวุธเเละสกิลติดตัว กับค่าประสบการณ์ที่ได้จากมอนเตอร์ จะไวขึ้นเเตกต่างกันนิดหน่อย เเต่ถ้าเป็น V.I.P 5 จะมีสิทธิเเตกต่างจากคนอื่นเยอะเลยละ ข้อมูลของ V.I.P 5 ก็จะมีเเต่คนที่เป็นรู้สะด้วยสิ เเต่เห็นเค้าบอกว่าพวกนี้ จะเก็บเวลไวกว่าชาวบ้านสิบเท่าเลยมั้ง อาวุธเเละสกิลติดตัวก็เยอะกว่าคนทั่วไป เเต่นั้นมันก็มีได้เเค่ 7 คนเท่านั้น ก็มีเเต่พวกรวยๆเเข่งกันประมูลเเย่งกัน เรียกได้ว่า 7 คนนี้เเหละมีโอกาสที่จะเคลียเกมนี้ได้ 

 

หลังจากที่ไอซาวะพูดเสร็จ

"เเล้วสกิลติดตัวนายละ หรือสกิลที่ติดมากับอาวุธไม่มีหรือไง" ไอกะพูด
"ผมมีเเต่สกิลพื้นฐานที่เรียนมาจากที่เมืองน่ะ" ชายหนุ่มตอบ

ไอซาวะกับไอกะมองหน้ากัน เเล้วไม่รู้จะทำอย่างไร กับชายหนุ่มคนนี้ดี สักพักหนึ่งไอซาวะก็ได้พูดขึ้น "ให้เค้าไปกับเราก็ได้มั้งไอกะจัง"ที่

ไอซาวะพูดอย่างนี้นั้นเพราะว่า ไอกะกับไอซาวะ อยู่ในระดับเลเวลที่สูงพอสมควร เเละหมูป่่าก็ไม่ได้เก่งอะไรมากมาย ขนาดสายช่วยเหลืออย่างไอซาวะ ก็ยังสามารถสู้กับหมูป่าได้สบายๆเเล้วเลย ถ้าจะมีคนมาอยู่ในปาตี้ด้วยอีกคนหนึ่ง คงจะไม่มีปัญหาอะไร "เเต่ฉันไม่เเชร์ไอเทมกับนายนะ ของใครของมัน" ไอกะพูดขึ้น พร้อมทำท่าทางหวงเขี้ยวหมูป่าเต็มที่ 

"ที่ไอกะจังเค้าหวงไอเทม เพราะเอาไอเทมไปขายหาเงิน ช่วยทางบ้าน ลดค่าใช้จ่ายน่ะจ๊ะ อย่างมองว่าไอกะจังเป็นคนงกไปนะ อิอิ" ไอ

ซาวะกระซิบบอกชายหนุ่ม หลังจากพูดคุยกันเสร็จ ทั้งสามก็ได้ตกลงว่าจะเก็บเลเวลต่ออีกสักพักหนึ่ง

สองชั่วโมงผ่านไป

"นายเรียนรู้ไวจังเเหะ สู้กับหมูป่าได้เเล้วนิ" ไอกะจังพูด
"ปกติผมเอาเเต่เดินเล่นไปมา เคยได้เเต่ ฟันเยลลี่กับกระต่ายเเถวๆหน้าเมือง เพื่อหาเงินไปซื้อของก็เท่านั้นเอง" ชายหนุ่มตอบ
"สองชนิดนั้นมันโคตรอ่อนเลยนิจ๊ะ" ไอซาวะพูดขึ้น พร้อมกับทำหน้ายิ้ม

คุณเธอนี้ยิ้มได้ตลอดจริงๆ เเต่เหมือนโดนดูถูกยังไงไม่รู้เเหะ[ชายหนุ่มเเอบคิดในใจ] หลังจากที่นั่งพักกันอยู่สักพักหนึ่ง ชายหนุ่มก็ได้เเอบ

หันมองหน้าไอกะ

"เราเคยเห็นเธอที่ไหนมาก่อนจริงๆเเหะ เเต่นึกไม่ออก"[พูดกับตัวเอง เสียงเบาเล็กน้อย]
"เคยเห็นใครหลอจ๊ะ" ไอซาวะอยู่ข้างหลัง
"อะไรกันหลอ? ไอซาวะ" ไอกะพูด
"เอ่อ...คือ" ชายหนุ่มลุกลี้ลุกลน เเละหาทางเปลี่ยนเรื่องคุย
"คือผมยังไม่ได้บอกชื่อเลย ผมชื่อ...." ฟุบ!! ชายหนุ่มยังพูดไม่เสร็จ ตัวชายหนุ่มหายไป

อ้าวทั้งสองสาวงุนงง ว่าอยู่ดีๆชายหนุ่มหายไปไหน ไอกะจึงได้ลองเปิดเเบล๊คลิสดู >ราคุ ออฟไลน์< นายขนมปังนั้นชื่อราคุหลอ [ไอกะ

คิดในใจ]

"ชายหนุ่มคนนั้นออฟไลน์ไปละ เราก็ไปพักกันเถอะไอซาวะ"
"หลอจ๊ะ สงสัยเครื่องเกมมีปัญหาละมั้ง" ไอซาวะตอบ
"อ๋อเกือบลืม" ไอกะเหมือนนึกอะไรบ้างอย่างออก

ไอกะกำลังนั่งกดส่งเเจ้งบัค ไปหาทางต้นสังกัดของเกม กรณีชายหนุ่มที่โดนเเบล๊คลิส เเต่สามารถเข้ามาหาไอกะได้ ซึ่งโดยปกติไม่น่า

เกิดขึ้น หลังจากที่ไอกะส่งข้อมูลเสร็จ

"ปะ ไอซาวะ....ไอซาวะ"
"อ๋อจ๊ะ..." ไอซาวะตอบด้วยหน้าตาที่ดูไม่ดีเท่าไหร่
"มีอะไรหรือเปล่า" ไอกะถาม
"ตะกี้มีจดหมายมาจากคนรู้จัก ว่าขอความช่วยเหลือด่วนอะจ๊ะ"
"ขอความช่วยเหลือ?" 

หลังจากพูดเสร็จไอซาวะก็เปิดจดหมายให้ไอกะดู
"เเผนที่ตรงนี้มัน !!" ไอกะถึงกับตกใจ กับจดหมายขอความช่วยเหลือที่เห็น

อีกด้านหนึ่งโลกเเห่งความจริง

" ไอ้น้องสาวตัวเเสบบบบบบบบบบ!! " เสียงตะโกนลั่นบ้านเเห่งหนึ่ง อุส่าต์ย้ำเเล้วย้ำอี กว่าอย่าลืมจ่ายค่าไฟให้ด้วย ไปจ่ายเองก็ได้ฟร่ะ

พร้อมขี่จักรยานเเม่บ้านออกไปทันที  

ณ ป่าลึกมาทางตอนใต้ ถัดจากที่หมูป่าอยู่ ไม่ไกลเท่าไหร่

"ไอกะจัง ไม่ต้องตามเข้ามาก็ได้จ๊ะ" ไอซาวะพูดด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไร ไอซาวะก็เป็นเพื่อนฉันนิ เเละเพื่อนของไอซาวะ ก็เป็นเพื่อนฉันเหมือนกัน"
"ไอกะจังงงงง" พร้อมทำหน้าตาสุดซึ้ง เเละกระโดดกอดไอกะ

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก !! ขณะนั้นเองก็มีเสียงร้องขึ้น ไอกะหันไปมองหน้าไอซาวะ
"หรือว่าจะเป็นคนรู้จักของไอซาวะ" 
"ใช่ค่ะนั้นเสียง ของเค้า" ไอซาวะตอบ

ทั้งสองคนจึงรีบมุ่งหน้าเข้าไปในเขตของป่านั้นทันที เเละได้พบกับคนที่กำลังวิ่งหนีตาย ไปคนละทิศละทาง ไอซาวะเริ่มสีหน้าไม่ดี "พวก

นั้นหน้าตาคุ้นๆทั้งนั้น ยังกับอันดับเลเวลสูงกว่าพวกเราด้วยสิ" ไอกะพูดออกมา ไอซาวะรีบพูดตอบทันที "ไม่เป็นไรเเน่นอนไอกะจัง เพราะไอซาวะมีไอกะจังอยู่เคียงข้างยังไงละ" พลางหันกลับมายิ้ม ไอกะเห็นยังงั้น เลยถอนหายใจออกมาเบาๆ [ให้ตายสิเธอเนี่ยน๊า]

ทันใดนั้นเอง ไอกะจังระวังข้างหน้า !! เสียงเตือนของไอซาวะดังขึ้น มีบ้างอย่างลอยมาทางนี้ ไม่สิเหมือนถูกเขวี้ยงมามากว่า ไอกะเเละไอ

ซาวะกระโดดหลบคนละทาง พลางหันกลับไปมอง ว่าสิ่งที่ลอยมาคืออะไร ทั้งสองสะดุ้งทันทีที่เห็น เพราะนั้นคือศพของผู้เล่นคนหนึ่ง ที่ถูกขว้างมา

ตึ๊งตึ่งตึ้ง เสียงเท้าดังสนั่น มาจากด้านหน้าของทั้งสองคน 
"เเย่ละ ไอซาวะกลับคำพูดตอนนี้ยังทันนะ" ไอกะจังพูด
"ไม่ทันละมั้งไอกะจังงงงง แฮะๆ" ไอซาวะตอบ พร้อมกับหันมายิ้มทำหน้าตาฝืดๆ