คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1st Initiative
1
Initiative
ใครสักคนที่คุณคิดว่าใช่ คุณตัดสินด้วยอะไร ?
แล้วที่คุณรักใครสักคน เป็นเพราะอะไร ?
แต่ผมว่า ทุกอย่างมีเหตุผลในตัวมันเองนะ J
เสียงเลื่อนประตูดังขึ้น พร้อมกับขบวนรุ่นพี่ม.6 ที่ย้ายตัวเดินเข้ามาในเต็มหน้าชั้นเรียน มากันเยอะขนาดนี้ จะมาขอลูกสาวใครแต่งงานป้ะวะ! แต่มันก็แค่ความคิดบ้าๆของผมแหละครับ ที่นี่มีผู้หญิงก็แปลกแล้ว แม่งเป็นโรงเรียนชายล้วนไง!
ปัง!
“น้องเบลครับ!” เสียงตบโต๊ะ พร้อมกับเสียงรุ่นพี่คนนึงที่แม่งเดินมาจากทางไหนก็ไม่รู้ ดังจนผมสะดุ้งเกาะแขนไอ้มิวอย่างรวดเร็ว
“คะ..ครับ”
“พี่มีเรื่องจะคุยกับน้อง ตอนเที่ยงไปที่ฮอลล์ นะ-ครับ”
“คะ..ครับ” รุ่นพี่ที่เดินเข้ามาเริ่มย้ายตัวออกจากห้องไป คือมากันเพราะเรื่องแค่นี้? มาข่มขวัญกูทำมายยยยยยยยย T^T
“มึงไปทำอะไรไว้วะเบล” เสียงห้าวๆของมิวถามขึ้นในขณะที่ผมยังขวัญเสีย มือก็ยังไม่ปล่อยออกจากแขนมัน
“กูเปล่านะ T^T พี่เขาเรียกกูไปทำไมวะมึง กูไม่อยากปายยยย”
“ไม่เป็นไรมึง เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อนแล้วกัน”
“สัญญาแล้วนะมึงงงงงงง”
สุดท้ายก็ต้องมาตามนัดแหละครับ นี่ยังไม่ได้กินอะไรเลย กว่าจะเลิกก็สิบเอ็ดโมงห้าสิบ ขืนมาช้าคงโดนพี่เค้าปาระเบิดใส่ ผมเดินไปตรงกลุ่ม ม.6 ที่ตอนนี้นั่งเล่นตบแปะกันอยู่ สาบานนะว่าปีนี้พวกพี่จะเอนท์กันแล้ว แล้วนี่ตกลงเรียกกูมาเพราะจะให้เล่นด้วยรึเปล่าวะ ชักสงสัย
“พี่ครับ มีอะไร..รึเปล่า” พี่หน้าโหดๆค่อยๆหันมา เอ่อ นี่ผมไปกวนเวลาเค้าเล่นรึเปล่าวะ
“ไอ้กานต์ เบลมาแล้ว มาคุยเองกูจะเล่นต่อ” พี่กานต์? ไอ้พี่ที่เป็นประธานปีที่แล้วใช่ป้ะวะ
นั่น! ชัดเลย แม่งตามจองล้างจองผลาญกูตั้งแต่ม.4 ตามจดชื่อกูจังงงง คือแบบทุกคนคิดดูนะครับ ผมแค่ยืนรอมิวมันเข้าห้องน้ำผมก็โดนจดชื่อแล้วอ่ะครับคิดดู ถามว่าทำไมโดนจด มันบอกผมแค่ว่า ‘น้องยืนขวางพี่’ ทุ้ยยยย กูเห็นคนอื่นยืนขวางทางมึงเป็นล้าน ไม่ยอมจดนะ!
“เออๆ แปปนึง” พี่กานต์ที่นั่งทำอะไรซักอย่างกับเพื่อนสองสามคน ลุกเดินออกมาทางผม
“มาเร็วนี่” หืมมม ก็ดูมึงส่งเพื่อนแต่ละคนไปตามกู หน้าโหดชิบหาย
“มีไร”
“มึง...” มันเรียกผมพร้อมกับหยุดชะงักซักพัก
“ลีลาทำด๋อยอะไรครับพี่-กานต์!” อดีตประธานก็ได้แต่ยืนจ้องหน้าผม รู้แล้วครับว่าหล่อ ไม่ต้องจ้อง(ฮะ ใครว่าผมหลงตัวเอง ป่าวนะครับ! ฮ่าๆๆ)
“อ่ะ” มือเรียวๆยืนกระดาษเอสี่ที่มีข้อความอยู่บนนั้นมาตรงหน้าผม
ผมเพ่งอ่านตัวอักษรสีดำๆที่มีหลายๆขนาดจนจบ...’ละครเวที’ ละครเวทีหรอ ? แล้วยื่นให้กูดูทำไม? หรือจะให้กูเป็นพระเอก คิ้วผมขมวดขึ้นแบบอัตโนมัติ ซึ่งนั่นก็ทำให้คนตรงหน้ารู้แหละครับว่าผมสงสัย
“คืองี้ เดือนหน้าโรงเรียนเราจะมีงานครบรอบ ที่โรงเรียนจัดทุกปีอ่ะ มึงรู้ใช่ป้ะ แล้วปีนี้ก็มีแสดงละครเวที บราเดอร์สั่งมาว่าให้มี แล้วทีนี้...” พี่กานต์ชะงักคำพูดไว้ซักพัก
“ทีนี้?”
“ทีนี้ละครเวทีก็ต้องมีนักแสดง แล้วนักแสดง...ก็มีพระเอก...” ชะงักแม่งตลอด กูลุ้นจนเยี่ยวเหนียวแล้วครับ -___-
“แล้วไงต่อ”
“แล้วมีพระเอกก็ต้องมีนางเอก แต่...” มึงคงไม่ให้กูมาเล่นเป็นนางเอกหรอกนะครับพี่กานต์
“โรงเรียนเราไม่มีผู้หญิง พวกกูเลยต้องหาคนที่น่าจะแต่งหญิงขึ้น แล้วกูก็..เล็งมึง แค่นั้น : )” เล็งกู..? คือยังไงวะ เล็งให้กูไปเป็นนางเอกอ่ะนะ? เห้ยยยยย วอทเดอะฟรัคคคคคค ให้ผู้ชายแมนๆ หล่อๆอย่างผมมาเล่นเป็นนางเอกเนี่ยนะ
“มึงคง ไม่ให้กู ไปเล่นเป็น...นางเอก” พี่กานต์ยิ้มกว้างโชว์ลักยิ้มที่แก้ม มือเรียวยื่นมาจับที่มือผมแล้วดึงไปตรงหน้า
“เป็นนางเอกเถอะนะเบล” ไอ้เชี่ยยยยยย เข้าใจอารมณ์ผมป้ะครับ แบบที่ตอนแรกคิดไปเองก็ว่าแย่แล้ว พอแม่งมาพูดให้ได้ยินแบบเต็มสองรูหู มันแบบเหมือนมีสายฟ้ามาผ่ากลางหัวอ่ะครับ T^T
“ไม่! กูไม่อยากเป็นอ่ะ มึงไปหาคนอื่นเถอะ”
“ไม่มีใครเหมาะเท่ามึงแล้ว นะๆๆเบลนะ กูขอร้อง” มันทำหน้าอ้อนเต็มที่ นี่ถ้าผมเป็นเด็กสาววัยแรกรุ่นก็คงจะละลายหายไปตรงนี้แหละครับ แต่นี่ไม่ใช่!
“คนอื่นก็มีอ่ะ ไม่เอาอ่ะ กูไม่เล่น ไม่รู้แหละ”
“นะเบลลลลล กูขอร้อง พระเอกมันก็ขอมาว่าให้มึงเป็นอ่ะเบล เป็นเถอะนะ” ขอให้ผมเป็น? นี่ผมดังขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับ?
“ใครเป็นพระเอก?” คิ้วผมขมวดขึ้นเป็นเชิงคำถาม
“พี่เป็นครับน้องเบล : )” เสียงที่ดังขึ้นข้างหลังทำให้ผมรีบหันไปดู
อะ..ไอ้เชี่ยยยย กูขอเป็นลมก่อนได้มั้ยวะ!!!
________________________________________________________________________________________
*จุดพลุ* จบไปแล้วววววววววววววว แอบอยากกรี๊ด ฮาาา
สัญญาเลย จะพยายามแต่งให้จบ
ตามทวงนิยายได้เลยนะเฮิ้บ ฮ่าๆๆ
ตอนนี้อาจจะสั้นไปบ้าง (ไม่บ้างหรอก!) เอาเป็นว่าแก้ตัวตอนหน้านะคะ
with love eawloy <3
ความคิดเห็น