คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ศึกชิงแหวนอรุณ
"เบล มาม่อน สควอโล่ แข่งกันไหมใครถึงนามิโมริก่อนชนะใครแพ้ทำกับข้าวแทนเจ้ลูซ เริ่ม" ฉันที่เดินออกจากคฤหาสพูด พร้อมกับเริ่มก่อนคนอื่นเขา
"เห้ย!!!" ทุกคนร้องและกระโดดวิ่งตามๆกันออกมา
แหะๆ ฉันถึงหน้าประตูนามิโมริก่อนใคร ฉันขึ้นไปบนดาดฟ้าโรงเรียน วูบ ลมกลางคือพัดผ่านฉันไป เห้อ หิว
พรึบ
"นามิโมริกลางคืนมันหนาวนะ" ฮิบาริที่นอนดูดาวอยู่บนดาดฟ้าโยนเสื้อมาคลุมหน้าฉัน
"นาย เห้อ อยากมาเป็นอาหารให้ฉันรึไง" ฉันบ่น ชอบมาตอนหิวจริงๆ และฉันก็ใส่เสื้อคุมกรรมการคุมกฏที่มีปลอกแขน
"อยากจะบอกว่า"
"?"
"ยินดี"
"บ้าและ อยากตายรึไง" ฉันว๊ากใส่
"กรุ๊ปab ไม่มีโรคประจำตัว" ดูมันเสนอตัว- -
"ไม่" ฉันมองพวกวาเรียที่วิ่งตาเหลือกตามๆกันมา
"ช้าชะมัด"
"เธอไม่ได้อยู่ฝั่งซาวาดะ สึนะโยชิหรอ" ฮิบาริถาม
"ฉันไม่กล้าไปสู้หน้าหรอก พวกนั้นคงรับไม่ได้ที่ฉันเป็นแวมไพร์" ฉันพูด
"รู้ได้ไง" ดูมันถาม ใครๆเค้าจะไปอยากมีเพื่อนเป็นแวมไพร์ละเอ้อ - -
"ช่างเถอะ ไปและนะเดียวเอาเสื้อมาคืน" ฉันเดินขึ้นไปบนตะข่ายดาดฟ้าและเดินลงมาฉบับแวมไพร์เช่นเดิม
"หุ เบล มาม่อน สควอโล ทำไมช้าจังละคะ" ฉันเดินไปล้อ
"เธอมันขี้โกง" เบลพาล
"ใครโกงย่ะ สควอโล่ยังเร็วกว่าเลย แต่ถึงยังไงสควอโล่ก็ช้ากว่าฉันนะ^^"
"โว้ยยยยยยยยนยยยยยย ยัยเด็กอมมืออย่างเธอนะฉันแพ้เพราะออกช้ากว่าต่างหากหละเว้ยยยยยยยยย" สควอโล่อ้างแต่อยากจะบอกว่าเขาแอบหน้าแดง
"แหม่ๆๆๆๆๆ อย่าพึ่งทะเราะกันสิ" เจ้ลูซที่เดินมาพร้อมเลวี่กับบอสก้า
"ไม่หรอกค่ะ แต่เจ้ลูซค่ะ วันนี้ชิซูมิหาคนทำข้าวมื้อดึกแทนเจ้ได้แล้วนะค่ะ เบล~~~~~~" ฉันเกาะแขนเจ้ลูซและบอกว่าใครแพ้
"-.- ชิ" เบลหันหน้าหนี
"ต๊าย วันนี้เบลจังจะทำอาหารต้อนรับชิซูมิหรือจ๊ะเนี่ย น่ารักจังเลยยย มากอดทีสิจุ๊บๆ" เจ้ลูซพุ่งไปหาเบล
ผลัก
"ไปไกลๆเลยลูซซูเรีย" ได้บาทาเบลกลับมา
"เบลทำหรอ" มาม่อนพูดขึ้น
"โวยยยยยยย มื้อแรกของเธอน่าประทับใจซะแล้วละยัยหนู" สควอโล่พูดและเหล่มองเบลเบาๆ
"ไรฟะ เจ้าชายทำออกจะอร่อย" เบลค้านขึ้น
"ก็ไม่ได้ว่าอะไร" มาม่อนบอกปัดๆแทนเมื่อเบลหยิบมีด
"เดียวตบคว่ำเลย" ฉันพูดและเดินไปหยิบมีดเบล และปาไปปักข้างหัวเลวี่ที่ยืนพิงกำแพงอยู่
ปึก
"เหย0_0" เลวี่สะดุ้งเฮือกและจองฉันเขม็ง
"ชิชิชิ เจ้าชายชอบท่าเมื่อกี้" เบลปรบมือและร้อยมีดเป็นสร้อยคอให้ฉัน
"มันคมนะเว้ย!!!!!" ฉันพูดและเอามีดสร้อยคอออกและปาไปติดผนังรอบตัว เลวี่ที่กำลังโทรหาซันซัส
"สวย…" มาม่อนชม
"เห้ย! เลิกเล่นกันได้แล้วพวกนั้นมันมากันแล้ว" สควอโล่หันมาเรียก
"ชิซูมิ" สึนะกับทุกคนมาพร้อมกับความตกใจ
พรึบ
อีกคนที่พุ่งลงมาจากดาดฟ้า
แก้ง
ท่อนฟากับมีดของเบลที่ฉันจิ้กมาก่อนออกจากคฤหาส
"ชิชิชิ มีดสวยนะยัยตัวกินเลือด"
"อะไรของนายเนี่ย" ฉันถามฮิบาริ
"กำแพง" ฉันหันไปมองกำแพงที่ถูกวาดเป็นรูปฉันสวยเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือเหมือนยักษ์และเลวี่ที่เป็นคนวาดกลิ้งเล่นอยู่ข้างๆ
ผลักๆ ผลัก
"ไอเลวี่ ฉันรองบอสแกและนะเว้ย!!!!!!!! กล้าดียังไงมาวาดฉันน่าตาน่าเกลียดน่ากลัวแบบนี้หะ" ฉันตะคอกและเตะซ้ำ
"-_-" ฮิบาริมองอย่าเอื้อมระอา
"ฮิบาริ จัดการเลย- -" ฉันหันไปบอกฮิบาริหลังจากเตะเลวี่อย่างเยือกเย็น และโดนฮิบาริลากไปเก็บ
"อ่าวหวัดดีสึนะ โกคุเดระ ยามาโมโตะ เรียวเฮ รีบอร์น" ฉันทักพวกนั้นอย่างคนรู้จัก ในความแปลกใจของทุกคนชุดสีดำตามแบบวาเรียแต่ใส่เสื้อคลุมกรรมการคุมกฏที่เป็นคนฝั่งวองโกเล่
"ทำไมละชิซูมิ" สึนะถาม
"ก็ป่าวหรอก แข่งเถอะ "ฉันสรุปให้ยัยเชลแบล็กโรลเพื่อเลี่ยงคำถาม
"ศึกแรกอรุณ กรุณาขึ้นไปบนสังเวียนด้วยค่ะ" ยัยหัวชมพูพูดและคนที่ขึ้นไปคือเจ้ลูซกับเรียวเฮ
"เจ้ลูซสู้ๆนะ เรียงเฮสู้ตายนะ" ฉันพูดเชียทั้ง 2 ฝ่าย
"เริ่มการต่อสู้ได้"
การต่อสู้เริ่มไปอย่างต่อเนื่อง แต่คนที่เสียเปรียบตอนนี้ก็คือเรียวเฮที่มองไม่เห็น
"เรียวเฮ" ฉันพรึมพรำเบาๆ
"เดียวลูซซูเรียก็เสียใจหรอก ชิชิชิ" เบลที่ยืนข้างๆฉันพูด
"ชิ"
ปั้ง!!!!
หลอดไฟบนสังเวียนแตกแล้วด้วยฟีมือเรียวเฮ
"นายทำฉันพลาดช็อตเด็ด" ฉันหันไปแขวะใส่เบลต่อ
"ดูสิ ชิชิชิ"
อ๊ากกกกก
เสียงร้องของเรียวเฮเรียกความสนใจจากฉัน
"พี่ค่ะ" เสียงใสของเพื่อนคนสนิทตะโกนออกมา
"เบลยืนตรงๆละ" ที่ฉันสั่งให้เบลยืนตรงๆเพราะฉันแอบอยู่หลังเบล ไม่ให้เคียวโกะเห็น
"ไหนบอกจะไม่มีเรื่องและไงคะ" เคียวโกะเรียกเรียวเฮอีกครั้ง ฉันผิดไหมนิที่ไม่เคยเรียกพี่เพื่อนว่าพี่เลย ไม่มั้ง...มั้งนะ
"ผิดนะ" เสียงรีบอร์นพูดและหันหน้ามาทางฉัน
"O_O"
"ต๊าย น้องสาวของพ่อหนุ่มนี่หรอจ๊ะ เดียวจะให้ดูจุดจบของพี่เธอเป็นครั้งสุดท้าย" เจ้ลูซเปลี่ยนเวอชั่น
"ไม่ ถ้าเพื่อน้องสาวที่น่ารักละก็พี่ก็จะ พี่ก็จะ ไม่ยอมแพ้หรอก!!!!!!!!! ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แม็กซิมั่มแคนน่อน" เรียวเฮ ทำลายแร่ที่แข็งแกร่งของเจ้ลูซแตกละเอียด
"ว้ายยยยย อะไรกันเนี่ย ทำลายได้หรอ ไม่ ถึงจะเหลือขาเดียวแต่ฉันเป็นวาเรีย ฉันต้องชนะให้ได้ อ๊ายยยย" เจ้ลูซโดนยิงจากเจ้าเครื่อจักรจนล้มลงกับพื้น
".... แก กล้าดียังไงหะ นั้นคนในวาเรียนะ แก!!!!!!ฉันจะทุบเศษเหล็กของแกให้หมดเลย!!!!!!!" นัยตาสีฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดงเป็นโหมดที่บอกเลยว่า'อาละวาด'มีดกระดาษนับสิบๆใบพุ่งไปที่มอสก้า เหล็กค่อยๆแตกออกทีละนิดๆ
"เดียวเส่ ชิซูมิ!!!" สควอโล่อุ้มพลาดบ่าและฉันลากออกมาจากมอสก้าและพาออกวิ่งออกจากสถานการณ์นั้นไป
ณ ประสาทวาเรียในญี่ปุ่น
ฉันนั่งขดตัวอยู่ในผ้าห่มของเบล หลังจากพังบอสก้าจนซันซันต้องส่งไปซ่อมใหม่
ชึบ
"ไปไกลๆ" ฉันไล่เจ้าของห้อง
"นี่มันห้องเจ้าชายนะ" เบลทวงห้องคืน
"...."
"ไม่ไปดูสควอโล่หน่อยหรอ เจ้าชายทำอาหารเย็นไว้ให้และนะ" เบลพูด
"สะ ควอ โล่หรอ เห้ย!" ฉันถีบเบลและรีบวิ่งออกไปดูสควอโล่ หมอนั้นที่อุ้มฉันออกมาตอนอาละวาดเลยได้แผลเยอะเป็นพิเศษ นอนคว่ำอยู่บนเตียงห้องของตัวเองและ หลับ...
ฉันหยิบอุปกรณ์ทำแผลไปทำให้สควอโลและ สควอโล่เป็นแผลที่หลังเป็นทางยาว เพราะฉัน
"ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรอยู่วาเรีย" ฉันลุกออกจากเตียง
พรึบ
ร่างฉันเซนั่งลงกับเตียงอีกรอบ
"ใครบอกเธอไม่ควร จะมีสักกี่คนที่พังมอสก้าและไอซันซัสไม่ด่า สักกี่คนที่วิ่งเร็วกว่าฉัน สักกี่คนที่บังคับให้เบลทำอาหารทั้งๆที่มันไม่ชอบ สักกี่คนที่ปามีดแม่นขนาดนั้น"สควอโลพูด มันละเมอป่าววะ มันชมฉันอยู่นิหว่า
"นาย..."
"อย่าทำให้ฉันเป็นแผลและจะออกจากวาเรียไปนะเว้ย!! โอ้ย เราต้องได้้สู้กันอีก" มันแหกปากและก็เจ็บเอง- -
"อื้อ ไม่ออกแล้ว นอนเถอะ"
"เธอหิวไหม" สตวอโลถาม
"!!จะบ้ารึไง นายนอนไปเหอะ" ฉันดันสควอโล่ที่พยายามจะลุกขึ้นให้นอนลง
"ฉันหมายถึง ไอบอสบ้านั้นเรียกไปกินข้าวเฟ้ย!!!!"ฉันไปมองที่ประตู และเห็นซันซัสยืนพิงประตูมองอยู่
"เอ่อ ^^ ซันซัสฉันขอโทษที่ทำให้มือขวาของนายเจ็บ" ฉันหันไปขอโทษซันซัส และมองไปที่สควอโล่ที่สภาพไม่ค่อยหน้าดู
"ฆ่าไปเลยก็ดี ลากมันออกมากินข้าวด้วย" ซันซัสพูดและเดินออกไป
"ไอบอสบ้า! โอ้ย หลังฉันแหกขนาดนั้นเลยหรอวะ" สควอโลบ่น
"ใช่ ก็ฉันไม่ได้แค่ข่วนนิ มีด~ ^^;" ฉันพูดและชูมีดให้ดูเป็นขวัญตา ก่อนที่จะกระชากแขนสควอโล่และพยุงไปห้องอาหาร
"หะ มีดเลยหรอวะ!" อ่าวนายไม่รู้ตัวหรอฟะ
"ไปเถอะหนะ ให้บอสรอไม่ดี หุหุ"
"แหม่ๆๆ สควอโล่ตอนเจ้ไปตามตอนแรกหละไม่ยอมออกมา" เจ้ลูซพูด
"ชิชิชิ สควอโล่นั่ง ส่วนอาหารของนายส่งตรงมาจากแมงป่องพิษ" เบลพูดและเอาพ๊อยซั่นคุกกิ่งยัดปาก
"อุ๊ก! แอ๊ก" มันตายคาเก้าอี้ไปและเรียบร้อย
"เบล! สควอโล่เจ็บอยู่นะเว้ย" ฉันพูดและตบกระโหลกเจ้าชายปัญญาอ่อนเบาๆ
"เสียงดังจิงๆเลยคิดค่าเสียมารยาทดีไหมเนี่ย" มาม่อนบ่น
"ไม่จ่ายเว้ย" ฉันหันไปเมินเบลที่กำลังกลายร่างเป็นยักษ์
"อ๊ากกกกกก ซันซัสช่วยด้วย" ฉันหาที่พึ่งโดยการไปหลบหลังเก้าอี้ซันซัส
"ชิชิชิ ตายแน่ยัยกะหร่อง" ผอมกะหร่องหรอ?
"กินข้าว" ซันซัสพูดช่วยชีวิตฉัน ในขนาดที่ฉันกำลังปามีดปะทะกับเบลและเฉียดเลวี่ไป 2-3 ที
"ชิ"
"หุหุหุหุหุ"
ทุกคนนั่งประจำที่ตัวเองและฉันนั่งข้างเจ้ลูซกับสควอโล่
"แหม่ บอสนี้ถูกใจชิซูมิจังมากเลยนะฮะเนี่ย" เจ้ลูซพูดและมองมาที่ฉันกับซันซัส
"ชิชิชินั้นสิเป็นคนอื่นฆ่าตายตั้งแต่เรียกว่าที่รักละ" เบลพูด
"นั้นสินะ ค่าซ่อมมอสก้าก็หลายพันล้านเยน ยังไม่บ่นสักแอะ" มาม่อนเสริมกับสควอโล่ที่มองหน้าฉัน
"???"
"กินๆลงไปก่อนที่จะไม่ได้กินอีก" คำพูดซันซัสหยุดปากวาเรียทุกคนเงียบกริบ
"ชิซูมิ กินเสร็จและมาหาฉันที่ห้องทำงานด้วย"
ทุกคนกลืนน้ำลายลงคนคนละอึกและกินข้าวต่อ
ความคิดเห็น