คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สายตาที่ไม่อยากได้รับอีกแล้ว (ศึกชิงแหวนเริ่มแล้ว)
วันนี้ฉันออกมาเดินเล่นกับเคียวโกะ ฮารุ ฟูตะ แรมโบ้ อี้ผิง แต่ตัวการอย่างแรมโบ้ ทำให้ทุกคนหลงจากเคียวโกะกับฮารุไปด้วยกัน
"ฟูตะคุณแรมโบ้ เดินไม่ไหวแล้ว อุ้มหน่อยสิ" แรมโบ้งอแงและลงไปนั่งกับพื้น
"ไม่เอาสิแรมโบ้ฉันก็ไม่ไหวและเหมือนกันนะ ที่พวกเราต้องมาหลงกับพวกพี่เคียวโกะมันก็เพราะแรมโบ้นั้นแหละ พี่ชิซูมิก็พึ่งย้ายมาซะด้วย หลงเลยเพราะนายนั้นแหละ" ฟูตะเริ่มบ่น
"เรื่องพรรค์นั้นคุณแรมโบ้ไม่รู้เรื่องหรอก" แรมโบ้พูดและนั่งลงแคะขี้มูก
"แรมโบ้ไม่รับผิดชอบ" อี้ผิงยืนดูอยู่ก็พูดขึ้น
"อย่าทะเราะกัน เดียวก็ถึงบ้านแล้วหน่ะ ถ้าใครทะเราะกันจะเอาพอยซั่นคุกกิ้งของเบียงกี้ให้กินเป็นอาหารเย็น :)" คำขู่ของฉันทำเอาเด็กทุกคนเงียบกริบ
พรึบ
"เอ่อคุณเป็นใครครับ" ผู้ชายชุดดำมายืนดักหน้าฟูตะไว้
"แกเป็นใคร" ฉันยืนขวางระหว่างมันกับเด็กๆไว้ อย่างน้อยถ้าลงมือกับฉัน ฉันก็ไม่ตาย แต่กับเด็กพวกนี้ ตายแน่ๆ
'จัดการเก็บมัน' เสียงจากวิทยุสื่อสารของมันดังขึ้น
"เก็บได้ก็ลองดู กล้าแตะเด็กๆพวกนี้แกตายแน่" ฉันวาดมีดกระดาษของฉันเป็นวงกลมรอบตัวมัน
"ตายซะ"ฉึกๆๆๆๆๆ ชายชุดดำล้มลงไปนอน
"เหย้า ยอมไม่ได้อี้ผิงต้องสู้! หมัดเกี๊ยวซ่า!!!" อี้ผิงปล่อยหมัดเกี๊ยวใส่ชายชุดดำ
ตู้ม ตุ๊บตับ ฟรึบ
"ให้ตายซี่ ใครให้แหวนกันเจ้าวัวบ้านี้" โกคุเดระซักระเบิดใส่เจ้าพวกนั้น
"ทันเวลาพอดีสินะ" ยามาโมโตะกับเรียวเฮก็เก็บไปคนละ 1
"พวกนาย" น้ำตาฉันไหลออกมา ไม่เคยดีใจกับการมาของพวกนี้เลย ถ้าพวกเขาไม่มาฉันก็อาจจะสู้ไม่ได้ ลำพังตัวฉันน่ะไม่เป็นไร แต่เด็กพวกนี้ฉันคงรับประกันไม่ได้ว่าจะรอด
"เห้ๆ ซูชิอย่าร้องไห้สิ เดี๋ยวเคียวโกะเอาฉันตายแน่เลย" เรียวเฮพูด
"เอ้?"
"ก็เคียวโกะต่อว่าที่ฉันให้เธอเข้าชมรมมา และบอกว่าถ้าเธอเจ็บเคียวโกะจะหนีออกบ้านหน่ะสิ T^T เพราฉะนั้นอย่าร้องไห้นะ เพื่อชมรมของพวกเรา *0*" เขาทำฉันหายเศร้าได้เพราะความบ้าของเขา
"อื้ม"
"เห ตัวแค่นี้ก็ลุยด้วยหรอ อ่ะ รอแปบนะ" ยามาโมโตะแปะพลาสเตอให้อี้ผิง
"เซี้ยเซี้ย" อี้ผิงขอบคุณยามาโมโตะ
"ทันเวลาพอดีสินะ" รีบอร์นที่วิ่งมาพร้อมสึนะพูด
"พวกแกเป็นคนทำหรอ!" ไอชุดดำหน้าหนวดยืนบนกำแพงและถาม
"สึนะๆ ไอแก่หน้าหนวดนี่ใคร" ฉันหันไปถามจงใจให้มันได้ยิน
"แก๊!!!!!! ใครแก่หน้าหนวดฟะ ตายซะเถอะ" มันกางร่ม 8 ทิศรอบตัวฉัน
"ถุ้ย! อาวุธไร้รสนิยมชะมัด ฉันปามีดไปที่ร่มจนร่มพลุน เพราะมีดฉันบางเหมือนกระดาษและไม่มีด้ามจับ คมทั้งแผ่น
"เดียวสิเลวี่ อย่าล่าเหยื่อคนเดียวสิ" กระเทยผมเก๋ๆตรงนั้นใครน่ะ
"การล่าเหยื่อมันต้องทำกันเป็นทีม" ผมทองเห็นหน้าไม่ชัดอะ ไอแก่หน้าหมึกดำยืนคงบังผู้มาเยือนใหม่
"เปลี่ยนแผนแล้วดูท่าผู้พิทักษ์คนอื่นก็อยู่นี่เหมือนกันนะ" เสียงเล็กๆที่มาจากไหนก็ไม่รู้
"ใครวะ~ ชุดเท่ดีนี่" ฉันชม ชอบนะสีดำทั้งเครื่องแบบ
"หืม ชิซูมิจังนี่หน่า" เบลเฟกอลไอฝรั่งขี้นกที่วิ่งตามฉันไปถึงบ้านยามาโมโตะ
"จริงด้วยสิ" มาม่อนไงทารกที่มากับเบล
"อ่าว พวกนาย"
"เห!!!!!!!!!!!(ทุกคน) เธอรู้จักคนพวกนี้ด้วยหรอ(โกคุเดระ)"
"ชิชิชิชิ ชิซูมิเธอเป็นพวกนี้หรอ แหม่ เปลี่ยนพวกตอนนี้ทันนะ ถ้าเธออยากจะมาอยู่วาเรียบอกได้นะ" เบลพูด
"ไว้จะคิดดู" ฉันตอบส่งๆ
"เห้ย!(ทุกคน)" ทุกพร้อมใจกันตะโกน
"อะไรหรอ?" ฉันทำหน้างงใส่พวกสึนะ
"คุฟุฟุ ผมว่าเธอชักจะงงกับชีวิตเกินไปและครับชิซุยจัง" มุคุโร่โผล่มาอยู่ข้างหลังฉันสร้างความตกใจให้ทุกคนมากขึ้นไปอีก
"มาทำไมฟะ เห้ยๆ ไอแก่หัวฟูหมึกผสมกระเบน จะสู้ไหม" ฉันหันไปเหว่ใส่มุคุโร่ทีนึง และค่อยหันไปหาเรื่องไอแก่นั้นต่อ
"แก ซาวาดา สึนะโยชิ" คนที่หน้าดุๆที่อยู่ตรงกลางนั้นพูดขัด และจุดไฟที่มือด้วยมือปล่าว
ฟรึบ
"พอเท่านั้นแหละซันซัส" พ่อของสึนะขว้างขวานมาปักข้างหน้าขั้นระหว่างสึนะกับซันซัส
"โหย อิเอมิสึแกมันก็แค่ไอหมาขี้แพ้แหละวะ" ไอผมขาวที่แหกปากดังมาก ด่าพ่อสึนะ
"ซันซัส ลูกน้องแกกล้าหันดาบใส่ผู้ดูแลนอกแก๊งอย่างฉันหรอ" พ่อสึนะไม่สนใจแต่หันไปถามซันซัส
"ฉันมาส่งสารจากรุ่นที่ 9 เดี๋ยวฉันจะอ่านให้ฟัง 'ในกรณีที่เลือกผู้สืบทอดไม่ตรงกันระหว่างรุ่นที่9กับผู้ดูแลนอกแก๊ง เป็นกรณีที่เกิดขึ้นยากเพราะส่วนมากผู้ดูแลนอกแก๊งกับรุ่นที่9จะความเห็นเหมือนกันแหวนจึงแบ่งออกเป็น2ส่วน ส่วนหนึ่งให้รุ่นที่9 อีกส่วนหนึ่งให้ผู้ดูแลนอกแก๊ง แต่ครั้งนี้ ผู้สืบทอดที่รุ่นที่9เลือกคือซันซัส แต่ผู้ดูแลนอกแก๊งเลือกซาวาดะ สึนะโยชิ ฉันจึงตัดสินใจให้มีการประลองระหว่างผู้พิทักษ์' "(ผิดพลาดก็อย่าว่ากันนะ ไรท์เอาแค่เนื้อความ)
"พวกเราเป็นคนตัดสินเอง" ยัยหัวชมพูสยองนี้เป็นใคร"พวกเราองค์กรเชลแบล็กโรลได้รับคำสั่งจากท่านรุ่นที่ 9 ให้เป็นกรรมการในครั้งนี้ค่ะ" หล่อนพูดไม่ฟังคนอื่นเลยวุ้ย
"เดียวก่อน องค์กรอะไรกัน ทำไมฉันไม่เห็นจะรู้เรื่อง จะให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้มาตัดสินอนาคตของวองโกเล่เนี่ยนะ" พ่อสึนะค้าน
"ไม่ยอมรับการคัดค้านค่ะ พวกเรารับคำสั่งจากรุ่นที่ 9 เท่านั้นค่ะ" ยัยชมพูสยองพูด
"หน่อย" พ่อของสึนะเหมือนเตรียมพร้อมจะเปลี่ยนโหมดเป็นฆาตกรเต็มที
"เราจะทำศึกกันที่โรงเรียนนามิโมริ 5 ทุ่มตรง และศึกแรกในคืนนี้คือ อรุณ"
เรียวเฮหรอ...
"เดียวดิ ยัยชมพูสยอง ฉันเป็นแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์ของแข่งด้วยได้ไหม" ฉันถามยัยพวกเชลแบล็กโรลเรียกสีหน้า 'O_O!!!' <<<จากพวกสึนะกับวาเรียได้
ปึก!
"ชิซุยจังครับ - -" มุคุโร่ที่ทำหน้าบูดเป็นตูดหมูให้ฉัน
"อะไรเล่า ก็ขี้เกียจปิดบังและอะ อยากจะรู้เหมือนกันว่าจะรับฉันได้ไหม" ฉันหันไปมองเพื่อนๆ
"O_O"<<โกคุเดระ สึนะ เรียวเฮ
"o_O"<<ยามาโมโตะ แรมโบ้ อี้ผิง ฟูตะ
"-_-"<<มุคุโร่
"o_o :)"<<เบล มาม่อน กระเทย เลวี่ หัวขาว ทุกคนตกใจและก็กลับมายิ้มได้ภายในแวบเดียว
"ตามใจคุณเลยค่ะ ถ้าหากทางคุณซาวาดะสามารถยอมรับคุณได้" ยัยเชลแบล็กโรลพูด
"ซาดาริ ชิซูมิ ถ้าเจ้าสวะพวกนั้นไม่ยอมรับเธอทางฉันยินดีให้เธอลงได้นะ :)" ซันซัสยิ้มเล็กและพูด
"โวยยยยยยยยยยยนี่พวกเธอ ลง2คนได้ใช่ไหมถ้าเป็นยัยนี่หน่ะ" ไอหัวขาวถาม
"ชิชิชิชิ เจ้าหญิงแวมไพร์หรอ น่ารักดีนี่ มันโกงไปรึป่าวสควอโล่ ชิชิชิ" เบลพูด
"เลือกเอานะคะน้องชิซูมิ" กระเทยหยอดฉัน
"เธอคงเลือกได้นะว่าใครจะสามารถยอมรับเธอได้" มาม่อนพูด
"…สึนะ"
"อ๊ะ ชะ ชิซูมิ เธอเป็นแวมไพร์หรอ!" สึนะสะดุ้งและจ้องมาที่ฉันอย่างตกใจ
สายตาที่ทุกคนจับจ้องมาที่ฉัน ฉงน สงสัย กังวล และทุกคนทำตัวไม่ถูกทั่วกัน มันทำให้ภาพความทรงจำเก่าก่อนที่คนรู้จัก เพื่อนสนิท จนกระทั้งคนรัก ที่จับจ้องมาที่ฉันอย่างหวาดกลัว
ฉัน ฉันกลัว… กลัวว่าจะได้รับสายตาเหล่านั้นวองโกเล่ เหล่าคนที่ฉันอยากได้รับการยอมรับ
"มุคุโร่…" น้ำตาฉันร่วงออกมา แต่เพราะมุคุโร่บังฉันไว้เลยทำให้ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้ฉันยังไง และฉันก็ไม่รู้แล้วเหมือนกัน สีหน้าพวกเขาในตอนแรกมันทำให้ฉันไม่อยากที่จะรับรู้อีกแล้ว
"คุฟุฟุ วองโกเล่ครับ เพื่อความสบายใจของเพื่อนของผมอย่าติดต่อมาอีก" มุคุโร่พูดจบและพาฉันออกมาจากตรงนั้นทันที
ความคิดเห็น