ลำดับตอนที่ #25
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : วาเรีย
ฉันรู้ตัวคร่าาาาทุกคน ฉันรู้ตัวว่าพึ่งกินเลือดนักดาบสุดหล่อของวองโกเล่ไปฉันไม่น่ากินเลือดเพื่อนเลย โอ้ยเคลียดฉันเป็นยัยบ้ากินเลือดดดดดดดดดดดดด จะเอาหน้าที่ไหนไปมองยามาโมโตะละเนี่ยถ้าเป็นมุคุโร่ หรือฮิบาริ... ฮิบาริ.. -///////- ก็ยังว่าไปอย่าง ฮึ่ย
ตื้อ ตื้อ ตื้อ ตื้อ ตื้อ
เสียงสัญญานเตือนดังขึ้นฉันที่ยังอยู่ในชุดนอนเสื้อสีชมพูลายจุดพองๆกับกางเกงขาสั้นลายเดียวกันพรวดพราดออกมาจากห้องนอนและดิ่งไปที่ห้องของจางนินิทันที
"เห้ย!!!!! อะไรอะ"ฉันตะโกนถาม เสียงไปก่อนตัวอีก
"เผลอกดผิดหน่ะ :)"รีบอร์นหันมาบอก
"อ๋อ หรอ ตกใจแทบแย่"
"ใช่ที่ไหนเล่า!"สึนะกับจางนินิค้านขึ้นมา
"เดียวผมของเช็คดูก่อนนะครับ"จางนินิพูดขึ้นและหันไปกดๆไรไม่รู้ "อะเจอแล้วครับ"
ภาพมอนิเตอที่ตอนแรกเป็นSOSตอนนี้เปลี่ยนเป็นรูปนกของฮิบาริ
"อะ นกของคุณฮิบารินิ"สึนะพูด
"รู้สึกจะชื่อฮิเบิร์ด"
"ใครมันตั้งละวะนั้นหน่ะ"โกคุเดระกับสึนะสะดุ้ง
"ฮิเบิร์ดเกี่ยวอะไรอะ"ฉันไม่สนใจเพราะฉันเล่นฮิเบิร์ดประจำอยู่แล้วรู้สึกคุ้นเคยแรงมาก
"เอ่อ สัญญานของความช่วยเหลือมาจากนกตัวนั้นละครับ อ้ะ สัญญานหายไปแล้วครับ"จานินิอธิบาย
"แย่และค่ะคุณสึนะ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว"จะว่าไปวันนี้ฉันไม่เจอฮารุทั้งวันเลยนิ จะว่าง่ายๆก็ไม่เจอใครเลย
"อ๋อ รู้แล้วละ ฮิเบิร์ดหน่ะ"สึนะตอบแบบส่งๆ
"ไม่ใช่ค่ะเคียวโกะ หายตัวไปค่ะ!"
"!!!! ห้ะ"
'ว่าจะกลับบ้านสักครั้ง จะเอาขนมมาฝากพวกแรมโบ้ด้วย'
"ว่าแต่ยัยเคียวโกะออกไปตั้งแต่ตอนไหน เธอเป็นรูมเมทนิหว่าฮารุ"ฉันถาม
"เคียวโกะตื่นเช้าค่ะ นี่เกือบเที่ยงแล้วนะคะ"นี่หล่อนว่าฉันตื่นสายรึป่าว
"เอายังไงดีละต้องไปช่วย"สึนะรนขึ้นมาทันที
"จะเอายังไงละซาวาดะ"รันพูดขึ้น
"หะยังไงอะไรละ"
"ก็แกเป็นบอสก็ต้องเป็นคนตัดสินใจสิ"รีบอร์นพูดย้ำ
"เอ่อ ช่วยๆกันคิดไม่ได้หรอครับ"
"ดูจากรูปการแล้วทางเคียวโกะก็ต้องไปรับ ทางฮิเบิร์ดก็ต้องไปดูเราต้องแบ่งเป็น2ทีม ซาวาดะไปกับฉันจะไปหาเคียวโกะ ส่วนโกคุเดระยามาโมโตะไปหาฮิเบิร์ด"
"อ่าวๆเห้ย และฉันละ"ฉันท้วงขึ้นมาเพราะชื่อฉันไม่มีส่วนร่วมเลย
"อยู่ในชุดนอนยังจะออกไปอีกหรอ :)"รีบอร์นหันมาพิจารณาฉัน
"- -^"
"พลังเธอยังไม่แน่นอนว่าจะไปชนะใครได้เลยแหวนก็ไม่มีถึงมีก็ยังไม่เคยจุดไฟ ยังจะออกอยู่อีกรึไง"รันพูด
"เออดิ เธอจะให้ฉันนั่งจิบชาดูเพื่อนสู้แบบรีบอร์นรึไง"ฉันแขวะรีบอร์น
"(' ')~"<<<ไม่สะทกสะท้าน
"งั้นเธอก็เลือกเอาจะไปฝั่งไหน"รันถาม
"ไปกับโกคุเดระกับยามาโมโตะน่าจะปลอดภัยนะ"รีบอร์นที่เล่นจอนตัวเองอยู่พูดขึ้น
"โอเคตามนั้น" อ่าวเห้ย มะกี้ถามฉันไม่ใช่หรอ "เราไม่มีเวลาแล้ว ไม่มีเวลาให้เธอไปอาบน้ำทาครีมก่อนหรอกนะ"รันพูดและวิ่งออกไปพร้อมกับสึนะ
"เอ้อ ไม่อาบแม่งแหละ"ฉันพูดและวิ่งตามออกมาอีกทางนึงเพื่อไป ศาลเจ้านามิโมริ!!!!
พรึบ
เหตุการไม่คาดฝันฉันโดนลักพาตัว ฉันเป็นผู้หญิงบอบบางแต่วิ่งเลยโกคุเดระกับยามาโมโตะจนเดินเล่นแทนแล้ว จู่ๆก็มีคนมาอุ้มฆ่า? รึป่าว นั้นแหละ พาฉันออกนอกเส้นทาง แรงของฉันไม่ได้น้อยไปมากกว่านักมวยปล้ำหรอกนะ ฉันดิ้นสุดแรงเกิด
"โอ้ย อาเจ้ครับ ใจเย็นๆครับ มีเจ็บ"ดูจากทรงแล้วคิดว่าใครคะรีดเดอร์ทั้งหลาย
"ใครฟร้า!!!!!!!!"หลังจากที่มันปล่อยฉันออกจากการอุ้มฆ่า? ฉันก็ไม่อยู่เฉยดิ้นสุดแรงเกิด
"ก็มีไงครับ ฟรานไง"ไอคนใส่หัวกบนั่งท่ากบ แต่ประเด็นคือมันใส่ชุดวาเรีย!!!!
"นาย..!"
"!!!!!!! อาเจ้ช็อกอะไรครับ ผมสิครับต้องช็อก ผมนึกกว่ามิวฟิโอเล่ส่งตัวเจ้คืนมาแล้วก็เลยมารับ ไม่นึกว่าอาเจ้จะเตี้ยลงนะครับ มิวฟิโอเล่มันให้กินยาลดส่วนสูงหรอครับ ผมเคยบอกแล้วไงว่าถ้าใครยื่นของกินให้อย่าไปรับ"ฟราน? มันพูดแบบไม่รู้เลยว่าฉันมาจากอดีต แต่ก็จริงใครจะไปเชื่อ แต่ฉันไม่ใช่เด็กนะ!
"นายเป็นวาเรียหรอ ฉันชิซูมิมาจาก10ปีก่อน"
".................!!!!!!!!!!!!!!!=[]="ไอกบนั่งช็อกอยู่ตรงหน้าฉัน
"นายทำฉันคลาดกับพวกโกคุเดระ"ฉันพูดและนั่งลงกับพื้น
"มีว่าที่เจ้พูดมาคงจริง เจ้เตี้ยลงนิดนึง แต่มีสงสัยครับ เจ้กล้าใส่ชุดนอนออกมาได้ไงอะคร้าบ"ฟรานพูด
"ฉันก็ไม่ได้อยากใส่มันออกมา!!!!!"ฉันเหว้ใส่ฟราน
"เจ้นิ10ปีก็เหมือนเดิมเลยนะครับ หัวรุนแรง"ไอหมอนี่
"ฉันต้องไปศาลเจ้านามิโมริ"
"เดียวคร้าบๆ และเจ้จะไปวาเรียไหมละ มีอุส่ามารับนะครับ ถ้าเจ้ไม่กลับไปด้วยมีหวังบอสโมโหนะครับ"ฟรานมันพูดและลุกขึ้นตามฉัน
"ไป!!!!! อยากเจอจะตาย~ แต่ตอนนี้ฉันอาจจะตายถ้าไม่รีบไป"ฉันรีบพุ่งไปศาลเจ้านามิโมริโดยลากไอฟรานติดสอยห้อยตามมาด้วย
"ชิซูมิ พวกคุณหน่ะ ช้าเกินไปแล้ว"ฉันที่ถึงสถานที่เกิดเหตุ นี่ตอนที่ฉันเถียงกับไอฟรานยามาโมโตะกับโกคุเดระโดนหนักขนาดนี้เลยหรอ ฉันไล่ให้ฟรานไปดูแกรมม่า คุซาคาเบะดูยามาโมโตะ ฉันเดินไปหาโกคุเดระ คือแต่ละคนสภาพสะบักสะบอม
"ไม่ถึงตายครับ"
"ฉันละจะตาย! T^T ฉันโดดงานจนเพื่อนเจ็บตัว แงงงงง"หลังจากที่ฉันรู้ตัวว่าพวกมันไม่ตายฉันก็ลงไปนอนกลิ้งกับพื้นข้างๆมันทันที
"-0-"
"ชิซูมิ ลุกขึ้นมา- -"ฮิบาริพูดและหิ้วคอเสื้อฉันขึ้น
"แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ม่ายยยยยย"ฉันดิ้น
"เจ้คร้าบมันยังไม่ตายครับ แต่เจ็บหนัก"ฟรานเดินออกมารายงานทำเอาสึนะกับรันที่มาทีหลังงงกันไปตามๆกัน
"เดียวผมพากลับไปหาสควอโล่นะคร้าบ ไม่ร้องน้าาาา"ฟราน แกกล้าดียังไงเอาสควอโล่มาล่อฉันฟร้าาาาาาาา
"ไอฉลามบ้านั้นอะนะ ไอกบหุบปากไปเลย"
"เออได้ผลแหะ"สึนะพูดขึ้นและวิ่งไปดูโกคุเดระกับยามาโมโตะต่อ
แต่คอเสื้อฉันก็ไม่ถูกปล่อยฮิบาริตอนนี้สูงมาก ถึงมากๆๆๆ กว่าฉัน ตัวฉันเกือบลอยเลย
"ไอฮิบารินะไอฮิบาริ เดียวฉันจะกลายร่างเป็นแจ๊คเดอะริปเปอไปฆ่าแก!!!~ จะไปไหนก็ไม่เคยบอกสักคำ"ฉันขู่ฮิบาริ
"อ๋อ ปริ้นเดอะริปเปอ~"
"ปริ้นเดอะริปเปอบ้านแกสิฟราน"ใครจะไปเป็นปริ้นโรคจิตนั้น
"หึ ยัยตัวเล็ก"ฮิบาริพูดและก็เขย่าๆฉันเบาๆ
"เห้ยๆ ปล่อยๆ ฉันจะไปดูไอคนนั้นหน่อย"ฉันพูดและเดินไปหาไอแกรมม่าปะนั่น
"-*-"<<<ฮิบาริ
"นั่นมันศัตรูนะ"รันพูด
"เจ้ผมไม่สนใจหรอกครับ"ฟรานพูดและเดินตามฉันมา
ฉันทิ้งไอ้แกรมม่าไรนั้นไว้ที่เดิม ดูท่าแผลเขาจะสาหัสเลยทีเดียวแต่ฉันก็เอาผ้าห้ามเลือดเขาไปมั้งแล้วคงไม่เป็นไรเพราะ รันกับฮิบาริบอกว่าไม่ให้เอากลับมาด้วย ฉันเข้าทางศาลเจ้า ด้านฝั่งฮิบาริ ฉันลากฟรานมาด้วย ฉันพึ่งรู้ว่าเขามีธาตุหมอกเห็นวับไปแวบมาก็นึกว่าเป็นโจร- -
"แล้วยังไงละชิซูมิ"รีบอร์นถามหลังจากที่พวกเราทุกคนมานั่งรวมกันห้องประชุม เบียงกี้ฟูตะก็มาเหมือนกันฟูตะสูงมากกกกกกกกกกก เบียงกี้คือไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย
"อะไรยังไง"
"ก็ฟรานมารับเธอแล้วนะ เธอต้องตัดสินใจว่าจะอยู่ที่นี่หรือไปอยู่กับวาเรีย"รีบอร์นถาม
"วาเรียดิ"ฉันตอบแบบไม่คิดกับฟรานที่เล่นตึกไม้แก้วชอตอยู่
"โอเค ถ้าจะจัดการเป้าหมายของเราในตอนนี้คืออิริเอะ โชอิจิ”
โชอิจิ...! (ใครงงย้อนกลับไปอ่านตอนที่20) เขาเป็นคนดี ฉันรู้อยู่กับใจแต่ฉันบอกใครไม่ได้
กึก โครม ตึกไม้หล้นลงมา เพราะสติฉันหลุด เข้าใจอารมคนรู้อยู่แล้วแต่พูดไม่ได้บ้างไหม=_= อึดอัด
"ตอนนี้เรารู้ที่ตั้งของฐานทัพของมิวฟิโอเล่แล้ว ถ้าเป็นไปได้เราจะเป็นฝ่ายบุกเอง"เบียงกี้พูด
"หะ"สึนะร้องขึ้น
"ได้ งั้นเราจะเป็นฝ่ายบุกเอง"รันสรุป
ฉันกับฟรานขึ้นฮอของวาเรียเอาไปอิตาลี
Hello!!!!!! Varia~
:)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น