เก็บตัวละครเจ้าค่ะ

ลำดับตอนที่ #86 : Revenge Evil :: บริษัทล้างแค้นบาป - ll - รับสมัครตัวละคร

Application

" สัตว์นรกให้ทำยังไงมันก็คือสัตว์นรก คุณหวังจะให้พวกมันเป็นสัตว์รับใช้ของพระเจ้ารึไง  "







บทที่ต้องการ :: revenge evil คนที่ 15

ชื่อ-นามสกุล :: เคิร์ท เทอเนอร์  Kurt terner

ชื่อเล่น ::  เคิร์ท

อาชีพ :: โปรแกรมเมอร์ 

บริษัท :: Revenge Evil

อายุ :: 23

รูปร่างหน้าตา :: หนุ่มน้อยหน้าตาดีคนนึง เรือนผมสีดำเข้ม ดวงตาสีทับทิมเลือด ผิวขาวเพราะวันๆเอาแต่นั่งจ้องคอมอยู่ในบ้าน 

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 173 / 60

ลักษณะการแต่งกาย :: เสื้อยืดแขนยาวสีดำสลับเทา  สวมทับด้วยแจ็กเก็ตสีดำสนิท  เข้ากับกางเกงสีดำ และรองเท้าสีดำ  ( รูปอาจไม่ค่อยเหมือนน่ะค่ะ อย่าสนสี สนแค่ดีไซน์พอ )

หน้ากากที่สวม :: หน้ากากสีดำ ที่บริเวณตาขวา มีลวดลายคล้ายรอยแตกมากมาย อีกข้างมีแค่รูปของดวงตา

จิ้มๆ

ลักษณะนิสัย ::

            เคิร์ทเป็นคนร่าเริง เขามักจะเห็นทุกเรื่องเป็นเรื่องสนุกๆในชีวิตประจำวันของเขา ยิ่งเป็นเรื่องที่ยากเท่าไรเค้ายิ่งชอบเท่านั้น เพราะเรื่องที่ง่ายๆมันไม่สนุกน่ะสิ คิดดูน่ะ เรื่องราวที่ทุกคนเดาจุดจบได้มันจะไปสนุกอะไรจริงไหม ยิ่งคาดเดายากก็ยิ่งท้าทาย นั้นทำให้เคิร์ทเป็นคนที่รักสนุกจนบางครั้งอาจเกือบล้น ซึ่งมันก็แค่เกือบในสายตาคนอื่น หลายเรื่องที่เคิร์ททำดูเหมือนจะเลวร้ายลง แต่สักพักเรื่องกลับจบอย่างสวยงามซะงั้น เรียกได้ว่าเป็นเรื่องที่ไม่มีใครรู้ว่าทำได้ยังไง แต่มีเรื่องที่น่าแปลกคือเคิร์ทเกลียดการเข้าใกล้ชิดกับผู้คน ถึงเขาจะร่าเริงแต่กลับสร้างกำแพงบางๆที่แข็งแกร่งขึ้นมาเสมอ ทุกคนอาจมองว่าเคิร์ทบ้า เป็นพวกเข้ากับคนง่ายๆ แต่จริงๆไม่ใช่ ภายใต้หน้ายิ้มแย้มและถ้อยคำบ้าๆ กลับมีแต่ความหวาดกลัว  กลัวจะต้องแยกจาก กลัวจะต้องโดดเดี่ยว กลัวจะต้องเป็นตัวถ่วง และเพราะอย่างนั้นเคิร์ทจึงเกียดและกลัวการเข้ากับคนอื่น เขาสร้างตัวตนเขาขึ้นมาบังหน้า ให้เห็นว่าเขาไม่กลัวอะไร ให้เห็นว่าที่ทำ ที่เป็นอยู่นี้คือตัวตนของเขา ทุกครั้งที่เข้าสังคม เคิร์ทจะทำเป็นตีสนิทใกล้ชิด แต่ก็แค่ผิวเผิน ไม่มีใครรู้อดีตของเคิร์ท  ไม่มีใครรู้ว่าเคิร์ทมาจากไหน ไม่มีใครรู้ว่าเขาทำอะไร  แต่เคิร์ทกับรู้เรื่องของทุกคน บางครั้งพวกเขาก็คิด เหมือนเคิร์ทพยายามผลักไสพวกเขาออกไป ไม่ว่าจะพยายามเข้าไปใกล้เท่าไรก็ไม่ได้

          เขาเป็นพวกโกรธยาก แต่จะโกรธขึ้นมาง่ายๆถ้าซักไซ้ถึงเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเขามากๆหรือถามจี้จุดเรื่องในอดีต และเขายังเป็นพวกเก็บอารมณ์เก่งด้วยเรียกได้ว่า เป็นนักแสดงในด้านนี้เต็มตัว ไม่มีใครรู้อารมณ์จริงๆ ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เคิร์ทกำลังกลัว กลุ้มใจ หรือกังวล ในทางกลับกัน เคิร์ทกับมองอารมณ์ของเกือบทุกคนออก แต่ก็ไม่ยุ่งเกี่ยวหากไม่กระทบถึงงาน แต่ถ้าตอนนั้นอารมณ์ไม่มีแล้วมาพาลใส่ อันนี้เคิร์ทจะไม่ชอบมากๆอย่างเพราะเขาเป็นคนมีเหตผล และรับฟังหากเหตผลคนอื่นมันเข้าท่ากว่า

          คงไม่มีใครรู้ว่าเคิร์ทชอบมกตัวอยู่ในห้องมากกว่าการออกเดินไปนู่นมานี้ เพราะงั้นเค้ามักจะมีที่ประจำให้หาตัวได้ง่ายๆเสมอ แต่ดันมีข้อเสียคือเป็นพวกหลงทิศเนี่ยสิ เรียกได้เลยว่าเซ้นด้านนี้ต่ำยิ่งกว่าแกนโลก อย่าให้เคิร์ทนำทางเพราะเค้าจำทางเวลาไปไหนมาไหนไม่ได้หรอกน่ะ แต่ถ้าให้จำตำแหน่งสถานที่น่ะได้ ประมาณว่า เหยื่ออยู่ตรงนี้น่ะ แต่พอถามว่าใกล้ละแวกไหนกลับไม่รู้บอกได้แค่สถานที่ตรงนั้น

         ถ้าเวลาปกติถ้าอยู่คนเดียวที่ไม่มีคน เคิร์ทชอบทำหน้าเบื่อหน่ายโลกใบนี้ และยัดหูฟังใส่แบบตัดขาดโลกภายนอกไปเลย ถ้าทำงานคนเดียวนี้นางจะค่อนข้างเลือดเย็นโหดเหี้ยมเพิ่มขึ้นเลยละค่ะ ถ้าเป็นทีมก็อาจจะขอกักฝีมือไว้หน่อยน่ะ ไรแบบนี้ 

            

ลักษณะการพูดจา :: เคิร์ทเป็นพวกชอบแทนตัวเองว่าผม และแทนคนอื่นว่าคุณแล้วตามด้วยชื่อเสมอ ปกติเคิร์ทจะชอบพูดสนุกๆ แฝงความกวนและจิกกัดเล็กน้อย

" เหยื่อมาแล้วละ ใครจะเริ่มก่อนดีเอ่ยยย "

" ให้ผมเข้าไปเนี่ยน่ะ ไม่เอาหรอก มีปัญญาสั่งคนอื่นก็ทำเองสิ "

" เย้ กลางหัวพอดีเปะ "

ประวัติ :: เคิร์ทมีครอบครัวที่สงบสุข ครอบครัวของเขาแทบจะเรียกว่ามหาเศรษฐีเลยก็ว่าได้  พ่อที่แสนใจดีของเขาทำธุรกิจไอที  แม่แสนสวยของเขาเป็นแฟชั่นดีไซเนอร์ เคิร์ทตอนเด็กๆ แทบจะเรียกว่าอัจฉริยะในทุกด้านเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าพ่อและแม่จะทำอะไรเคิร์ทก็จะได้โอกาศเข้าไปเรียนรู้ด้วยเสมอ แต่แม่ของเขาก็จากไปด้วยโรคประจำตัวที่ไม่ทราบสาเหตและไม่สามารถรักษาได้ โดยก่อนจะจากไปเธอได้มอบทารกน้อยไว้กับพวกเขา  น้องของเคิร์ท แม่จากไปในขณะที่คลอดน้องเพราะโรคประจำตัวเธอกำเริบพอดี  เคิร์ทอยู่กับพ่อและน้องที่พึ่งลืมตาดูโลกของเขาต่อไป  พ่อพยายามให้กำลังใจเขา  หาเวลามาอยู่ด้วยให้มากขึ้น เพียงไม่นาน พ่อของเขาก็แต่งงานกับแม่คนใหม่ที่ไหนไม่รุ้ เพื่อหวังให้เคิร์ทมีแม่   ช่วงแรกเคิร์ท หวาดกลัวและไม่ไว้ใจเธอแหม่แต่น้อย จนเธอเริ่มกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต  เธอเข้ามาเติมความหวังของเขาอีกครั้งว่าครอบครัวที่สงบสุขจะกลับคืนมา แต่นั้นคือความหวัง  ที่ไม่มีวันเป็นจริง แม่ใหม่ของเขาก็แค่ผู้หญิงเห็นแก่เงิน เธอเข้ามาในครอบครัวนี้เพื่อเงินเท่านั้น พอทุกอย่างเป็นไปตามแผนเธอก็จะจัดการทุกคนทิ้งซะ โดยเริ่มจากทุกคนในบ้าน ต่อมาคือพ่อของเขา พ่อถ่วงเวลาให้เขาหนีไปซะ แต่เคิร์ทไม่ไปเขาเลือกที่จะวิ่งไปที่ห้องของน้องเขา ทารกน้อยที่พึ่งลืมตาดูโลกได้ไม่นาน แต่ทว่า  พอเข้าไปกับพบแต่เพียงเลือดที่แดงฉาน ร่างของพี่เลี้ยงที่นอนดวงตาเบิกโพล่งอย่างคนตกใจ  ในอ้อมกอดของเธอคือทารกน้อย ที่เธอปกป้องจนวินาทีสุดท้าย ทารก ที่ไร้ลมหายใจในอ้อมกอดของเธอเพราะกระสุนที่ทะลุตัวไปถึงทารกพอดี ในช่วงที่กำลังตกใจอยู่นั้นเคิร์ทก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาใกล้พร้อมเสียงพึมพัม

"อะไรกัน  เงินละ เงิน ทำไมมันถึงมีเท่านี้ ทำมายยยยยยย" เสียงกรีดร้องบ้าคลั่งดังเข้ามาเรื่อยๆ

"เด็ก ใช่แล้วเจ้าเด็กนั้นต้องรู้แน่ ต้องรุ้แน่ๆ ใช่ ใช่ คริคริคริ "

"เคิร์ท  ออกมาหาแม่เร็วเราจะได้เป็นครอบครัวเหมือนที่เธอหวังไง  ออกมาเร็ว"

ประตูเปิดออกอย่าแรงพร้อมกับที่เคิร์ทรู้สึกถึงแรงดึงที่กระชากเข้าไปที่นึง

"อ่า อยู่ไหนกันเคิร์ท  แม่รู้น่ะลูกอยู่ที่นี้ " เคิร์ทตกใจมาก เมื่อมองตามมือไปคือคุณลุงที่เป็นเลขาของพ่อนั้นเอง  ลุงยิ้มให้เหมือนทุกทีที่เจอเขา รอยยิ้มใจดี ที่ครั้งนี้เขาไม่อยากเห็นมันเลย แรงผลักที่ผลักเคิร์ทออกมาจากที่ซ่อน พร้อมกับกระแทกลงจากหน้าต่างชั้นสามอย่างแรงจนกระจกแตก มันไม่เจ็บเท่ากับประโยคสุดท้ายที่ได้ยิน

" พวกเราจะคอยมองคุณหนูครับ "

หลายปีผ่านไป

จากเด็กน้อยโตเป็นเด็กหนุ่มมากความสามารถ ถึงจะรอดมาได้ แต่เหตการณ์ครั้งนั้นก็กลายเป็นบาดแผลลึกยากจะรักษา  กระดาษแผ่นเล็กถูกมือขาวซีดกอบกุมอย่างหวงแหน พร้อมดวงตาสวยที่หลับพริ้มในห้องมืดทึบ

"คุณหนูครับ ผมจะถ่วงเวลาไว้ให้ กระดาษแผ่นนี้คุณหนูต้องเก็บไว้ให้ดีน่ะครับ เมื่อรอดไปได้แล้วอ่านและทำตาม เข้าใจไหมครับ ทำตามในกระดาษนี้เท่านั้น  ผมจะโยนคุณหนูลงไปทางหน้าต่าง เพราะผมคงถ่วงเวลาให้คุณหนูหนีออกไปทางประตูหน้าไม่ได้ เธอคงฆ่าผมแล้ววิ่งตามคุณหนูทันแน่ ที่ข้างล่างของหน้าต่างบานนั้นคือศพที่ตกจากที่สูงครับ  พอคุณหนูตกลงไปให้ทำเหมือนที่ฝึกกันน่ะครับ หายตัวไปที่ไหนก็ได้ ที่ไม่ใช่ที่นี้แล้วรีบอ่านกระดาษนั้น ผมเชื่อใจคุณหนูน่ะครับ"

คุณลุงผลักผมออกไปเหมือนที่วางแผนไว้ ทำทีเหมือนหนีเอาชีวิตรอดแล้วกระแทกผมชนหน้าต่างลงไป สัญชาตญาณสั่งให้ไปที่ไหนก็ได้ที่รอด ทันทีที่ทิวทัศรอบข้างเปลี่ยนไป น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว กระดาษแผ่นน้อยในมือดึงความสนใจเมื่อเหลือบไปเห็นในนั้นเขียนที่อยู่ที่ไม่รู้จักและข้อความที่สรุปได้ว่าพ่อของเขาได้นำเงินเกินกว่าครึ่งไปเก็บที่นั้นแล้ว และไม่มีใครรู้ถึงที่นั้นเลย และยังประวัติปลอม ที่พ่อเตรียมไว้นั้นเพราะหน้าที่การงานของพ่อเองด้วยกลัวว่าวันนี้จะมาถึง ในช่วงแรกเคิร์ทหวาดกลัวแต่เพราะคำพุดของพ่อทำให้เขาจำใจไปเรียนต่อและระหว่างทางก็พบกับคยของบริษัทที่มาติดต่อให้เข้าร่วมงาน(มีความตัดจ-)

อาวุธ :: ปืนสไนเปอร์ และมีดสั้น

พลังพิเศษ :: จะเรียกว่าควบคุมมิติหรือเทเลพอร์ตดีเราก็ไม่แน่ใจ เป็นการสร้างประตูมิติขึ้นมาแล้วพาวาปไปที่ต่างๆ แต่ระบุของที่จะเข้าออกไม่ได้น่ะค่ะ ถ้าผ่านประตูไปก็จะถูกวาปเลย และจะอยู่ไปเรื่อยๆจนกว่าจะสั่งปิดด้วย 

และเพราะแบบนี้ถ้าอยากขนย้ายของใหญ่ๆหนักๆ ก็พึ่งพาเคิร์ทได้ ด้วยการไปถึงที่นั้นแล้วเปิดประตูมาดึงออกไป ไม่เหมือนวาปตรง ที่ไหนไม่รู้จักก็ไปได้ ขอแค่รู้ชื่อกับที่อยู่ก็พอ  แต่ถ้ามาแค่ชื่อเฉยๆแบบ ชื่อคนนี้ แบบนี้ไปไม่ได้น่ะค่ะ ต้องรู้ด้วยว่าอยู่ที่ไหน 

ความสามารถพิเศษ :: 

- ยิงปืนแม่นมาก

- สามารถแยกแยะอาวุธ  และดัดแปลงได้หลายรูปแบบ

- มีความชำนานเรื่องเทคโนโลยี 

- ประสาทสัมผัสไว

- ตอนนี้กำลังจะพัฒนาตัวเองเป็นคลังอาวุธ ใครขอมาเดี่ยวโยนไปให้จะเอาอะไรบอก

งานอดิเรก ::  กวนชาวบ้านแต่ไม่ยอมให้เห็นตัว (ประมาณโผล่มาแต่เสียงอะค่ะ เพราะเฮียแกเกลียดการพบคนเยอะๆนิดหน่อย ย้ำน่ะ นิดหน่อย)

เล่นเกมส์ค่ะ  นางบอกเป็นการคลายเคลียดอย่างนึง รวมถึงการฟังเพลงด้วย

อ่านหนังสือ มีเป็นร้อยๆเล่มแล้วในห้อง

ชอบ :: การอยู่คนเดียว หนังสือแปลกๆ เพลง

ไม่ชอบ :: 

เกลียดผู้หญิงค่ะ น่าจะเพราะอดีตที่ฝังใจ จิกกัดประจำ ไม่คุยด้วยเลย แต่ถ้าเข้าหามากๆแบบจริงใจก็อยู่ร่วมกันได้ค่ะ ปกติแล้วอยู่ร่วมกันได้แต่จะมีระดับความกวนที่เยอะอยู่

แพ้/กลัว ::  

กลัว เด็กๆค่ะ จะไม่เข้าใกล้เลย จะเรียกว่ากลัวก็ไม่ถูกรู้สึกผิดน่าจะดีกว่า พอคุยด้วยหรืออยู่ใกล้ๆจะติดอ่าง อึกๆอักๆ พูดไม่ค่อยออก กลัวไปหมด ประหม่า อารมณ์แบบอย่าคุยน่ะแต่ไม่กล้า

กลัวการตกจากที่สูงด้วยค่ะ อ่านได้จากประวัติเนอะ ตกมาจะทำอะไรไม่ถูกเลย แค่ชั้นสองก็ไม่ได้

เพิ่มเติม :: -

-----------------------------------------------------------------

สัมภาษณ์ผู้ปกครอง

สวัสดีค่ะ เราชื่อแผ่นกระดาษนะคะ ส่วนอีกทางชื่อว่า จัสบลัด ไม่ทราบว่าผปค.ชื่ออะไรคะ?

- เค้ารินน้า

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ว่าแต่ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้คะ?

- น่าสนุกดีค่ะ เราเห็นbl ด้วยละ. มีใช่ไหมๆ ไม่มีไม่เป็นไรเราก็จะอ่าน

เรื่องนี้มีคนแต่งสองคนค่ะ ไม่ทราบว่าโอเคกันไหม?

- โอเคคร้าา

ใบสมัครยาวไปไหมเอ่ย?

- ไม่น่ะ   เราอยากถามท่านมากกว่าว่าประวัติเรายาวไปไหม(มีความรวบรัดในตอนท้ายกลัวยาวเกิน)

ช่วงแรกกับกลางเรื่องยังไม่มีออริตายค่ะ แต่ว่าถ้าลูกๆ ตายตอนท้ายเรื่องจะทำใจได้ไหมคะ?

-  ไม่เป็นไรค่ะ  เดี่ยวเราจะขุดหลุมพร้อมฝังแล้วปักธูปให้เอง

ไม่ทราบว่าถ้าลูกมีคู่ต้องการให้คู่หญิงหรือชายคะ?

- เค้าได้หมดเลยละ! 

สุดท้ายมีอะไรจะบอกแผ่นกระดาษกับจัสบลัดเพิ่มเติมไหมคะ?

- เค้ารอฟังวิจารณ์อยู่น้าา //โค้ง

ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ