เก็บตัวละครเจ้าค่ะ

ลำดับตอนที่ #84 : Assasin Classmate นักฆ่าแบบนี้ยังจำเป็นอยู่ไหม!? [รับสมัครตัวละคร]

แบบฟอร์ม 

ชื่อ-นามสกุล :: มูนไลน์ เอมบริโอ ( Moonlight Embryo )

อายุ :: 15

เพศ :: ช

เพศที่สนใจ :: ทั้งสองเลยละกัน!(แนวแบบถ้าหญิงก็ห้าวๆถ้าชายก็แมนๆน่ะไม่แบบโวยวายเอาแต่ใจทำไรไม่ได้ แต่ถ้าเข้ารูปตบจูบก็ดี อิอิ )

ส่วนสูง :: 176

น้ำหนัก :: 59 

ลักษณะภายนอก :: เป็นผู้ชายค่ะ (อ้าว ก็ขอสั้นๆ)

ชายหนุ่มร่างโปร่ง ผมสีดำสนิท  ตาสีม่วงอมดำ  ผิวขาวซีด ผมจะซอยรากไทรประบ่า 

นิสัย :: 

จะค่อนข้างเป็นคนเฮฮา ไม่ได้พูดมากเกินน่ะ เรียกได้เลยว่าติดเล่นไปซะทุกอย่างมากกว่า ไม่ว่าจะทำอะไรก็หามุมจริงจังในชีวิตยากเหลือเกิน  เพราะมันจะพาแหวกออกนอกทะเลไปดาวอังคารเสมอจนปวดหัว แถมยังเป็นนิสัยที่แก้ยังไงก็ไม่หายซะทีอีกด้วย หวิดโดนเพื่อนเตะโด่งไปไกลๆอยู่เหมือนกัน แต่ติดที่ว่าเตะไปเดี่ยวพี่แกไม่กลับมาจะยุ่ง ไม่ใช่ห่วงมันน่ะ ห่วงคนที่เจอมันเนี่ย! ไม่รู้ไปหาอะไรแพลงๆเล่นอยู่แล้วทำชาวบ้านเค้าปวดหัวช่างทำอะไรได้อย่างเอาแต่ใจเหลือเกิน คือมันเอาแต่ใจแบบกวนๆอะไม่ได้เหมือนลูกคุณหนูที่อะไรก็ต้องได้  แต่มันจะหายแวบไปสักพักก็กลับมาพร้อมวีรกรรมชวนปวดจิต กำลัทำภารกิจอยู่อาจแวบหายไปแบบไม่บอกกล่าว ด้วยเหตที่ร้านขนมมันน่าอร่อยดีเลยขอกินก่อน

หรือกลางคืนมันมืดอะเลยไปเอาหมอนกับผ้าห่มมา(จะเอามานอนเหรอลูก) พอใครถามก็บอก แหม่ไม่เป็นไรหรอกน้า ฝากพวกนายจัดการก็จบละ ปัดความรับผิดชอบได้อย่างหน้าด้าน ไม่มีใครหน้าหนาเท่ามันอีกละ เวลาเกิดเรื่องก็ดึงเพื่อนมาเป็นกันชนเสมอแล้วตัวเองเนียนหนีสบายใจ เวลาตั้งใจทำอะไรจะออกมาดีเสมอ ซึ่งเวลานั้นคือช่วงนาทีทอง หาาได้ยาก นานทีปีหนจะโผล่มาทีเวลาปกติคือความขี้เกียจที่มีเยอะและความสนุกที่มีมากแลดูขัดกันแปลกๆแต่สรุปง่ายๆเลยคืออันไหนสนใจก็จะป่วนชนิดไม่เห็นหัวใครอันไหนไม่สนใจก็ขี้เกียจเกินจะทำอะไร ไม่มีแบ่งแยกจำกัดความหรอกว่านั้นหญิงหรือชาย มิตรหรือศัตรูก็จะป่วนใครจะทำไม(แต่ระวังมันตลบหลังเอาไม่รู้ด้วยน่ะ) ค่อนข้างโกรธยากแต่ถ้าโกรธมานี้อะไรก็เอาไม่อยู่นางยิงแหลกแน่ๆเรียกได้ว่าจากหน้ายิ้มๆจะกลายเป็นยิ้มมัจจุราศ ยิ้มเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือความอมหิต

ประวัติ :: แม่เสียตั้งแต่เค้ายังเด็ก ทำให้เค้าต้องอยู่กับพ่อและพี่สาวเท่านั้น หลังจากนั้นไม่นานพ่อก็จากพวกเราไปด้วยโรคประจำตัวตอนที่เค้าอายุได้ 8 ปี เค้าไม่รู้อะไรเลยพี่สาวไม่เคยบอกอะไรเค้า เค้ารู้แค่พี่มักจะหายไปจากบ้านบ่อยๆ จนวันนึงพี่บอกความจริงบางอย่าง พี่เป็นนักฆ่า พ่อก็ด้วย จริงอยู่ที่พ่อจากไปเพราะโรคร้ายแต่มันก็แค่ส่วนนึง พ่อจากไปเพราะพวกมัน และถ้าหากพี่ไม่ได้กลับมาอย่าตามหา อย่าบอกใครว่ารู้จักพี่ เธอต้องรุ้จักการหลบซ่อน เปลี่ยนชื่อเปลี่ยนที่อยู่ซะ พี่ได้เตรียมไว้ให้หมดแล้ว เด็กตัวน้อยก็หายไป พี่สาวของเค้าก็หายตัวไปเช่นกัน

สาเหตุที่มาเข้าโรงเรียนลอบสังหาร :: หาเรื่องสนุกๆทำ

ห้องเดิมก่อนที่จะย้ายมาห้อง W :: B

Rank :: A

อาวุธที่ถนัด :: ผักผลไม้ในตลาดสดเพราะไปขโมยป้าๆเค้ามา

Sniper Rifle(พลซุ่มยิง) มีดอีกสองสามเล่มเอาไว้ปอกผลไม้

วิธีการต่อสู้ที่ถนัด :: ระยะไกล อาจมีประชิดบ้างนิดหน่อย

ความสามารถพิเศษ :: วิ่งเร็วมากน่าจะเป็นเพราะเอาไว้หนีแม่ค้าที่ตลาดสด กลัวนางวิ่งตามเก็บหนี้

คำพูดติดปาก :: อืม (แล้วตามด้วยประโยคอะไรก็แล้วแต่เลยยยย)

คติประจำใจ :: เมื่อยิงไปก็ต้องเตรียมใจที่จะถูกยิงกลับเพราะไม่มีใครที่จะไม่แค้นเคืองหากคนที่รักตายจาก

สิ่งที่ชอบ :: เรื่องสนุกๆ อย่างการป่วนชาวบ้านที่ของชอบสุดๆเลย

สิ่งที่เกลียด :: อืม พวกที่แกล้งไม่สนุกละมั้ง แบบน่านิ่งคงกระพันแบบเนี่ย แต่ก็ท้าทายไปอีกแบบน่ะ ตอนที่เปลี่ยนสีหน้าเป็นอะไรที่ตื่นเต้นดี ถ้าจะให้พูดถึงที่ไม่ชอบจริงๆก็ไม่รู้ซิแต่แอบกระซิบเลยละกันผมเกลียดตะขาบน่ะ เพราะงั้นเลยจะไม่เข้าใกล้เด็ดขาด

เพิ่มเติม :: แต่งประวัติได้ย่ำแย่มากเพราะตันจริงจัง

บทสัมภาษณ์ 

คุณคิดว่านักฆ่าคืออะไร? :: คนไง บนโลกนี้มีอะไรที่ไม่ใช่คนด้วยเหรอนอกจากสัตว์กับพืชนะ ถ้ามีเอเลี่ยนก็ดีน่ะ คงมีเรื่องน่าสนุกขึ้นเยอะเลย

ทำไมคุณถึงมาเข้าโรงเรียนลอบสังหาร? :: มันน่าสนุกน่ะ คงมีแต่พวกแปลกๆเต็มไปหมดแน่ๆเลย

คุณคิดว่าตัวเองจะฆ่าคนได้ไหม? :: ได้สิ ก็แค่เหนี่ยวไกเอง

คุณมีงานอดิเรกอะไร? :: อืม ป่วนคนอื่นละมั้งน้า แต่ถ้าไม่มีอะไรทำจริงๆก็นอนน่ะ

คุณคิดว่าข้อดีของคุณคืออะไร? :: ข้อดีเหรอ ผมหล่อน่ะ แถมถ้าอยู่ด้วยแล้วสนุกแน่

คุณคิดว่าข้อเสียของคุณคืออะไร? :: ไม่รู้สิ คิดว่าไง อยากลองมาหาคำตอบด้วนตัวเอง

ถ้าคุณถูกคนเพศเดียวกันสารภาพรักคุณจะรู้สึกอย่างไร? :: อืม คงต้องดูก่อนอะน่ะแต่ผมก็ได้ทั้งหญิงชายอยู่แล้วละไม่มีปัญหาขอแค่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ

คุณกับเอวามีความสัมพันธ์กันอย่างไร? :: ผมพยายามเป็นเพื่อนเธออยู่ละ 

คุณรู้สึกอย่างไรกับเอวา? :: เธอน่าสนใจมากๆเลยรู้ปล่าว อยากรู้จังว่าเธออ่านหนังสือพวกนั้นนานๆได้ไงมีแบบไหนที่เธออ่านไม่ได้รึเปล่าน้า คิดแล้วก็อยากเอาหนังสือไปเซ่นเธออีกจัง

สุดท้ายนี้ หากคุณสามารถเรียนจบจากโรงเรียนนี้ได้คุณจะทำอาชีพนักฆ่าหรือไม่? เพราะเหตุใด? :: อันนั้นก็แล้วแต่อนาคตแหละ มันคือสิ่งที่ยังมาไม่ถึงนี้ แต่ถ้าเลือกได้ก็อยากอยู่สบายๆไม่ต้องทำอะไรเลยอะนะ