เก็บตัวละครเจ้าค่ะ

ลำดับตอนที่ #64 : 「Doppelganger」เงาลวง 【รับสมัครตัวละคร】

Application

รูปตัวละคร ::

บท :: ผู้ช่วยเหลือ(ที่ทำให้แย่ลง)( สมาคมหมีน้อย)

ชื่อ :: (มาเมส นิลิมา ll Mames Nilima )(ผู้เดินถอยหลัง ll ปรัศนีผู้ชั่วร้าย) ภาษาฮิบรู // เมส

อายุ :: 567

เพศ :: ชาย

อาชีพ :: สมาคมหมีน้อยต้องมีไหมค่ะ

นิสัย :: แปลก คือนิยายของเมส และเหม่อ คืออีกคำที่บ่งบอกตัวตนได้ดี เมสมักมีจินตนาการแปลกถึงหลายๆสิ่งที่ใครก็คาดไม่ถึง ไม่ว่าจะเป็นอะไรเค้าก็สามารถมองทุกอย่างรวมถึงทุกสิ่งที่หลบซ่อนอยู่ออกและนำมารวมกันให้กลายเป็นสิ่งใหม่ที่น่าทึ่ง(อย่างเห็นหาดทราย เวลา ขวดแก้ว เมสก็เอามารวมกันกลายเป็นนาฬิกาทราย หรือเวลามีเหตร้ายเมสก็จะเจอเบาะแสก่อนใครแต่ก็ไม่เคยปริปากพูดหรือบอกแค่จะมองเงียบๆนิ่งๆ และก็นิ่งอยู่อย่างนั้นสักพักก็จะเดินไปที่อื่น ทั้งๆที่รู้ตัวคนร้ายก็จะไม่พูโปล่อยให้หากันเอาเอง) เรียกได้ว่าเมสเป็นพวกขี้เกียจและชอบเหม่อลอยเอามากๆ ทำให้ใครๆที่ดคยหวังพึ่งเมสต้องเบื่อหน่าย และบอกว่าเค้าคือเด็กขี้เกียจที่ไม่รู้จักโตสักที ก็แค่คนที่มีคนเห็นใจและช่วยเหลือถึงยังอยู่ที่นี้ได้ แต่จริงๆแล้วไม่มีใครรู้หรอกว่าเมสนั้นเก่งเพียงใด แค่อาจต้องลบนิสัยขี้เกียจสันหลังยาวนี้ออกไปซะ รวมถึงเห็นของแปลกๆไม่ได้ต้องไปนั่งมอง(ไม่เข้าใจว่าการที่ปลาดาวเกาะตู้ปลาหรือปูเดินในน้ำมันแปลกตรงไหน )เวลาใครทักเมสก็จะหันหน้านิ่งๆไปหา แต่จะไม่มีการตอบรับไม่มีเสียงใดๆทั้งสิ้นหลุดออกมาจากริมฝีปาก เมสเป็นพวกมองโลกในทุกๆแง่ทุกสิ่งเที่เป็นไปได้อาจเป็นไปไม่ได้ และบางสิ่งที่เป็นไปไม่ได้อาจเป็นไปได้ คนเรามีหลายคน ต่างดินแดน ต่างนิสัย การพบเจอคนแย่ๆแปลกๆในโลกใบนี้นั้นเป็นเรื่องปกติ เมสไม่ใช่คนใจดีที่ชอบช่วยเหลือคนอื่นไปทั่ว ถ้าไม่มีใครขอร้องก็จะไม่ช่วยเลยนอกจากนั่งเหม่อมองผู้คน แต่ถ้ามีคนขอร้องเมื่อไรเมสจะพยายามทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด แต่เห็นอย่างนี้ภายในเมสเป็นพวกเจ้าเล่ห์มากเลยน่ะ ชอบแกล้งคนในตอนที่ใครไม่รู้ รักสนุกกับการคอยปั่นประสาททำสงครามจิตวิทยากับคนอื่นๆ หรือการผจญภัยแปลกๆในโลกจินตนาการแฟนตาซีนี้แหละของชอบเค้าเลยละ จากเด็กหนุ่มหน้าตายเบื่อโลกคุณอาจไม่เห็นเค้าอีกต่อไป แต่เป็นซาตานในคราบเทวดาน้อยกำลังมองนิ่งเหมือนปกติแต่มันมาพร้อมออร่าชวนขวัญผวาอยู่ต่าง)

ลักษณะรูปร่างหน้าตา :: เด็กหนุ่มตัวเล็กไม่สมกับอายุ ผิวขาวซีด ดวงตาสีเหลืองอร่ามเหมือนตางู ผมสีดำรัตติกาล ชอบแต่งตัวสีทึบๆ และมักจะรวบผมที่ไว้ข้างหลังเสมอเนื่องจากผมของเมสยาวลงมาปรกหน้าปรกตา (เมสจะรวบเฉพาะอยู่ในห้อง เวลาทำงานอะไรแบบนี้น่ะค่ะ แต่ถ้าตอนปกติจะปล่อยให้ปรกหน้าปรกตาเหมือนผีจูออน)

ประวัติส่วนตัว :: เมสเข้ามาในสมาคมหมีน้อยตั้งแต่อายุได้ไม่ถึง15ปี เรียกว่าเป็นหัวกระทิเลยก็ว่าได้ เนื่องจากในอดีต

ทางบ้านของเค้ามีปัญหากันมากมาย พ่อแม่ทะเลาะกันด้วยเหตผลไม่ลงรอย หลายวันที่ได้ยินแต่เสียงพร่ำตะโกนด่าทอ แม่ก็เอาแต่เถียงกับพ่อ เมสได้แต่ขังตัวเองในห้องอย่างหวาดกลัวไม่ไปไหน ไม่พบเจอกับใคร พ่อก็ได้หายตัวไปจากบ้าน ไม่กี่ปี แม่ก็เสียชีวิตด้วยโรคประจำตัว เหลือทิ้งไว้เพียงแต่เมสคนเดียวในบ้านหลังใหญ่โต

ชอบ/ไม่ชอบ ::

ชอบ การกลั่นแกล้งคน การทรมาณคนอื่น การร้องเพลงฟังเพลง เล่นดนตรี อ่านหนังสือ (การแกล้งพวกลูกคุณหนูเอาแต่ใจจะชอบมากเป็นพิเศษ)

ไม่ชอบ ตอนที่ต้องมาคอยแก้ปัญหาให้ไอ้พวกน่ารำคาญ พวกลูกคุณหนูน่ารำคาญเอาแต่ใจตอนพวกนั้นหัวเราะเยาะ

เกลียด/กลัว/แพ้ ::

เกลียด พวกฉลาดรู้ทันคน การที่แผนกลั่นแกล้งของตัวเองไม่สำเร็จ

กลัว กิ้งกือ

แพ้ เหล็กไนผึ้ง

ความสามารถพิเศษ :: มองเห็นในที่มืดได้ดี นอกจากนั้นเมสยังมีความสามารถในการรวมเรื่องราวต่างๆออกมาเป็นบทสรุปสั้นๆ ที่ได้ใจความต่างๆ รวมถึงหาเบาะแส (คล้ายๆพวกความสามารถของนักสืบ)

เพิ่มเติม :: เมสไม่ค่อยกลัวอะไรเลยน่ะ แหม่แต่ซากศพนางยังนั่งลงไปจิ้มเล่น

คำถามสำหรับตัวละคร…

1.คุณจะคิดยังไงเหรอคะ...ถ้าจะมี ‘ตัวคุณอีกคนหนึ่ง’ โผล่เข้ามาในชีวิตของคุณ

:: ร่างเล็กขาวซีดของเด็กชายหันไปเหม่อกับต้นกระบองเพชรอย่างไม่สนใจคำถามเลยแหม่แต่น้อย จนถามย้ำเป็นครั้งที่สิบ เสียงหวานทุ้ม จึงเอ่ยออกมาอย่างช้าๆเนิบนาบว่า

" อีกคนเหรอ ก็ดีน่ะสิ เวลาไปไหนก็จะได้ให้ไปแทน เวลาซื้ออะไรก็ใช้ไปซื้อ อีกอย่างเวลาแกล้งใครหรือแหม่แต่คุณก็รวมหัวกันแกล้งได้"

2.หืม...อย่างนั้นเหรอคะ แล้วถ้าพวกเขาพยายามจะแทนที่คุณและแย่งชิงทุกสิ่งทุกอย่างออกมาจากคุณล่ะค่ะ ?

:: " ไม่แปลก ไม่มีใครอยากอยู่ภายใต้เงาของใครตลอดไปหรอกน่ะ"รอยยิ้มบางเบาถูกยกขึ้นและจางหายไปอย่างรวดเร็ว

3.คุณมีวิธีจัดการกับพวกเขารึเปล่าคะ ? อย่างเช่น เสยคาง , กระโดดไรเดอร์คิก , เอารองเท้าสนสูงตบหน้าสะบัด...

:: "คุณมันป่าเถื่อน "

หันไปเหม่อแบบไม่สนใจแหม่แต่น้อย เพียงแต่ในใจคิดว่า บางทีคงต้องชวนกันมารวมหัวช่วยกันแกล้งคน หรือถ้าไม่ได้จริงๆคงต้องจับห้อยหัวไว้กับน้ำตกให้น้ำล้างหน้าล้างตาเพื่อในสมองจะคิดอะไรดีกว่านี้ หรือควรปล่อยฉลามไปด้วยดีน่ะ

4.ตอนนี้หมดเวลาแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาให้สัมภาษณ์นะคะ อ๋อ...ฉันลืมบอกไปอีกอย่างหนึ่ง... “พวกเขาไม่ใช่พวกเคี้ยวง่ายนะจ๊ะ อย่าดูถูกเชียวล่ะ…”

:: เด็กชายลุกออกไปอย่างไม่แครใครทั้งนั้น เพียงแต่ว่าก่อนที่ประตูจะปิดลง

"ผมก็ไม่ใช่พวกเคี้ยวง่ายหรอกน่ะครับ"

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปานซาตานในคราบเทวดาน้อยถูกยกขึ้นมา ดวงตาสีเหลืองฉายแววเจ้าเล่ห์และรักสนุกอย่างปิดไม่มิด