เก็บตัวละครเจ้าค่ะ

ลำดับตอนที่ #51 : [The Great War] ชุลมุนก๊วนสงคราม(รับสมัคร)

Application

“( ความตายพรากชีวิต แต่ไม่ใช่สายสัมพันธ์ )”

ชื่อ – นามสกุล :: โรอัล วินเซนท์ Roald  vincent (พลังอันเลื่องลือ // ผู้พิชิต)

ชื่อเล่น :: โร  ro

อายุ :: 13

เพศ :: ช 

บท :: เพื่อนพระเอก

นิสัย :: เด็กหนุ่มหน้าตายด้าน และเฉยชากับทุกสิ่ง ไม่ว่าจะโดนอะไรก็ไม่สามารถทำให้ใบหน้านั้นขยับได้แหม่สักเซนเดียว ตายสนิทโดยแท้จริง ถึงอย่างนั้นกับใสซื่อในหลายๆเรื่อง แต่เนื่องจากพูดน้อยมาก พูดทีนับคำได้ เลยไม่ชอบถามอะไรกับใครนักนอกจาก มองสิ่งที่อยากรู้นิ่งๆ และจ้องอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน และสักพักก็เมินไปเอง เป็นพวกความจำสั้น สักพักก็ลืมได้อย่างง่ายๆ เป็นพวกขี้เบื่อหน่าย เฉื่อยเป็นที่สุด ไม่สนใจทั้งนั้นว่าโลกนี้จะเป็นยังไงบ้าง (ถึงแหม่เจ้าตัวเวลามีอะไรมักจะรู้ก่อนคนอื่นเสมอจนหลายคนสงสัยว่าไปรู้มาจากไหน แต่เค้นคอถามให้ตายก็ไม่บอกหรอก) อินดี้แบบแปลกๆ อะไรที่คนอื่นไม่คิดจะทำ นางจะทำ อะไรที่คนอื่นทำ นางจะไม่ทำ รู้จักประเมิณสถานการณ์ดีเยี่ยม รู้ว่าเวลาไหนควรทำตัวยังไง เวลาไหนควรละศักศรีทิ้งไป(แต่ก็ไม่เคยเห็นมันกระตือรือร้นขึ้นมาเลย) 

ประวัติ ::

กาลครั้งหนึ่ง (ไม่ได้เล่านิทาน! #โดนตบ)

เด็กหนุ่มกำพร้า พ่อและแม่หายสาบสูญเหลือเพียงเขาที่ถูกทิ้งอยู่คนเดียวกลางป่าใหญ่ ไม่นานก็มีโจรป่าแถวนั้นมาเจอและเก็บมาหวังว่าจะขาย แต่ก็ได้พี่สาวใจดี ที่เป็นทาศเหมือนกันช่วยเอาไว้เสมอ นานวันเข้า ความทรงจำเกี่ยวกับพ่อแม่ก็ค่อยๆเลือนหายไปจากเขา 

คนเรามักว่ากันว่า วันเวลาแห่งความสุขมักจะอยู่ไม่นาน

และมันก็เป็นอย่างนั้นเสมอ

พวกโจรถูกกวาดล้างจนหมดด้วยฝีมือของใคร เขาก็ไม่ทราบ(เพราะตอนนั้นยังเด็กมากเลยไม่รู้อะไร) พี่สาวคนนั้น ซ่อนเขาไว้ ในที่ที่ทั้งมือและอับชื้น ได้ยินเพียงเสียงกรีดร้อง และเสียงของเลือดที่ซาดกระเซ้็น เมื่อทุกอย่างสงบ สิ่งที่รออยู่เบื้องหน้ามีเพียงซากศพของคนที่เคขาคุ้นเคยและเลือดที่ย้อมพื้นดินจนเป็นสีแดงฉาน 

รูปร่างหน้าตา ::

เท่ปนสวย คงเป็นนิยามของโร หน้าตาของเค้ารวมถึงเสียง ถ้าฟังและมองผ่านๆคงสามารถรับรู้ได้ว่าเป็นผู้ชาย แต่หากจ้องมองดีๆ จะเห็นว่าโรมีเค้าโครงที่ออกไปทางผู้หญิงสวยอยู่หน่อยๆ (แต่ผู้ชายดันออกไปทางเท่ๆ) รูปร่างไม่ถึงกับเล็ก แต่ก็ใช่ว่าจะกำยำ ออกไปทางผอมบางซะด้วยซ้ำ เรือนผมสีดำหม่นทรงรากไทรยาว ดวงตาสีฟ้าขุ่นมัว ดูเรียบนิ่ง และไม่สะท้อนสิ่งใด

ลักษณะการพูด :: จะออกไปทางโทนเรียบๆ เบื่อหน่ายโลกซะมากกว่า

"อืม แล้วไง"

"มันก็เรื่องของข้า"

"ทำไมถึงต้องร้องไห้เสียใจ..ในเมื่อ...มันคือสิ่งที่ทุกคนต้องเจอ"

"................"เงียบไม่พูดอะไรแต่จ้องของตรงหน้านิ่ง

"ไม่ว่าจะใหญ่หรือเล็ก....คำโกหกก็คือคำโกหก"

ชอบ :: ธรรมชาติ ที่สงบๆ  หนังสือ สิ่งแปลกใหม่

เกลียด :: พวกเสียงดังน่ารำคาญ พวกเอาแต่ใจ การจากลา

กลัว :: การสูญเสีย ความทรงจำวัยเด็ก 

แพ้ :: -------------

อาวุธ :: มีดคู่ 

ของที่ชอบพกติดตัวประจำ :: สารพัดอาวุธลับ จนแทบกายเป็นคลังอาวุธเดินได้ (คือพกทำไม - -) /สร้อยกับดักฝัน 

งานอดิเรก :: นั่งหลับบนต้นไม้ เหม่อลอยไปเรื่อย 

ความสามารถพิเศษ :: เทเลพอร์ต ตัวเบาและมือเบาเยี่ยงโจร (และนางเคยผ่านเหตการณ์นองเลือด มาแล้วเพราะงั้นฆ่าคนต่อหน้านางก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก นอกจากคนรู้จักหรือเพื่อนรัก ที่จะทำให้ความทรงจำวัยเด็กย้อนกลับมา และอาจคลั่งเลย) 

อยากมีคู่ไหม :: ได้หมดค่ะ

เพิ่มเติม :: 

-ที่นางไม่เคยยิ้มเพราะยิ้มไม่เป็นค่ะ

-เชี่ยวชาญด้านอาวุธลับ(ไปทำไม)มาก

-มือเบา ตัวเบา เหมาะแก่การปีนป่ายห้อยโหน และย่องเข้าบ้านผู้คน