เก็บตัวละครเจ้าค่ะ

ลำดับตอนที่ #20 : 『 Crystal War 』{รับสมัครตัวละคร}

ใบสมัคร

"(ถึงผมจะชอบเรื่องสนุกๆ ก็ใช่ว่าจะชอบแส่ไปหาเรื่องใส่ตัวหรอกน่ะ)"

ชื่อ-สกุล : ซากิ ฟลอยด์ ( saki floyd )

ชื่อเล่น : ซากิ 

เพศ : ช 

อายุ : 16

น้ำหนัก-ส่วนสูง : 34-156

ลักษณะรูปร่างหน้าตา : ผมสีขาว ไฮไลดำ ซอยเป็นทรงรากไทรสั้น ตา แซฟไฟร์สีม่วงเข้ม เล็บสีดำเข้ม ผิวขาวซีดอย่างคนไม่ออกแดด ตัวเล็กมาก รอบข้อมือและข้อเท้าเป็นรอยแผลเป็นและยังมีสีคล้ำ(อ่านจากประวัติงิ)

ใบหน้ามีรอยยิ้มประดับอยู่เสมอ ท่าทางแลดูนิ่งๆ(แต่กวนมิใช่น้อย) เป็นคนที่แรงน้อยมาก แต่ความเร็วและความอ่อนตัวนั้นสูง

นิสัย : 

ซากิเป็นพวกนิ่งๆ มักจะไม่ชอบยิ้มเท่าไร ถ้าจะยิ้มก็จะเป็นแบบแสยะยิ้มให้คนมองหวาดเสียวเล่น เวลาทำอะไรมักจะตีหน้าตายนิ่งสนิทอยู่เสมอ แต่ถ้าให้นางร่าเริงก็ได้นะ แต่แค่ไม่กี่นาทีก็กลับมาทำหน้าเบื่อโลกเหมือนเดิม  เวลาพูดตอนหมั่นไส้ใคร มักจะชอบพูดจิกกัด(แรงๆ)ใส่คนอื่น แต่เวลาปกตินางก็พูดปกตินะค่ะ บางทีก็มีนิสัยเด็กๆหลุดออกมาบ้าง ความสามารถในการง้อคนตกต่ำและย่ำแย่ เวลาสงสัยหรืออยากรู้อะไรมักจะเอียงคอมองนิ่งๆเสมอ เวลาง่วงนอนจะอ้อนเป็นพิเศษกับคนรู้จักใกล้ๆ ชอบเปลี่ยนชื่อคนอื่นไปเรื่อย และมีความคิดแปลกที่ไม่ได้พูดออกมาเยอะ 

งานอดิเรก : ฟังเพลง อ่านหนังสือ 

ความถนัด/ความสามารถพิเศษ : ทำให้ภาพมายามันปรากฎขึ้นมาจริงๆได้(แต่ได้แค่ชิ้นเล็กๆ ถ้าสร้างใหญ่ๆใช้พลังเยอะมาก) รับรู้ถึงอดีตอนาคตและความรู้สึกได้จากการสัมผัสตัวผู้อื่นโดยตรง(แต่ถ้าเป็นด้านลบจะทำให้รับรู้ถึงความเจ็บปวดมาด้วย บางครั้งถึงขั้นสลบไปเลย)

ประวัติ : 

            เมื่อก่อนซากิถูกขังในห้องขังปิดทึบไว้ตั้งแต่ยังเด็ก ทั้งข้อเท้า ข้อมือก็ถูกล่ามเอาไว้ เพราะทุกคนในหมู่บ้าน(เป็นหมู่บ้านของเผ่าผีเสื้อย่อยที่อาศัยอยู่ในป่าลึก ซึ่งเผ่านี้มีอยู่ไปทั่วแต่จำนวนน้อย ซากิถูกคนพาตัวไปอยู่ที่นั้น)นั้นหวาดกลัวในพลังของเค้าพลังที่แปลกไปจากคนอื่น พลังในการมองเห็นทั้งอดีตและอนาคต ถึงยังงั้นเค้าก็ไม่เคยว่าอะไร จนกระทั่งวันนึงที่หมู่บ้านเค้าถูกฆ่าล้างทั้งหมู่บ้าน ด้วยฝีมือของเค้าเอง ถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจ ที่ซากิได้เผลออาละวาดไปนั้นเพราะคนในหมู่บ้านจะจับแม่และน้องชายของเค้าที่เหลืออยู่ไปฆ่าพร้อมๆกันเพื่อตัดปัญหาไม่ให้มีเด็กแบบนี้เกิดขึ้นอีก ทำให้เด็กชายเสียสติไป ทำไมกัน ผมไม่เคยทำอะไรให้พวกคุณเลยน่ะ ทำไมละ พวกเขาคือที่พึ่งทางใจสุดท้ายที่ผมเหลืออยู่น่ะ ไม่! ไม่ให้ทำหรอก! ไอ้พวกที่เห็นแก่ตัวนะ หายๆไปได้ซะก็ดี! 

            หลังจากที่ได้สติก็เห็นแต่ซากศพของคนในหมู่บ้าน สภาพของหมู่บ้านที่ถูกย้อมเป็นสีแดงฉาน ร่างของน้องชายที่นอนจมกองเลือดกำลังจับมือเค้าอยู่ด้วยรอยยิ้มถึงแม้ร่างนั้นจะไม่มีลมหายใจแล้วก็ตาม

           "ไม่เป็นไรแล้วน่ะ  จากนี้ไปลูกเป็นอิสระแล้ว แม่ขอโทษที่ไม่สามารถช่วยอะไรลูกได้เลย ไม่ว่าจะยังไงก็ยิ้มไว้นะ ลูกนะคือลูกคนสำคัญของแม่น่ะ ไปที่นี้ นี้จะเฉลยทุกอย่าง ขอโทษ ขอโทษสำหรับที่ผ่านมาจริงๆ" 

             คำสั่งเสียครั้งสุดท้ายของแม่ก่อนที่ร่างที่กอดอยู่นั้นจะสิ้นลมหายใจตามน้องชายของเค้าไป ก่อนที่มือที่ลูบหัวของเค้าอย่างอ่อนโยนเสมอมาจะตกลงไป 

             สิ่งที่เค้าทำได้ตอนนี้คงมีแต่กรีดร้องออกไป ปล่อยให้น้ำตาได้รินไหลจนเหือดแห้งทดแทนกับความลูกขอโทษที่มีอยู่แน่นจนเต็มอก หลังจากที่ผ่านไปหลายวัน เด็กชายจึงลากสังขารของตัวเองไปห้องลับที่อยู่แม่ได้ซ่อนไว้ใต้ดินของบ้านที่นั้นเค้าได้เจอจดหมายแผ่นนึง พร้อมกับสร้อยคออีกเส้น

        ถึงซากิ ลูกรัก 

        แม่ขอโทษ ถ้าลูกเห็นสิ่งนี้แม่คงไม่ได้อยู่อีกแล้ว ตั้งใจฟังให้ดีๆสิ่งที่แม่จะเหล่าต่อไปนี้คือความจริงทั้งหมด ลูกไม่ใช่ลูกแท้ๆของแม่ ลูกคือทายาทของตระกูลฟลอยด์ พวกเค้าให้แม่พาลูกมาที่นี้เพื่อฝึกพลังของลูกให้คงที่ เมื่อก่อนลูกเคยอาละวาทเพราะพลังไม่อาจควบคุมพลังได้ แม่ซึ่งเป็นแม่นมของลูกจึงได้พาลูกออกมาอยู่กับครอบครัวของแม่ ได้ปรดอย่าเกลียดพวกเค้า พวกเค้ารักลูกมากนะ พววกเค้าก็เจ็บปวดไม่ต่างกันที่ต้องจากลูกไปแต่ตอนนี้ถึงเวลาแล้ว ลูกต้องกลับไปในที่ที่ควรอยุ่ สร้อยนั้นจะนำทางลูกกลับไปเอง กำรอบมันไปแล้วกดไปตรงกลาง นึกถึงที่ที่ลูกจากมา

       สุดท้าย แม่รู้ว่าแม่มันเห็นแก่ตัวทั้งๆที่แม่น่าจะส่งลูกกลับไปได้แล้วตั้งแต่3 ปีก่อนแต่แม่ทำไม่ได้ แม่รักลูก รักมากจนกระทั่งคนในหมู่บ้านทำแบบนั้นกับลูกแม่ก็ไม่กว่าบอกพวกเค้าเพราะกลัวพวกเค้าจะมาเอาลูกคืน ขอโทษที่แม่มันเห็นแก่ตัว แม่ไม่หวังให้ลูกให้อภัย แต่ขอให้รู้ไว้แม่และครอบครัวที่นี้ยังรักลูกและจะรักตลอดไป จะอยู่เคียงข้างลูกนะ

       "ผมนะ ผมนะไม่เคยโกรธแม่เลยนะ ผมก็รักแม่ มาก เลยนะฮะ"

       น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาสีม่วงคู่สวย มือขาวซีดหยิบสร้อยขึ้นมาสวมพลางกำรอบมันไว้แน่น ไม่นาน

      "ผมมารับกลับครับ"

      ข้างๆกายเด็กชายปรากฏชายในชุดคลุมดำ3คนขึ้นมา

*************************************************************************

        "ยินดีต้อนรับกลับนะจ๊ะ ซากิ"

เผ่าพันธุ์ : ผีเสื้อราตรี

พลัง : สร้างภาพมายา  (อาวุธ) สามารถสร้างโล่ขึ้นมาคุ้มกันตัวเองได้ เวลาใช้จะลอยอยู่รอบๆตัว แต่โล่นั้นกินพลังมาก ใช้ไปนานๆเข้าจะเกิดอาการเหนื่อยหอบ เป็นลม วิงเวียนศรีษะ หน้ามืด(เดี่ยวสิเห้ย!#หลบาทา) ถ้าโล่แตกเมื่อไร(แต่ลูกบาศก์ไม่แตกนะ ต้องพักแล้วรวมพลังใหม่ถึงจะสร้างโล่ใหม่ได้)จะเหมือนโดนสะท้อนพลังกลับเข้าหาตัวทำให้กระอักเลือดเลยอะ 

อาวุธ :  ลูกบาศก์สีม่วง  (จะเรืองแสงอ่อนๆและมีอักษรแปลกๆโผล่ขึ้นมาเวลาใช้งานถ้าไม่ใช้ก็เหมือนลูกบาศก์ปกติ) 

สิ่งที่ไม่ชอบ : ผัก ตะขาบ ที่ร้อนๆ ผี

สิ่งที่ชอบ :  ดอกไม้ ผีเสื้อ ดาว

ความใฝ่ฝัน : อิสระในชีวิต การเดินทางไปในก็ได้

อื่นๆ : 

ซากิมักใส่สร้อยรูปกับดักฝันไว้ตลอดเวลา เมื่อใช้มันจะทำให้มีปีกผีเสื้อสีม่วงดำ งอกออกมาจากกลางหลัง(เป็นปีกของเค้าเองฉีกขาดไปนี้เจ็บนะเออ)