เก็บตัวละครเจ้าค่ะ

ลำดับตอนที่ #16 : Thirty-one days . ภารกิจตามล่า - หา "พ่อมด" (รับสมัคร.)

REGISTER ' ใบสมัคร '   

บท : ผู้ที่ได้รับของขวัญ

ชื่อ - สกุล : ซากิ ชินอา { Saki shinah }(เป็นชื่อแปลกๆเพราะคนในหมู่บ้านตั้งให้ตามเวลาที่ช่วยเจ้าตัวออกมา ความหมายของมันคือเรื่องราวที่เหล่าขานของแสงของดวงจันทร์ พวกชาวบ้านอยากให้ซากิโตขึ้นมาอย่างอ่อนโยนเหมือนแสงของดวงจันทร์ให้อยู่ต่อไปอย่างสงบสุบ มีชีวิตที่ดีและยืนยาว)

อายุ : 14

เพศ : ช 

ลักษณะรูปร่าง :สูง 156 หนัก44 เด็กหนุ่มรูปร่างเล็ก(และเตี้ย#หลบ)รูปร่างผอมผิวขาวซีดอย่างคนไม่ค่อยออกแดด ดวงตาเป็นสีแซฟไฟร์สีม่วง ผมสีขาวมีสีดำบนหัวกระจุกนึง ใบหน้ามีรอยยิ้มประดับอยู่เสมอ ท่าทางแลดูนิ่งๆ(แต่กวนมิใช่น้อย) เป็นคนที่แรงน้อยมาก แต่ความเร็วและความอ่อนตัวนั้นสูง

ลักษณะนิสัย :มีอะไรมักจะเก็บไว้ในใจเงียบๆคนเดียว ไม่พูดออกไป   บางทีก็ขี้อ้อนโดยไม่รู้ตัว ถึงจะเฮฮาปาตี้ยังงั้นแต่ก็รักอิสระเป็นชีวิตจิตใจไม่ชอบให้ใครมาสั่งตัวเองสักเท่าไรถ้าถูกจำกัดพื้นที่จะเคลียดมากและอาจพังกรอบเพื่ออกมาสู่โลกภายนอก ชอบทำอะไรแปลกๆที่ชาวบ้านเค้าไม่ทำกัน  เป็นของตัวเองเกินไปนิด(อินดี้ไปก็ผิด :(  ชอบทำเรื่องผิดเป็นถูกได้หน้าตาเฉย เป็นพวกนึกจะมาก็มา นึกจะไปก็ไป ชอบทำเรื่องเป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้ ถึงจะจนมุมแค่ไหนก็จะดิ้นหลุดออกมาจนได้ มึนตลอด จำคนผิดๆถูกๆ เวลาเจออะไรร้ายๆตื่นเช้ามาก็จะลืม แต่อย่าไปเปิดประเด็นหรอก เป็นคนอ่อนโยนแต่ไม่ค่อยแสดงออก แต่ก็ไม่ใช่พวกที่เห็นใครเดือดร้อนแล้วจะเข้าไปช่วย  (ชอบพูดกวนๆ)

สิ่งที่หายากในตัวของเค้าคือความกระตือรือล้น(ในเรื่องที่ไม่สนใจจะไม่แครเท่าไร ประมาณว่า กำลังเจอสถานการณ์เลวร้าย อยู่ดีๆก็ เฮ้ ทุกคนพรุ่งนี้ไปกินพิซซ่ากันปะ)ยอมรับในสิ่งที่ตัวเองไม่ดีได้อย่างตรงไปตรงมา โดยไม่มีออิจฉาใดๆทั้งสิ้น  ชอบวางแผนชั่วร้ายและปฏิบัติคนเดียว สามารถยิ้ม หัวเราะ แสยะยิ้มไปพร้อมๆกันได้ เวลาตื่นนอนใครพูดอะไรจะรับๆไว้ก่อนแต่จริงๆแล้วไม่รู้เรื่อง

จะหงุดหงิดมากถ้าใครส่งเสียงดังอะไรในตอนเช้า ชอบฝืนตัวเองเหนื่อยแล้วยังจะทำต่อ โรคจิตเนอะ รู้สึกแย่หรือไม่ดีเมื่อไรจะเข้านอนเร็วเป็นพิเศษ ช่วงไหนที่เศร้าจะเศร้ามากทำเอาคนปลอบ ปลอบไม่ถุก คำว่าช่างมันเหอะ คือบอกปัดเปลี่ยนเรื่องเมื่อรุ้สึกว่าตัวเองเริ่มจะงงๆกับชีวิต

คนที่คิดอะไรลึกซึ้งและมักจะมองเห็นในบางจุดที่ใครก็คาดไม่ถึงเพียงแต่เพราะเจ้าดันชอบทำอะไรบ้าๆ ปล่อยมุขแป้กๆ(ที่แลดูจะไม่มีคนสนใจแถมประเคนฝ่าพระบาทให้อีกต่างหาก)เลยทำให้ใครก็คิดว่าเป็นพวกสมองทึบซะงั้น อ่านนิสัยคนออก มองทุกอย่างอย่างมีเหตผล เป็นพวกสร้างสถานการณ์เฮฮาได้เป็นอย่างดี แต่ก็ใสซื่อตามประสาเด็กๆบ้าง

ประวัติความเป็นมาของตัวละคร : 

เมื่อก่อนซากิเคยอยู่กับครบครัวที่สงบสุขมีพ่อ(อัยน์)แม่ และพี่สาว(ซาริ)แต่เวลาที่แสนสงบสุขนั้นไม่เคยอยู่กับเค้านาน

  ซ่า ซ่า

 "ฮึก ฮึก ข้าขอโทษ ไม่เอานะ อย่าทำข้าเลย "

  เสียงกรีดร้องดังขึ้นจากภายในห้องทึบท่ามกลางบรรยากาศขะมุกขะมัวและเสียงฟ้าร้อง และสายฟ้าแลบ

   พายุกำลังเข้า โดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ

   ภายในห้องได้มีร่างเล็กๆของเด็กชายขดตัวตัวสั่นอยู่ที่พื้น ณ มุมมุมนึง ตรงหน้าคือร่างของหญิงสาววัยกลางคนผมยาวปรกหน้าปกตา กำลังเงื้อมือที่ถือมีดขึ้นสูง

   "เพราะเจ้า เพราะเจ้าซาริ ถึงต้องตาย เพราะเจ้า อัยน์ ถึงจากข้าไป ถ้าเจ้าไม่อยู่ ไม่เกิดมาเรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้ ไอ้ตัวอัปมงคล ข้าจะทำให้เจ้าได้รู้ถึงความเจ็บที่ข้าเคยได้รับ"

    สิ้นเสียงนั้นมีดก็แทงลงมาปักเข้าที่ขาข้างซ้ายของเด็กชายจนแทบมิดด้าม

    ฉึก!

     ท่ามกลางเสียงกรีดอย่างเจ็บปวดของเด็กชาย มือทั้งสองข้างที่ว่างแล้วของหญิงสาวก็เอื้อมมาบีบคอเด็กน้อยผมขาวอย่างแรงพลางตะโกนด่าสารพัด 

     "เจ็บ ท่านแม่ ข้าขอโทษ ฮึก" 

     "หึ เจ้าเจ็บเหรอ แล้วที่ข้าเจอละ ทำไมคนอย่างเจ้าซาริถึงได้เอาตัวเข้าปกป้องจากมีดนั้น! ทำไมอัยน์ สามีของข้าถึงกับช่วยเจ้าจากกองเพลิงโดยที่ตัวของเค้าต้องตาย! ทำไม!ทั้งที่เจ้าก็เป็นแค่ไอ้เด็กอัปมงคล ไร้ค่า! ที่ทำไม่ได้เลยสักอย่าง! คำขอโทษของเจ้ามันจะช่วยพาทั้งสองคนนั้นกลับมาได้มั้ยหะ! ไอ้ลูกเลว!"

    ท่ามกลางความสับสนเสียงหายใจที่แผ่วเบาลงเรื่อยๆของเด็กน้อย ความสิ้นหวังที่ผู้เป็นแม่หยิบยื่นให้ 

   ปัง

   "เร็วเข้า จับนางออกมาแล้วช่วยเด็กเร็ว!"

   ภาพสุดท้ายที่เด็กชายเห็นคือหน้าตาโกรธเกรี้ยวของผู้เป็นแม่ ก่อนที่สติของเด็กชายจะดับวูบลง

  เมื่อตื่นขึ้นมาเด็กน้อยก็พบลูกบาศก์สีม่วงอยู่ข้างกายเสียแล้ว

ชอบ / เกลียด / กลัว / จุดอ่อน :  ชอบ ดอกไม้และพวกอัญมณี เกลียด คนเห็นแก่ตัว พวกชอบโวยวาย(แบบลูกคนหนูไรเงี่ย) กลัว ตะขาบ การถูกทอดทิ้ง จุดอ่อน ถึงจะดูเหมือนผู้ใหญ่ยังไงแต่จริงๆแล้วก็ยังเป็นแค่เด็กอยู่  และเนื่องจากแรงน้อยถึงเร็วแค่ไหนแต่เวลาโดนจับก็ดิ้นไม่หลุดซักที

ได้รับพร / ถูกสาป / ได้รับของขวัญ อะไร : ได้รับของขวัญ ลูกบาศก์สีม่วง(ตอนปกติจะเป็นสีม่วงเรียบๆแต่ถ้าใช้มันจะมีอักษรแปลกๆโผล่ขึ้นมา) ที่สามารถสร้างโล่ขึ้นมาคุ้มกันตัวเองได้ เวลาใช้จะลอยอยู่รอบๆตัว แต่โล่นั้นกินพลังมาก ใช้ไปนานๆเข้าจะเกิดอาการเหนื่อยหอบ เป็นลม วิงเวียนศรีษะ หน้ามืด(เดี่ยวสิเห้ย!#หลบอีกรอบ) ถ้าโล่แตกเมื่อไร(แต่ลูกบาศก์ไม่แตกนะ ต้องพักแล้วรวมพลังใหม่ถึงจะสร้างโล่ใหม่ได้)จะเหมือนโดนสะท้อนพลังกลับเข้าหาตัวทำให้กระอักเลือดเลยอะ

สมมติว่าถ้าได้เจอพ่อมดคนนั้น ... ต้องการจะกล่าวอะไรกับเขาหรือเปล่า ? : อ้าว ไงพ่อมด เราเจอกันอีกแล้วเนอะ//ยิ้มกวนๆ