เก็บตัวละครเจ้าค่ะ

ลำดับตอนที่ #115 : Voice ตำนานเสียงอสุรกาย {รับสมัครตัวละคร}

B
E
R
L
I
N
❀

 

In restless dreams I walked alone

Narrow streets of cobblestone

ในความฝันอันกระสับกระส่าย

 ผมเดินอยู่ตัวคนเดียวถนนหินกรวดแคบๆ

‘Neath the halo of a street lamp

I turned my collar to the cold and damp

      ใต้วงแหวนของโคมไฟถนน  คอเสื้อผมมันเปียกและชื้นไปหมด

“Fools” said I, “you do not know

Silence like a cancer grows

Hear my words that I might teach you

Take my arms that I might reach to you”

“คนโง่” ผมกล่าวออกไป “เธอไม่รู้หรอกนะ

ความเงียบงันมันทำให้มะเร็งเติบโตได้

ฟังคำผมนะ มันอาจจะสอนเธอได้

จับแขนผมไว้ มันอาจจะเอื้อมไปถึงเธอนะ”

But my words like silent raindrops fell

And echoed in the wells of silence

แต่คำพูดของผมมันก็เหมือนกับเสียงหยาดฝนที่เงียบงัน

และสะท้อนอยู่ในบ่อน้ำแห่งความเงียบสงัด

I'm still here

“ เหอะ พวกแกที่อยู่ในแสงสว่างนะ อย่ามาทำเป็นเข้าใจพวกเราที่อยู่ในความมืดหน่อยเลย มันน่าสะอิดสะเอียน! ”

ชื่อเต็ม : ฟีลอส อกาปิอัส [ Philos Agapios ] [ ผู้เป็นที่รัก ]

ชื่อ : ฟีลอส [ Philos ] สกุล : อกาปิอัส [ Agapios ]

ชื่อเล่น : ลอส [ lost ] [ สูญเสีย / หมดความหวัง / แพ้ ]

อายุก่อนตาย :    21 ปี

บท :  เสียงโวยวาย

เพศ || รสนิยมทางเพศ : ชาย ll ไบ ชายก็ดีหญิงก็ได้ จะรับรุกได้หมดไม่มีปัญหา หรือสลับๆก็ได้นะเร้าใจดี

สัญชาติ || เชื้อชาติ : กรีก ll อัญกฤษ

รูปร่างลักษณะ :

ลอสคือชายหนุ่มร่างสูงโปร่งผิวขาว ใบหน้าหล่อเหลา เขาไม่มีสิ่งใดเหมือนผู้เป็นแม่เลยสักนิด ทั้งเรือนผมสีน้ำตาลทองยุ่งเหยิงที่ถูกเจ้าตัวตัดซอยสั้นด้วยความรำคาญ ทั้งดวงตาเรียวรีสีม่วงอ่อนซีดจางจนเมื่อกระทบแสงมันจะดูอ่อนลงจนแทบกลายเป็นสีเทาขุ่น ริมฝีปากบางมักบึ้งตึงเมื่อเจ้าตัวไม่พอใจสิ่งใด

ลอสไม่ค่อยมีกล้ามนักแต่ก็ไม่ได้บางจนปลิวลม เขามีเพียงเล็กน้อยพองามเท่านั้น นิ้วมือเรียวสวย ด้วยส่วนสูงที่มีถึง 178 ประกอบกับ น้ำหนัก 64 และกล้ามท้องพองาม ทำให้เจ้าตัวมีหุ่นที่ดูดีจนน่าอิจฉา เขาเจาะหูทั้งสองข้างเองด้วยเข็มเย็บผ้าที่มี และใส่หุ้มหูสีดำ เขามักจะแต่งตัวด้วยสีดำสนิทราวกับจะไว้ทุกข์ และไม่ชอบใส่กางเกงขาสั้นหรือเสื้อแขนสั้นเปิดผิวเนื้อเท่าไรนัก

ลักษณะนิสัย :

                    ลอสมีนิสัยเย่อหยิ่งไม่ยอมใคร ยึดมั่นในศักดิ์ศรีของตนเองจนถึงที่สุด ไม่ยอมเชื่อฟังใครทั้งนั้น ไม่ว่าใครหน้าไหนก็สั่งเขาไม่ได้ ทำทุกอย่างตามใจตัวเองแบบไม่สนสิ่งใด เขาเกลียดการพ่ายแพ้เป็นอย่างมาก จึงมักชอบฝืนทำทุกอย่างคนเดียวเสมอ

                    การเจอลอสคือการได้ยินเสียงเขาก่อนจะเห็นตัว เช่นเดียวกับที่เวลาสู้กันคงต้องฟังคำด่าให้จบก่อน ไม่งั้นเจ้าตัวจะโวยวายไปสู้ไปเอาให้หูดับกันไปข้าง เนื่องจากลอสมีนิสัยขี้โวยวายย อะไรไม่ได้ดั่งใจเขาอย่าคิดเลยว่าปากนี้จะหุบเอาไว้ ฟามสุนัขในปากมีมากยิ่งกว่าสวนสัตว์เสียอีก เรียกได้เลยว่า การเห็นลอสเงียบนั้นคือความผิดปกติ เราแนะนำให้พาส่งโรงบาล(?) เป็นพวกซึน ปากไม่ตรงกับใจเป็นอย่างยิ่ง ชอบก็ไม่บอกชอบ อยากได้ก็ไม่ยอมบอก ไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเองสักอย่างยกเว้นเกลียดนี้แหละที่พูดออกไม่ได้เต็มปากเต็มคำ เรียกได้ว่าเจอหน้าก็ชี้หน้าบอก เกลียดเอ็งโว้ยทันที ที่มาที่ไปไม่มีอะไรมากแค่หมั่นไส้ความหล่อเห็นแล้วมันคันเท้า ปกติลอสชอบพูดประชดประชัน จิกกัดคนไปเรื่อยวันไหนที่ไม่ได้กัดใครรู้สึกเหมือนจะลงแดงตาย

                    บางครั้งลอสก็มักทำอะไรโดยลืมคิดหน้าคิดหลังไปสักหน่อย เป็นพวกคิดได้ปุปก็ลงมือทำทันที และมักทำไปเองโดยไม่ยอมบอกใครต่อใคร ลอสเป็นพวกรักสนุก การกระทำของเขามีบรรทัดฐานที่ความสนุกซะเป็นส่วนใหญ่ถ้าเห็นว่ามันน่าสนุกเอามากๆก็จะพุ่งเข้าหาทันทีโดยที่ห้ามไม่ทัน แต่ถ้าไม่เห็นว่าน่าสนใจตรงไหน ลอสก็จะไม่สนใจมันและเมินไปอย่างรวดเร็วเพราะชอบเอาตัวเข้าไปเสี่ยงตายอยู่บ่อยครั้งจึงทำให้ลอสมักมีแผลติดตัวอยู่เสมอ

การกระทำของลอสค่อนข้างหยาบกระด้าง ไร้ความอ่อนโยนเป็นที่สุด เขาไม่เคยไว้ใจใครๆ จึงไม่เคยบอกว่าตนเองนั้นเป็นอย่างไร เขาเกลียดพวกที่มายุ่งยากกับอดีตของเขาเพราะมันคือสิ่งที่เจ้าตัวอยากลืมมากที่สุด

                    เห็นแบบนี้แท้จริงแล้วลอสเป็นพวกข้างนอกแข็งแต่ข้างในเปราะบาง บาดแผลมากมายที่ทำลายหัวใจดวงน้อยให้แปลกสลายราวเศษธุลี สองมือพยาามไขว่คว้าหาแสงสว่าง แต่ก็ไม่เคยเอื้อมถึง กลับเป็นมือคู่นั้นที่เต็มไปด้วยบาดแผลซะเอง ที่ลอสชอบพูดเสียงดังหรือตะโกนนั้นเพียงเพราะเขาต้องการให้มีคนได้ยินเสียงเขา เสียงที่ไม่เคยมีผู้ใดได้ยิน ถึงกระนั้นข้างในก็ยังคงถือทิฐิ ไม่ยอมรับว่าแท้จริงตนเองนั้นเหงาและเศร้าเพียงใด หลอกตนเองเสมอว่าตอนนี้เค้ามีความสุขดี รอยยิ้มที่แต่งแต้มบนริมฝีปากไม่เคยฉายชัดถึงความรู้สึกจริงๆที่ถูกบดบัง เขาโหยหาความรักมากพอๆกับที่เกลียดชังมัน ไม่รู้ตัวเลยว่าทุกการกระทำของตนมันเหมือนเด็กเรียกร้องความสนใจ

                    แท้จริงแล้วลอสเป็นคนที่ชอบคิดเล็กคิดน้อย ขี้ระแวงและไม่ไว้ใจผู้ใด เขาชอบเป็นห่วงคนอื่นเสมอก่อนตัวเอง แต่ความรู้สึกเหล่านี้ถูกกดให้จมลึกลงไปไม่แสดงออกมา ถูกหลบซ่อนอย่หลังกำแพของจิตใจ และไม่มีวันเผยให้ผู้ใดได้ล่วงรู้ เขาไม่เคยขอร้องอ้อนวอนให้ใครช่วยเพราะเชื่อเสมอว่าไม่มีใครปราถนาจะช่วยผู้อื่นโดยไม่หวังผลตอบแทน สิ่งที่เชื่อได้นั้นมีเพียงตนเอง

ประวัติ :

                    ลอสเป็นลูกติดของแม่ที่เกิดจากการที่แม่ถูกข่มขื่นจนตอนนี้ก็ยังจับตัวผู้ร้ายไม่ได้ แม่คลอดลอสออกมาและใช้เขาเป็นข้ออ้างในการเข้าไปอยู่ภายในบ้านของครอบครัวฐานะดีครอบครัวนึง ถึงตำแหน่งที่ได้รับจะเป็นเพียงเมียน้อยก็ยอม เธออ้างว่าเขาคือลูกของเธอกับเจ้าของบ้าน เธอคลอดลอสออกมาหลังจากนั้นไม่นาน แม่ไม่เคยรักเขา ไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ เขามักถูกแม่ทุบตีเสมอหากอยู่กันเพียงลำพัง เธอมักเอาความโกรธที่เจ้าของบ้านแทบไม่สนใจไยดีเธอมาลงที่ลอสเสมอ เขาพยายามแล้ว พยายามแล้วที่จะร้องขอความรักที่ปราถนา แต่สิ่งที่ได้รับกลับมามีเพียงความเจ็บปวด คนในบ้านรังเกียจพวกเราสองแม่ลูก แม่ไม่สนใจ และะไม่มีใครสามารถทำร้ายแม่ได้ ทุกสิ่งจึงตกมายังเด็กน้อยที่ไม่รู้ความ ความเกียจโกรธถูกซัดเข้าหาราวกับพายุคลั่ง การอยู่ในครอบครัวฐานะดีไม่ได้หมายความว่าเขาจะมีทุกสิ่ง กลับกัน ลอสได้กินข้าวเพียง 2 มื้อต่อวัน พวกเขาไม่อนุญาติให้ลอสลงไปกินด้วยที่โต๊ะเดียวกัน แม่ไม่ว่า เรียกได้ว่าเธอไม่สนด้วยซ้ำว่าเขาจะได้กินข้าวหรือเปล่า เธอเอาแต่เกาะแกะพ่อ( แม่บังคับเรียก) อย่างไม่สนใจใครและหน้าด้านนั่งร่วมโต๊ะเดียวกัน ข้าวของลอสที่ได้รับเป็นเพียงเศษเหลือจากที่ทุกคนกินเสร็จแล้ว พื้นที่ของเขาที่ได้รับมาคือภายในห้องนอนของแม่ บนพื้นติดกำแพง พื้นที่เพียงเล็กน้อยที่เขาสามารถอยู่ได้

ทุกวันลอสหมดเวลาไปกับการนั่งพิงกำแพงเหม่อมองท้องฟ้าผ่านบานหน้าต่างเหนือหัว ไม่ใช่ว่าเขาออกไปไม่ได้ แต่เมื่อใดที่ออกไปทุกถ้อยคำด่าทอ ทุกการกระทำกระทบกระทั่งล้วนถูกส่งมาให้เขา ลอสภาวนาถึงความรักขอแค่ความรักของมารดาก็ได้ ขอแค่นี้ก็เพียงพอ ทุกวันเขาพยายามทำทุกอย่าง ตั้งใจอ่านหนังสือ ทำตัวเองให้ไม่เป็นภาระของแม่มากนัก แต่มันคงไร้ค่า เมื่อผู้ที่อยากให้รับรู้ไม่เคยมองเห็นมัน แค่คำว่ารักเท่านั้นที่เขาอยากได้ยิน

แค่ครั้งเดียวก็เพียงพอ

" รักผมบ้างไม่ได้เหรอครับ แม่ "

               ไม่นานพ่อก็เสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ แม่ถูกไล่ออกจากบ้านเหมือนหมูเหมือนหมา พวกเราระหกระเหินหาที่อยู่ใหม่ได้ โชคดีที่เจอคอนโดที่นึงเจ้าของใจดีให้พวกเราพักได้และคิดค่าเช่าไม่แพงนัก แม่โทษว่าทุกสิ่งคือความผิดของเขา เธอจำใจให้เขาอยู่ด้วยเพราะคิดว่าเขายังคงมีประโยชน์ ในตอนนั้นลอสอายุได้ 13 ปี เขาต้องตื่นเช้าเพื่อออกไปทำงานและกลับบ้านดึกๆดื่นๆ เขาต้องหาเงินส่งตัวเองเรียนและเป็นค่ากินค่าอยู่ของตนเองและแม่ ทุกวันแม่มักพาผู้ชายเข้าบ้านและใช้เงินของเขาหมดไปกับการกินเหล้า ในบางครั้งลอสก็มักโดนแม่ทุขตีเมื่อทำอะไรให้ไม่พอใจ เธอใช้ทุกอย่างตีตามแต่อารมณ์ตอนนั้น ทั้งไม้แขวนเสื้อ เข็มขัด เก้าอี้ สันหนังสือ เขาทำได้เพียงอ้อนวอนขอความเมตตา บางครั้งเขาก็มักโดนไล่ออกจากบ้านมานอนข้างนอกเมื่อแม่รำคาญ โดยไร้ผ้าห่ม ลอสทำได้เพียงนอนกอดตนเองด้วยความหนาวสั่นเพียงเท่านั้น ในวันที่เป็นไข้ ทุกสิ่งภายในบ้านยังคงผ่านไปเหมือนเดิม ไร้ของกิน ไร้การดูแล หากพร่ำเพ้อด้วยพิษไข้ถึงผู้เป็นมารดา เขาก็มักจะเจ็บตัวทุกครั้งไป แม่ของเขาเข้าใกล้อาการของคนโรคจิตเข้าไปทุกที ในขณะที่ร่างกายของลอสอ่อนแอลงเรื่อยๆ ไม่นานแสงเทียนของชีวิตก็ดับลงด้วยน้ำมือของผู้เป็นที่รักเพียงคนเดียว เลือดที่ไหลย้อมมีดทำครัวหยดลงสู่พื้น เช่นเดียวกับเลือดที่ไหลจากบาดแผลนับไม่ถ้วนบนเรือนร่าง

แม่กรีดร้องและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่เขานอนหายใจอย่างรวยริน มือขาวซีดสั่นเทาพยายามเอื้อมไปหมายสัมผัสมือของผู้เป็นแม่ แต่กระนั้นช่วงสุดท้ายของชีวิต มือคู่นี้ก็ยังคงถูกปัดทิ้ง ท่ามกลางความมืดแสนเงียบงัน แสงสว่างบนสุดของท้องน้ำนั้น คือสิ่งที่มือคู่นี้ไม่คิดจะเอื้อมไขว่ขว้าอีกต่อไป พอแล้วพอกันที เหนื่อยเต็มทน      ไม่คิดจะดื้นรนอีกต่อไป ร่างกายนี้มันหนักเกินกว่าจะทำอะไรทั้งนั้น ได้เพียงปล่อยให้ตนเองจมลงสู่ความมืดมิด

ในเมื่อไม่มีวันเอื้อมไปถึง เขาก็จะไม่เอื้อมมือออกไปอีก

ในเมื่อไม่มีวันได้รับว่าเขาก็จะแย่งมันมาเอง

ความรักอะไรนั้น เขาไม่ต้องการ!

ไม่ชอบ || เกลียด || กลัว :

เขาไม่ชอบให้ใครมาขุดคุ้ยเรื่องส่วนตัว คุยกับลอสได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องอดีตของเขา ไม่งั้นพ่อจะตบหน้าหันให้!

นอกจากนี้เขายังเกลียดพวกขี้โกหก ชอบหลอกใช้คนอื่นเป็นที่สุด มีอะไรก็พูดกันตรงๆ ถ้ามาโกหกให้จับได้ เดี่ยวจะได้เจอดี ให้มันรู้ไปเลยว่าเขานะพยศแค่ไหน ( โดนแม่โกหกใส่ประจำต่อหน้าคนในบ้าน )

และเขายังเกลียดพวกรู้ทันด้วย เจ้าตัวจะหน้าบูดทันที อาจมีการประทุษร้ายร่างหายตามมา ( ไม่มีเหตผลก็แค่ไม่ชอบ!) ( เกลียดพวกหล่อเกินหน้าเกินตานี้นับไหม เห็นแล้วอวัยวะเบื้องล่างมันชักกระตุกอยากส่งไปประทับหน้า)

ลอสกลัวการอยู่เพียงลำพังในที่มืด เขามากกอดตัวเองด้วยความหวาดกลัวอยู่เสมอ เพราะงั้นลอสจึงมักมีขอบตาคล้ำดำในตอนยังมีชีวิต ( ปมฝังใจจากการต้องอยู่คนเดียวตอนเป็นไข้ )

ชอบ || รัก || คลั่งไคล้ :

ลอสชอบโวยวาย เขาชอบพูดเสียงดังๆหรือแหกปาก นอกจากนี้ยังชอบจิกกัดคนเหน็บแหนมเหมือนเด็กขาดความรักด้วย แต่เขาก็ขาดความรักจริงๆนั้นแหละ เพราะงั้นนี้คือสิ่งเรียกร้องความสนใจของเขาที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว

ลอสมักชอบแอบไปงีบหลับคนเดียวในที่สว่างๆ แต่หาเจอยาก

ไม่ว่ายังไงลอสก็ยังรักแม่ของเขาเสมอ แต่คำว่ารักที่เขาปราถนาจะได้ยิน คงไม่มีวันจะได้รับฟัง

ความสามารถพิเศษ :

งานบ้านงานเรือน(เพราะต้องเก็บบ้านเอง) ทำอาหาร( ไม่ทำก็ไม่มีกิน) ซ่อมของเวลาพัง( เวลาแม่อาละวาด ข้าวของพังจะซื้อใหม่ก็งกเกิน) เสียงแปดหลอดตะโกนได้แบบเส้นเสียงไม่พัง(?) ทนมือทนเท้า(?) มีความสามารถในการด่ากราดไม่ว่าสถานการณ์ไหนทั้งสิ้น แถมด้วยความสามารถในการเพาะพันสุนัขในปาก

ลอสร้องเพลงเพราะนะ แต่เจ้าตัวไม่ชอบร้อง ใครๆที่ได้ยินเขาด่ากราดเลยคิดไปเองว่าเสียงลอสนาจะพังไปพร้อมเส้นเสียง

เพิ่มเติม :

แม่ของลอสมีอาการทางจิตมาตั้งแต่แรก เมื่อไม่ได้รับการรักษาก็ยิ่งแสดงอาการ

การกระทำของลอสล้วนเลียนแบบมาจากผู้เป็นแม่ในวัยเด็ก เมื่อขาดแม่เขาจึงแสดงท่าทางแบบนั้นออกมาเพื่อหลอกตนเองว่ายังคงมีสิ่งที่คอยยึดเหนี่ยวอยู่
ลอสเกลียดความรัก มันคือความเกลียดผสมความหวาดกลัว เกลียดที่ไม่เคยได้รับมัน เกลียดที่ตนเองถูกทอดทิ้ง กลัวหากได้รับมามันจะเลือนหายไป

Let's Talk With CHARLOTTE SUGAR
ดีค่าทุกคน น้องชูการ์วัยใส ไรเตอร์เพียงหนึ่งเดียวของเรื่องนี้ ขอทราบชื่อของผู้ปกครองของหน่อยค่าาาา
: รินนะ เรียกยังไงก็แล้วแต่ะลย ยินดีที่ได้สมัครไปนะคะชูการ์จัง
อยากทราบว่า โอเคกับคู่ที่ชูการ์จับไหมคะ
: ได้หมดเลยจร้า
ถ้าไม่ผ่านขอยืมลูกๆ ของท่านมาเป็นตัวประกอบได้ไหมคะ ตามความสมัครใจเลยค่ะ ไม่บังคับ แต่บางคนอาจไม่ได้ออกมานะ ชูการ์ขอโทษ
: ได้ค่ะ จะเอาไปเป็นปลาซิวปลาสร้อยที่ไหนก็ได้ แต่ถ้าไม่ใช้รบกวนบอกได้รึเปล่าค่ะ จะขอรับกลับนะคะ
เรื่องคู่ผู้คุมปีศาจกับผู้บัญชาสวรรค์ เอาไงดีคะ? ให้รักกัน หรือไม่ดี? โหวตค่ะโหวตตต
: รักก็ดีน้า
แล้วถ้าให้เขารักกัน ใครรุกใครรับดีคะ?
: ของแบบนี้มันต้องสลับๆกัน
มีอะไรอยากถามชูการ์มั้ยเอ่ย? ชูการ์ยินดีตอบค่ะ~
: ขอทราบเพศและรสนิยมทางเพศของชุก-- แค่ก

:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-