เก็บตัวละครเจ้าค่ะ

ลำดับตอนที่ #111 : ⑩ H I M L E N ’s ¦ รับสมัครตัวละคร (normal&yaoi) 2

B
E
R
L
I
N
❀

 

Why should you care, what they think of you

When you’re all alone, by yourself, do you like you?

Do you like you?

B
E
R
L
I
N
❀

 

You don’t have to try so hard
You don’t have to give it all away

You just have to get up, get up, get up, get up

You don’t have to change a single thing

" ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ในสายตาผมคุณคือคนที่สวยที่สุด "

    

APPLICATION

“  ความผิดของผมเมื่อครั้งก่อน คือบาปที่ผมเต็มใจแบกรับเอาไว้ และชดใช้ด้วยชีวิต ”

บท  ::  NO. 2  |  รองหัวหน้ากลุ่ม⑩ SOLEN ’s  |  NORMAL

ชื่อ - นามสกุล  ::  เคซาร์ อมัว  [ Caesar Amour ] [ ความไม่แน่นอนของความรัก ] 

เพศ  ::   ชาย

ลักษณะตัวละคร  :: ชายหนุ่มร่างสูงผิวกายขาวนวล หากถอดเสื้อออกมาอาจเห็นมัดกล้ามเนื้อเป็นลอนเรียงสวยบนหน้าท้องแข็งแกร่ง ประกอบกับส่วนสูงที่มีมากถึง181 และน้ำหนัก 70 ทำให้เขากลายเป็นชายหนุ่มที่หลายต่อหลายคนชื่นชมในเรื่องร่างกายและสรีระชวนยั่วน้ำลาย ไม่ว่าจะเป็นขาที่ดูหนักแน่น แขนที่ดูมีมัดกล้ามพอประมาณไม่มากเกินหรือน้อยเกินจนเหมือนพวกขี้โรค  ท่าทางผึ่งผาย การเดินที่แสนสง่างาม ประกอบกับรอยยิ้มใจดีบนใบหน้าคมสันทำให้เขาขึ้นแท่นเป็นบุรุษผู้มีคนหมายปองมากที่สุดได้อย่างไม่ยากนัก ดวงตาเรียวรีสีเทาแฝงไว้ด้วยความลึกลับยากจะเข้าถึง แต่ในบางครามันกลับอบอุ่นชวนเคลิบเคลิ้ม เรือนผมสีดำเข้มซอยสั้นถูกปัดไปด้านขวา บ่อยครั้งไปที่เจ้าตัวมักเสยผมข้างที่ปกใบหน้าขึ้นอย่างนึกรำคาญ ซึ่งท่าทางเหล่านั้นเพิ่มความเซ็กซี่ให้แก่เขาได้มากมายโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว

พลัง/ความสามารถพิเศษ  :: 

           เคซาร์มีพละกำลังที่ค่อนข้างแข็งแรงอย่างชายชาตรีและทักษะการต่อสู้มือเปล่าที่แสนน่าทึ่ง

           นอกจากนี้สิ่งที่มีมากกว่าใครๆคงเป็นทักษะการโปรยเสน่ห์ จีบสาว หยอดมุขได้ทุกสถานการณ์ ทุกคน  รวมถึงทักษะการตีสองหน้าเข้าหาผู้คน เห็นแบบนี้เขาเก่งเรื่องหาข่าวสารมากเลยนะ การเกลี่ยกล่อมคนให้คายความลับนะไม่ใช่เรื่องยากเลย( แต่นอกจากหยอดๆมุขเล็กน้อยเจ้าตัวก็ไม่มีทีท่าว่าจะสานสัมพันธ์กับใคร)

          เคซาร์เป็นพวกมีเซ้นในด้านการแต่งตัว รวมถึงการจับสีหน้าความรู้สึกของคนอื่น 

            สิ่งที่โดดเด่นจริงๆของเขาคงเป็นประสาทด้านการรับฟังเสียงที่ดีกว่าคนทั่วไปหลายเท่านัก(เพราะงั้นอย่าได้มานินทาใกล้ๆเขาเชียว ได้ยินนะ!) แลกมากับการที่เขาลิ้มรสอะไรไม่ค่อยได้อย่างคนทั่วไป รสที่คนว่าเปรี้ยวนักหนาสำหรับเขาแล้วก็แค่กระตุกต่อมเปรี้ยวได้นิดหน่อยเท่านั้น 

ลักษณะนิสัย  ::  

               เคซาร์หากถามใครๆว่าเขาเป็นคนยังไง หลายต่อหลายคนคงตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า เขาคือเทพบุตรจำแลงกาย ด้วยหน้าตาที่หล่อเหลาทำให้สาวน้อยสาวใหญ่ต่างหลงใหล และความสุภาพใจดีต่อผู้คนที่พบเห็น บนใบที่ราวกับถูกรังสรรมาโดยเทพเจ้ามักประดับด้วยรอยยิ้มนุ่มนวลชวนเคลิบเคลิ้ม ไม่ว่าจะไปที่ไหนต่างก็มีคนล้อมหน้าล้อมหลังอยู่เสมอ แต่ใครเหล่าจะรู้ว่าเทพบุตรที่ใครๆต่างหลงใหลได้ปลื้มนั้นแท้จริงแล้วคือปีศาจร้ายดีๆนั้นเอง ภายใต้หน้ากากแสนจอมปลอมมีความเจ้าเล่ห์ร้ายกาจอย่างที่ใครเห็นเป็นต้องยอมแพ้  ใครดีมาดีกลับ ใครร้ายมา ก็อย่าหวังว่าชีวิตนี้จะเจอความสุขอีกเลย 

               เคซาร์เคยเป็นคาสโนว่ามาก่อน ถึงแม้ตอนนี้จะเลิกทำตัวแบบนั้นแล้วหันมาใส่หน้ากากสุภาพบุรุษแสนจอมปลอมแล้ว แต่ก็ยังเหลือความสามารถในด้านนี้อยู่ไม่มากก็น้อย แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ชอบใจนัก ไม่ว่าจะมีสาวน้อยสาวใหญ่มายั่วยวนเพียงไรเขาก็ทำเพียงแค่บอกปัดอย่างนุ่มนวลแล้วเดินหนีออกมาเพียงเท่านั้น 

               ถึงภายนอกเคซาร์จะดูอบอุ่น ไม่ว่าจะจเอเหตการณ์อะไรก็ยังคงยิ้มรับได้เสมอ แต่ถึงกระนั้นแท้จริงแล้วตั้งแต่เหตการณ์ในครั้งนั้นได้เปลี่ยนนิสัยของเขาราวกับพลิกฝ่ามือ เขากลายเป็นคนนิ่งเงียบ ชอบเก็บกดทุกสิ่งไว้ผู้เดียว บ่อยครั้งที่เวลาอยู่คนเดียวเจ้าตัวมักเผยสีหน้าเศร้าสร้อยออกมา มือหนามักจะเผลอลูบไล้ต่างหูสีเงินของตนอย่างเหม่อลอย 

               เขากลายเป็นคนเจ้าเล่ห์ไม่ไว้วางใจผู้ใด ระมัดระวังและรอบคอบอยู่เสมอ สำหรับผู้อื่นเข้าอาจเข้าถึงง่าย แต่หากสังเกตเพียงนิดจะมองเห็นกำแพงหนาที่ขวางกั้นตัวตนที่แท้จริงเอาไว้ เก็บกักตัวตนอีกคนไว้ใต้ใบหน้าลวงหลอก 

                เขาโหดเหี้ยม เขาน่ากลัว และเขาเจ้าเล่ห์ได้มากกว่าที่ใครๆคิดเสียอีก เคซาร์เกลียดนักแล พวกที่ดีแต่ปากแต่กลับไม่ลงมือทำอะไรเลย ปล่อยชีวิตของตนไว้ไปวันๆหรือพวกที่ คร่ำครวญโทษทุกสิ่งโดยมิได้ดูตัวของตนเอง เขาคิดเสมอว่าใครทำอะไรก็มักจะได้สิ่งนั้นตอบแทน หากทำร้ายผู้อื่นก่อน ผู้นั้นจักทำร้ายตนกลับมาเฉกเช่นเดียวกัน หมุนวนเป็นวังวนอันแสนน่าสมเพศ ทั้งต่อพวกที่ติดอยู่ภายใน และต่อตนเองที่ไม่สามารถปล่อยวางเรื่องราวเหล่านั้นลงได้เสียที 

               เขาพร้อมที่จะช่วยเหลือผู้อื่นเท่าที่จะช่วยได้ แตกระนั้นก็ไม่ยินดีที่จะสละตนเองราวกับพระเอกในนิยายเพียงเพื่อคนไม่รู้จัก

               เคซาร์เป็นพวกรักเพื่อนพ้องเป็นอย่างมาก แต่เขาก็มีข้อเสียตรงที่เป้นพวกหวงของของตนเองยิ่งนัก และยังเป็นพวกโกรธนาน เรียกได้เลยว่าถ้าไม่มาขอโทษเขาดีๆอย่าหวังว่าเขาจะหายโกรธ

สำหรับคนอื่นๆแล้วเคซาร์อาจเป็นคนที่(โครต)ไม่เอาจริงเอาจังกับงานใดๆ ทำตัวค่อยๆเป็นค่อยๆไปไปวันวัน แถมยังหน้าด้านหน้าทนว่าเท่าไรก็ไม่สะทกสะท้าน ยังมีหน้ามายิ้มรับอย่างหน้าชื่นตาบานราวกับจะภูมิใจนักหนาที่ได้หยอกล้อ(?)ทุกคนเล่น

               

ประวัติ  ::  

               เคซาร์เกิดและเติบโตในครอบครัวที่เรียกว่าฐานะดีเลยก็ว่าได้ พ่อและแม่ตามใจเขามากจนถึงมากที่สุด 

ประกอบกับหน้าตาอันหล่อเหลา ทำให้เด็กหนุ่มกลายเป็นพวกเอาแต่ใจ อยากได้สิ่งใดก็ต้องได้เรียกได้เลยว่านิสัยลูกคุณหนูผู้ถูกตามใจจนเสียคนชัดๆ 

                    เขามีน้องสาว เด็กน้อยหน้าตาน่ารักเรือนผมดำยาวเงางามเฉกเช่นพี่ชาย เคธีร์ อมัว 

น้องสาวที่รักพี่ชายของตนมากกว่าสิ่งใด หากแต่น่าเสียดาย พี่ชายของเธอนั้นกลับเกลียดชังเธอมากกว่าใครๆ

ความรักที่มอบให้ ไม่เคยได้รับกลับมา เขาเกลียดชังน้องสาว เกลียดที่เธอได้รับความรักจากพ่อและแม่มากกว่าเขา เกลียดที่ใครๆต่างก็เอ็นดูเธอ เกลียดที่ไม่ว่าจะทำอะไรเธอก็ทำได้ดีไปเสียหมด และที่เกลียดที่สุด  

ทำไมเธอถึงเกิดมา

               เคซาร์เติบโตเป็นหนุ่มรูปงาม เขาโหยหาความรักที่เข้าใจไปเองว่าบิดาและมารดาไม่มอบให้ตนอีกต่อไป แต่กลับมอบมันให้แก่น้องสาวเพียงคนเดียว เด็กสาวผู้เป็นดั่งความหวังของบ้าน

เขาเริ่มทำตัวเสเพล  วันๆหมดเวลาไปกับการหลงมัวเมาท่ามกลางแสงสียามค่ำคืน เรือนร่างนุ่มนิ่มของหญิงสาวมากหน้าหลายตาผ่านเข้ามาในชีวิต เขาคบหญิงสาวสวยๆมากมายเพียงเพื่อหวังเติมเต็มส่วนที่ขาดหาย 

โดยหลงลืมบางสิ่งที่อยู่ใกล้ตัว 

                   ในยามค่ำคืน เคซาร์ยังคงทำตัวดั่งเช่นทุกวัน ออกเที่ยวและควงหญิง ที่แปลกกว่าทุกวันคงเป็นที่เขาพาหญิงสาวเข้าบ้าน เวลล่า หญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวยคม คนที่เขาถูกชะตาตั้งแต่แรกพบ พวกเขาเริ่มคบกันได้หลายอาทิตย์ เขาตัดสินใจแล้วว่า เธอคนนี้แหละคือคนที่เข้ามาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป

                    พ่อและแม่ไม่ใคร่ชอบใจนักที่เขาพาเธอเข้ามา แต่เขาหาได้สนใจไม่ ท่ามกลางท้องฟ้ามืดสนิทไร้แสงดาวใดๆ เราสองคนต่างหลอมหลวมกันเป็นหนึ่งเดียว บทเพลงรักร้อนแรงเริ่มบรรเลง มันคงเกิดขึ้นหากไม่ใช่เพราะหญิงสาวล็อคข้อมือของเขาไว้กับหัวเตียงด้วยกุญแจมือเหล็ก 

                    เขาพลาด เธอคือน้องสาวของผู้หญิงที่เขาเคยนอนด้วย พี่สาวเธอแทบกลายเป็นบ้าเมื่อเขาสลัดรักเธอทิ้งอย่างไม่ใยดี และสุดท้ายก็เลือกจบชีวิตของตนเองเพียงเพราะความรักที่ไม่สมหวัง เธอผิดหวัง เธอโกรธ เธอเคลียดแค้นใครก็ตามที่มันบังอาจมาทำร้ายพี่สาวที่เธอรักสุดใจ 

               เปลวเพลิงโหมกระหน่ำรุนแรงย้อมทุกสิ่งให้เหลือเพียงแสงสีแดงฉาน แผดเผาทุกสิ่งให้มอดไหม้จนเหลือเพียงเถ้าธุลี 

จบแล้วสินะ เขา...คงไม่รอดแล้ว 

               เปลือกตาหนาปิดลงอย่างยอมรับชะตากรรม มองกุญแจที่ถูกทิ้งลงพื้นข้างพนังอย่างหมดหวัง มันอยู่ไกลเกินไปที่เขาจะเอื้อมถึง ในตอนที่เขากำลังยอมรับควาใตายที่คืบคลานเข้ามาอยู่นั้นประตูก็ถูกเปิดออกอย่างแรง ร่างเล็กๆของน้องสาวรีบร้อนวิ่งเข้ามาภายในห้องทั้งๆที่ยังสำลักควันไฟไม่หยุด 

               เขาได้เพียงเบิกตากว้างด้วยความตกใจ มองน้องสาวที่แสนเกลียดชังพยายามปลดกุญแจมือออกจนเล็บงามหัก โลหิตที่แดงไหลรินแต่เธอก็ไม่ละความพยายาม จนเขาต้องบอกถึงกุญแจที่ถูกทิ้งอยู่บนพื้นข้างพนังห้อง เธอรีบกุลีกุจนหยิบมันขึ้นมา เราสองคนพยายามฝ่าวงล้อมเพลิงออกไปข้างนอก 

               น้องสาวเขาช่างน่าทึ่งเธอวิ่งนำเขาไปทางที่เปลวเพลิงอ่อนแรงโดยไร้ซึ่งความลังเล มือขาวนวลที่บัดนี้เริ่มแดงเพราะความร้อน จับมือของเขาไว้มั่น ใช่แล้วทุกสิ่งไปได้ด้วยดี หากเลี้ยงผ่านห้องนี้เบื้องหน้าคือบันได พวกเขาจะต้องรอดไปด้วยกัน

               พื้นปริ แตกหักอย่างไร้ซึ่งสัญญาณเตือน ร่างของเธอตกลงไปข้างล่างต่อหน้าต่อตาของเขา มือที่เคยกอบกุมกันเอาไว้หลุดจากกันอย่างรวดเร็ว เสียงตะโกนเรียกชื่อเธอจากริมฝีปากของเขาดังลั่น ขาวยาววิ่งลงบันไดที่ใกล้พังไปยังร่างเล็กๆที่ถูกเศษไม้ทับเสียครึ่งตัว ใบหน้างามเงยขึ้นมองเขาที่ทรุดตัวนั่งอยู่ข้างหน้าเธอ ริมฝีปากที่บัดนี้แห้งผากพยายามยกยิ้มให้แก่เขาดั่งเช่นทุกวัน มือเรียวเต็มไปด้วยบาดแผล และคราบเขม่าสีดำ ถึงกระนั้นก็ยังพยายามยกขึ้นหมายปาดน้ำตาที่หลั่งรินบนใบหน้าของผู้เป็นพี่  

               " วันนี้วันเกิดพี่ใช่ไหมละค่ะ พี่นะต้องลืมไปแล้วแน่ๆเลย แต่ว่านะ สุขสันต์วันเกิดนะค่ะพี่ " 

               ต่างหูห่วงขยาดเล็กสีเงินสวย บนฝ่ามือน้อยๆถูกหยิบยื่นมาเบื้องหน้าถึงจะเหลือเพียงข้างเดียวแต่ก็ยังคงสะอาดไร้ซึ่งเขม่าควัน บ่งบอกว่าเจ้าของนั้นพยายามทะนุทะนอมมันเพียงไร 

               " แย่จริง หนูทำอีกข้างหายซะแล้ว แต่พี่ช่วยรับมันไว้ได้รึเปล่าค่ะ หลังจากนั้นจจะทิ้งมันหรือโยนไว้ในตู้แบบเมื่อก่อนก็ได้ ขอแค่พี่ยังเก็บไว้ "

               ฝ่ามือหนารีบหยิบต่างหูนั้นขึ้นใส่ไว้ที่หูข้างขวา มือหนาพยายามดันไม้ที่ทับร่างเล็กออกโดยไม่สนใจเปลวเพลิงที่แผดเผามือเสียจนผุผอง ริ้มฝีปากหนาพยายามยกยิ้มทั้งน้ำตา รอยยิ้มที่ไม่เคยมอบให้ถูกส่งให้ในวาระสุดท้ายของชีวิต พยายามเอ่ยคุยกับเธอเพียงหวังให้เธอนั้นยังอยู่ เพื่อปลอบประโลมว่าเราต้องรอดออกไปด้วยกัน

               " พี่จะรักษามันอย่างดีเลย ของของน้องสาวพี่นิ ของขวัญของน้องปีหน้าเอาเป็นต่างหูดีไหม เราจะได้ใส่คู่กันไง เพราะงั้นอดทนไว้นะ " 

               " พอเถอะค่ะพี่ หนูไม่ไหวแล้ว และบ้านหลังนี้ก็ด้วย พี่รับไปก่อนมันจะถล่มดีกว่า " 

               " ไม่ พี่ไม่ทิ้งเธอ เราต้องอยู่ด้วยกันสิ ของขวัญวันเกิดเธอปีหน้าไง คราวนี้พี่จะเป็นคนให้เองนะ พี่จะบอกสุขสันต์วันเกิดเธอเอง เพราะงั้น   เพราะงั้น ได้โปรด   อย่าจากพี่ไป "

               ถึงแม้ที่ผ่านมาจะไม่อยากยอมรับ แต่เขาก็รักน้องสาวไม่แพ้ที่เธอรักเขาเฉกเช่นเดียวกัน แต่ทิฐิที่มากล้น ประกอบกับความริษยาในวัยเด็กที่สั่งสมมาทำให้ไม่กล้าเข้าหา ทำได้เพียงผลักไสเธอออกจากชีวิต หวังบรรเทาความเจ็บร้าวในจิตใจ 

               เปลวเพลิงที่โหมแรงขึ้นส่งผลให้เขาต้องถอยออกมาตามสัญชาตญาณ เมื่อนึกได้เรียวขาแข็งแรงเตรียมจะวิ่งเข้าไปอีกครั้ง กระนั้นก็ถูกหยุดด้วยเสียงกรีดร้องของผู้เป็นน้อง เสียงตะโกนขับไล่ให้เขารีบๆออกไปจากที่แห่งนี้ซะ 

ในตอนนั้น ในหัวสับสนไปหมด ทุกสิ่งถูกหยุดด้วยท่อนไม้มากมายร่วงลงมาซ้ำในจุดของเธอ ฝังร่างเล็กให้หายไปจากครรลองสายตา 

               เขาทำได้แค่เพียงรีบหนีออกมาจากบ้านของตน เมื่อออกมาได้ภายนอกบ้านมีผู้คนมากมายที่มุงดูด้วยความตกใจ เมื่อพวกนั้นเห็นเขาก็รีบเข้ามาหมายช่วยเหลือ หากแต่ตอนนี้เคซาร์กลับทำเพียงทรุดตัวลงคุกเข่ากรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง น้ำตาหลั่งรินราวสายธารที่ไม่มีวันหยุดไหล  เขาสูญเสียทุกสิ่งไปหมดแล้ว ทั้งพ่อ แม่ และเหนือสิ่งอื่นใด คือน้องสาวที่รักเขาสุดหัวใจ น้องสาวที่เขาเกลียดหากแต่ก็รักเธอมากมาย น้องสาวที่พยายามปกป้องพี่ชายของเธอจนวินาทีสุดท้าย ต่างหูวงน้อยสะท้อนแสงของเปลวเพลิงที่โบกพัดตามแรงลม 

               คำบอกรักในวันนี้ต่อให้พูดดังเพียงไร ต่อให้พูดพูดอีกกี่ร้อยกี่พันครั้ง ก็ไม่มีวันส่งไปถึงอีกฝ่ายได้เลย

สิ่งที่ชอบ  ::  

-เคซาร์ชอบเข้าขั้นรักและหวงแหนต่างหูสีเงินของตนเองมาก เขาไม่ยอมให้ใครมาจับหรือมายุ่งวุ่นวายกับมัน นอกจากนั้นยังไม่ยอมถอดมันออกเลยแม้แต่วินาทีเดียว 

-เด็กๆคือสิ่งที่เคซาร์ชอบไปขลุกอยู่ด้วยเป็นที่สุด เขาคงทนไม่ไหวหากเห็นน้ำตาจากนางฟ้าเหล่านั้นหลั่งริน 

-สิ่งที่เคซาร์ชอบทำอีกอย่างคือการซื่อสัตย์ต่อตนเอง เมื่ออยากทำเขาก็ทำ และจะทำมันให้ดีที่สุด เขาไม่อยากมานั่งเสียใจภายหลังอีกแล้ว ไม่ต้องแปลกใจหากคุณเห็นเทพบุตรอยู่ดีๆเปลี่ยนสีหน้าเป็นซาตานใส่เหล่าคนร้ายอย่างรวดเร็ว

-เขาชอบอ่านหนังสือเป็นอย่างมากเรียกได้เลยว่าหนังสือในห้องสมุดประชาชน(มันมีไหม...) เขาแทบจะอ่านหมดแล้ว

-เวลาว่างนอกจากการเหม่อลอยที่ทำจนเป็นกิจวัตริประจำวันแล้ว คงเป็นการจิบกาแฟชื่นชมบรรยากาศละมั้งที่เขาโปรดปราน

สิ่งที่เกลียด  ::  

-เคซาร์เกลียดพวกดีแต่ปาก พวกเอาแต่โทษโชคชะตาว่าทำไมถึงทำแบบนี้ ได้เห็นแล้วมันชวนหงุดหงิดชอบกล 

-เสียงดังๆเป็นอะไรที่เขาอยากหลีกเลี่ยงที่สุด เขาจึงพาลไม่ชอบคนเสียงดังๆเท่าไรนักไปด้วย แต่ก็ไม่ได้เกลียดจนไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้เพียงแค่ภายในใจอาจประท้วงและก่นด่าอยู่

-เขาเกลียดตัวเอง เกลียดความอ่อนแอที่ตัวเองมี เกลียดความขี้ขลาดที่ทอดทิ้งคนสำคัญไว้เบื้องหลัง เขาจึงพยายามฝึกฝนตนเองอยู่เสมอโดยไม่บอกผู้ใด และพยายามทำทุกวันให้มีความหมายที่สุด

-เขาไม่ชอบใส่เครื่องประดับ มันทั้งรุ่มร่ามและน่ารำคาญ สิ่งของเพียงไม่กี่ชิ้นที่เขายอมให้มาห้อยอยู่กับตัวหนึ่งในนั้นคือต่างหูวงน้อยสีเงิน และหูฟังที่สวมใส่เพื่อลดเสียงที่ดังอยู่รอบตัว

-เคซาร์เป็นพวกไม่ชอบเล่าเรื่องในอดีตของคน เขาเกลียดคนที่ชอบมาซักไซ็เรื่องราวส่วนบุคคลที่สุด

เเพ้  :: -------

ลักษณะคำพูด  ::  คำพูดนุ่มหูหวานละมุนพาให้ใจสั่นได้อย่างไม่ยากเย็น อีกทั่งยังสุภาพไม่ว่ากับใครทั้งนั้น เขามักพูดกับทั้งหญิงสาวและชายหนุ่มด้วยกริยาให้เกียรติ แลยกย่องอยู่ในที วาจาราวกับจะจีบทุกผู้คนที่เจ้าตัวถูกใจชวนให้สงสัยยิ่งนักว่าทำไมถึงยังไม่มีผู้ใดล่วงรู้ถึงความเจ้าเล่ห์และความน่ากลัวของปีศาจในคราบเทวดา ไม่นับรวมคำพูดแสนโหดร้าย น่ากลัวที่ถูกเอ่ยออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มนั้น หรือทุกคนรู้อยู่แล้วแต่แกล้งเมินกันนะ( ลงท้ายครับ ขึ้นต้นผม อะไรแบบนี้ แต่ถ้าเกลียดใครก็ยังสุภาพ แต่คำพุดจะเปลี่ยนเป็นจิกกัดด้วยความเจ็บแสบแทน)

" อรุณสวัสดิ์ครับ ขอให้เช้านี้เป็นเช้าที่สดใสของคุณ " 

" น้ำตาไม่เหมาะกับเลดี้หรอกนะครับ รอยยิ้มของคุณต่างหากที่ทำให้ดอกไม้เบ่งบาน "

" เป็นแค่ขยะก็ทำตัวให้สมกับเป็นขยะสิครับ ไม่ใช่มาผยองต่อหน้าราชสีห์ "

" เพื่อคุณแล้ว ผมยอมทำทุกอย่าง "

" ...ได้โปรด อภัยให้พี่ด้วยเคธีร์ "

" ทั้งหมดมันเพราะผม เพราะผมเองที่เป็นคนผิด คนผิดมันคือผม เพราะงั้น ฮึก เพราะงั้น ให้ผมได้ชดใช้ความผิดของผมเถอะนะ " 

เพิ่มเติม  ::  หลังจากเหตการณ์เพลิงไหม้ เขาต้องสูญเสียทุกคนในครอบครัวไปหมด หญิงสาวเจ้าของเรื่องก็ยังคงไร้วี่แววว่าจะจับตัวได้ เขาต้องย้ายมาอยู่บ้านอีกหลังนึง ที่เคยซื้อเอาไว้และกะจะขายทิ้ง โชคดีเหลือเกินที่ยังไม่มีใครขายมัน เขาเริ่มต้นชีวิตใหม่ เลิกทำตัวเสเพล เลิกควงหญิงไปเรื่อย หันมาทำงานเป็นตำรวจ หวังเพื่อหาคนร้ายในคดีนั้นและช่วยเหลือผู้คนดั่งความฝันของนอกสาวที่อยากช่วยเหลือคนที่เดือดร้อน

-เคซาร์หวาดกลัวที่สูงเนื่องด้วยภาพร่างของน้องสาวที่ผลัดตกยังคงตราตรึง หากเขาจับมือนั้นแน่นอีกสักเพียงนิด หากเขาไม่ขี้ขลาดเอาแต่วิ่งตามน้องสาว เธอคงไม่ต้องตกลงไป  เวลาอยู่สถานที่สูงๆเขาจะค่อนข้างอึดอัดและเคลียดเล็กน้อย แต่หากต้องมองลงไปเบื้องล่างแล้ว จะทำให้ภาพในอดีตย้อนกลับมาราวกับกลอเทป 

    

TALK

Q  ::  สวัสดีค่ะ ไรท์ชื่อ ชูกะ นะคะ ผู้ปกครองชื่ออะไรหรอคะ?

A  :: ชื่อ รินค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักอีกรอบน้า

Q  ::  ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้หรอคะ? 

A  :: เพราะน่าสนุกดีค่ะ

Q  ::  ถ้าไรท์เคร่งไปหรือคอมเม้นต์พูดเเรงไป ไรท์ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ

A  :: จร้า ไม่ว่าหรอก

Q  ::  เป็นกำลังใจให้ สู้ๆ! นะคะ

A  :: งับ!