ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เก็บตัวละครเจ้าค่ะ

    ลำดับตอนที่ #10 : Kaminah 2

    • อัปเดตล่าสุด 20 พ.ค. 58


    ___________________________________________________________________

    APPICATION FORM

    “สงครามเหรอ ต้องน่าสนุกแน่ๆเลยเนอะ แต่ว่าน่ะผมนะอยากจะเป็นแค่ผู้ชมภายนอกมากกว่าละ”

     

     

     

    รูป


    ถ้าใครมีสองร่างก็ใส่มาก็ได้ ร่างแปลงกับธรรมดาแต่ถ้าไม่มีก็รูปเดียว)

     

     

     

     

    ________________ข้อมูลทั่วไป_____________________________________________________

     

    บทบาท :  

    ชื่อ :  ริวเฟร์ โวเดลาโน่ ( Ryufehr voldelano )

    ชื่อเรียก :  ริว

    ฉายา : seer(ผู้ทำนาย) illusion(มายา)

    อายุ :  18

    เพศ : ช

    เผ่าพันธุ์ :  อสูรมายา

    ลักษณะนิสัย : 

    * เป็นพวกเฮฮาปาตี้สุดๆ บ้าๆบอๆไปวันๆแต่ถึงยังงั้นแล้วก็เป็น คนที่คิดอะไรลึกซึ้งและมักจะมองเห็นในบางจุดที่ใครก็คาดไม่ถึงเพียงแต่เพราะเจ้าดันชอบทำอะไรบ้าๆ ปล่อยมุขแป้กๆ(ที่แลดูจะไม่มีคนสนใจแถมประเคนฝ่าพระบาทให้อีกต่างหาก)เลยทำให้ใครก็คิดว่าเป็นพวกสมองทึบซะงั้น

    * อ่านนิสัยคนออก มองทุกอย่างอย่างมีเหตผล เป็นพวกสร้างสถานการณ์เฮฮาได้เป็นอย่างดี

    *เลือดเย็นบ้างตามแต่สถานการณ์ในตอนนั้นถ้ามันจำเป็นต้องฆ่าจริงๆก็ฆ่าได้อย่างไม่เลือกหน้า อีกอย่างไม่ใช่พวกสุภาพบุรุษที่เห็นใครจะตายอยู่ข้างๆแล้วช่วยหรอกน่ะ แต่ถ้านั้นคือเพื่อนพ้องของเค้าละก็ต่อให้แลกทั้งชีวิตก็จะปกป้องให้ได้

    *มีอะไรมักจะเก็บไว้ในใจเงียบๆคนเดียว ไม่พูดออกไป 

    ประวัติ : เมื่อก่อนริวถูกขังในห้องขังปิดทึบไว้ตั้งแต่ยังเด็ก ทั้งข้อเท้า ข้อมือก็ถูกล่ามเอาไว้ เพราะทุกคนในหมู่บ้าน(เป็นหมู่บ้านของเผ่าอสูรมายาย่อยที่อาศัยอยู่ในป่าลึก ซึ่งเผ่านี้มีอยู่ไปทั่วแต่จำนวนน้อย)นั้นหวาดกลัวในพลังของริวพลังที่แปลกไปจากคนอื่น พลังในการมองเห็นทั้งอดีตและอนาคต ถึงยังงั้นริวก็ไม่เคยว่าอะไร จนกระทั่งวันนึงที่หมู่บ้านเค้าถูกฆ่าล้างทั้งหมู่บ้าน ด้วยฝีมือของริวเอง ถึงแม้ริวจะไม่ได้ตั้งใจ ที่ริวได้เผลออาละวาดไปนั้นเพราะคนในหมู่บ้านจะจับแม่และน้องชายของริวที่เหลืออยู่ไปฆ่าพร้อมๆกับริวเพื่อตัดปัญหาไม่ให้มีเด็กแบบนี้เกิดขึ้นอีก ทำให้เด็กชายเสียสติไป ทำไมกัน ผมไม่เคยทำอะไรให้พวกคุณเลยน่ะ ทำไมละ วพกเขาคือที่พึ่งทางใจสุดท้ายที่ผมเหลืออยู่น่ะ ไม่! ไม่ให้ทำหรอก! ไอ้พวกที่เห็นแก่ตัวนะ หายๆไปได้ซะก็ดี! 

    หลังจากที่ริวได้สติกลับก็เห็นแต่ซากศพของคนในหมู่บ้าน สภาพของหมู่บ้านที่ถูกย้อมเป็นสีแดงฉาน ร่างของน้องชายที่นอนจมกองเลือดกำลังจับมือริวอยู่ด้วยรอยยิ้มถึงแม้ร่างนั้นจะไม่มีลมหายใจแล้วก็ตาม "ไม่เป็นไรแล้วน่ะ  จากนี้ไปลูกเป็นอิสระแล้ว แม่ขอโทษที่ไม่สามารถช่วยอะไรลูกได้เลย ไม่ว่าจะยังไงก็ยิ้มไว้นะ ลูกนะคือลูกคนสำคัญของแม่น่ะ" คำสั่งเสียครั้งสุดท้ายของแม่ก่อนที่ร่างที่กอดอยู่นั้นจะสิ้นลมหายใจตามน้องชายของเค้าไป ก่อนที่มือที่ลูบหัวของเค้าอย่างอ่อนโยนเสมอมาจะตกลงไป 

    สิ่งที่เค้าทำได้ตอนนี้คงมีแต่กรีดร้องออกไป ปล่อยให้น้ำตาได้รินไหลจนเหือดแห้งทดแทนกับความลูกขอโทษที่มีอยู่แน่นจนเต็มอก

    ชอบ :  การแกล้งคนอื่น

    เกลียด : ของกินร้อนๆ 

    แพ้ :  หอย(ริวกินหอยไม่ได้ไม่งั้นจะทำให้เค้าไข้ขึ้นอย่างหนัก เวียนหัว คลื่นไส้ เป็นลมเลยก็มี)

    กลัว :  การสูญเสียสิ่งสำคัญ

    เพิ่มเติม :  ตั้งแต่นั้นมาริวก็ได้ออกเดินทางไปทั่ว เพราะไม่มีที่จะไปอีกแล้วเงินนั้นเค้าได้ไปเอามาจากเงินของแม่ที่ยังลงเหลืออยู่ในบ้าน โดยที่ริวได้ทำหน้าที่เป็นนักมายากลไปทั่ว(มันหลอกคนด้วยภาพมายา- -)

    ริวจะเป็นคนไม่ชอบไปแตะตัวใครหรือให้ใครมาแตะตัวทั้งนั้น จะพยายามถอยห่าง

    เมื่อปลดผนึกที่ผนึกเองออก(กำไลข้อมือสีเงิน) จะทำให้มีปีกค้างคาวสีแดงเลือดขนาดใหญ่งอกออกมา หูจะแหลมขึ้น ตาจะกลายเป็นสีแดง

     

    ________________ข้อมูลพลัง________________________________________________________

     ธาตุ : มืด

    ความสามารถพิเศษ :  การปรุงยาพิษ ยาถอนพิษต่างๆ

    พลังพิเศษ :  

    * สร้างภาพมายาออกมา(คิดไม่ออก จงคิดถึงมุคุโร่!//บาทาลูก)

    *สามารถทำให้ภาพมายาเป็นความจริงได้(อย่างสร้างมายาให้มีไฟพุ่งขึ้นมาก็สามารถทำให้เป็นจริงได้)

    *พลังในการรักษา(หลายๆคนกะไม่ไหวนะเออ)

    *สามารถรับรู้ถึงอนาคต อดีตได้เมื่อสัมผัสตัวคนอื่น

    อาวุธที่ใช้ : ลวด(ทำไมเอ็งชอบคิดแต่อาวุธแปลกๆ//โดนอามูมู่จังตบ)(เปลี่ยนได้น่าถ้าอาวุธเค้ามันพิศดารเกินรับไหว)

    จุดอ่อน : การทำภาพมายาให้เป็นความจริงนั้นกินพลังจนกว่าจะสลายภาพออกไปและต้องใช้สมาธิเยอะยิ่งรายละเอียดมากยิ่งต้องใช้พลังมากขึ้นไปอีก

    การรักษาไม่ใช่การรักษาแผลน่ะแต่เป็นการโอนย้ายบาดแผลจากคนอื่นมาหาริวเอง(พิษก็ย้ายได้น่ะ)

    การรับรู้นั้นมันจะส่งผลต่อจิตใจด้วยอย่างรู้สึกเจ็บก็จะเจ็บด้วยหรือรู้สึกทรมาณก็จะทรมาณตามแต่จะไม่รู้สึกถึงความรู้สึกพวกอยากฆ่าน่ะจะเป็นพวกสิ่งที่น่ากลัว น่าเศร้า บาดแผลพวกนี้ จะรู้สึกเหมือนเป็นคนโดนเอง ถ้ามากๆเข้าอาจช็อกหรือมหมดสติไปเลย

    เพิ่มเติม :  การสร้างภาพมายาสามารถสร้างมารอบๆตัวเพื่อพลางตัวได้น่ะแต่ถ้าสร้างไปเคลื่อนที่ไปจะต้องใช้สมาธิสูงมาก

    ถ้าโจมตีใกล้ๆริวจะชอบสร้างกงจักรขึ้นมาสู้มากกว่าลวด(ใช้ลวดแล้วจะไปรับอาวุธยังไงดีละนั้น)

     ถ้าเคยสัมผัสคนๆนั้นมารอบนึงแล้วริวจะสามารถสัมผัสได้โดยไม่แสดงภาพยกเว้นจะอยากรู้เองหรือเกิดอะไรขึ้นในอนาคตกับคนๆนั้น

    ________________สัมภาษณ์________________________________________________________

    (‘w’ )/ ชาหวัดดีฮะผมชื่ออามูมู่ครับ เรียกได้ตามสบายนะครับ

    ::ไฮๆ กลับมาอีกแล้วค่ะ

    ใบสมัครอาจจะยุ่งยากหน่อยแต่ก็ขอบคุณที่กรอกจนเสร็จนะครับ

    :: เหมือนเราจะกรอกเยอะกว่าเดิมอีกอะ

    ทำไมถึงมาสมัครครับผมม?

    :: อามูมู่จังเหมือนกำลังขาดตัวละครชาย

    ยังไงก็ถ้าติดแล้ว (แต่ผมน่าจะรับหลายคนเลยนะ) ก็ติดตามกันหน่อยนะครับ

    :: ติดไม่ติดไม่รู้แต่น่าติดตามน้า#งานเอ็งยังไม่เสร็จ

    โชคดีฮ้าฟฟฟฟ

    __________________________________________________________________________

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×