คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Title :: You’re my Slave
Author :: เด็กติดเอ๋อ ( ' ' )
Couple ::BangChan
Rate :: PG-17
Talk :: เป็นฟิคเรื่องแรกบีเอพีที่ลองเขียนดูนะคะ ยังไงก็ฝากด้วยละกันนะคะ เป็นแนวมาเฟีย อิทธิพลมืด บังชานตบจูบค่ะ 55555
“ คำว่าทาสคือสิ่งที่ ไม่มีใครอยากเป็น เพราะทาสนั้นไม่มีอิสระทั้งกายและใจ หรือแม้แต่ชีวิตของตัวเอง แต่ทำไมกับเขาคนนั้น ผมถึงยอมยกให้ได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งชีวิตผม...ขอเพียงอย่างเดียว เขาอย่าได้ทิ้งผมไปเลย “
-HIMCHAN-
“ ถอยหลังไป .. “ เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นพร้อมกับชูปลายกระบอกปืน ส่องไปยังร่างบางที่ยืนอยู่ติดริมขอบสะพาน หากแม้แต่ก้าวถอยหลังไปอีกนิด ร่างบางนี้ต้องร่วงลงไปสู่พื้นน้ำด้านล่างอย่างแน่นอน !
“ ไม่ ..นายต้องฟังฉัน ..นายกำลังเข้าใจผิดไปหมดทุกอย่างนะ ! “ ชายหนุ่มที่กำลังถูกหมายเอาชีวิต ตะโกนกลับไปอย่างไม่เกรงกลัวเลยว่า ปืนที่จ่อมานั้น อาจจะลั่นใส่กลางหัวเขาเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่เพียงเท่านั้น ร่างบางยังพยายามเดินเข้ามาหาผู้ถือปืนอีกด้วย
“ ถ้านายก้าวเข้ามาอีกนิด ...ฉันจะยิงนายจริงๆแน่ ..เลือกเอา จะถอยหลังลงจากสะพานไปเอง หรือว่าฉันต้องยิงเอง ? “ ร่างสูงขึ้นไกปืนเป็นเชิงว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นไม่ใช่เรื่องล้อเล่น และร่างบางตรงหน้าเขาก็ยังคงจ้องมองเข้ามาในแววตาของเขาไม่เลิก ..กลัว กลัวที่จะเปลี่ยนใจ คนตรงหน้าตรงนี้คือคนที่สมควรกำจัดมากที่สุด และเขาก็ต้องทำ
“ ปังงงง !!!!! “ เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับหยุดทุกการเคลื่อนไหวในเวลานั้น ไม่มีเสียงของการเคลื่อนไหวใดเลย นอกจากเสียงร่างๆหนึ่งร่วงลงสู่พื้นน้ำด้านล่างไป..
1 ปีก่อน....
กรุงโซล 01.00 am.
ท่ามกลางแสงสีเสียงในย่านใจกลางเมืองหลวงของประเทศเกาหลีใต้นั้น ใครเลยจะสังเกตว่ายังมีมุมหนึ่งที่เปรียบเสมือนเป็นมุมอับของเมือง
รถสปอร์ตลัมเบอร์กินีสีดำ แล่นเข้ามาจอดยังหน้าบาร์แห่งหนึ่ง มองดูเผินๆบาร์นี้ก็ดูเหมือนบาร์ธรรมดาทั่วไปที่นักท่องราตรีแวะมาดื่ม สังสรรค์ แล้วก็เมามายกลับบ้านกันไป แต่ถ้าเป็นแบบนั้น ...บังยงกุกคนนี้คงไม่เสียเวลามาหรอกนะ :)
ชายหนุ่มเดินเข้าไปหยุดยืนตรงหน้าประตูทางเข้า พร้อมกับแสดงบัตร V.I.P ให้แก่พนักงาน พนักงานมองดูบัตรใบพิเศษนี้อย่างรู้หน้าที่ เขาจึงเป็นคนเปิดประตูเชิญยงกุกพร้อมเดินนำทางยงกุกไปยังจุดหมายที่ต้องการ จุดหมายสำคัญของยงกุกที่เรียกว่า “ งานประมูลทาส “
“ การประมูลจะเริ่มในอีกไม่ช้านี่แหละครับ “ พนักงานพูดจบก็โค้งลากลับไปประจำที่หน้าร้านเหมือนเดิม
“ ยงกุกฮยอง ~ “ และยังไม่ทันไรดี ก็มีเสียงเล็กๆเสียงหนึ่งที่ยงกุกคุ้นเคยดังขึ้นมา เซโล่นั่นเอง เด็กประจำแก๊งค์ของยงกุก แม้ว่าเจ้าหมอนี่จะยังอายุไม่ถึงกับการเข้าสถานบันเทิงก็เถอะ แต่ใครจะสนละ ในเมื่อมันอยู่ในแก๊งค์มาเฟียนิ
“ ไง มาเร็วดีนิจุนฮง “ ยงกุกเรียกชื่อจริงของเซโล่ เพราะมันฟังดูน่าเกรงขามกว่า
“ แน่นอนฮะ วันนี้สายรายงานมาว่ามีทาสเด็ดๆมาให้ประมูลเยอะเลย ผมก็เลยอยากมาจองที่นั่งรอดู ~ “
“ ฮ่ะ ๆ ดูร่าเริงจังเลยนะ ..คืนนี้อยากได้กี่คนละ เดี๋ยวฉันประมูลไปให้ “
“ ไม่เป็นไรหรอกฮยอง งวดนี้ผมเตรียมตังมาประมูลเองแล้ว “ เซโล่พูดจบก็ชูถุงใส่เงินขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไอ้เด็กนี่ต้องไปทุบกระปุกหมูเอามาแน่นอน
“ ก็ดีๆ ฉันจะได้ประมูลของฉันเองไปเยอะๆไงละ “
“ ครับฮยอง ...อ้อ เดี๋ยวผมไปก่อนนะ ว่าจะไปนั่งแถวๆตรงด้านหน้าเวทีเลย ฮยองคงไม่ชอบหรอกใช่มั้ย ไปออกันตรงหน้าเวทีน่ะ “
“ ใช่ ฉันไม่ชอบอะไรที่คนเยอะ ๆ ฉันคงขึ้นไปอยู่ตรงที่ประจำของฉันแหละ “ ยงกุกส่งสายตาจ้องมองไปยังระเบียงบาร์ชั้นสอง เซโล่พยักหน้าอย่างเข้าใจแล้ววิ่งไปยังหน้าเวทีทันที ยงกุกยิ้มกับท่าทีดูเหมือนเด็กยังไม่โตของเซโล่ แต่จะบอกอะไรให้นะ หมอนี่มันทำให้เหยื่อตายใจมานักต่อนักแล้ว โดยเฉพาะเหยื่อที่เป็น ‘ นูนา ‘ ให้มันน่ะ :)
ยงกุกเดินขึ้นไปยังระเบียงบาร์ชั้นสอง ด้านบนนี้สงบดี แถมยังมองลงไปเห็นเวทีเบื้องล่างได้ชัดเจนด้วย แต่ผู้คนมักชอบไปออกันข้างล่างมากกว่า ด้วยเหตุผลที่ว่าได้ใกล้ชิดขอบเวทีดี . -__-
“ จัดค็อกเทลมาหน่อย “ ยงกุกเดินไปสั่งพนักงานประจำบาร์ สายตาของจับจ้องไปที่เวที เมื่อเห็นว่าได้มีร่างๆหนึ่งเดินขึ้นมาบนเวทีแล้ว ...ทำไมร่างนั้น หน้าตาดูคุ้นๆ
“ เลดี้ แอนด์ เจนเทิลแมน ~ สวัสดีครับ วันนี้กระผมมุนจงออบ จะมารับหน้าที่เป็นพิธีกรในการประมูลทาสในค่ำคืนนี้ ^O^ “ จงออบยังคงร่ายยาวเปิดงานต่อไป แต่บังยงกุกเองรู้สึกเหมือนมีใครเอาขวดว้อดก้ามากระหน่ำฟาดหัวอยู่ เพราะจงออบคือเด็กในองค์กรเขา ที่เขาไม่ต้องการให้มันขึ้นเวทีมากที่สุด -___- …ใครส่งมันขึ้นเป็นพิธีกรฟะ เดี๋ยวพ่อยิงไส้แตก เพราะอะไรน่ะหรอ ไอ้หมอนี่มันจะเปลี่ยนงานอกุศลแบบนี้ให้เป็นงานบันเทิงไงละ แล้วงี้ใครมันจะไปมีอารมณ์ฝักใฝ่กับทาสบนเวที
“ ก่อนที่ผมจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ ผมขอเปิดตัวทาสคนแรกเลยละกัน ทาสคนนี้จากแก๊งค์กังนัม เอาตัวขึ้นมาเลยครับ ! “ ทันทีที่จงออบพูดจบ ร่างเล็กก็หันไปขยิบตาให้กับดีเจที่ทำหน้าเบ้ที่ต้องเปิดเพลงนี้ขึ้นมา เพื่อต้อนรับทาสจากแก๊งกังนัม
“ Op..Oppa Gangnam Style …Gangnam Style ~ “ เพลงที่เปิดขึ้นมาทำให้พิธีกรอย่างจงออบยิ้มร่าแล้วก็เต้นไปกับเสียงเพลง ช่างไม่เข้ากับสภาพของทาสสาวในกรงที่ค่อยๆโผล่ขึ้นมาจากกลางเวทีเลย
“ นั่นใครเป็นพิธีกรน่ะ “ เสียงพนักงานบาร์ด้านหลังถามขึ้น
“ ฉันได้ยินว่าชื่อ มุนจงออบ เพี้ยนเนอะ -_-; “
“ นั่นสิ อยากรู้จังว่ามันสังกัดองค์กรไหน “
เสียงซุบซิบนินทาด้านหลังทำให้ยงกุกเอามือตบที่แก้มตัวเองแรงๆ ให้ตายสิ ..นิ่งไว้ดีกว่า แล้วค่อยไปจัดการกับไอ้เด็กนั่นทีหลัง
ยงกุกจ้องมองทาสที่องค์กรต่างเอามาประมูลคนแล้วคนเล่า ต่างก็ไม่ถูกใจเขาเสียที เพราะแต่ละคนมักเป็นลูกคุณหนู เอามาอย่างมากก็แค่เล่นด้วยแก้เบื่อไปวันๆ แต่เรื่องการทำงานอะไรนั้น ไม่เอาถ่านกันเลยสักคน ประมูลมาก็แค่นั้นเสียตังไปเปล่า ๆ
“ และแล้วเราก็มาถึงคนสุดท้ายของค่ำคืนนี้กันแล้วนะครับ ..อ่า แหวกแนวซะหน่อย เพราะเขาเป็นชายหนุ่มครับ ! ถ้าพร้อมแล้ว เอากรงขึ้นมาเลย “ ยงกุกละความคิดทั้งปวงออกจากสมอง แล้วลองมองไปยังกรงที่ค่อยๆขึ้นมาจากพื้นเวที เผยให้เห็นชายหนุ่มร่างบางคนหนึ่งสวมเสื้อยืดคอวีสีดำ กับกางเกงสีดำ มือทั้งสองข้างต่างถูกพันธนาการไว้ด้วยโซ่เหมือนกับขาทั้งสองข้างนั่น ใบหน้าเรียวได้รูป และมีผิวพรรณซีดขาวแลดูบอบช้ำ คงเป็นเพราะเกิดจากการขัดขืนกับพวกมาเฟียแน่ แต่ไม่มีอะไรหยุดหัวใจของยงกุกได้เท่าที่ ร่างบางเงยหน้าขึ้นมา
“ ครับ เป็นทาสจากแก๊งค์กังนัมอีกแล้วครับ ..อ่า แต่ผมไม่ขอเต้นเพลงกังนัมสไตล์อีกแล้วนะ “ ที่พูดงั้นเพราะรอบแรกที่เต้น เจอพวกมาเฟียเขวี้ยงของขึ้นมาบนเวทีกระหน่ำใส่แบบเต็มๆไปแล้วไงละ
“ หมอนั่น .... ทำไมถึง ? “ ยงกุกพูดไม่ค่อยออก ยิ่งพยายามจ้องใบหน้านั้นมากเท่าไหร่ ความทรงจำเก่าๆต่างก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขามากขึ้นเท่านั้น ไม่รอช้า ร่างสูงรีบควานหาปุ่มประมูลทันที
“ ราคาที่เริ่มประมูลหนุ่มคนนี้ อยู่ที่ 100,000 ดอลล่าร์ครับ “
“ ให้ แสนสามดอล “
“ แสนเก้าดอล !!!! “
“ โฮ่ ราคาพุ่งเยอะจริงอะไรจริงครับ มีใครให้ราคามากกว่านี้อีกมั้ยครับ “
“ สามแสนดอล ! “ เสียงจากมาเฟียที่อยู่ด้านล่างตะโกนขึ้นมา ใบหน้าของคนประมูลนั้นดูหื่นกระหายอย่างมากเพราะสายตาจ้องมองไปที่ร่างบางในกรงไม่หยุด
“ ครับ สามแสนดอล ...ถ้าไม่มีใครให้สูงกว่านี้ ผมจะนับแล้วนะ “
“ .... “
“ สามแสนดอล ครั้งที่หนึ่ง ... “
“ สามแสนดอลครั้งที่สอง ... “
“ สามแสนดอลครั้งที่ สะ...//// เพล้งง !!! “ จงออบสะดุ้งทันที เมื่อมีแก้วค็อกเทลลอยมาจากด้านบน เฉียดหัวของเขาไปนิดเดียวเอง ชายหนุ่มจ้องมองขึ้นไปยังระเบียงบาร์อย่างท้าทาย แต่แล้วเมื่อพบว่าเป็นยงกุก สายตาของจงออบก็เปลี่ยนไปเป็นลูกแมวทันที
“ ฮะ..เฮียย =[]= !!! “
“ เออสิ ฉันเอง ...ฉันชูป้ายประมูลมาตั้งนานแล้ว ทำไมแกไม่มองมา ไอ้ F*** !!! ถ้าฉันพลาดทาสคนนี้ไป ฉันจะคิดบัญชีกับที่แกแอบมาเป็นพิธีกรในงานครั้งนี้ด้วย !!!! “
“ โธ่ เฮีย ก็พิธีกรงานนี้เขาท้องเสียกะทันหัน ผมเลยอาสามาเป็นให้อ่ะ T__T “
“ ไม่รู้เว้ย นับได้แล้ว !!! “ จงออบพยักหน้าหงึกๆ
“ ครับทุกท่าน ล้านดอลล่าร์ ครับ ! “
“ ล้านดอลล่าร์ ครั้งที่ 1 “
“ ...นับเร็วๆสิเว้ย !! “ เสียงของยงกุกยังคงตามข่มขู่มาเป็นระยะๆ
“ ครับๆ ล้านดอลล่าร์ครั้งที่สาม ขายไปเลยละกัน ขี้เกียจนับแล้ว TOT “ และก็เป็นมติเอกฉันท์ที่ยงกุกจะได้รับตัวทาสหนุ่มคนนี้กลับบ้านไปเชยชม จงออบโค้งให้กลับทุกคนในงานแล้วรีบเดินลงจากเวทีไป เพื่อเตรียมพร้อมกับไปคฤหาสน์ของยงกุก ...ปล.เด็กในแก๊งค์ทุกคนต้องพักอยู่ที่คฤหาสน์ของยงกุกกันหมด
……………………………………………..
บอกตามตรงหลังจากผมได้ประมูลทาสคนนั้นเสร็จแล้ว ผมก็รีบขับรถกลับมาที่คฤหาสน์ทันทีเลย ส่วนทาสนั้นเดี๋ยวจุนฮงกับจงออบจะช่วยกันนำตัวกลับมาที่คฤหาสน์ในภายหลัง ผมที่อารมณ์ดีแบบเหี้ยมๆผิดปกติ ก็เลยไม่รอช้าที่จะไปอาบน้ำแต่งตัวรอคอยทาสคนใหม่คนนี้ ...คงจะเป็นคืนที่สนุกพิลึก ~
“ ถึงบ้านแล้ว ..มาเร็วหนูๆตามเฮียจุนฮงมา เดี๋ยวจะพาไปเลือกห้องนะ “ เสียงของเซโล่เอ่ยขึ้นอย่างร่าเริงทันทีที่ประตูรถตู้เปิดออก จากนั้นเซโล่ก็ค่อยๆนำตัวทาสสาวออกมาจากรถทีละคนอย่างสุภาพ ไม่เหมือนกับจงออบที่นั่งทำหน้าซีดกลัวยงกุกลงโทษ และทาสหนุ่มที่จงออบพามาด้วย
“ เฮ้ จงออบ เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ นายก็พาหมอนี่ไปหาฮยองเค้าละ “
“ จุนฮง แกเอาไปแทนไม่ได้หรอ “
“ ไม่ได้ ~ ไปละ จงออบบี้ “
“ ไอ้จุนฮง ...เอาละ ทีนี้ก็เหลือแค่นายกับฉันละ “ จงออบขมุบขมิบปากแล้วหันไปมองหน้าทาสหนุ่ม ให้ตายสิ หมอนี่ยืนแล้วสูงกว่าเขาอีก อันที่จริงจงออบก็คิดว่าตัวเขาเองไม่ได้เตี้ยอะไรนะ แค่เล่นกล้ามเยอะไปหน่อย และจากนั้นมันเลยดูสมส่วน ไม่เตี้ย ~
“ ..... “
“ นายชื่ออะไร “
“ .... “
“ เฮ้ พูดได้มั้ยเนี่ย ! “ จงออบเริ่มตะโกนเพราะทาสตรงหน้านี่เอาแต่จ้องใบหน้าของเขานิ่งๆ บางทีก็นิ่งเกินไปละนะ
“ นายอย่าคิดนะ ว่าเฮียเค้าประมูลตัวมาราคาแพงแล้ว จะทำมาเป็นหยิ่งใส่น่ะ “
“ หึ ..”
“ อะไร มีอะไรน่าขำ ? “
“ ทำไมฉันต้องภูมิใจกับคำว่าทาสราคาแพง ที่พวกนายมอบให้ฉันด้วยละ ไร้สาระสิ้นดี ..ต่อให้มีราคาสูงแค่ไหนมาการันตีตัวของฉัน ค่าของฉันมันก็ยังคงอยู่ที่เดิม อยู่ที่คำว่าทาส ในสายตาพวกนายนั่นแหละ “ ร่างบางเหยียดยิ้มอย่างน่ากลัว จงออบหัวเราะอย่างฝืดคอแก้เก้อ ก็จริงอย่างที่คนตรงหน้าพูดแหละ
“ เหอะ พูดเป็นก็ดีแล้ว งั้นก็รีบตามมา จะพาไปหาเฮีย “
“ ก็ดี ฉันก็อยากพบหน้าคนที่ประมูลฉันมาเหมือนกัน :) “ จงออบพยักหน้าให้แล้วเดินนำหน้าไป โดยไม่ทันสังเกตเลยว่า คนที่ยืนยิ้มอยู่นั้นในมือสองข้างที่ถูกปลดพันธนาการจากโซตรวนเรียบร้อยแล้ว มือข้างหนึ่งกำลังกำมีดปลายแหลมคมไว้แน่น
“ เพราะมันจะเป็นครั้งสุดท้าย ที่มันจะได้เห็นหน้าลูกน้องในวันถัดไป “ แล้วร่างบางก็ก้าวเท้ายาวๆเดินตามหลังจงออบไป
จบไปกับอินโทรแล้ว เป็นอย่างไรกันบ้างคะฟิคแนวนี้ 55555 อ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้นนะคะ เป็นได้ทั้งกำลังใจให้คนแต่ง และเป็นส่วนหนึ่งที่สามารถนำไปปรับปรุงได้ค่ะ :)
ความคิดเห็น