ห้องสมัครตัวละครต่างๆ

ลำดับตอนที่ #126 : ลำดับตอนที่ 126

                   

ชื่อ : ชิโทเสะ อากินะ [Shitose Akina]

ชื่อเล่น : ชิโทเสะ , ชิเสะ , อากินะ , อากิ

อายุ : 18 ปี

ลักษณะตัวละคร : เป็นเด็กสาวร่างเล็ก ความสูงที่ไม่ถึงร้อยหกสิบเซน และร่างบางๆนั้นทำให้เธอดูเป็นเด็กสาวที่อ่อนแอ และดูจะแตกหักได้ทุกเมื่อ ผมสีเทาอ่อนจนออกขาวทำให้ยิ่งเหมือนตุ๊กตามากยิ่งขึ้นไปอีก ผมของเธอยาวเป็นลอนจนถึงกลางหลัง โดยปกติแล้วเธอจะปล่อยผมมากกว่าการมัดผม ดวงตากลมโตสีน้ำเงินเข้มที่มักจะเปล่งประกายอยู่เสมอรับกับขนตางอนยาว จมูกเล็กทำให้ดูอ่อนหวาน ปากเล็กเหมือนกับลูกเชอร์รี่นั้นทำให้ดูน่าลิ้มลอง(?) ผิวของเธอขาวใสและในบริเวณแก้มทั้งสองข้างจะใสจนเห็นเส้นเลือดฝาดเลยทีเดียว

นิสัย : ‘ชิโทเสะ อากินะ’ เป็นเด็กสาวร่างเล็กที่เป็นเหมือนกับตุ๊กตากระเบื้อง ที่ดูบอบบาง หากปล่อยให้ตกพื้นก็จะแตกได้อย่างง่ายดาย และด้วยประสบการณ์ที่ไม่น่าจดจำในวัยเด็กทำให้เธอกลายเป็นคนที่ขี้กลัว ละภาพอันโหดร้ายก็ยังคอยวนเวียนเข้ามาในหัวเธออยู่เรื่อย เพราะฉะนั้นถ้าในบางทีเห็นเธอเหม่อๆ หรือจ๋อยๆไปก็ไม่ต้องแปลกใจนะคะ

          โดยปกติแล้วอากินะเป็นเด็กสาวที่ออกจะเรียบร้อย และอ่อนหวานแบบสาวญี่ปุ่นทั่วไป ถึงจะถูกเลี้ยงมาอย่างปล่อยๆบ้าง แต่เธอก็ยังคงความเป็นกุลสตรีเอาไว้ได้โดยที่ไม่ต้องมีใครมาคอยควบคุมดูแล อีกทั้งยังเป็นเด็กสาวที่ขี้อายเมื่ออยู่ต่อหน้าคนมากๆ หากเป็นต่อหน้าคนมากมายจะมีอยู่สองแบบคือที่สาธารณะเธอจะพยายามทำตัวให้กลมกลืนไม่โดดเด่น หรือถ้าเป็นการออกไปพูดหน้าชั้นเรียนคือการที่เลี่ยงไม่ได้เธอก็จะออกไปพูดแบบตะกุกตะกัก และติดอ่างจนอาจารย์สงสารยอมให้กลับเข้าไปนั่ง(?) เมื่อเธออายนั้นแก้มที่แดงอยู่แล้วก็จะแดงมากขึ้น ถ้าบังคับมากเกินไปก็ดูเหมือนจะร้องไห้อีก เพราะฉะนั้นจะพูดว่าอากินะเป็นคนที่ค่อนข้างจะขี้แยก็ไม่ผิด แค่ใครพูดทำร้ายจิตใจนิดหน่อยเธอก็ร้องไห้ได้แล้ว หรือบางทีถ้าเห็นคนหรือสัตว์ที่น่าสงสารก็อาจจะร้องไห้ออกมาได้เหมือนกัน และยิ่งไปกว่านั้นเมื่อเธออินกับละครหรือหนังสือที่อ่านมากๆก็อาจจะน้ำตาไหลตามเรื่องราว แต่สิ่งหนึ่งที่อากินะไม่ร้องไห้คือการเจ็บตัว เนื่องจากหกล้มเป็นกิจวัตรประจำวันอยู่แล้ว โดยปกติแล้ววันหนึ่งอย่างน้อยมันก็ต้องหกล้มนั้นแหล่ะ ถึงจะไม่มีอะไรให้สะดุดก็สามารถขาพันกันแล้วล้มได้ ภายในกระเป๋าของเธอจึงมีเบตาดีน และพลาสเตอร์ปิดแผลติดตัวอยู่ทุกที่ ทุกเวลา อากินะเป็นพวกที่มีความรู้รอบตัวสูง ปัจจัยแรกมาจากการที่ที่บ้านเป็นร้านหนังสือ และปัจจัยที่สองคือเธอชอบอ่านหนังสือค่ะ นอกจากเธอจะชอบอ่านหนังสือแล้วเธอยังมีฝีมือทางด้านการวาดรูปอีกด้วยค่ะ ถ้าว่างๆเธอก็จะวาดรูปเล่น และถ้าหากภาพนั้นสวยก็อาจจะนำไปขายเป็นรายได้เสริมอีกด้วยค่ะ

              ด้วยความที่ในตอนเด็กนั้นเธอได้บังเอิญไปเห็นกูลกำลังฆ่าคน เลือด ใบหน้าของกูลที่แสยะยิ้มอย่างพอใจ และศากศพ ยังคงติดอยู่ในหัวของเธอ จนถึงตอนนี้เธอจึงเป็นคนที่กลัวกูลเข้าสมอง ในบางครั้งภาพเหตุการณ์ในตอนนั้นก็เข้ามาในหัวของเธออย่างไม่บอกไม่กล่าวจนทำให้เธอขาอ่อนอยู่บ่อยๆ ด้วยความกลัวกูลนั้นทำให้อากินะกลายเป็นคนที่ขี้ระแวงตัว และไม่ไว้ใจคนง่ายๆด้วยความที่เธอไม่รู้ว่าใครเป็นกูล ใครเป็นคน และอากินะเป็นคนที่ค่อนข้างจะมองโลกในแง่ร้าย บางทีเธอก็อาจจะคิดว่าพรุ่งนี้เธอจะกลับมาบ้านอย่างปลอดภัยหรือไม่ พรุ่งนี้เธอจะต้องเจอเรื่องร้ายๆอะไรบ้าง อาจจะเรียกได้ว่าเธอนั้นแทบจะไม่เคยมองโลกในแง่ดีเลยล่ะค่ะ

ชอบ / ไม่ชอบ / กลัว / แพ้ : การอ่านหนังสือ,ชานม,สวนเล็กๆ,ร้านหนังสือของบ้าน,การวาดรูป,ดอกไม้ / คนที่นิสัยไม่ดี,กูล,ที่ๆคนเยอะๆ / กูล,ความมืด,ที่เปลี่ยว,คนแปลกหน้าที่อยู่ๆก็เข้ามาทัก / ถั่ว,อาหารทะเล

งานอดิเรก : อ่านหนังสือ,วาดรูป

ลักษะณะการพูด : มักจะพูดด้วยเสียงที่เบา และพูดอย่างสุภาพมีหางเสียงทุกครั้ง มักจะแทนตัวเองว่าฉัน ผู้อื่นเรียกว่าคุณ และเพื่อนสนิทจะเรียกด้วยชื่อเล่น ไม่มีหางเสียง และใช้คำพูดที่ไม่เป็นทางการค่ะ

                              ‘เอ่อ…มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ?’ หรือถ้าคุยกับเพื่อนสนิท ‘เอจังเย็นนี้กลับบ้านด้วยกันได้ไหมอ่ะ?’

หน้ากากที่ใช้ : -

ลักษณะคากุเนะ : -

ควิ้งที่ใช้ + ลักษณะ : -

เพิ่มเติม : ชื่อของแม่นางแปลว่า ดอกไม้ฤดูใบไม้ผลิพันปีค่ะ

คำถามเล็กๆ น้อยๆ สำหรับ ออริ [มุมนี้ออริตอบจ้า]

           บนยอดตึกสูงสามสิบชั้น ในยามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงไฟของเมืองโตเกียว มีร่างๆ หนึ่งกำลังยืนอยู่ ณ ขอบกั้นขชองดาดฟ้า ราวกับไม่กลัวว่าร่างตนจะตกลงไปยังเบื้องล่าง ริมฝีปากคลี่ยิ้มอย่างนึกสนุก ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นผู้ที่เดินเข้ามาหา "ว่าไง มาจริงๆ ด้วยสินะเธอน่ะ ว่าแต่...ชื่อเธอชื่ออะไรเหรอ?"

- เด็กสาวร่างบางเดินออกมาจากหลังเสาอย่างกล้าๆกลัวๆ ขาเล็กก้าวออกมาทีละนิดเรียกให้คนตรงหน้าเริ่มอารมณ์เสีย ดวงตากลมฉายแววตื่นกลัวอยู่ไม่น้อย “ฉ…ฉันชื่อชิโทเสะ อากินะค่ะ”เธอเงยหน้ามามองบุคคลตรงหน้าพร้อมกับถามเสียงสั่นๆว่า ”คือ…เราเคยรู้จักกันด้วยหรือคะ?”

           ร่างนั้นกระโดดลงมาจากขอบกั้นแล้วยกยิ้มชอบใจในคำตอบของหญิงสาวตรงหน้า "ฮะๆ งั้นเหรอ น่าสนใจนะเธอน่ะ อืม...ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวสินะ งั้นก็เรียกฉันว่า...พระเจ้าก็ได้นะ :)" ร่างนั้นแนะนำตัวอย่างเป็นกันเอง แต่แววตากลับดุเหมือนสัตว์ป่าที่พร้อมจะกินเหยื่อทุกครั้งที่เหยื่อเผลอตัว

-          “ฮะ!?” ใบหน้าหวานเกิดความตกใจเล็กน้อย ก็นะถึงเธอจะอ่านหนังสือมาเยอะ แต่เธอก็คิดเพียงแค่ว่าพระเจ้ามีอยู่ในแค่ตำนานเท่านั้นเอง

           "ฮะๆ งั้นเข้าเรื่องเลยดีกว่าไหม คุณ 'เหยื่อที่น่ารัก' " ร่างนั้นหัวเราะคิกๆ เหมือนเจอเรื่องถูกใจ "คำถามที่ฉันจะถามเธอมีเพียงเรื่องเดียวเท่านั้น...." จู่ๆ ท่าทีขี้เล่นก็เเปรเป็นท่าทีจริงจังและเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม "ถ้าหากวันหนึ่งเธอต้อง 'ฆ่าเขาคนนั้น' เธอจะทำยังไง?"

“ฆ ฆ่าหรอ?”เธอพูดขึ้นอย่างตกใจ “ฉันคงฆ่าใครไม่ได้หรอกค่ะ แม้จะรู้จักหรือไม่รู้จักก็ตาม”พูดพร้อมกับก้มหน้าลงมองพื้นราวกับหาเงินที่ตกอยู่ แค่เพียงเห็นเลือดเธอก็แทบจะเป็นลมทั้งยืนอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นเรื่องที่จให้เธอฆ่าคนนี่ก็ฝันไปเถอะ

           "งั้นเหรอ เป้นคำตอบที่ดีนะ งั้นฉันจะรอดู จนกว่าเวลาที่เธอกับเขาต้องเจอกันในฐานะ 'ศัตรู' แล้วกันนะ" พูดจบร่างนั้นก็สลายกลายเป้นเพียงหมอควันราวกับไม่เคยมีตัวตนมาก่อน

-          อากินะเบิ่งตากว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าร่างที่เคยพูดคุยด้วยตรงหน้าหายไปอย่างไร้ร่องรอย ในหัวผุดควาคิดมากมายทั้งหลักทางวิชาการ หรือตามหนังสือพลังจิตที่ได้อ่านมา ก่อนที่เธอจะนึกขึ้นได้ว่าต้องรีบออกไปจากสถานที่แห่งนี้ เนื่องจากกลัวว่าจะเจอสิ่งที่เธอกลัวมากที่สุด….

คำถามเล็กๆ น้อยๆ สำหรับผู้ปกครอง

          ดีจ้า ไรท์ชื่อคุไซไรชิ คุณชื่อ...?

-          ชื่อเพิลจ้า

          ใบสมัครไม่ได้เรื่องเยอะใช่มั้ยอ่ะT^T

-          ไม่เลย

           วิจารณ์แนวเรื่องของไรท์หน่อยจิ ใช้ได้รึเปล่า *-*

-          ใช้ได้เลยนะ

          ถ้ารับลูกสาวมาแล้ว ขอปรับปรุงเปลี่ยนแปลงหน่อยได้มั้ยครับ?

-          ได้แน่นอน

          สุดท้าย ขอบคุณที่มาสมัครน้าาาา>_<

-          ไม่เป็นไรจ้า