คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Love Triangle Say GoodBye With My First Kiss [KyuHaeBum]
Name :: Love Triangle – Say GoodBye With My First Kiss [KyuHaeBum]
Part :: 1
Author :: Annimal~
P.S. :: ฟิคเรื่องนี้เป็น SF ที่อาจจะยาวประมาน 3-4 ตอนนะงับ เรื่องนี้อยากแต่งเองไม่มีคนรีเควส กะจะแต่งเซ่นออยเชออนนี่ที่ฮักซะหน่อย
ผมไม่ค่อยเชื่อว่า..รักแท้แพ้ระยะทาง รักแท้แพ้ใกล้ชิด หรือความสนิทกับคนใกล้ตัวทำให้รักกันได้ ผมเคยคิดว่ามันเป็นเพียงความหลงใหลเพียงชั่ววูบเท่านั้น เป็นไปได้หรอที่เราจะรักใครคนนึงเพียงเพราะสนิทกัน รักแท้มันต้องเป็นคู่แท้และคนที่ใช่ต่างหากต่างหากไม่ใช่รักจากความเป็นเพื่อนหรอก ..มั้งนะ
ร่างเล็กที่ตกอยู่ในห้วงภวังค์ความคิดของตนเองเหม่อลอยปล่อยให้จิตใจดำดิ่งกับอะไรบางอย่าง เสียงทุ้มข้างหูดังขึ้นเป็นระยะๆ หากแต่ไม่ได้กระทบเข้าไปในโสตประสาทแม้แต่น้อย
‘ฮยอง’
‘นี่ ..ทงเฮ..’
“ฮยองครับ..นี่ ฮยองครับสนใจผมหน่อยสิ!!” ร่างสูงของคยูฮยอนทิ้งตัวลงข้างๆคนตัวเล็กบนเก้าอี้ไม้ในสวนสนุก มือใหญ่เขย่าแขนคนข้างตัวอย่างขัดใจที่ไม่ยอมฟังเขา มัวแต่เหม่อมองอะไรอยู่ก็ไม่รู้
แบบนี้ต้องทำโทษนะ..
“อะไรหืม? เรียกทำไม..อ๊ะนี่!! เด็กบ้าใครให้นายหอมแก้มฉันกัน~!!!” ทงเฮเมื่อได้สติก็หันมามองหน้าคนถาม แล้วมือเล็กของทงเฮก็ตีเข้าที่ไหล่ของคยูฮยอนเบาๆ ดวงหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อยเมื่อถูกขโมยหอมแก้มเสียฟอดใหญ่ ส่วนคนที่ฉกชิงความหอมหวานจากแก้มนวลก็นั่งหน้าแป้นแล้นไม่สะสะท้านต่ออะไรทั้งสิ้น ทั้งๆที่พวกเขาอยู่กลางสวนสนุก
เขาคบกับคยูฮยอนมาได้เกือบปี คยูเป็นเด็กที่น่ารักถึงแม้จะชอบเอาเปรียบแต่ก็ไม่เคยล่วงเกิน จะมีก็แค่จับมือบ้างกอดบ้างนิดๆหน่อยๆ มากสุดก็แค่หอมแก้ม จึงไม่แปลกถ้าจะเขินอายกับกิริยาเมื่อสักครู่ของคยูฮยอน
ความจริง..พวกเขายังไม่เคยจูบกันด้วยซ้ำนะตั้งแต่คบกันมา....
“อ้าวก็หอมเรียกสติไง..อืมคล้ายๆกับจุมพิตเจ้าหญิงในนิยายไง ฮยองไม่ชอบหรอครับ หรือจะให้ผมจูบกันล่ะ..ไม่อายคนแถวนี้หรอ” คยูฮยอนหันมามองคนตัวเล็กข้างๆแล้วเลิกคิ้วขึ้นถามอย่างกวนอารมณ์ ก่อนจะแกล้งทำท่ามองคนรอบข้างที่เดินผ่านไปผ่านมาอย่างเขินๆ
เอ..แปลว่าคยูเป็นเจ้าชายส่วนเขาก็...... โอ้ยบ้าใหญ่แล้วทงเฮ!!! คิดอะไรอยู่เนี่ย -////////-
“ไอ้บ้า!! ที่นายทำมันก็น่าอายพอกันนั่นแหละ แต่เรียกดีๆก็ได้จะหอมทำไมเล่า..ฉันเขินเป็นนะ” มือบางตีเข้าที่ไหล่หนาแล้วก้มหน้างุดๆ ปากบ่นอุบอิบอยู่คนเดียว มืออีกข้างก็ที่เลื่อนขึ้นมาแตะแก้มใสที่ถูกช่วงชิงหอมหวานไปเมื่อครู่ แต่เหมือนเจ้าหมาป่าเจ้าเล่ห์จะหูดีกว่าที่คิด...
“เขินรึไงหืม..เขินผมล่ะสิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!! ทงเฮเขินผมหรอ~?” เอ่ยถามน้ำเสียงยั่วเย้าก่อนจะโดนมือบางฟาดเข้าให้ซักสองสามที
“พอเลย..ไม่ได้เขินซักหน่อย!! แล้วนี่จะพูดอะไรก็รีบพูดซี่!!” มือบางหยิบกระป๋องน้ำอัดลมขึ้นมาเปิดแก้อาการขวยเขิน อารมณ์ฉุนเฉียวงอแงเหมือนเด็กถูกจับได้ตอนทำความผิดไม่ได้ทำให้คยูโกรธแต่อย่างใด แต่มันเป็นอาการที่น่ารักน่าเอ็นดูซะมากกว่า
..ทงเฮแก่กว่าผมแต่ยังทำตัวเหมือนเด็กอยู่เลยน้า..ผมเลยเรียกทงเฮว่าฮยองไม่ค่อยออกยังไงล่ะ
“คืนนี้ผมต้องบินไปอเมริกาแล้วนะไม่ไปส่งผมหน่อยหรอ..ผมน้อยใจนะ ผมอยากให้ทงเฮไปส่งนะ” หน้าตาตอนพูดดูเหมือนหมาหงอยสลดที่เจ้าของไม่รัก แต่สักพักก็ตีเนียนแอบหอมแก้มคนตัวเล็กไปอีกรอบนึง
อืม..เก็บอาการสลดไม่เนียนเลยจริงๆแหละ
“เฮ้อออ~ ฉันงานยุ่งนะคยู อยากไปส่งเหมือนกันนั่นแหละน่า อย่างอนซี่~ อ่ะ!.....นี่เปิดให้หน่อยสิฉันเปิดไม่ออก” มือบางยืนกระป๋องน้ำอัดลมให้คยูเปิดให้ แล้วปากก็พูดไปแบบนั้นทั้งที่ใจเริ่มกังวลว่าคนรักจะไปนานเท่าไหร่กัน นี่แหละอีทงเฮ ปากอย่างใจอย่าง
ไอ้อยากไปส่งน่ะอยากไปมากเลยนะแต่คืนนี้มีรายงานต้องทำน่ะสิ แล้วไฟลท์บินก็ตีสองแบบนี้ กว่าจะไปกว่าจะกลับไม่ได้นอนกันพอดี
คยูฮยอนเป็นน้องผมตั้ง 2 ปี แต่เรียนจบก่อนผมตั้งปีนึงแน่ะ ได้ข่าวว่าได้คณิตศาสตร์อิมปิคเรียนทอง ตอนแรกนึกว่าโม้ แต่หลายครั้งที่คยูช่วยทำรายงานผมรู้เลยว่าผู้ชายคนนี้เก่งจริงๆ เด็กคนนี้ตอนแรกที่เข้ามาจีบน่ะไอ้เราก็เรียกเขาว่าคยูฮยอนฮยอง แถมโดนขำกลับมาซะหน้าแตกเลย ก็คนไม่รู้เห็นว่าเรียนก่อนเรา
“งั้นเดี๋ยวผมช่วยทำรายงานก่อนที่ผมจะไป แต่ทงเฮต้องไปส่งผมนะ” มือใหญ่เปิดฝากระป๋องน้ำอัดลมส่งให้ทงเฮ ก่อนวงแขนตวัดรวบตัวทงเฮมาในอ้อมกอด เหมือนการบังคับให้ตอบกลายๆ ไม่แคร์สายตาคนที่เดินผ่านไปผ่านมาเลยซักนิด
คยูฮยอนเป็นแบบนี้เสมอ ขี้แกล้งขี้อ้อนแถมชอบบังคับ ตั้งแต่คบกันมาเค้าจะเรียกผมว่า ‘ฮยอง’ เฉพาะเวลาจะอ้อนเท่านั้นแหละ เพราะปกติเค้าเรียกผมด้วยชื่อของผมเลย แล้วถามว่าผมโกรธมั้ยที่เค้าไม่ค่อยจะเคารพ ผมไม่โกรธนะ..ก็คนรักกันคบกันจะเรียกว่าอะไรไม่ใช่ปัญหาหรอก
“อืม..เดี๋ยวไปก็ได้ จะเล่นอะไรอีกมั้ยล่ะยังเหลือเวลา แต่ฉันเหนื่อยแล้วออกมาทั้งวันเลย” ทงเฮดิ้นขลุกขลักอยู่สักพักก่อนจะยอมสงบลงเพราะยิ่งดิ้นคยูยิ่งกอดแน่นขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายเอนหลังพิงแผงอกร่างสูงอย่างอ่อนล้า
“อืม นี่อีกสองชั่วโมงกว่าจะเย็น ไปเล่นชิงช้าสวรรค์กันก่อนมั้ยหืม? เค้าบอกว่าคู่รักไหนมาที่นี่แล้วขึ้นชิงช้าสวรรค์จะได้รักสมหวัง” แล้วถ้าจูบกัน..จะได้รักกันตลอดไป ประโยคสุดท้ายที่คยูฮยอนพูดในใจ ไว้กะว่าจะไปเซอร์ไพรซ์ทงเฮบนชิงช้าสวรรค์ทีเดียวเลย
ก็พวกเขาไม่เคยจูบกันนี่นา..ทงเฮของผมค่อนข้างหวงตัว หึหึ
“ได้สิ..อยากขึ้นใช่มั้ยล่ะฉันรู้นะ ฉันไม่ขึ้นเดี๋ยวนายก็งอแงอีกแหละ”
คยูฮยอนเป็นคนเชื่อในเรื่องแบบนี้ ดูหมอบ่อย ที่ไหนดีก็ไป เซียมซีมีที่ไหนก็เขย่าตลอด พอมีเรื่องโชคลางอะไรก็จะเชื่อ ต่างกับผมที่รู้สึกว่ามันไร้สาระ ผมไม่เชื่อเรื่องงมงายพรรค์นี้ แต่เพื่อความสบายใจของคยูฮยอนผมจะขึ้นชิงช้าสวรรค์กับเค้าก่อนเค้าไป อย่างน้อยก็ให้เค้าเชื่อว่าเราจะรักกันตลอดไปล่ะนะ
ร่างสูงลุกขึ้นยืนก่อนจะจับมือคนตัวเล็กให้เดินมาด้วยกัน
“ทงเฮอยากไปอเมริกาด้วยมั้ยล่ะเดี๋ยวผมจองตั๋วบินเพิ่มให้เดี๋ยวนี้เลยก็ได้” คยูฮยอนพูดขึ้นมาระหว่างที่จะเดินไปซุ้มขายบัตร แน่นอนว่าลูกคุณหนูคนรวยแบบคยูย่อมจองเพิ่มได้สบายๆ อำนาจบริษัทของคุณพ่อเขาใหญ่โตทีเดียวล่ะ แต่สิ่งที่ทงเฮกังวลไม่ใช่เรื่องเงิน แต่เป็นเรื่องการอยู่กินที่นั่นต่างหาก
“นายต้องเรียนนี่ ฉันไม่ไปกวนหรอก อีกอย่างระหว่างที่นายเรียนฉันก็เหงาอยู่ดี แถมไม่รู้จักเส้นทางด้วย จะไปไหนก็ไม่ได้อยู่ดี” ทงเฮถอนหายใจอย่างเซ็งๆเมื่อคิดดีแล้วว่าไปก็ไม่มีอะไรทำ ใจน่ะอยากไปจะตายแต่ไปแล้วก็ทำอะไรไม่ได้ สู้อยู่ที่โซลหางานทำเก็บเงินดีกว่า
“ผมไปสามปีเลยนะ..สามปีที่เราจะไม่ได้เจอกัน กลับมาก็แค่ครั้งเดียวต่อปีเอง ผมคิดถึงทงเฮนะ” หัวทุยๆถูเข้าที่ไหล่บางอย่างออดอ้อนแกมขอร้องว่าให้ไปด้วยกัน
เล่นเหมือนเด็กเลยแฮะเจ้าบ้านี่..
“สามปีเอง..โทรหากันก็ได้นี่ แต่อย่าให้รู้ว่าไปงาบสาวญี่ปุ่นกลับมาล่ะ” พูดเสียงหยอกเย้าแต่สุดท้ายก็คงจะเก็บไปคิดมากคนเดียวอยู่ดี คนหล่อแถมเรียนเก่งแบบนี้ใครล่ะไม่ชอบ แถมไม่ใช่สามปีเองแบบที่พูด..มันตั้งสามปีเลยนะ เด็กญี่ปุ่นน่ารักๆหลายคนด้วย แถมเด็กญี่ปุ่นก็เอ๊กซ์ๆตามสเปคเจ้าเด็กนี่อีก เขาทำแบบนั้นไม่ได้หรอกนะไอ้พวกที่ต้องมานั่งยั่วแฟนตัวเองอะไรพรรค์นั้น
“โถ่..คนญี่ปุ่นน่ารักไม่เท่าตรงหน้าผมหรอกน่า~ ผมต่างหากกลัวทงเฮจะไปมีคนอื่นนอกจากผม”
“โห นี่จะมาขึ้นชิงช้าสวรรค์รักๆอะไรนี่แต่ดันพูดเรื่องแบบนี้เนี่ยนะ”
“อ่า..ลืมไปเลยไม่พูดก็ได้ๆ ทงเฮหิวยังครับ เอาอะไรไปกินก่อนมั้ยคิวยาวมากๆเลยดูสิ” มือหนาชี้ให้ดูปลายแถวที่ยื่นออกมาจากตัวเครื่องเล่นที่มันค่อนข้างยาวพอควร
“อืม..หาอะไรกินก่อนก็ได้”
“ป้าครับ..ผมขอต๊อกโบกี*ที่นึงครับ” สิ้นคำของทงเฮ คยูฮยอนก็หันไปสั่งของทานเล่นมาให้รองท้องก่อนทันที
คยูค่อนข้างเป็นแฟนหนุ่มที่เทคแคร์คนอื่นเก่ง ในขณะที่คยูรักทงเฮมาก แต่ถามว่าทงเฮใช่สเปคคยูมั้ยคงต้องตอบว่าไม่ใช่ซะทีเดียว อย่างที่บอกว่าคยูชอบคนที่เซ็กซี่หน่อยๆ แต่ไม่รู้ทำไมถึงมาเป็นแฟนทงเฮได้
ถามว่าแล้วเขารักคยูมั้ย ตอบเต็มปากเต็มคำว่ารักมากๆทีเดียว แต่แน่นอนว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่มีใครรู้ อย่างเช่นคืนนี้เดี๋ยวคยูต้องไปเรียนต่อ ตอนนี้อาจจะมีความสุขที่อยู่ด้วยกันแต่ควาสุขมันไม่ได้จีรังยั่งยืน แล้วมันก็น่าใจหายที่ไปตั้งสามปี..
“แฟนน่ารักดีนะพอหนุ่ม นี่จะรอขึ้นชิงช้าสวรรค์หรอจ๊ะ?” ป้าคนขายรับเงินมาก่อนจะเอ่ยปากชมทงเฮที่ตอนนี้เหม่อลอยมองชิงช้าสวรรค์ที่กำลังเคลื่อนไป ผมสีส้มอ่อนระต้นคอ ดวงตาทอประกายสดใสที่มองชิงช้าสวรรค์ เสื้อแขนยาวตัวโคร่งสีชมพูอ่อน ประกอบกับรอยยิ้มที่ยกขึ้นอย่างมีความสุขที่ทำให้ทงเฮดูน่ารักเพิ่มเป็นเท่าตัว
“อ่าใช่ครับ..แฟนผมเอง ขอบคุณมากครับ” ร่างสูงรับเงินทอนมาก่อนจะหันไปสะกิดคนตัวเล็กให้เดินไปต่อคิวด้วยกัน นัยน์ตาสีฟ้าสดใสที่เหมือนยิ้มได้เองตลอดเวลาของทงเฮเหมือนเป็นจุดดึงดูดให้ใครต่อใครต่างเอ็นดูและตกหลุมรัก และคยูฮยอนคงเป็นหนึ่งในคนที่ตกหลุมรักเข้าอย่างจัง และคงจะเป็นคนที่โชคดีที่ทงเฮเลือกมาเป็นแฟน
มือเรียวสอดประสานกันก่อนจะค่อยๆเดินไปไม่เร่งรีบ คู่รักที่ใครๆก็ต่างอิจฉา คนหนึ่งหล่อ อีกคนหนึ่งก็สวยหวานราวกับผู้หญิง เหมือนเป็นคู่ที่สวรรค์บันดาลอย่างนั้นแหล่ะ
“อ๊ะ..นี่อร่อยจังเลย คยูเก่งจังเลยเลือกร้านอร่อยๆมา” ทงเฮเอ่ยบอกก่อนจะสบตากับร่างสูง
“ผมเก่งใช่มั้ยล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ ..เฮ้ค่อยๆกินสิมันร้อนนะ” เอ่ยบอกอย่างเป็นห่วงเพราะทงเฮเล่นกินเข้าไปเสียคำโต
“ไม่ร้อนซักหน่อยนึง อ๊ะนี่..ฉันมีมือเช็ดเองได้น่า..” ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นเถียงกับคยูฮยอน ก่อนที่ใบหน้าหวานจะขึ้นริ้วสีแดงจางๆเมื่อนิ้วเรียวของคยูปาดเข้าที่มุมปากของทงเฮที่เลอะซอสแล้วส่งเข้าปากตัวเองแทน
“เลอะเทอะ...แต่อร่อยดีนะครับฮยอง หึหึ ผมเก่งจริงๆด้วยสินะ”
ฉ่า...
คยูฮยอนหันมากระซิบข้างใบหูเบาๆแล้วเดินนำลิ่วไปที่ขายตั๋ว ปล่อยคนหน้าหวานยืนเอ๋อหน้าแดงอยู่ที่เดิม กว่าทงเฮจะได้สติ คยูฮยอนก็ซื้อตั๋วเรียบร้อยแล้ว
“ไอ้เด็กบ้า!! รีบๆต่อแถวไปเลย..ฉันจะนั่งรอตรงนี้แหละ นายยืนไปเลยโทษฐานที่แกล้งฉัน!!” อ้าปากตะโกนแว้ดๆ แต่ไปหน้านวลเต็มไปด้วยสีเลือดฝาด ร่างเล็กผินหน้าออกไปพยายามไม่มองใบหน้าของคยูฮยอน
ให้ตายสิ..เมื่อครู่ที่คยูปาดซอสออกแล้วเอานิ้ว แล้วเอ่อ...นั่นแหละ!! ฮือ..เขินจะตายแล้วนะเด็กบ้า!! ทำไมต้องมองด้วยสายตาแบบนั้นด้วยเล่า! ฉันไม่กล้ามองหน้านายแล้วนะ..!!
.
.
.
“ทงเฮ..! จะขึ้นมั้ยครับเอาแต่เหม่ออยู่นั่น แถวใกล้แล้วนะ” คยูฮยอนตะโกนผ่านแถวยาวออกมา คนตัวเล็กที่นั่งเหม่ออยู่ก็ค่อยๆสาวเท้าเดินเข้าไปหา
"ทงเฮใช้เวลาว่างเต็มที่ดีนะ..เหม่อตลอดเลยเนี่ย ทิ้งผมยืนคนเดียวน่ะ" พูดเหน็บแนมคนตัวเล็กเข้าให้หน่อย มันก็จริงนี่..ทุกครั้งหันไปทีไรทงเฮก็เอาแต่เหม่อไม่สนใจอะไรเลย พักหลังนี่เป็นบ่อยผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรหรอกนะ
ให้ตายสิรู้สึกผิดจัง.. ให้คยูยืนคนเดียวเลยจริงๆด้วย
“นี่..ขอโทษนะเมื่อยมั้ย? เดี๋ยวก็ได้นั่งแล้วล่ะเนอะ จะได้ขึ้นแล้วล่ะ” ร่างเล็กยิ้มแป้นแล้นมองคยูฮยอนอย่างน่ารัก
“อืม..จะได้ขึ้นแล้วล่ะเนอะ”
“ดีใจขนาดนั้นเลยหรอจะได้ขึ้น แค่คำพูดว่าถ้าขึ้นจะรักกันอ่ะนะ?” ทงเฮขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย เพราะเมื่อครู่อยู่ๆคยูฮยอนก็แอบยิ้มแล้วก็ปั้นหน้านิ่ง แต่สายตานี่ระริกระรี้อยากขึ้น ..ขึ้นไปมันมีอะไรดีกันนะ มันมีป๊อปคอร์นแจกเหมือนดูหนังรึเปล่า?
“ดีใจสิผมจะได้ขึ้นกับคนที่ผมรักนี่นา ถ้าทำแล้วทำให้ทงเฮรักผมมากขึ้น..ผมก็ทำได้ทุกอย่างแหละ”
อีกอย่าง..ผมอาจจะได้จูบแรกของฮยองด้วยแหละ หึหึ
---------------------------------ต่อครบร้อยจ้า-----------------------------------
“ว้าว..สูงมากเลยล่ะ คยูดูซี่..แสงเต็มเลยล่ะ” เมื่อชิงช้าสวรรค์เริ่มเคลื่อน คนตัวเล็กก็ถลาไปเกาะขอบกระเช้าชิงช้าสวรรค์ทันที ดวงตาทอประกายสดใสเหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่ คยูฮยอนไม่ได้ตอบอะไร ขานรับเบาๆแค่คำว่า ‘อืม’ แล้วนั่งมองคนตัวเล็กอยู่ที่เดิม
แน่สิ..ผมเริ่มจะหุบยิ้มตัวเองไม่อยู่แล้วล่ะ
“ยิ้มอยู่ได้ มาดูนี่สิๆๆๆๆ สวยมากเลยล่ะ!!”
“ทงเฮดูไปเถอะ..เฮ้ระวังนะเดี๋ยวก็ล้...”
“หวาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!!!!! ...คะ..คยู!!!”
“ทงเฮ!!!!”
ตึง!!!!!!!!
เสียงหวานร้องดังขึ้น เมื่อทงเฮก้าวเข้าไปชิดขอบกระเช้าอีกหน่อย ตัวกระเช้าก็เริ่มเอียงจนคนตัวเล็กแทบจะหล่นลงไป ถ้าไม่ใช่ว่าคยูรวบตัวเข้ามาได้ทัน..ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เป็นเพราะว่าที่นี่ค่อนข้างจะเก่ามากแล้วด้วย..
..อ่ะ..คะ ..คยู..
“เฮ้ยแกๆๆๆๆ หยุดเครื่องก่อนโว้ย!!! รอดูก่อนเมื่อกี๊ฉันได้ยินเสียงแปลกๆว่ะ” ช่างคุมเครื่องเล่นด้านล่างตะโกนขึ้นเสียงดังเมื่อเห็นว่าชิงช้าสวรรค์อาจมีปัญหา โดยที่ไม่รู้ว่านี่อาจจะเป็นการทำให้เข้ากับแผนของคยูฮยอน..
รวมทั้งคนด้านล่างก็คงจะใจเต้นตึกตักลุ้นระทึกกันอยู่ ที่กระเช้าชิงช้าสวรรค์สั่นคลอนได้ขนาดนั้น อีกทั้งยังมีเสียงเหมือนมีอะไรกระทบตัวพื้นกระเช้า ไหนจะเสียงร้องเมื่อซักครู่อีก
แล้วใครจะไปรู้ ว่าคนด้านบนกระเช้า..ก็คงใจเต้น..ไม่ต่างกันนักหรอก
“คยู..เอ่อฉันอึดอัด..คะ ..คยู” เสียงหวานว่าขึ้นเมื่อได้สติ ใบหน้าหวานก้มจนคางติดอกทั้งยังแต้มด้วยสีแดงชมพูกระจายทั่ว มือบางพยายามดันตัวออกจากอ้อมกอดของร่างสูงที่กอดรัดเขาอยู่
ตอนแรกนึกว่าตัวเองจะเป็นอะไรหรือเจ็บเพราะล้ม แต่นี่...คยูกลับรับตัวเค้าไว้ ก็ถึงว่าว่าทำไมนิ่มๆ.. คยูคงเจ็บแย่เลย..
“ไม่เอาหรอกผมยังไม่ปล่อย ทงเฮเจ็บตรงไหนให้ผมดูก่อนสิ” คยูฮยอนบอกปัดไม่ยอมปล่อยตัวคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนตัวเขา มือหยาบกร้านจากการเล่นเกมคอมพิวเตอร์มากเกินไปสัมผัสดวงหน้าใสอย่างเบามือ กลัวว่าคนตัวเล็กจะบาดเจ็บจากเหตุการณ์เมื่อครู่ สัมผัสแสนอ่อนโยน อีกทั้งดวงตาคมเข้าที่ทอประกายห่วงใยมองตรงมา แค่นั้นก็จะทำให้อีทงเฮคนนี้ละลายอยู่แล้ว
“เอ่อ..ฉันไม่เป็นอะไรหรอก คยูล่ะ เจ็บมั้ย?” ทงเฮพยายามปัดความรู้สึกขวยเขินออกไปให้มากที่สุดแล้วทำใจกล้ามองตาคนตรงหน้าแล้วพูดออกมาทีเดียว
“ไม่หรอก..ทงเฮตัวเบาน่ะ ผมต้องดูก่อนว่าเจ็บตรงไหนมั้ย” พูดไปงั้นแหละ..ความจริงก็หนักใช่ย่อยคนนะคนนี้ รู้แล้วล่ะว่าทงเฮไม่บาดเจ็บ อย่างน้อยก็อยากจะยื้อเวลาตรงนี้ให้นานที่สุด พี่คุมเครื่องเล่นอุตส่าห์สนับสนุนทั้งที
ฟึ่บ!!!
พูดจบคยูก็พลิกคนเล็กลงไปข้างล่างทันที
“อ๊ะนี่...คยู!!!”
“เฮ้..จะตกใจทำไมล่ะ ก็ทงเฮเป็นคนบอกผมเองนะว่าอึดอัดน่ะ..หืม..” ผมเลยอยู่บนให้ไง..โถ่ ไม่ชอบออนท็อปก็ไม่บอกกัน
ใบหน้าคมคร้ามไล่มองตั้งแต่ดวงตาสีฟ้าคู่สวย ลงมาที่จมูกโด่งรั้นได้รูป แก้มนวลใสที่ขึ้นที่ครั้งเวลาเขาจ้องมอง ปากเรียวเล็กที่เขาอยากจะครอบครอง..ให้เป็นแค่ของเขาคนเดียว สายตาไล่ลงมาเรื่อยๆแล้ววกกลับไปจ้องนัยน์ตาคู่สวย
“อือ..ฉันสบายดีเห็นมั้ยล่ะ..จะ ..จะดูอะไรอีกปล่อยสิคยู~” ร่างเล็กพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัด เสียงอ้อนหวานๆที่งัดมาใช้ง้องอนคนรักโดยเฉพาะก็เป่งออกมา นัยน์ตาหวานซึ้นช้อนขึ้นมองคนตัวโต ลิ้นเล็กที่เลียริมฝีปากเป็นนิสัยติดตัว แค่นั้นคยูฮยอนก็ละสายตาไปไหนไม่ได้แล้ว
บรรยากาศช่างเป็นใจ เมื่อไฟเครื่องเล่นบางส่วนดับลงไป แทนที่มาด้ยเสียงเพลงบรรเลงยามค่ำคืน ดาวที่พรายระยับกับแสงนวลของดวงจันทร์ที่ตกกระทบใบหน้าหวาน ยิ่งทำให้ร่างเล็กดูน่าทะนุถนอมขึ้นเป็นเท่าตัว
“ฮยอง..” พูดเพียงเท่านั้นก่อนจะค่อยๆเลื่อนใบหน้าคมเข้าหาภายในอ้อมแขน ริมฝีปากพรมจูบตั้งแต่หน้าผากมน..ไล้ลงมาที่จมูกเชิดรั้น คลอเคลียที่แก้มนวล ก่อนจะหยุดลงที่ปากสวยริมฝีได้รูปแตะเข้ากับปากเล็กเบาๆ กดจูบ..ขบเม้มให้ร่างเล็กวาบหวาม จูบแสนหวานที่เพียงแค่แตะกันเบาๆ แม้จะไม่ใช่ดีฟคิสหรือจูบที่เร่าร้อน..แต่แค่นี้ ความรักของร่างสูงที่ส่งผ่านการจุมพิตเบาๆก็มีมากล้นจนทงเฮรู้สึกได้
“อะ..อืม..” เสียงครางหวานประท้วงเล็กน้อยเมื่อรู้สึกอึดอัด ในเมื่อคยูเริ่มรุกเร้ารุนแรงขึ้น หยาดน้ำใสที่ไหลลงมาที่มุมปากไม่ได้ทำให้บรรยากาศแสนหวานสะดุดลงแต่อย่างใด เสียงครางเบาๆก็ไม่ได้ทำให้คนตัวโตได้สติ แต่กลับหลงมัวเมาในจูบแสนหวานของนางฟ้าคนนี้มากกว่าเดิม
คงเพราะเป็นจูบแรก..เลยไม่รู้ว่าต้องหายใจจังหวะไหนสินะ..
เมื่อบรรยากาศและอารมณ์พาไป.. มือหนาก็เริ่มลูบไล้ปัดป่ายไปตามร่างกายคนตัวเล็ก โดยคงจะลืมว่านี่น่ะ..ชิงช้าสวรรค์ จูบที่เริ่มจะเร่าร้อนรุนแรง ริมฝีปากหนาเริ่มขบเม้มแรงขึ้น..
ก่อนที่..
กึก...ตึง!!
“เราเปิดเครื่องแล้วนะครับทุกคนสบายดีนะครับ!!!!!!!!!! ผมลองให้ช่างดูให้แล้ว!!! ขอโทษสำหรับอารมณ์ที่ติดขัดและไม่สะดวกสบายครับ!!” เสียงดังของคนคุมเครื่องเล่นที่ประกาศผ่านลำโพงอย่างไม่อายฟ้าดินได้ดังขึ้นมาขัดจังหวะอารมณ์แสนวาบหวามของคู่รักคู่นี้ อีกทั้งชิงช้าสวรรค์ที่เริ่มหมุนอีกรอบทำให้อารมณ์สะดุดอย่างน่าอารมณ์เสีย
“เชี่ย..มาติดอะไรตอนนี้วะ!!” เสียงสบถเบาๆอย่างหัวเสียของคยูฮยอนดังขึ้น
“แฮ่ก..คนบ้า!! นี่กะจะให้ฉันตายหรือไงกัน!! นี่มัน..จูบแรกของฉันนะโจวคยูฮยอน..”ร่างเล็กหน้างอง้ำเล็กน้อย ตวัดสายตาไปมองร่างสูงข้างๆตัว
“อืม..ผมขอโทษนะ จูบแรกของทงเฮมันไม่น่าประทับใจเลย..ใช่มั้ยล่ะ” บอกอย่างรู้สึกผิด เพราะความจริงเขาต้องการจูบปกติไม่ต้องดีฟคิสนั่นแหละ แต่บรรยาเมื่อกี๊ทุเรศมากเลย... อยากได้โรแมนติกสักหน่อยต้องมีอะไรมาขวาง
“แก้ตัวสิ..”
“ห๊ะ??!!? ..อะไรนะครับ!!!????” คือ..มั่นใจว่าตัวเองไม่ได้หูฝาดและคิดไปเองแน่ๆเลยล่ะ... ทงเฮ.....
“ฉันบอกว่า..บอกว่า ..ก็ถ้ามันไม่น่าประทับใจ.. ก็แก้ตัวสิ!!!” พูดตะกุกตะกักพร้อมใบหน้าที่เริ่มร้อนผะผ่าว ร่างเล็กผินใบหน้าออกไปให้ปะทะสายลมเย็นยามค่ำคืน หวังเพียงจะให้ลดความร้อนบนใบหน้าลงได้ก็ยังดี มือเล็กกำแน่นที่ชายเสื้อ บิดจนมันยับยู่ยี่ไปหมด
“หืม..งั้นหันมานี่ซิครับคนดี หันหน้าหนีแล้วผมจะแก้ตัวยังไงล่ะหืม..” เน้นคำว่า ‘แก้ตัว’ ให้ร่างเล็กได้เขินอายมากเข้าไปใหญ่ มือหนาจับใบหน้าเนียนให้พลิกมาทางตนเองก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าประกบจูบแผ่วเบาที่ริมฝีปากเล็ก แทะเล็มกอบโกยความหอมหวานให้ได้มากที่สุด จุมพิตที่เบาบางราวกับปุยนุ่นทำเอาในหัวของทงเฮขาวโพลน ขบเม้มสลับคลาย ลิ้นร้อนแทะเล็มริมฝีปากบางอย่างเร้าอารมณ์ แต่ไม่ได้สอดแทรกเข้าไป เป็นจูบแรก จูบแก้ตัว..ที่..อ่อนหวาน..แต่เย้ายวน
“หวาน....หอม...อร่อย หึหึ...” ริมฝีปากผละออกอย่างอ้อยอิ่ง แต่ยังคงคลอเคลียอยู่ใกล้ๆกับใบหน้าหวาน กระซิบแผ่วข้างใบหูแล้วขบเม้มเบาๆให้วาบหวามเล่น คยูฮยอนกดจูบเข้าหนักๆอีกรอบก่อนจะผละออกมาดูผลงานแสนสวยของตนเอง ร่างเล็กห่อไหล่ลงอย่างประหม่า ใบหน้าเห่อแดงไปหมด ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน ไหนจะนัยน์ตาหวานฉ่ำที่แสดงความขวยเขินออกมาอย่างชัดเจนอีก
“แกล้งกันนี่..ให้แก้ตัวไม่ใช่แกล้ง..” ใบหน้าสวยยิ่งแต้มสีหวาน เมื่อเงยหน้าขึ้นปะทะกับสายตาอ่อนโยนที่ทอดมองมา
“หืม..นี่ผมพูดความจริงทุกอย่างนี่ อร่อยดี..หึหึ.. เดี๋ยวก็ต้องลงแล้วล่ะเนอะ” หันมายิ้มเจ้าเล่ห์เข้าให้หนึ่งทีก่อนจะนั่งมองท้องฟ้ายามค่ำคืน
แค่นี้แหละ..กำลังใจก่อนไปเรียน.. แค่นี้จริงๆทงเฮของผม..
แล้วก็ลาก่อน..
.
“เดินทางดีๆล่ะ..” หันหน้าไปมองคนรักก่อนจะยิ้มหวานเข้าให้ทีนึง ตากลมโตมองเข้าในดวงตาคมเข้มของคยูฮยอน สายตาแสนรักนั่น..
ทงเฮรู้มั้ยว่ามันเหมือนกับโซ่ที่รัดผมไว้ไม่ให้ไป..
“ดูแลตัวเองนะ..ทงเฮรอผมนะครับ..” สายตาห่วงหาอาทรส่งตรงมาที่ร่างเล็กตรงหน้า ริมฝีปากหนาทาบลงไปบนริมฝีปากอิ่ม กดจูบย้ำๆเบาๆให้หายคิดถึง
“ช้ำหมดแล้ว..” แก้มใสขึ้นริ้วสีแดงบางๆ ปากบ่นขมุบขมิบก่อนจะหันไปยิ้มน่ารักให้คนตรงหน้า
ให้ตายสิ..อย่ายิ้มได้มั้ย..ผมไม่อยากไปแล้วนะทงเฮ...
“ช่วงหน้าหนาวผมจะกลับมานะ..เขาให้สองอาทิตย์”
“อืม..บ๊ายบาย..” ทงเฮยิ้มเจื่อนๆเล็กน้อย ก่อนโบกมือให้คนรักเดินเข้าเกทไป
การจากลาครั้งนี้ต้องมีแต่รอยยิ้มสิทงเฮ..แปปเดียวเองน่า เดี๋ยวเขาก็กลับมาแล้ว.. ห้ามร้องไห้เด็กขาดนะทงเฮ เราต้องส่งเขาด้วยรอยยิ้ม เก็บเป็นความทรงจำ ..ถ้าร้องไห้..คยูจะเป็นห่วง..
ทงเฮยืนยิ้มอยู่จนกระทั่งคยูลับสายตาไป ใครจะรู้ว่าตอนนี้เขาอยากร้องไห้มากแค่ไหน หลายคนอาจจะมองว่าเวอร์หรือเปล่า.. แต่ที่ผมรอน่ะ เพราะคยูเคยให้สัญญาไว้น่ะสิ
‘ถ้าผมเรียนจบ..ผมจะขอฮยองแต่งงาน..เนอะ!!’
เขายังจำได้กับประโยคนั้นของคยู ประโยคที่ออกมาพร้อมรอยยิ้ม ตอนแรกเพิ่งเริ่มคบเลยยังไม่เชื่อใจ เพราะคยูน่ะเป็นพวกหัวดื้อ เพลย์บอย หลอกใครๆบ่อย หักอกคนนั้นทีคนนู้นที แต่คบกันมาเกือบปี.. ผมก็มั้นใจว่าเขาไม่โกหก แต่พอต้องไปต่างประเทศก็ทำผมหวั่นใจ..ว่าเขาจะมีใครคนอื่น ใครที่ไม่ใช่ผม..
นั่นเป็นเหตุผลที่ผมไม่อยากให้เขาไป..
เฮ้อ..........
ปี๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!
“อ๊ะ..!!!!!!!!!!” เพราะมัวแต่คิดอะไรไม่รู้อยู่ เมื่อออกมาจากสนามบินเลยเดินตรงออกไปที่ถนนกว้างไม่ได้ดูทางเลยซักนิด รถกำลังแล่นฉิวอยู่ก็บีบแตรดังลั่นพร้อมเบรกอย่างแรง
ปึง!!
“คุณ!!! นี่คุณ!! เป็นอะไรหรือเปล่า!!!!!!!” เจ้าของรถเมอร์เซเดสเบนซ์สีดำแวววาวเปิดประตูรถ รีบวิ่งลงมาประคองคนหน้าหวานที่ตกใจแล้วล้มลงไป สายตาตระหนกตกใจกลัวว่าร่างเล็กจะเป็นอะไรไป มือหนาเขย่าตัวทงเฮเพื่อเรียกสติ
ความจริงไม่ได้ชนโดนหรอก..แค่ตกใจ..
“อ่ะ..เอ่อ ขอโทษฮะ..ผม..ผมซุ่มซ่ามเองฮะ” ร่างเล็กผงกหัวเป็นเชิงขอโทษ ก่อนจะพยายามลุกขึ้นยืน..
“โอ๊ยย..!!!” เสียงร้องโอดครวญดังขึ้น ชายหนุ่มจับข้อเท้าทงเฮขึ้นมาดู ปรากฎเป็นรอยแดงๆบวมๆ ที่ถลอกนิดหน่อย
“ข้อเท้าคุณคงแพลงน่ะ.. มานี่ก่อนเดี๋ยวผมพาไปโรง’บาล” ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กไว้แล้วเดินไปเปิดประตูรถคันหรู บรรจงวางคนตัวเล็กลงอย่างเบามือ ราวกับถ้าวางแรงไปแล้วร่างเล็กจะแตกเป็นเสี่ยงๆงั้นแหละ
ปึง!!
เสียงปิดประตูรถคันหรูดังขึ้นก่อนจะออกตัวด้วยความรวดเร็ว มุ่งตรงไปโรงพยาบาลในตัวเมือง
เป็นคนดีจัง..ถ้าเป็นคนอื่นคงจะลงมาต่อว่าไปแล้วแหละ.. นี่พาเรามาทำแผลด้วย
“คุณ..ชื่ออะไรหรอฮะ” ถามไว้ไม่เสียหาย พลเมืองดีขนาดนี้ ดวงตาใสแจ๋วหันไปมงคนข้างตัว ร่างสูงใหญ่ใส่เสื้อเชิ้ตสบายๆสีดำสนิทกับกางเกงแสล็คเนื้อดี ไม่ได้ดุหรูนัก แต่กับดูดีและเข้ากับเขาอย่างประหลาด สายตาคมหันมามองชั่วแว้บนึง ก่อนจะเอ่ยขึ้น..
“ผมชื่อคิบอม.. คิม คิบอม..”
ครบร้อยแล้ววววววววววววววววววว!!! สุดหล่อของเราโผล่มาละนะ เพร่คิบรอมซ์ม์ถ์ นั่นแหละเดี๋ยวตอนต่อไปคงเป็นคิเฮกระจายอ่ะ สวี๋วี่วีเลยทีเดียว ตอนสุดท้ายเดี๋ยวรู้กัน =w=
เพลงคือเพลง Kiss Me ของเจ๊จีน่านะคัฟ ในซีรี่ย์แกล้งจุ๊บอ่ะ ' '
อีกอย่างแอนจะบอกว่าช่วงนี้อาจจะอัพช้า อัพน้อย เพราะเร่งปั่นฟิคอย่างเดียว ท่านแม่บอกมาว่าเปิดเทอมไม่ให้เปิดคอม ...เครียดมากเลยนะเรื่องนี้ ว่ากะจะแต่งให้ครบแล้วอัพทีละนิดแอบแม่อัพช่วงเปิดเทอมอ่ะ T^T ช่วงนี้ก็เรียนอย่างเดียวแลยใกล้เปิดเทอมอ่ะ..อย่าลืมขอบคุณสนุกมากอิอิกรัมซ์ ใครมีฟิคฝากแบนเนอร์แอนด้วยจ้า
ขอบคุณทุกกำลังใจจ้า
{ขอบคุณธีมจาก cinnamon}
Music Playlist at MixPod.com
ความคิดเห็น