>>ชุลมุนหัวใจ รักที่เป็นไปไม่ได้<<

ลำดับตอนที่ #2 : เสตปทรู ** เกือบหลุดไปแล้วเราVSฝันร้าย!

2

กริ๊งงงงง

เวรล่ะตูมือก็เปื้อนแล้วจะไปรับโทรศัพท์ได้ยังไงล่ะเนี่ย

กริ๊งงงง

"มาแล้วค่าๆ"

"ฮัลโหล.."ฉันกรอกเสียงลงไป ฟองน้ำยาล้างจากที่มีอยู่เต็มมือเต็มแขนเปื้อนย้อยโทรศัพท์

"ดีครับ... เรนอยู่ไหมครับ"เสียงหล่อๆดังมาจากสาย ฉันแทบจะเป็นลม

"พะ..พี่ไอซ์หรอ"

"อ้าว... รีนเองหรอ คิดว่าคุณน้าซะอีก พี่ขอคุยกับเรนหน่อยสิ โทรมือถือไม่เห็นติดเลย"เสียงพี่ไอซ์พูดชวนฉันละลาย

"อ๋อ พี่เรนนอนแล้วค่ะ"

"หืม.. หรอจ้ะ งั้นแค่นี้นะกู๊ดไนท์"

"เดี๋ยวค่ะ!!"

"หือ.. มีไรหรอ"

"พี่อยู่คณะไหนหรอคะ!!"

"นิเทศจ้ะ ไมหรอ"

"ป่าวค่ะ!!!.. แล้ว.."

"หือ.."

"แล้วพี่มีแฟนระ"

พรึ่บ! อยู่ๆสายก็ขาดไป ไม่ใช่เสียงการวางสายของคู่สาย แต่ต้นเหตุก็คือ ฟองน้ำยาล้างจานได้ไหนซึมไหลย้อยเข้าไปในหูโทรศัพท์

T ^ T..การโทรศัพท์จึงจบด้วย ฉันต้องมานั่งเช็ดโทรศัพท์เงียบๆพร้อมกับความเสียดายที่ไม่ได้คุยต่อ แต่ฉันก็ยินดีที่พี่ไอซ์ไม่รู้ว่าฉันถามอะไรเค้าไป!!

"รีน..."

"หือ.. มีอะไรหรอแทน"

"รีน.. แทนรู้สึกแปลกๆล่ะ"แทนพูดเสียงอ่อย หน้าซีดเซียวเหมือนไก่ต้ม

"ทำไมหรอ แทนไม่สบายรึเปล่า"

"เปล่า..เปล่า.. ไม่ใช่! คือแทนรู้สึกเบื่อรีนแล้วล่ะ"

"แทน...O - o"

"เลิกกันเถอะ!!!"แทน แฟนคนเดียวของฉันเอ่ยในที่สุด ไม่น้า!!!!!! เราพึ่งคบกันได้แค่อาทิตย์นึงเอง! ไม่!!!!

ฝันร้าย!!!

ฉันเด้งตัวออกจากผ้าห่ม นาฬิการ้องบอกเวลา หกโมงเช้า

หัวใจของฉันเต้นแรงรัว ฝันอย่านนี้แล้วมันเรียกว่าอะไรกัน!!!??! ไม่ดีกว่า ฉันจะไม่สนใจฝันนั่น คิดไปก็รกสมอง เปลืองสิ้นปัญญา- _ - มันสมองยยิ่งน้อยอยู่ด้วย แล้วแทนก็เป็นคนมาขอคบกับฉันเองนี่ เค้าไม่น่าจะทิ้งฉันไปได้หรอก

ฉันจัดการอาบน้ำแต่งตัวและตัดสินใจที่จะไม่สระผมตอนเช้า เพราะ พวกยัยแพรวกับยัย ปูน ชอบล้ออยู่เรื่อยเกี่ยวกับหัวเปียกๆของฉัน น่ารำคาญ -  - ^

"หม่าม้า!!~ พี่รีนไปแล้วหรอ"

"ก็เออซิจ้ะ.. ใครเค้าจะมารอคนตื่นสายเล่า เพิ่งไปเมื่อกี้นี้เอง แล้วก็โทรกลับมาบอกว่าลืมโทรศัพท์อยู่ที่บ้านให้เอาไปให้ด้วยที่มหาลัย.. เฮ้อ.. แย่จริงเลยไอ้ลูกสาวคนนี้ เอาไปให้พี่เค้าหน่อยละกันนะรีน"แม่พูดเสียงเหนื่อยอ่อนแล้วโยนโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ใสกิ๊กของพี่เรนให้ฉัน เกือบรับไม่ทันแน่ะ ไอ้พี่เรนก็ขี้ลืมชะมัดเล้ย เมื่อวานก็รายงาน วันนี้ดันมือถืออีก เจอหน้าแล้วแม่จะสั่งสอนซะให้เข็ด ^ ^

การเดินทางจากที่บ้าน นั่งรถเมล์สองต่อมามหาลัยพี่เรนเป็นเรื่องที่ยากนัก อยากจะเหนื่อยให้หัวใจหลุดออกมาจากอกเลย ฉันคิดอย่างบึ้งตึงแล้วหยุดหน้ามหาลัยพี่เรนเพื่อพักเหนื่อย

หมับ!!

"กรี้ดดดดด!"

ใครคนหนึ่งเอามือปิดตาฉัน! ไม่น้า... อย่ามาเรียกค่าไถ่ฉันน้า ครอบครัวขแงฉันไม่มีเงินให้แกหรอก

"ปล่อยน้า!ฉันไม่มีเงินให้แกหรอก!ปล่อยฉันไปเถอะ T ^ T"

"หุๆๆ พี่เองรีน ไอซ์ไง"

สิ้นสุดเสียงนั่น หน้าของฉันร้อนผ่าวทันที

"พี่ไอซ์หรอคะ... เล่นงี้รีนตกใจแย่เลยซิ + / / / +"

"มันไม่ได้น่าตกใจเลยซะหน่อย โจรที่ไหนเค้าจะมาปล้นเงินหน้า'มหาลัยกันล่ะรีน       - - Y"

"อ้าว.. ก็รีนตกใจนี่นา"ฉันพูดแล้วจ้องพี่ไอซ์อย่างจริงจัง พี่ไอซ์ก็เอาแต่ทำหน้าทะเล้นแล้วถามฉัน

"รีนมาที่นี่ทำไมหรอ ^  ^"

"เอามือถือมาให้พี่เรนค่ะ พี่ไอซ์เอาไปให้หน่อยได้ไหมคะ ^ ___ ^"

"พี่ต้องรีบเข้า.."

"น้าาาาาา ^ __________________ ^"

" - - * "

ยิ้มจนปากจะฉีกแล้วนะ ทำไมเทพบุตรสุดหล่อยังไม่รับอีกล่ะเนี่ย เซงเลย - - +

"อ่ะ.. ก็ได้ เห็นแก่รีนนะ พี่ไปก่อนละกัน"

อ้าว! เล่นไปเฉยๆเลยหรอ แล้วจะได้เจอกันอีกมั้ยเนี่ย  Y  Y

"จะไปแล้วหรอคะ..  Y Y "

"จ้ะ.. ไปล่ะ แล้วเจอกัน"

ตึงตะลึงตึงตึงตะลึงตึงตึง แล้วเจอกันค่า เบ่บี๋ ฮี่ๆๆ

      ¯ประเทศไทย.. รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย ¯

เสียงเพลงชาติดังกระหึ่ม.. ฉันมาสาย..T O T

ไปดีกว่า รีบวิ่งไปดีกว่า เกิดเจอเพื่อนสารวัตรนักเรียนเข้า จะซวยโดนจดชื่อเข้าห้องจิตตาภิบาล

"อะไรนี่.. เดินไม่ได้นะ เพลงชาติยังไม่จบเลย มาสายล่ะสิเนี่ย" เสียงแก่ๆว่า ฉันหันไปสบตาเข้าเต็มๆ เสียงการสัมผัสของสองสายตาดังเปรี๊ยะๆ ครูผกามล เดินอาดๆเข้ามาหาฉัน

"อ้าว.. รีนภาเองหรอ เป็นสารวัตรนักเรียนแล้วมาสายได้ไงกัน"

"คือ.. หนู"

"ห้ามพูดอะไร.. หักจิตพิสัย 5 คะแนน ถูโรงยิม 2 อาทิตย์ โทษเบาที่สุดสำหรับ สารวัตรนักเรียนแล้ว เพลงชาติหยุดแล้วค่อยไปนะ.. ร้องเพลงชาติดังๆด้วย"ครูผกามลสั่งแล้วร้องเพลงชาติเสียงดังเป็นตัวอย่าง ฉันจึงต้องค่อยๆร้องตาม ขัดไม่ได้ด้วยซะแล้วสิ T T

ชั้น 3

"ขออนุญาตเข้าห้องค่า"

"เข้ามา.. รีนภา"ครูแจนพูดแล้วดำเนินการสอนต่อ

"เฮ้ย!รีน มาสายได้ไงวะ "จินถามฉันที่เดินอ่อยมาที่โต๊ะ

"มาได้สิ.. ก็เดินมาไงล่ะ - _ - ^"

"ไอ้บ้า! ฉันถามว่าแกรอดมาจากไอ้พวกเพื่อนสารวัตรนักเรียนของแกมาได้ยังไง ไอ้พวกนั้นมันโหดจะตาย เล่นให้ฉันวิ่งรอบสนามตั้งสองรอบเพราะมาสายไป สองนาที – O - ^"

"ฉันไม่เจอหรอก ไอ้พวกสารวัตรบ้าบอคอแตกนั่นน่ะ! "

"จิงง่ะ! โหเก่งสุดยอดเลย งั้นวันนี้หนีเรียนกันป่ะ แกพาฉันหนีละกัน"

"ได้เด๊ะ!แต่ฉันไม่ได้เจอพวกสารวัตรนักเรียน แต่เจอครูผกามลต่างหากเล่า - ^ - T"

"อ้าว "

"อย่ามาอ้าว! ฉันโดนครูแกสั่งให้ถูโรงยิมกับโดนหักจิตพิสัย.. เออ แล้วแกด้วยไอ้บีม แกอย่ามาทำหน้าสยดสยองอย่างนั้นด้วย แกก็เคยโดนไม่ใช่หรอยะ"ฉันตอกใส่ยัยบีมที่เสนอหน้าซึ่งเต็มไปด้วยความสยดสยองเข้ามา

"แหม~ก็อย่างว่า ฉันไม่โดนหักจิตพิสัยละกันน่า"

และในขณะที่ฉันกำลังจะใส่กลับ

"นี่!! บุศรีย์(บีม) จีรณุช(จิน) รีนภา(รีน)ลักลอบคุยกันในคาบชั้นเรอะ"คุณครูแจงตะโกนมาจากหน้าห้องและทันทีที่เรามิอาจจะหลบหลีกได้ภายในหนึ่งวิ

ป๊อก!

ชอล์กสีขาวนวลสะอาดก็โดนหน้าฉันเต็มๆ แทบจะร้องไห้แน่ะ ทามมัยต้องเป็นฉันด้วยเนี่ย ยัยสองคนข้างๆทามมัยไม่อ้าววว

"ไปยืนคุกเข่าหน้าระเบียงเดี๋ยวนี้เลยนะ!! "

-------------------------------------------------------
หืมๆๆ ขอบใจนะที่อ่านและก็โหวตให้

ขอบคุณมากๆๆๆๆๆเลย

เม้น I Dไว้เลยนะ เด้วเราจะไปเยี่ยม