คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ขอแต่งงานแบบสายฟ้าแลบ!!!!!!
หลังโรงยิม"มาคิโกะรอผมนานไหม"เสียงหนึ่งดังขึ้น "ไม่นานหรอกเทอมีอะไรจะพูดก้อพูดมา"ฉันเอ่ย"กรุณาคบกับผมได้ไหม"นายคนนี้พูด "เออ.........อะไรนะเมื่อกี้ว่าอะไร"ฉันเอ่ยอย่างไม่เข้าใจ"ผมชอบมาคิโกะมานานแล้วมองมานานแล้วแต่ไม่กล้าบอก"นายคนนี้เอ่ยพลางหลบสายตา"มาอยู่นี่เอง ปล่อยฉันหาตั้งนานยัยบ๊อง"เสียงหนึ่งดังมา "ฮิโคโร่ นายมาทำอะไรที่นี่"ฉันเอ่ยเมื่อเห็นปลายเสียงเดินเข้ามา"เทอกำลังทำอะไรอยู่ เฮ้ยนายยัยนี่แฟนฉันอย่ามายุ่ง ถ้าไม่อยากตาย"ฮิโคโร่เอ่ยกัดฟันใกล้ๆนายคนนี้ "มาคิโกะมีแฟนแล้วหรอคับ งั้นผมขอตัวคับขอโทดที"นี่นายทำอะไรน่ะ ฉันไม่ใช่แฟนนายสักหน่อยอย่ามาพูดแบบนี้นะฉันเสียหาย"ฉันเอ่ยมองหน้าฮิโคโร่ "หรือว่าอยากไม่เสียหาย งั้นเอางี้วันนี้เทอไปบ้านฉัน ฉันมีอะไรจะบอกเทอ"ฮิโคโร่เอ่ย "ไม่ฉันไม่ไป อีตาบ้า"ฉันบอกปฏิเสธ "หรือว่าจะให้ฉันอุ้มเทอไป ฮ่าาาาาาาาา ที่แท้เทออยากให้ฉันอุ้มไปนี่เอง"นี่นายอย่านะ ฉันอายคนอื่นเค้าฉันเดินเองได้"ฉันเอ่ยพลางถอยมาหลังติดผนัง ทำไมรู้สึกใจเต้นแปลกๆ ฮิโคโร่เดินเข้ามาหน้าห่างกันแค่นิดเดียวเอง "ยัยบ๊องนี่เทอหน้าแดงขนาดนี้เลยหรอ เทอคิดว่าฉันจะทำอะไรเทอ ฮ่าาาาาาาาา ยัยนี่ตลกชะมัด"เสียงฮิโคโร่เอ่ย ฮึ้ยยยยยย นายนี่มันน่าฆ่าซะให้ตายจิงๆ "อย่าทำแบบนั้นนะ อย่าทำแบบที่เทอกำลังคิดอยู่เทอไม่รู้หรอกว่ามันทรมานขนาดไหน"ฮิโคโร่เอ่ย เปลี่ยนโหมดอีกและอะไรของนายคนนี้ฉันจะตามนายไม่ทันแล้วนะ"มาคิทำไมเทอมาอยู่กับหมอนั่นได้"ฮิโคโร่เอ่ยถาม "เออ.....ก้อเค้าแค่บอกว่ามีเรื่องอยากคุยด้วยนี่ฉันไม่รู้ว่าเรื่องอะไรก้อเลยมาตามคำขอของเค้า"ฉันตอบ "นี่เทอไม่รู้หรือว่าแกล้งไม่รู้กันแน่ โอ้ยฉันล่ะจะบ้าตาย คนที่เค้ามาที่นี่กัน2ต่อ2น่ะเค้ามาสารภาพรักกันไงยัยบ๊องเอ้ย"ฮิโคโร่เอ่ยพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ"ฉันรักเทอ"ฮิโคโร่เอ่ย "แบบนี้ไงยัยบ๊องเอ้ย"ฮิโคโร่เอ่ยซ้ำ >/////< เรื่องจริงไหมเนี๊ยะ "ป่ะเดินไปกันเถอะเด๋ยววันนี้ฉันไปส่งบ้านแต่ฉันโทรบอกแม่เทอแล้วนะว่าเทอจะไม่กลับบ้าน"ฮิโคโร่เอ่ย "นี่นายรู้จักเบอร์บ้านฉันด้วยหรอแล้วนายไปได้เบอร์มาจากไหนนี่นายเป็นใครกันแน่"ฉันเอ่ยถาม "แล้วแม่เทอยังบอกอีกด้วยว่าให้ฉันดูแลเทอดีๆแม่จะไม่อยู่สักพัก"ฮิโคโร่เอ่ยซ้ำอีก "นี่นายตอบคำถามฉันมาก่อนว่านายเป็นใครแล้วรู้จักฉันดียังกับเคยรู้จักมานานอย่างนั้นและ"ฉันเอ่ยถามซ้ำอีก "ป่ะวันนี้ที่บ้านฉันรอเจอเทอกันมานานแล้ว ป่านนี้คงรอกินข้าวแย่แล้วและ"ฮิโคโร่เปลี่ยนเรื่อง นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่นายคนนี้เป็นใครแล้วแม่ฉันไปไหนอะไรกันเนี๊ยะ
+++++++++++++++++++++++++++++++
"นี่บ้านนายหรออย่างกับวังแนะ"ฉันเอ่ยเมื่อเดินมาถึงบ้านของฮิโคโร่ "อื่มใช่บ้านฉันเองและมาสิเข้าบ้านกัน"ฮิโคโร่เดินจูงมือฉันเข้าบ้าน "กลับมาแล้วหรอคับคุณหนู คุณท่านรอคุณหนูนานแล้วคับ สวัสดีคับคุณมาคิโกะเชิญคับ"เสียงพ่อบ้านเอ่ย "รอฉันอยู่ตรงนี้นะอย่าเดินไปไหนเด๋ยวหลง"ฮิโคโร่เอ่ย ฉันพยักหน้ารับ บ้านนี้น่าอยู่จังเหมือนเคยอยู่มาด้วยและทำไมรู้สึกแบบนี้นะ "เฮ้ย หลบไป" โครม!!!!!!!!!! "เป็นไรไหม เจ็บตรงไหนหรือเปล่า"เสียงหนึ่ง "ไม่เป็นไรค่ะ"ฉันเอ่ย "มาคิเป็นไรหรือเปล่า ฉันได้ยินเสียงโครมครามเลยรีบมาดู"เออ......นี่ใช่ที่นายเล่าให้ฉันฟังไหมฮิโคโร่"ฮิเตกะเอ่ย"ใช่ยัยนี่และที่ฉันเล่าให้นายกับทุกคนฟัง"ฮิโคโร่เอ่ยพลางจับมือฉัน ความรู้สึกนายแผ่มาให้ฉันรับรู้ อุ่นจังนะมือนาย "ฮิเตก ฮิโคโร่ มั่วแต่ยืนทำอะไรกันตรงนั้นมานี่สิ ไหนว่าที่ลูกสะใภ้แม่กับพ่อ"เสียงผู้หญิงเสียงหนึ่งดังขึ้น ลูกสะใภ้!!!!! หมายความว่าไง "นายอย่าบอกนะว่านายกับนายคนนี้ ยี้!!!!นายชอบแบบนี้แล้วพาฉันมาทำไมเนี๊ยะ"ฉันปล่อยมือฮิโคโร่ "ยัยบ้านี่น่ะฮิเตกะพี่ชายฉัน ใครจะเป็นแบบนั้นเล่าฉันน่ะเป็นผู้ชายทั้งแท่งนะ หรือว่าเทออยากรู้ไหมล่ะว่าฉันเป็นผู้ชายไหมเด๋ยวเอาไว้เราอยู่ด้วยกันสองคนแล้วฉันจะบอกเทอ"ฮิโคโร่เอ่ยพลางยิ้มแบบน่ากลัว
"มาคิโกะใช่ไหม มาสิจ๊ะมานั่งข้างๆนี่ น้ำชาไหม ขนมไหมจ๊ะ"เสียงแม่ของฮิโคโร่เอ่ยถามพลางยิ้ม อบอุ่นจังนะครอบครัวนี้ "ฮิโคโร่เล่าให้ฟังบ่อยมากเลยเรื่องของนู๋ สายตาแหลมคมจริงๆเจ้านี่"พ่อของฮิโคโร่เอ่ย คุณพ่อนายนี่เป็นฝรั่งหรอเนี๊ยะไม่น่าล่ะนายนี่หน้าตาลูกครึ่ง"น่ารักเน๊าะป๊ะ ผมไม่เคยเหก็นว่าไอ้เจ้านี่มันพาใครมาบ้านเลย เทอคนแรกเลยนะมาคิโกะ"ฮิเตกะเอ่ยพลางหันหน้ามาทางฉัน "ค่ะ"ฉันเอ่ยสั้นๆ "เอาล่ะเข้าเรื่องเลยล่ะกันพ่อกับแม่น่ะคุยเรื่องนี้กับแม่นู๋แล้ว แม่ของนู๋เค้าอนุญาตแล้วนะที่เหลือก้อมีแต่นู๋นั่นและจะตอบว่ายังไง"พ่อของฮิโคโร่เอ่ยน้ำเสียงซีเรียล "เรื่องอะไรหรอค่ะ"ฉันเอ่ยถาม "ก้อเรื่องงานแต่งงานของเทอกับฉันไง พ่อของฉันไปสู่ของเทอกับแม่ของเทอแล้วนะที่เหลือก้อเทอนี่และจะว่าไง"ฮิโคโร่เอ่ยพลางคลุกเข่า แล้วหยิบกล่องกำมะหยี่สีดำเล็กๆมาเปิด"ได้โปรดคุณฮิโรโกะ มาคิโกะ โปรดให้เกียรติแก่ผม ราฟาเอล ฮิโคโร่ แต่งงานกับผมนะ ผมรอคุณมานานแสนนานเหลือเกิน"ฮิโคโร่เอ่ยพลางจับมือฉัน ความรู้สึกนี้นายกำลังจะทำอะไรของนายกันแน่ "มาคิโกะ เป็นอะไรทำไมเงียบไป มาคิโกะ"ฮิโคโร่เอ่ย "ฉัน.............สับสนอะไรนี่มันอะไรกันทำไมนายแล้วเรื่องนี้อีกมันยังไงกัน"ฉันพูดพลางหันหน้ามาเชิงถามกับทุกที่เหมือนจะรอฟังคำตอบจากฉัน "เรื่องมันยาวน่ะมาคิแต่ที่สำคัญคือเทอเป็นคนที่ฉันรอมาตลอดชีวิต ฉันแค่อยากรู้คำตอบของเทอว่าจะตกลงไหม"ฮิโคโร่เอ่ยถาม "คือ...ฉัน..ไม่รู้...ฉันอย่ามาคาดคั้นฉันได้ไหมฉันไม่รู้"ฉันเอ่ยพลางร้องไห้ "อย่าคิดมากนะมาคิฉันจะไม่คาดคั้นเทออีกแล้ว ขอโทดจริงๆให้ฉันพาไปพักผ่อนเถอะนะ พ่อบ้านเตรียมห้องไว้ให้เทอแล้ว"ฮิโคโร่เอ่ย
ความคิดเห็น