คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1. เก็บไว้ใกล้ตัว
ั้นบนสุอบริษัทให่แห่หนึ่ลาเมือหลว
ลูวา อายุ 24 ปี ลู้าอบริษัทแห่นี้ เธอเป็นเลาหน้าห้ออท่านประธาน เธอเ้ามาทำานที่นี่ั้แ่เรียนบระับปริารีแล้ว
ย้อนเวลาลับไปเมื่อ 1 ปี่อน ใน่วเวลาเทอมสุท้ายใล้บหลัสูรอมหาวิทยาลัยนั้น ทามหาวิทยาลัยไ้ส่ัวเธอและเพื่อนรวมันห้านมาฝีานที่นี่ และเธอไ้มาทำำแหน่ผู้่วยเลา วามสามารถในารเรียนรู้านและวามยันอเธอทำให้เ้าาอท่านประธานทำให้เธอไ้ถู้าาน่อ และเป็นเวลาที่เหมาะเาะเสียเหลือเินเมื่อเลาท่านประธานลาลอในอนที่เธอเรียนบ เธอึไ้ึ้นเป็นเลาเ็มัวแทนพี่สาวแสนใีนนั้นและอยู่ในำแหน่นี้่อแม้ว่าเลาัวริะลับมาแล้ว็าม
'ผมอสัาารส่ออล็อใหม่้วยรับ' เสียทุ้มุ้นหูัออมาาลำโพอเรื่อสื่อสารบนโ๊ะ่อนะเียบหายไป
"ลูวาปริ้น์เสร็หรือยั ท่านประธานถามหาแล้ว" ทับทิม เลารุ่นพี่เอ่ยถามะที่สายาอเธอ้ออยู่ที่หน้าอสี่เหลี่ยมไม่วาา เพราะานสรุปรายานารประุมอเธอ็รีบเร่ไม่แพ้ัน ั้แ่ที่มีลูวามาเป็นเลาู่ับเธอ ทำให้เธอหายหัวหมุนไปเยอะเลยเพราะเธอไ้แบ่านบาส่วนให้รุ่นน้อสาวไ้ทำ
"เสร็แล้ว่ะพี่ทับทิม" ลูวาเปล่น้ำเสียหวานสมื่ออเธอบอแ่รุ่นพี่่อนะหยิบแฟ้มำมาใส่แผ่นระาษอย่าล่อแล่ว
"เอาเ้าไปให้ท่านประธานเลย" ทับทิมบอรุ่นน้อ
"่ะ" ลูวาัารปิแฟ้มแล้วลุึ้นาเ้าอี้่อนะเินอ้อมโ๊ะทำานมุ่หน้าไปหาประูให่ มือน้อยยเาะออนุาเ้าอห้อสอรั้แล้วึเปิประูเ้าไป
ทับทิมละสายาารุ่นน้อนสวย ริมฝีปายยิ้มอย่าพอใในวามระือรือร้นอหิสาว ลูวาแทบะไม่ทำานผิพลาให้เธอ้อหุหิเลย เธอทำานที่ถูมอบหมายให้เรียบร้อยว่อไวทุรั้ ไหนะิริยามารยาทารวาัวทาสัม่อผู้ร่วมาน ไม่เยปีนเลียวับรุ่นพี่อย่าเธอเลยสัรั้ ทุอย่าในัวอลูวาล้วนีามไปเสียทุอย่า ไม่แปลใเลยที่พอใล้บเวลาฝึาน ท่านประธานให้ลูวาเ็นสัาาร้าาน่อนารประเมินารฝึานเสีย้วย้ำ สร้าวามแปลใเธอไม่น้อยเพราะมีนัศึษาหลาย่อหลายนเยมาฝึานแ่ท่านประธาน็ไม่เย้าาน่อเลยสัน
ภายในห้อท่านประธาน
ุลย์ภพ ประธานบริษัทวัย 31 ำลันั่หน้าเรีย้อมออสี่เหลี่ยม มือหนาวาบนเมาส์รูปร่ารึ่วลม นิ้วี้ยาวยับหมุนวล้อรลาไปเรื่อย ๆ เาไม่ไ้เยมอผู้มาใหม่้วย้ำ
"สัาไ้แล้ว่ะ" ลูวาวาแฟ้มในมือบนอบโ๊ะพื้นที่ว่า่อนะถอยหลัหนึ่้าววามือประสานันไว้้านหน้าเพื่อรอฟัำสั่่อไป านิสัยที่ถือัวอเาเียบรึมยิ่ทำหน้าแบบนี้ย่อมเป็นที่เรอเหล่าพนัานึ้นไปอีไม่เว้นแม้แ่นที่ทำานใล้ิับเามาปีว่าอย่าเธอ
"รับ นัุยานเย็นนีุ้ไปับผมนะ" ุลย์ภพเยหน้าึ้นมาเมื่อไ้ยินเสียหวานอเลาสาวนโปร แล้วเา็พบับใบหน้าหวาน วาลมโมอมายัเา้วยแววาไร้เียสา เธอะรู้ัวไหมว่าวานี้ทำใแร่อเาเ้นโรมรามไม่หยุ ถ้าหาว่าสาวหน้าหวานรู้เหุผลที่เารับเลาหน้าห้อเพิ่มเธอะรู้อย่าไรถ้ารู้ว่าัวเอเป็นไ่วัที่โนสมภารเ่นเาหมายา เธอะในาไหนนะ ใ่แล้ว เาอบเธอ อบแบบที่ไม่เยอบใรมา่อน อบมาน้อเ็บมาไว้ใล้ ๆ ัวแบบนี้
"่ะ ันะเรียมัวให้พร้อม่ะ" ลูวาโน้มศีรษะลเล็น้อยเป็นารแสวามเารพเ้านาย เป็นปิอยู่แล้วว่าถ้าหามีานในอนเย็นเธอะเป็นผู้ออไปับประธาน เพราะทับทิมึ่มีลูอ่อนรออยู่ที่บ้านนั้นไม่สะว เธอึิว่านี่เป็นสาเหุที่ท่านประธาน้าเลาไว้อีน
"ีรับ ออเินทาสี่โมนะ" ุลย์ภพพู่อ เวลานัือเวลาหโมเย็นแ่ทว่าสถานที่นัือ่าัหวั สถานที่ลู้าวีไอพีา่าประเทศมาพัผ่อนและเิสนใะลทุนับบริษัทเา เาึให้วามสะวเป็นพิเศษโยารไปหาถึที่
"่ะ" ลูวาอบรับสั้น ๆ
"ทาน้าวหรือยั" เสียทุ้มนุ่มออมาาปาท่านประธาน ู่ ๆ ุลย์ภพ็เิเป็นห่วสุภาพอเลา ึ่นี่เป็นำถามแรที่นอเหนือาาน เาไม่เยแสวามห่วใยใรเป็นพิเศษเพราะรู้ว่านเหล่านั้นสามารถัารัวเอไ้
"เอ๋? อ้อ ยั่ะ ันว่าะให้พี่ทับทิมไปพั่อน่ะ เผื่อว่าท่านประธานะเรีย" ลูวาทำสีหน้าวย่อนะประมวลำถามอท่านประธานในหัวแล้วอบออไป ู่ ๆ ท่านประธานที่แสนะถือัวมาถามแบบนี้เธอย่อมเป็นธรรมา ที่ผ่านมาเาเยถามเธอในลัษะนี้เสียที่ไหนัน
"ฮึ รับผิอบีนี่ ผมไม่มีอะไรแล้วุออไปเถอะ"
"่ะ" ลูวาโ้ัวแสวามเารพท่านประธานเล็น้อย่อนะหันหลัลับไปยัประูทาออโยเธอไม่รู้เลยว่ามีสายามมอส่เธอนลับสายา
.......................................
ความคิดเห็น